นิทาน...คุณค่าของ ชีวิต..... ฉันจะอยู่อย่างมีค่า
โดยธรรมชาติแล้วน้ำจะไหลจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำเสมอ ไม่มีน้ำจากแห่งหนใดที่ไหลจากที่ต่ำขึ้นสู่ที่สูง จึงทำให้เกิดนิทานเรื่องนี้ขึ้น
ณ สระน้ำแห่งหนึ่ง มีน้ำตกที่สวยงามมากอยู่บริเวณนั้นด้วย
ลักษณะของน้ำจะตกมาเป็นชั้น ๆ ซึ่งสายน้ำที่ตกลงมาพบกระทบกับก้อนหินก็
จะแตกกระจายเป็นฝอยยิ่งเมื่อกระทบกับแสงแดดก็ทำให้เกิดเป็นสายรุ้งที่สวยงามขึ้น
ซึ่ง ณ น้ำตกแห่งนี้ก็มีหยดน้ำอยู่หยดหนึ่งชอบคิดน้อยใจกับชีวิตของตนเอง
วันหนึ่งหยดน้ำได้รำพึงรำพันด้วยความน้อยใจว่า ทำไมนะ เราถึงต้องตกลงที่ต่ำด้วย เราไม่เข้าใจเลยว่าเราจะอยู่ที่สูงกับเขาบ้างไม่ได้หรือไง เราไม่มีค่าไม่มีประโยชน์หรือไงนะ
น้ำใส ๆ ก็เริ่มไหลออกมาจากตาของหยดน้ำ หยดน้ำลอยไปนั่งอยู่ริมตลิ่ง
ในขณะก้อนหินซึ่งเป็นเพื่อนของหยดน้ำกำลังร้องรำทำเพลงกันอย่างสนุกสนาน
บ้างก็เล่นกระโดดลงน้ำกันอย่างร่าเริง ก้อนหินเพื่อนรักของหยดน้ำแลไปเห็นหยดน้ำนั่งร้องไห้อยู่
ก้อนหินจึงเดินเข้าไปหาหยดน้ำ
พอมาถึงก้อนหินจึงทักเพื่อนว่าเธอเป็นอะไรหรือหยดน้ำไปน้อยใจใครมาอีกล่ะ
พอหยดน้ำได้ยินเพื่อนทักก็ตอบไปว่าฉันไม่ได้น้อยใจใครหรอก ฉันน้อยใจตัวเองต่างหาก
ก้อนหินทำไม! ฉันต้องอยู่ที่ต่ำด้วย ฉันจะอยู่ที่สูง ๆ อย่างเขาไม่ได้บ้างหรือทำไมไหลสู่ที่ต่ำตลอด
แม้แต่เธอยังอยู่สูงกว่าฉันเลย
ก้อนหินจึงพูดปลอบไปว่าเธอจะไปคิดอย่างนั้นทำไมล่ะ อย่าคิดมากสิ
หยดน้ำโต้ ก็เธอไม่ใช่ฉันนี่เธอก็พูดได้สิ เธอไม่รู้หรอกว่าฉันปวดร้าวแค่ไหน
ก้อนหินเริ่มโมโหกับความคิดของหยดน้ำ แต่ก้อนหินก็พยายามพูดต่อว่า
เธอ รู้ได้อย่างไรว่าเธอไม่มีค่า เธอมีคุณค่ากับชีวิตบนโลกนี้นะ
เพราะถ้าขาดเธอไปสิ่งมีชีวิตก็จะอยู่ไม่ได้จริงไหม ทำไมเธอไม่คิดเช่นนี้
หยดน้ำนิ่งอึ้งแล้วทำหน้าสลด
ก้อนหินพูดต่อไปว่า เธอ จะคิดทำไมว่าเธอไม่มีคุณค่าอะไร เธอมีอะไรมาเป็นเกณฑ์ตัดสิน
อย่าคิดแต่ว่าเธออยู่ที่ต่ำกว่าใครแล้วจะไม่มีคุณค่าจะอยู่ต่ำหรือสูง
มันไม่ สำคัญหรอกมันขึ้นอยู่กับตัวเราเองต่างหาก
ขณะนั้นนางฟ้าผู้ใจดีองค์หนึ่งที่เห็นเหตุการณ์โดยตลอด
ดูแล้วท่าทางของหยดน้ำจะไม่ค่อยเข้าใจกับคำพูดของก้อนหิน
