หากขาดการทำกุศล อกุศลก็จะครอบงำ

ถ้าไม่บำเพ็ญกุศล อกุศลก็จะเพิ่มพูน ถ้าเราทำบุญให้ทาน
รักษาศีล หรือเจริญภาวนา ก็ย่อมจะได้เกิดใหม่ในโลกมนุษย์หรือ
ในสวรรค์แม้ว่าจะไม่ได้ปรารถนามรรคผล หรือถ้าหากประสงค์จะ
บรรลุมรรคผลแต่ไม่สามารถบรรลุได้ในชาตินี้ ก็อาจจะบรรลุได้ใน
อนาคตถ้าปฏิบัติวิปัสสนาในทุกชาติที่เกิด แต่หากละเลยไม่กระทำ
ความดี ไม่สั่งสมกุศลกรรม อกุศลกรรมก็จะชักนำให้ได้รับความ

ทุกข์สมกับกรรมชั่วที่กระทำ และอาจทำให้ต้องตกไปในอบายภูมิ
ดังนั้น จึงไม่ควรเชื่อคำสอนที่ไม่ให้กระทำความดี และขอย้ำอีกว่า
อนายูหนา นั้นไม่ได้หมายความว่าให้หลีกเลี่ยงการทำกุศล ศัพท์นี้
หมายเอาการละกุศลหรืออกุศลที่ทำให้เกิดปฏิสนธิวิญญาณเท่านั้น
หมายความว่า เมื่อผู้ปฏิบัติธรรมได้เจริญวิปัสสนาภาวนาจนบรรลุ
ถึงอรหัตตมรรค กิเลสทั้งหมดก็จะถูกขจัดไป ส่งผลให้กรรมเก่าและ
กรรมใหม่ไม่อาจส่งผลเป็นปฏิสนธิวิญญาณได้ เช่นเดียวกับตันไม้
ที่ถูกถอนรากถอนโคนแล้วไม่อาจเจริญเติบโตต่อไป

ที่จริงแล้ว คำว่า อนายูหนา ยังระบุถึงความปรากฎของ
ภยญาณ คือ ปัญญารู้เห็นสังขารว่าเป็นสิ่งน่ากลัว

อาทีนวญาณ คือ ปัญญารู้เห็นโทษของสังขาร
และ นิพพิทาญาณ คือ ปัญญารู้เห็นสังขารว่าน่าเบื่อหน่าย
อันกิดขึ้นแก่ผู้ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน"