...

...

ชักอยากจะเห็นเป็นหนังแล้วสิ่...



ว่าแต่ ถ้าหากเป็นหนัง
หลับอยู่คิดว่า ใครจะมารับบทเป็น หลับอยู่ ล่ะ





สำหรับตอนที่เกี่ยวกับ "ซุลกิฟฟลี หะยีเจ๊ะเฮง" ...
ถ้าเป็นภาพยนต์ซีรีย์ ตอนนี้จะเป็นตอนที่มีบทจบที่น่าประทับใจ



เท่าที่อ่าน ๆ ดู
เอกอนว่า เรื่องนี้เอามาทำเป็นหนังซีรีย์ได้นะ
555 หลับอยู่ เป็นพระเอก

ถ้าทำเป็นซี่รี่ย์ ต้องมี20 ตอน คล้ายๆละคร แต่ไม่ใช่ละคร

เมืองมาเฟีย
เขียนจากเรื่องจริง ที่ไม่มีใครเคยเขียนมาก่อน
อีกเวอร์ชั่นนึง ^^
ตอน:จัดฉากใส่ร้ายสร้างเรื่อง ผู้มีอิทธิพล(ที่จริงก็มีจริงนั้นแหละ แต่ สร้างเรื่องขึ้นมา เพื่อ...หาเรื่องจับกุมสร้างกระแส)

ในคราวนึง หลายปีมาแล้ว ที่มีข่าว ผู้มีอิทธิพล ที่ปัตตานี โดนจับ ประมาณ 50กว่าคน หรือ 4สิบกว่าคน จำไม่ได้ ลืม ^^

ขอนับแค่ที่เป็นเพื่อนๆผมก็พอ มี...

ี นายรามดิน อารีย์อับดุลซอมะ(โอม)ตอนนี้เป็น ท่านสจ.ปัตตานี
กำนัน บาฮารูดิน ยูโซะ (เป็นกำนันที่ บาราเฮาะ ที่สะนิงและมีตำแหน่งอีกหลายอย่าง เข้าไปดูได้ในกูเกิล)
มูฮำหมัดอาลี เจ๊ะปอ (แถว หนองจิก)
รุสดี สาเมาะ (แถวยะหริ่ง ยามู)
สุมิน ดือเระ (แถวสายบุรี)
และๆลๆ

วันนึง หลังที่ โอม มันโดนเจ้าหน้าที่ บุกเข้าค้นบ้าน เเละจับตัว ข้อหาเป็นผู้มีอิทธิพล ในเวลาไล่เลี่ย กันนั้น กำนันบาฮารูดิน, รุสดี และสุมิน และ ไอ้ลี เจ๊ะปอ โดนจับด้วย ออกข่าว นสพ. ยักษ์ใหญ่ ด้วย
ไม่มีใครรู้เลยว่า ทำไมพวกนั้นต้องโดนจับโดนค้น ด้วย....

แต่ผมรู้ เพราะ ผมได้ เข้าสมัคร ไปเป็น ....(ขอสงวน) ที่สะพานหัวช้าง
อีกทั้ง มันยัง เป็นงานของผมด้วย

และ เข้าทาง นักเลงของผมพอดี ส่วนเพื่อนผมอีกคน ที่ชื่อ รง จะบังติกอ มันอยุ่ คนละ หน่วยงานกัน (ต้องขอปกปิดไว้ก่อน)

ทำไม พวกเพื่อนๆผมถึงต้องโดนจับ ทั้งๆที่ไม่ได้ทำความผิดอะไรเลย ????
เอาละสิงานนี้ เอาล่ะสิ ^^
กล่าวคือ มีพ่อค้า ยาเสพติด คนนึงที่มันมีอิทธิพล มาก ที่ปัตตานี มันมีเครือข่ายค้ายา ที่หาดใหญ่ด้วย และเงิน ที่เจ้าหน้าที่ค้นเจอ เป็นพันๆล้านบาทนั้น เป็นเงินของมัน เองทีื นราธิว่าส เคยออกข่าวใหญ่โต (เงินที่ฝังไว่ในท่อระบายน้ำ)

มีต่อ...

