ไก่โต้งหลงตัวเอง 
นานมาแล้ว ณ หมู่บ้านหนึ่งมีไก่โต้งตัวหนึ่ง มันมีความภูมิใจนักหนา ว่าทุก ๆ เช้า มันได้ทำหน้าที่ ที่สุดแสนจะพิเศษ คือ โก่งคอขันด้วยเสียงอันไพเราะของมัน เพื่อให้พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว ทุก ๆ คนก็จะได้ออกไปทำงาน อยู่มาวันหนึ่งเจ้าไก่โต้งเกิดเจ็บคอ ไม่รู้ว่าเป็นไข้หวัดนกหรืออย่างไร ทำให้มันเป็นกังวลยิ่งนักจึงบ่นกับแม่วัวว่า "ฉันเจ็บคอมากเลย ฉันคงไม่สามารถส่งเสียงขัน เพื่อให้พระอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้าได้ พรุ่งนี้พระอาทิตย์คงไม่ขึ้นแน่ ฉันจะทำอย่างไรดี" แม่วัวได้ฟังดังนั้น ก็หัวเราะด้วยเสียงอันดัง "เจ้าสำคัญตัวเองผิดแล้ว เจ้าไก่โต้งเอ๋ย แม้จะไม่มีเสียงขันของเจ้า พระอาทิตย์ก็ยังคงขึ้นในทุก ๆ เช้า ไม่เชื่อเจ้าคอยดูพรุ่งนี้ซิ" ครั้นแล้วอรุณรุ่ง เจ้าไก่โต้งไม่สามารถส่งเสียงขันได้แต่พระอาทิตย์ก็ยังขึ้นมาเปล่งแสงสว่าง ให้แก่ทุกชิวิต ได้ดำเนินชีวิต เป็นปกติได้ 
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 
ทุก ๆ คนนั้นสำคัญ แต่ไม่สำคัญถึงขั้นขาดไม่ได้ พึงระลึกว่า "ไม่มีเราเขาก็อยู่กันได้ ไม่มีเขาเราก็ยังอยู่ได้เช่นกันจ้า" ขอบคุณที่มา :: http://share.psu.ac.th/blog/memories/18135 :: ภาพจากอินเทอร์เน็ต
(♡✿◕‿◕✿♡) กราบอนุโมทนาบุญกับผู้เจริญในธรรมและกัลยาณมิตรทุกท่าน มีดวงตาเห็นธรรม มีความสว่างทั้งทางโลกและทางธรรม มีความสุขความเจริญ และอยู่เย็นเป็นสุขนะเจ้าค่ะ (♡✿◕‿◕✿♡) 
| ไฟล์แนป: |
|
หลงตัวเอง.jpeg [ 10.03 KiB | เปิดดู 3033 ครั้ง ] |