นายพรานผู้ขมังธนูกับราชสีห์
กาลครั้นหนึ่งในป่าอันเป็นที่อยู่ของบรรดาสรรสัตว์
ได้มีพรานป่าผู้ขมังธนูคนหนึ่งเข้ามาล่าสัตว์
ทำให้สัตว์ทั้งหลายพากันเตลิดหนีด้วยความตกใจกลัว
ยกเว้นพญาราชสีห์ผู้เป็นเจ้าป่าเพียงตัวเดียวเท่านั้นที่ใจกล้าไม่ยอมหนี
ทำท่าจะกระโจนเข้าต่อสู้กับนายพราน
“ช้าก่อน” นายพรานร้องห้าม
“ข้าจะส่งทูตไปเจรจากับเจ้า”
นายพรานยิงลูกศรไปถูกชายโครงของราชสีห์
ผู้เป็นเจ้าป่ารู้สึกเจ็บปวดส่งเสียงร้องโหยหวน
แล้ววิ่งเตลิดเข้าไปในดงไม้ทึบ
เมื่อหมาจิ้งจอกตัวหนึ่งเห็นเจ้าป่าวิ่งเตลิดหนีมาจึงรีบเข้าไปสอบถาม
“ข้าเห็นท่านกำลังจะต่อสู้กับนายพรานไม่ใช่หรือ แล้วเหตุไฉนจึงหนีมา
ทำไมไม่ขับไล่ศัตรูของพวกเราออกไปจากป่า”
เจ้าอย่ามายุซะให้ยกเลย” ราชสีห์ตอบด้วยความครั่นคร้าม
“แต่ทูตของมันยังทำให้ข้าต้องเจ็บปวดถึงเพียงนี้
แล้วผู้เป็นเจ้านายของทูตจะมีฤทธิ์ขนาดไหน”
ผู้โง่เขลาย่อมไม่สามารถพิจารณาแยกแยะได้ว่า
สิ่งใดคือเรื่องจริง และ สิ่งใดคือกลลวง
คัดลอกจาก...
http://www.dekkid.com/E-sop/test11.htm
| ไฟล์แนป: |
|
.jpg [ 19.68 KiB | เปิดดู 3394 ครั้ง ] |
