บุคคลจะหลุดพ้นจากสังขารทุกข์ได้จะต้องเป็นพระอรหันต์
ผู้ได้อนุปาทิเสสนิพพานเท่านั้น บุคคลผู้พ้นจากสังขารทุกข์นั่นเอง
ท่านจึงเรียกว่าพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้ คำว่า สังขารทุกข์ นี้หมายถึง ทุกข์ทั้งปวง
ไม่มีอะไรเหลืออยู่ ทุกข์ทั้งหมดนี้จัดอยู่ในสังขารทุกข์
ฉะนั้น พระอรหันต์ที่บรรลุนิพพานและปรินิพพานพร้อมทั้งขันธ์ ๕ ไปหมดแล้ว
จึงจะได้ชื่อว่าเป็นผู้หลุดพ้นจากสังขารทุกข์โดยประการทั้งปวง
แต่ถ้าเป็นพระอรหันต์แล้วแต่ยังไม่ปรินิพพานก็ถือว่ายังไม่หลุดพ้นจากสังขารทุกข์
เพราะแม้จะเป็นพระอรหันต์แล้วก็ยังต้องรับวิบากเสวยเวทนาอยู่
เพร่ะฉะนั้นจึงชื่อว่ายังไม่หลุดพ้นจากสังขารทุกข์
หมายเหตุ :- มีข้อสังเกตุเกียวกับอนุปาทิเสสนิพพานนี้ ขอพูดนิดหนึ่ง
เพราะว่าเคยมีคำถามเกี่ยวกับเรื่องนิพพานระหว่างสอุปาทิเสสะ กับ อนุปาทิเสสะ
จริง ๆ แล้วนิพพานทั้งสองนี้มีกล่าวไว้ในขุททกนิกาย อิติวุตตกะ อย่างชัดเจน
อนุปาทิเสสะนี้หมายถึง"ไม่มีขันธ์ ๕ หลงเหลืออยู่" ฉะนั้น นิพพาน
ที่ไม่มีขันธ์ ๕ เหลืออยู่ ก็จะต้องได้แก่พระนิพพานของพระอรหันต์แต่ผู้เดียว
ไม่เกี่ยวกับบุคคลอื่น แต่จะไม่มีคำขัดแย้งว่าในพระสูตรอื่น ๆ มีคำว่า
อนุปาทิเสส และ สอุปาทิเสส เหมือนกัน
| ไฟล์แนป: |
|
Image-10.jpg [ 75.44 KiB | เปิดดู 1880 ครั้ง ] |