ต่อ...

พวกเพื่อนผมที่โดนจับและบุกตรวจค้นในบ้านนั้น จริงอยุ่ว่า พวกนั้นมีอิทธิพล แต่ เบื้องหลัง คือ แผนการของพ่อค้ายาเสพติด ระดับโลก แถบ เอเซียคนนึง นั้นเอง
พวกมันว่างแผนกับเจา้่หน้าที่ ตำรวจ เฮงซวย ที่่้ร่วมกันค้ายากับพวกมัน

ตำรวจคนนั้น เมียมัน มีคดีค้ายา ที่กทม. แล้ว ย้ายมาอยุ่ที่ปัตตานี และมันก็ค้ายาต่อกันไปอีก ร่วมกับไอ้พ่อค้ายา คนนั้น
ไอ้โอมมันเคยเล่าให้ฟังว่า มีตำรวจ บุกมา่ตรวจจับมันยังกะหนังฝรั่งเลย

ผมจึง เล่าให้มันฟัง เรื่องที่มีเบื้องหลังแอบแฝงอยุ่
กล่าวคือ.....ถ้าพวกที่ถูกจับเป็นแพะ และพวกนั้น ที่ถูกจับ ก็เป็นแพะรับบาปไปจริงๆซะด้วย
พวกพ่อค้ายา และไอ่ตำรวจที่ค้ายา นั้น ก็จะค้ายาแบบขายส่ง กันส่บายๆใจเฉิบ ....
เพราะ
1.ทุกคน หันไปสนใจกับข่าวที่ทุกคนคิดว่า จริงกันไปหมด เรื่องค้ายาจังง้ายง่าย....ที่จะประกอบการ อุบาทว์
2.คงสร้างกระแส ผู้มีอิทธิพลได้อีกยาวนาน เพร่าะคนเชื่อกันไปแล้ว ว่า มีผู้มีอิทธิพล พวกนั้นอยุ่จริงๆ ที่จะแยกบ้านแยกเมือง แผ่นดินไทย ทำให้การค้่ายาเสพติด สบ่ายขึ้นไปอีก

เรื่องนี้ ผมได้เล่าให้ฟังเพียง2คนเท่านั้น. คือ....
บาฮา (กำนันบาฮารูดิน ยูโซ๊ะ กำนันแถวสะนิง)
และ รามดิน อารีย์อับดุลซอมะ (โอม จะบังติกอ)

คืนที่ผม ได้เล่าเรื่อง แพะรับบาป ให้บาฮา ฟังนั้น บาฮา ได้นัดเจอกับผม ที่ สวนอาหาร ปัตตานี เบย์ กำนัน บาฮา ตกใจ ครับ เมิ่อรู้เรื่อง แต่นิ่ง และแกยังบอกผมว้า ให้ผม ช่วยพูดกับผู้ใหญ่ให้ที ผมเองก็อึกอัก เพราะ ทักษิณ มันคุมประเทศอยุ่ในสมัยนั้น
และไอ้โอม ผมก็ บอกมัน ตอนกลางวัน
และมีหรือ ที่ 2คนที่ผม ได้เล่า เรื่องแพะรับบาป ให้ฟัง นั้น จะไ่่ม่้มีความแค้นอะไรเลย
ที่สุด ไอ้ตำรวจ คนนั้นก็โดนยึดทรัพย์ ถ้าจำไม่ผิด นะ
ไอ้โอม ก็ได้เป็นสจ. ของมัน
ส่วน กำนันบาฮารูดิน ปีที่แล้ว ก็โดนระเบิด กับลอบยิงถล่มไป แต่ไม่ตายไป2ครั้ง

ส่วนไอ้พ่อค้ายานั้น มึงมันมาซื้อบ้านกูแบบ คอรัปชั่น แอบยัดเยียด กับ ผอ. เจ้าหน้าที่ กรมบังคับคดี เรื่องแบบนี้ ทำไมกูจะไ่ม่รู้ ว่ะ
เป็นเหตุให้ทำให้...บ้านที่ปัตตานี กูไม่มีเหลือเลย
........

