หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
อันจิตใจของคนเรานี่เมื่อยังไม่รู้แจ้งในอริยสัจธรรมแล้วมันย่อมกลับกลอกเรื่อยไป เป็นสิ่งที่เอาแน่ไม่ได้ ฉะนั้นเราจึงไม่ควรนิ่งนอนใจ เมื่อรู้ตัวว่าตนนั้นยังไม่ได้บรรลุอริยสัจธรรม จิตใจยังง่อนแง่นคลอนแคลนอยู่ จิตใจที่ยังง่อนแง่นคลอนแคลนอยู่อย่างนั้นมันก็เหมือนกับไม้มันพาดรั้วเขาว่าอย่างนั้น มันหนักทางไหนมันก็ลงทางนั้น
จิตใจคนเราเมื่อมันหนักทางอกุศลมันก็ดิ่งไปในทางอกุศลน่ะ นั่นแหละนำทุกข์มาให้แก่ตนอย่างนั้นแหละ ถ้ามันหนักไปทางกุศลธรรม ใจมันก็ดิ่งลงไปทางกุศลธรรม กุศลกับอกุศลเนี่ยมันย่อมเป็นศัตรูต่อกันและกันแต่ว่ามันมีใจเป็นประธาน สุดแล้วแต่ใจมันน้อมไปทางไหนส่วนนั้นมันก็มีกำลังขึ้น ส่วนหนึ่งมันก็อ่อนกำลังลงอย่างนี้
เพราะว่าจิตคนเรานี่มันจะไปคิดเรื่องบาปเรื่องบุญนี่พร้อมๆ กันทุกขณะจิตไปเลยไม่ได้ ขณะจิตนี้คิดไปทางบุญกุศลแล้วอย่างนี้มันก็งดทางบาป ถ้าขณะจิตนี้คิดไปทางอกุศลมันก็งดไปในทางกุศล มันเป็นอย่างนั้น
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“อริยสัจธรรม”
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
ชวนอ่านพระธรรมเทศนาเต็มกัณฑ์เทศน์ของ “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=53080