นางฟ้าจึงปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าหยดน้ำและก้อนหิน
แล้วนางฟ้าก็พูดกับหยดน้ำและก้อนหินว่า ที่ก้อนหินพูดมาถูกต้องแล้ว
เธอลองมองไปอีกด้านหนึ่งสิว่า แค่เธอเพียงหยดเดียวก็สามารถทำให้สิ่งมีชีวิตดำรงชีวิตอยู่ได้
แล้วถ้าเพื่อนๆ ของเธอมารวมตัวกันหลายๆ หยด มันก็จะกลายเป็นสายน้ำแหล่งใหญ่
ที่มีคุณค่ามหาศาลต่อสิ่งมีชีวิต
นางฟ้าชี้มือไปรอบ ๆ บริเวณน้ำตกให้หยดน้ำดูแล้วพูดว่า เธอลองมองไปรอบๆ สิ
สิ่งมีชีวิตกำลังใช้ประโยชน์จากเธออยู่เห็นไหม แล้วเธอรู้หรือเปล่าโลกใบนี้มีน้ำถึง 71 เปอร์เซ็น
เชียวนะ มีมากกว่าพื้นดินเสียอีกแล้วอย่างนี้เธอจะว่าตัวเองไม่มีค่าอีกหรือหยดน้ำ
หยดน้ำฟังแล้วสิ่งที่มืดมิดในใจของหยดน้ำก็เริ่มสว่างขึ้น
ก้อนหินมองหน้าหยดน้ำแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า
เธออย่าดูถูกตัวเองอย่ามองข้ามคุณค่าของตัวเธอและเพื่อนๆ
อย่าคิดเพียงความสูงต่ำเท่านั้น หยดน้ำบอกกับก้อนหินและนางฟ้าว่า
ฉันจะอยู่อย่างมีคุณค่าตลอดไป ฉันขอบใจทุกคนมากนะที่ชี้ทางสว่างให้
หยดน้ำพูดจบ ก้อนหินก็จุงมือหยดน้ำไปหาเพื่อน ๆ แล้วก็เริ่มร้องเพลงและเล่นกันอย่างสนุกสนาน นางฟ้าเห็นภาพนั้นแล้วทำให้นางฟ้ามีความสุขไปด้วย แล้วนางฟ้าก็อวยพรให้หยดน้ำและก้อนหินว่าขอให้พวกเธอเป็นเพื่อนที่รักกันตลอดไป แล้วนางฟ้าก็ลาหยดน้ำและก้อนหินไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..............
สรรพสิ่งทั้งหลายล้วนมีค่า ถ้าหากรู้จักทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด เพื่อช่วยกันสร้างสรรค์สังคมและจรรโลงโลกให้น่าอยู่ต่อไป 
......ชีวิตผม เปรียบ เหมือนกับ ขยะ อย่างน้อย
ก็ทำไห้ คนเก็บ ขยะ ไม่ตกงาน มีงานทำทุกวัน......อิอิ
ปล. คุณเปรียบ คุณค่าของชีวิตคุณ เหมือนกับ อะไร มีคุณค่าอย่างไร...?????????
ขอบคุณที่มา :: http://pha.narak.com/topic.php?No=23486
♡(✿◠‿◠✿)♡ กราบอนุโมทนาบุญกับกัลยาณมิตรและกัลยาณธรรมทุกท่าน ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครองนะเจ้าค่ะ ♡(✿◠‿◠✿)♡ 
| ไฟล์แนป: |
|
คุณค่าของชีวิต.jpg [ 13.04 KiB | เปิดดู 4434 ครั้ง ] |
