หลวงปู่คูณ สุเมโธ
วัดป่าภูทอง จ.อุดรธานี

ชะรา ธัมโมมหิ อะนะตีโต,
พยาธิธัมโมมหิ พยาธิง อะนะตีโต,
มะระณะธัมโมมหิ มะระณัง อะนะตีโต ตีติ.

เอ้าตั้งใจฟัง คนเฮาเกิดมา คนเราเกิดมา
ไม่มีใครจะล่วงพ้นความแก่ไปไม่ได้
ไม่มีใครจะล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปไม่ได้
ไม่มีใครจะล่วงพ้นความตายไปไม่ได้
นั้นแหละนั้น..“เป็นธรรมดา”

อันนี้เป็นธรรมดาของคนที่อยู่ใต้ฟ้าอันนี้ไม่เลือกว่าใคร
ผู้หญิงก็มีความแก่เป็นธรรมดา
ผู้ชายก็มีความแก่เป็นธรรมดา เออ พอแต่เกิดมา
พระก็มีความแก่เป็นธรรมดา เออ เณรก็มีความแก่เป็นธรรมดา
นี้นั่นแหละให้เรารู้จัก “ธรรมดา” อันนี้เอาไว้

เพราะเมื่อธรรมดาอันนี้เกิดขึ้นกับเรา
ถ้าเรามารู้จักธรรมดาอันนี้แล้ว
เราก็จะไม่ได้เป็นทุกข์กับธรรมดาอันนี้
ไม่ได้เป็นทุกข์ ไม่ได้กังวล ไม่ได้เสียใจ
ไม่ได้เดือดร้อน ไม่ได้วุ่นวายกับธรรมดา
แก่นี้ คนเราทุกคนไม่ว่าหญิงไม่ว่าชายไม่ว่าพระว่าเณร
อยู่ใต้โลกอันนี้ก็ต้องมีความเจ็บไข้เป็นธรรมดาด้วยกันทั้งนั้น
ฉะนั้นขอให้พวกเรารู้จักว่าเราอยู่กับธรรมดาอันนี้

เออเมื่อธรรมดาอันนี้เกิดขึ้นกับเรา
เราก็ให้เข้าใจว่า เออ..“ธรรมดา” ให้ว่า “มันเป็นธรรมดา”
เราอย่ามาเป็นทุกข์กับธรรมดา เราอย่ามาเสียใจกับธรรมดานี้
นั่นแหละ เราอย่ามาเดือดร้อนกับธรรมดาอันนี้
นั่นล่ะเราไม่ต้องไปกังวลกับมัน มันธรรมดาเกิดขึ้น
มันจะเจ็บตรงไหน ปวดตรงไหน เป็นโรคอะไร
เราก็ให้รู้ว่ามันเป็นธรรมดา นี่แหละไม่ต้องไปเป็นทุกข์กับมัน





ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ “ธรรมดา”
ในงานบำเพ็ญกุศลศพคุณแม่มารศรี ๒๓ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๕

:: รวมคำสอน “หลวงปู่คูณ สุเมโธ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=51549

:: ประวัติและปฏิปทา “หลวงพ่อคูณ สุเมโธ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=45407

:: หลวงพ่อคูณ สุเมโธ วัดป่าภูทอง ละสังขารแล้ว
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=45371