จบตอน.

เขียนไปเขียนมา ดันมีแฟนคลับมาเพิ่มจำนวนนึง

เมืองมาเฟีย
ตอน:มังลาละ โดนตียับเยิน...!!!

ในสมัยนั้น มังลาละ(ลาละแปลว่าแมลงวัน)

ไอ้มังลาละ นั้น ถือได้ว่าเป็นตัวป่วน ในเมือง อีกทั้งพวกนอกเมืองต่างๆ ยังรู้จักกันกับมันอีกด้วยคนนึง
และที่ได้ ฉายาว่า ลาละ นั้น เพราะมันหน้าจะเป็นสิว แล้วเวลามันจะบีบสิวออก มันจะใช้เหรุยญบาทสองเหรียญ มาบีบสิว ถ้าหนักเข้า มันจะใช้ มีดโกนด้ามเขียว ของประเทศจีนผลิต อันละบาท มาเฉือนๆ...สิวบนใบหน้าตัวเอง นั้นคือที่มา ของ ฉายา ว่า..."มังลาละ"
ลาละ แปลว่า แมลงวัน

มีต่อ....

ต่อ....

วันนึงไอ้มังลาละได้ไปติดหญิง อยุ่ในบ้านแถวๆ ถนนโรงเหล้า
แล้ว ก็มี มังยูโย ตัวเล็กๆ ตัวขาวๆ กับพวกเข้ามาที่บ้าน เพื่อตามหาอะไรสักอย่างนี่แหละ
แล้วก็กดกริ่ง และแล้ว ไอ้มังลาละ ก็ออกมา แล้วด่าพวกของมังยูโย มังยูโย จึง เอา เหล็กเอาไม้เอามีด ไล่ฟันไล่ทุบไล่ตีและไล่แทง ไอ้มังลาละ อย่างไม่ยั้งมือ จนไอ้มังลาละ ต้อวเข้ารพ.เลยทีเดียว เละ เส้นเอ็นก็ขาด ต้อง ออกมารักษาตัวเป็นปีๆ ....

ปัจจุบัน มังลาละ ได้ตายลงแล้ว ที่รพ.ปัตตานี
เนื่องจากเสพยา แล้วเข้ารพ. แล้วมันดันหายใจไม่สะดวกเพราะทางรพ.ติดท่ออากาศหายใจให้จึงได้ตายลง

จบ

เมืองมาเฟีย
ตอน: แก้แค้น พวกยะลา

พอผมได้ย้ายไปอยุ่ ที่ยะลา ผมกลับโดนรุม จากพวก ที่ยะลา
คิดดูว่า ผมแค่คนเดียว มันเล่นยกพวกมา มากมาย ทำไมไม่ทราบ อ่อ. ที่แท้ มันมีคว่า มกลัวนั่นเอง

แถมยังพกปืนมาด้วยนะ ดีที่ผมเป็นมวยมาบ้าง แต่สู้ไม่ไหวพวกมันเยอะเกิน
และร้านถ่ายรูป ได้เป่านกหวีดทำทีว่า ตำรวจ มา เพื่อุเข้าช่วยเหลือผมที่ หน้ารร. คณะราษฏร์บำรุง จ.ยะลา ....
ต่อมา
และผมได้ลาออก จากรร. มาปุ๊ป ผมได้กลับม่าบอกพวกแถวบ้านว่าผมลาออกแล้วให้พวกเราไปแก้แค้นให้ที

