ความบริจาคเป็นเหตุที่ผู้จะทำได้ จะต้องมีความพอใจในระดับหนึ่ง และมีความเมตตากรุณาในระดับหนึ่ง ซึ่งนับเป็นสมบัติของใจ สมบัติของใจ คือ ความพอและความเมตตากรุณา ที่ประกอบด้วยการสละบริจาคเป็นกรรมฝ่ายเหตุ มีความพร้อมด้วยสมบัติเป็นผล ผลย่อมตรงต่อเหตุดังนี้
ความขาดแคลน ย่อมเกิดแต่ไม่มีการบริจาค คือ ไม่ได้ทำเหตุคือการบริจาคที่จะให้เกิดผลเป็นความไม่ขาดแคลน ไม่ได้ทำเหตุที่จะให้ผลเป็นความพรั่งพร้อม แม้ทำเหตุความพรั่งพร้อมไม่ขาดแคลน ย่อมได้รับผลเป็นความพรั่งพร้อม ไม่ขาดแคลน ผลย่อมตรงต่อเหตุดังนี้
หนังสือตามพระราชดำริปรารภสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี (สมเด็จพระอัยยิกา)
ลงพิมพ์ในหนังสือ “พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนอะไร” หน้า ๕๑.
สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร (เจริญ สุวฑฺฒโน)
สมเด็จพระสังฆราชพระองค์ที่ ๑๙ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์
:: รวมพระนิพนธ์ “สมเด็จพระสังฆราชเจ้า (เจริญ สุวฑฺฒโน)”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=22&t=43452
