หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ถ้ามีทั้งบุญทั้งบาปติดตามขนานกันมาแล้วนั่นแหละมันลำบาก ในระยะใดที่บาปมันให้ผลก็ขัดข้องแหละชีวิต เดือดร้อนกัน ถึงความวิบัติต่างๆ นานา คราวใดบุญให้ผลค่อยยังชั่วหน่อยชีวิตก็ค่อยเจริญงอกงามไป แต่มันไม่สม่ำเสมอดังกล่าวมานั้นแหละ อันนี้แหละมูลเหตุที่จะให้คนเราท่องเที่ยวเกิดแก่เจ็บตายอยู่ในโลกอันนี้ไม่รู้จักจบจักสิ้นลงได้ แต่คนผู้ที่มีกิเลสหนามันไม่กลัว ไม่กลัวความตาย มันไม่กลัวต่อความแก่ความเจ็บป่วยไข้ เพราะอะไร ? เพราะกิเลสตัณหานั่นแหละมันฉาบทาจิตใจให้หนา ไม่ให้สะดุ้งหวาดกลัว อย่างนั้นแหละ ไม่กลัวก็ไม่กลัว แต่เมื่อบาปกรรมมันนำไปสู่นรกอบายภูมิแล้ว เมื่อได้ตกนรกหมกไหม้อยู่ไปนั่นแหละมันถึงรู้ตัวได้บาดนิ จะกลัวยังไงมันก็หลีกไม่พ้นแล้ว บาปมันอำนวยผลให้แล้ว ควรพากันนึกคิดให้ดี
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“ความโลภ”
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
ชวนอ่านพระธรรมเทศนาเต็มกัณฑ์เทศน์ของ “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=53080