ชุดที้ไปมี
ไอ้หนึ่งเฮฟวี่ (ตัวอ้วน ดำใหญ่มาก ได้ตายไปหลายปีแล้วเพราะเป็นโรคร้ายแรง)

ไอ้วี นิเยาะ(หลานชายแท้ๆ ของ นางนิเยาะ สุไลมาน)

ไอ้บูลย์ เฮียปุ๊ย(หลานชาย ของเฮียปุ๊ย)
และๆลๆ
เราได้ขับมอเตอร์ไซด์กันไปจากปัตตานี เพื่อไปยะลา หม่ยว่า เจอใคร เล่นได้ก็จะเล่น
แต่ปรา่กฏว่า ไม่เจอใครสักคนเลย ...
ไม่รู้ว่าพวกมัน นกรู้ หรือเปล่า
มีต่อ...

ต่อ...

ต่อมา
มีสายรายงานมาว่า มีเด็กยะลา ย้ายมาเข้าเรียนที่เดชะ ชื่อว่า ตี๋ อยุ่เบตง
ผม ตาโต ยิ้มแก้มปริเลยทีเดียว ไอ้ตี๋ เบตง.มันเป็น1ในคนจำนวนมากที่เคยรุมผม

ง่านนี้หว่านหมู ไปสองคนก็พอ จะเอาใครไปดีล่ะ? ตกลง ผมเอา ไอ้ เอ๋แป๊ะ ไป ...
พอไปถึง เห็นไอ้ตี๋ เบตง มันนั่งอยุ่หน้ารร.
ผมจึงเดิน เข้าเตะต่อยมัน ใส่เอาใส่เอา...แต่มันไม่กล้าสู้ผมเลย เห็นเมื่อก่อนทำนักเลง หุหุ แล้ว ไอ้เอ๋ แป๊ะ ก็ เดินเข้าไป เตะก้านคอ มันอีกทีส่งท้าย ....ก่อนที่เรา จะไปขับรถเที่ยวกันต่อ.

วันหลังต่อมา. ผมได้ขับมอเตอร์ไซด์ ไปเจอมันอีก ผมได้ ถุยน้ำล่ายใส่มัน มันสยบเกรงกลัวผม แหม่ทีตอน กูอยุ่ยะลามึงรุมเอาๆ เชียวนะ หุหุ
ถ่ามว่า ทำไม ผมไม่ลงไปกระทืบมันซ้ำอีก เพราะตอนนั้น มีตำรวจจราจรอยุ่ด้วย
ที่สุด ไอ้ตี๋ เบตง มันก็ อยุ่ปัตตานีไม่ได้ เพราะ ผมนั่นเอง



จบ

เมืองมาเฟีย
ตอน:ต้องมารบกับพวกสะบารัง เพราะเราดันมาเป็นเพื่อนกับพวกจะบังติกอ ^^
เรื่องนี้ เกิดขึ้นประมาณ20กว่าปีนิดๆ

สมัยนั้น รู้สึกว่า ผมจุะเรียนปี2หรือสามนี่แหละจำไม่ได้ ที่ศรีปทุม
ผมก็ได้กลับไปปัตตานี บ้านของผม
คืนนึง พวกแถวบ้าน มันก็ไปเล่นสนุกเกอร์ อะไรทำนองนั้น
ส่วนผมอยากกินน้ำชา ก็ได้เจอกับไอ้เปี๊ยกอารีุย แล้ว มันก็ชวนขับรถเล่น ไปเจอ กับพวกบาต๊ะ(จะบังติกอ ) เช่น ไอ้แอหน้าผี ไอ้มังกบฏ(ตอนนี้เป็นทหาร ทรงมันจะคล้ายๆ กับแพคทริกเวียร์ร่า)ชื่อจริงของ มังกบฏ คือ..อุสมาน นานสกุล ไมดินเก้าท์ (อุสมาน ไมดินเก้าท์ ^^) ซึ่งตัวของมันจะสูงประมาณ180นิดๆ ปัจจุบัน มังกบฏเป็นทหารอยุ่ทาง3จว.ชายแดนใต้

