สุขทุกข์อยู่ที่ใจ 
กิร ดังได้สดับมา 
ยายคนหนึ่งอยู่กับหลานชายซึ่งทำงานธนาคาร อยู่มาคืนหนึ่งหลานมีท่าทางหงุดหงิดไม่สบายใจด้วยเรื่องอะไรสักอย่าง จึงออกจากบ้านไปแต่หัวค่ำโดยบอกยายว่าจะไปดูหนัง ยายก็ไม่ว่าอะไร
หลายชั่วโมงผ่านไป ยายกะว่าหนังเลิกแล้วและหลานคงกำลังกลับ จึงออกจากบ้านไปยืนคอยหลานอยู่ที่เสาไฟฟ้าข้างถนนที่มีแสงสว่าง เมื่อหลานเดินมาจึงทำท่าก้มหาอะไรสักอย่างหนึ่งอยู่ หลานเห็นยายจึงทักว่า “ยายกำลังหาเข็มน่ะหลาน” หลานจึงช่วยยายหาเข็ม หาไปพักใหญ่ก็ไม่พบ จึงถามยายว่า “ยายนึกดูดีๆนะว่ายายทำเข็มตกไว้ตรงนี้หรือเปล่าหรือยายไปเก็บไว้ที่ไหนแล้วลืมไป” ยายก็ตอบไปว่า “ไม่ลืมหรอก ยายเก็บไว้ที่ห้องนอน แต่พอดีไฟมันดับมองไม่เห็น จึงออกมาหาที่ถนนซึ่งมีไฟส่อง” หลานจึงคิดว่ายายของเราถ้าจะเพี้ยนไปแล้ว เก็บเข็มไว้ที่บ้านแต่ออกมาหาที่ถนน จึงบอกยายว่า “โธ่ยาย ยายเก็บไว้ที่ห้องนอนก็ต้องไปหาที่ห้องนอนสิ มาหาข้างถนนจะเจอได้อย่างไร” ยายก็ย้อนถามหลานว่า “เอ็งไปไหนมา” “ผมไปดูหนังมา วันนี้ไม่สบายใจถูกผู้จัดการดุเอาว่าทำงานไม่เรียบร้อย ทำให้ต้องเสียเวลามารื้อตรวจกันใหม่ ไปดูหนังจะได้คลายเครียด จะได้สบายใจ” หลานตอบ ยายได้ทีจึงบอกว่า “หลานเอ๊ย อันความสุขความทุกข์น่ะมันเกิดที่ใจ ต้องหามันที่ใจ เวลาที่เรามีความทุกข์ไม่สบายใจ แสดงว่า ความสุขมันหายไปจากใจเรา เมื่อต้องการให้ความสุขกลับมา ก็ต้องหาที่ใจนี่แหละก็เหมือนอย่างที่หลานพูดว่ายายเก็บเข็มไว้ที่ห้อง ก็ต้องไปหาที่ห้องมาหาที่ถนนจะเจอที่ไหนนั่นแหละ ก็เมื่อความสุขมันหายไปจากใจไปหาที่โรงหนังมันจะเจอได้อย่างไร อย่างดีก็ทำให้สบายใจไปชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น” หลานเลยนิ่งอึ้งไป. เรื่องนี้สื่อความได้ว่า: …
อันความสุขความทุกข์อยู่ที่ใจเราและมีเหตุมีต้นตอให้เกิด
โดยเฉพาะความทุกข์ซึ่งออกมาในรูปความไม่สบายใจ ความเครียด ความวิตกกังวล ความฟุ้งซ่าน ความหดหู่ท้อแท้ ล้วนมีเหตุให้เกิดทั้งสิ้น เมื่อมันเกิดก็ทำให้ความสุขหมดไป เมื่อต้องการหาความสุขกลับคืน ก็ต้องหาความสุขที่ใจเรา มันไม่ได้หนีไปไหน แต่ถูกซ่อนอยู่ในใจในตัวเรานี่เอง หาให้พบหาให้ถูกก็จะได้ความสุขกลับคืนมา มิใช่ไปหาที่อื่น หรือหาด้วยการกระทำที่ผิดทาง ซึ่งเป็นการหาความสุขนอกตัว เมื่อทำอย่างนั้น แทนที่จะพบความสุขข้างนอกกลับเพิ่มทุกข์เพิ่มปัญหามากขึ้น ทำให้ยุ่งเหยิงมากขึ้นจนสางไม่ออกแก้ไม่ได้ ในเรื่องนี้เขามีทางแก้ปัญหา มีวิธีหาวิธีเรียกความสุข กลับคืนมาในทางที่ถูกอยู่แล้ว โดยเริ่มที่ใจก่อน กล่าวคือ … ต้องปล่อยวางให้ได้ ทำใจให้ได้ ปรับตัวให้ได้ หยุดใจให้ได้ เพราะทุกข์ส่วนใหญ่เกิดจาก ปล่อยวางไม่ได้ ทำใจไม่ได้ ปรับตัวไม่ได้ หยุดไม่ได้ ทั้งสิ้น.กราบขอบพระคุณที่มา :: http://www.pngoen.com/nitan03.html :: ภาพจากอินเทอร์เน็ต
(♡✿◕‿◕✿♡) กราบอนุโมทนาบุญกับท่านผู้เจริญในธรรมและกัลยาณมิตรทุกท่าน ขอให้ทุกท่านมีดวงตาเห็นธรรม มีความสว่างทั้งทางโลกทางธรรม ท่านใดมีทุกข์ขอให้พ้นทุกข์ ท่านใดมีสุขขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครอง ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไปนะเจ้าค่ะ (♡✿◕‿◕✿♡)
| ไฟล์แนป: |
|
แค่ปล่อยก็ว่าง.jpg [ 17.12 KiB | เปิดดู 2726 ครั้ง ] |
ขออนุโมทนาค่ะ ติดตามอ่านตลอดค่ะ