การค้ากับความถ่อมตน มีชายสองคน ทั้งสองเริ่มทำการค้าพร้อม ๆ กัน โดยชายคนแรกนั้นชื่ออาจี้ ส่วนชายคนที่สองชื่ออาคัง ทั้งสองคนตั้งต้นที่จะค้าขายพร้อม ๆ กัน โดยทั้งคู่เลือกที่จะทำธุรกิจค้าทองพร้อม ๆ กัน
ทั้งอาจี้และอาคังมีความแตกต่างกันพอสมควร เพราะว่าอาจี้นั้นเป็นคนที่มีความอ่อนน้อมถ่อมตน ต่างจากอาคังที่ค่อนข้างจะเป็นคนที่ไม่ส่ค่อยจะยอมก้มหัวให้ใครสักเท่าไรนัก ไม่ว่าเป็นใครก็ตาม
ถ้าพูดถึงเรื่องฝึมือนั้นทั้งสองคนมีอย่างเต็มเปี่ยม เพราะว่าอาจี้นั้นเป็นคนที่มีความอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่มีฐานะต้อยกว่าตน แต่หากว่าเป็นผู้ใหญ่กว่าก็จะให้ความเคารพประหนึ่งญาติผู้ใหญ่ ส่วนอาคังนั้นกลับเป็นตรงกันข้าม หากว่าใครมีฐานะด้อยกว่าตน เขาก็จะไม่ให้ความเคารพเลย แม้ว่าจะเป็นคนที่เคยซื้อของเขาก็ตาม
มีอยู่มาวันหนี่ง พ่อค้าคนหนึ่งที่เคยค้าขายกับอาคังตั้งแต่อาคังยังไม่ได้ร่ำรวยใหญ่โตขนาดนี้ มาหาอาคังที่ร้านของเขาเพื่อเจรจาธุรกิจ แต่แทนที่อาคังจะมาต้อนรับหรือให้ความเคารพ เขากลับไม่ใส่ใจ เพราะพ่อค้าคนนี้มีฐานนะที่ต่ำกว่าตน
"เจ้ามีธุระอะไรกับข้า" อาคังถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา ซึ่งทำให้พ่อค้าคนนั้นโมโหโกรธาเป็นอย่างมาก เขาจึงเดินออกจากร้านอาคัง และไม่กลับมาอีกเลย
หลังจากออกจากร้านของอาคังแล้ว เขาก็ได้รับทราบข่าวมาว่ามีร้านค้าทองที่มีช่างมีฝีมืออีกที่หนึ่งในเมือง เขาจึงเดินทางไปเจรจาธุรกิจด้วย
"ขอคารวะท่านอาวุธโส" อาจี้กล่าวเคารพพ่อค้าคนนั้น พลางสั่งให้เด็กนำน้ำชาอย่างดีมารับรอง
"ข้ามาเจรจาการค้ากับท่าน ไม่ทราบว่าท่านจี้จะเจรจากับพ่อค้าจน ๆ อย่างข้าหรือไม่" พ่อค้าคนนั้นกล่าว
"ท่านกล่าวหนักเกินไปแล้ว ข้าร่ำรวยมาได้ก็เพราะข้าไม่เกี่ยงว่าเป็นงานเล็กงานใหญ่ ขอให้ท่านผู้อาวุธโส กล่าวมาเถิดว่ามีเหตุอันใดจะใช้ข้า"
"ดี ๆ ข้าถูกใจท่านยิ่งนัก ข้ามีงานใหญ่จะให้ท่านทำ"
แท้จริงแล้วพ่อค้าคนนี้มีความใกล้ชิดสนิทสนมเป็นอย่างดีกับขุนนางผู้ใหญ่คนหนึ่ง แต่ด้วยความสมถะเขาจึงเปิดร้านเล็ก ๆ ในเมืองเท่านั้น
พอดีว่าฮ่องเต้อยากจะได้เครื่องทองใหม่ ๆ เลยอยากจะให้ขุนนางไปหาเครื่องทองที่มีลักษณะสวยงาม เข้ากับพระราชวังของพระองค์ ขุนนางผู้ใหญ่คนนั้นจึงไหว้วานให้พ่อค้าคนนี้เป็นธุระจัดการให้
อาคังนั้นเห็นว่าพ่อค้ารายนี้เป็นเพียงพ่อค้าเล็ก ๆ จึงไม่สนใจจะทำธุรกิจด้วย ทำให้ลาภใหญ่ตกเป็นของอาจี้ผู้มีความอ่อนน้อมแทน และเมื่อฮ่องเต้เห็นเครื่องทองของอาจี้เกิดพอพระทัย อาจี้ก็ได้หน้าได้ตา ซึ่งตั้งแต่นั้นมาฮ่องเต้และขุนนางใหญ่ ก็มาเป็นลูกค้าของเขา
แต่อย่างไรก็ดีเขาก็ยังต้อนรับลูกค้าเล็ก ๆ และมีความอ่อนน้อมถ่อมตนกับทุกคนอยู่เหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง
สุภาษิตสอนใจ 
"ผู้ที่ไม่รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน ธุรกิจก็สำเร็จได้ยาก" ขอบคุณที่มา :: http://tusora.exteen.com/20090302/entry
♡✿(◕‿◕)✿♡ กราบอนุโมทนาบุญกับท่านกัลยาณมิตรและกัลยาณธรรม ขอให้คุณเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป มีดวงตาเห็นธรรมมีความสว่างทั้งทางโลกและทางธรรม ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครองนะเจ้าค่ะ ♡✿(◕‿◕)✿♡
| ไฟล์แนป: |
|
อ่อนน้อมถ่อมตน ทำให้คนเจริญ.jpeg [ 10.57 KiB | เปิดดู 3878 ครั้ง ] |