และอีกหลายๆคน รุ้สึกจะ ยีกอตอง กับมังบิ๊กสุ ด้วยนะ ถ้าจำไม่ผิด ก็ได้ขับรถชวนกันไปกินน้ำชา แถวหน้ามอ.
พอกินกันไปได้ พวกไอ้แอหน้าผี ก็ได้ถามถึงเรื่องราวที่ผมอยุ่ในกทม.
ก็ได้คุยกันไป หัวเราะ ่ร้าเริงกันไป.....
มีต่อ

ต่อ....


สักพัก ก็ได้มีวัยรุ่นสองคน ได้เข้ามา ทำร้ายในกลุ่มพวกเรา พวกมันได้ต่อยๆ มาใส่พวกเรา
และไอ้มังกบฏ ได้ทำการป้องกันตัวจากการโดนจู่โจม และผมได้"้ถีบกัน" จนตัวพี่ของพวกมันต้องผงะ แล้วไอ้แอหน้าผี ได้จังหวะ ก็ถือเก้าอี้จะไปตีมัน และแล้ว พวกมันสองพี่น้อง ก็ทำเป็นล้วงในกระเป๋า แล้วกล่าวว่า "ปือเดๆ"แปลว่า ปืน นะปืน นะ ...
แล้วไอ้แอ ก็หยุดชะงัก ทุกคนหยุดชะงักกันหมด แล้วตำรวจก็มาใพอดี และได้ เชิญตัวไป โรงพัก ส่วนผม ค่อยๆ ชิ่ง หนี ตำรวจ ออกไป กับอีกหลายๆคน
มารู้ภายหลังว่า ไอ้มังกบฏ มันเคยเอาโซเหล็ก่ไปฟาด หน้าของไอ้สองพี่น้อง เด็กสะบารัง นั้นเอง ที่มันมาเพราะการแก้แค้น

จบ ตอน

ชีวิตในศรีปทุม
ตอน:เหตุที่พวกช่างยนต์ โดน ประชาชื่น ถล่มยับ!!!

เนื่องจาก วันนึง ไอ้วีสุราษฎร์ กับพวกของมันได้นั่งเล่นตรงป้ายรถเมล์ หน้ามหาลัย
แล้ว มีรถเมล์ผ่านมา จอด และไอ้วีได้เห็นพวกเด็กประชาชื่น ก็ต่างฝ่ายต่างมองหน้ากวนตีนกัน จนไอ้วี มันบุกขึ้นไปล่อ กับพวกประชาชื่น พอบุกได้สักระยะ

ท่าทางพวกประชาชื่น จะบุกกลับ
ปรากฏ ร่างของ"ไอ้สี เด็กฉวาง" นครศรีธรรมราช ได้ ใช้วิทยายุทธ์ ขึ้นไปเตะก้านคอ จน เด็กชื่น หลับคารถไปเลย^^

ในวันต่อมา พวกประชาชื่นแค้น มา่ก ได้พากันมาบุกศรีปทุม เจอหญิงหรือชายก็ได้พวกมันเอาหมด
ซัดหมดเลย

เย็นวันนั้น ผมเมาม่าก พอผมเดินไปถึงป้ายรถเมล์ ก็เจอพวกช่างยนต์ คือไอ้เบิ้ม ไอ้ โอมฮาร์เล่ย์ และๆลๆ

มีต่อ...

ต่อ...

วันนั้น รถเมล์ คนล้นทุกสาย จนสายปอ.12ผ่านมา คนก็ล้น ผมเมามาก ไม่ไหว แล้วอยากกลับบ้าน จึง ไม่รับคำชวนของพวกช่างยนต์ให้อยุ่ที่ป้ายรถเมล์ เพื่อการดูและแซวหญิง

คนล้นรถผมก็ขึ้น

จนกลับบ้านไป
เช้าวันรุ่งขึ้น
ปรากฏว่า ไอ้เบิ้มเข้ารพ. เพราะโดนทั้งซ้อมืั้ทั้งฟันทั้งตีทั้งแทงจากพวกประช่าชื่น ๆนั้น บุกม่าและยกพลม่า3_4คันรถเมล์

คันหน้าจะขับล่วงหน้าไปเลยป้ายไปก่อนป้ายนึง ถึงบ่างบัว เพื่อดักเก็บรายละเอียด เหยื่อต่างๆ

คันที่สอง คันที่สาม มา่จอดตรงป้ายและ หลัง ป้ายเพื่อดักเก็บรายละเอียด เหยื่ออันโอชะ และแล้ว เหล่าศรีปทุมชายหญิงวิ่งกันพล่านเลยทีเดียว

ไอ้เบิ้มตัวมันใหญ่ และเจ็บหนักที่สุด ถึงกับ เส้นเอ็นขาด และบอบช้ำมาก

แล้วผมได้ไปเยี่ยมมันที่ รพ.
และมันได้เล่าให้ผมฟังว่า มันได้หนีเข้าไปในปั๊ม นำ้มัน แต่มันก็โดนทั้งดาบทั้งไม้ มันได้เอาฝาหม้อ ของพวกเด็กปั๊มม่เป็นเกราะกำบัง พวกนั้นมันฟันจน ไฟ แลบ เป็นประกายไฟออกมา
และแล้ว หน้าที่ ที่ ชำระ แค้นให้พวกช่างยนต์ นั้น เป็นของ "ไอ้ดา อินทร์" (ประธาน อินทร์ สาย 39)
....ปัจจุบัน ไอ้เบิ้มได้ตายลงไปแล้ว


จบตอน

ชีวิตในศรีปทุม
ตอน: ช่วยไอ้วี สุราษฏร์ ให้พ้นจาก พวกเด็กบางบัว

ครั้งนึง ในมหาวิทยาลัย ศรีปทุม บางเขน
วันนั้น ได้มีคอนเสริต์ ของ แหวน ฐิติมา ในมหาวิทยาลัย
และตอนเย็นนั้น. ผม กับไอ้ปูเป้ปากน้ำ (ปูโบ้) ได้ นั่งเล่น กันในโรงอาหาร แต่ผม ได้นั่งดู แอ้ม ทำงานส่งอาจารย์ อยุ่
ทันใดนั้น มีเด็กนิติ ซึ่งเป็นลูกคนใหญ่คนโต ซึ่งอยุ่ในกลุ่ม ของ "ไอ้วีสุราษฏร์" ไอ้วีนั้น มันจะสนิทกับไอ้เอกหัวไทร เพราะเมื่อก่อนมันเคยเรียนด้วยกัน
และกลุ่มลูกคนใหญ่คนโต นั้น ได้ วิ่งมาหาผม แล้วได้ บอกผมแบบ ตื่นตะหนก ว่า " พี่บิลๆ..! ช่วยหน่อยพี่ ช่วยพี่วี หน่อยพี่ "

ผมก็ได้ถามว่า " ช่วยอะไรว่ะ?"
ขณะผมกำลัง อยุ่ด้วยกันกับแอ้ม และ เพื่อนของแอ้มอีกคน
แล้ว ไอ้พวกเด็กนิติกลุ่มของไอ้วี มันบอกว่า " พี่วีได้ไปตบกะบาลเด็กบ่างบัว ที่เรียนประชาชื่น มา เพราะพี่วีเมามาก แล้วพวกบางบัว ได้ยก พวกมาล้อมเอาไว้หมดแล้ว มากัน หลายสิบคน. ครับพี่..."

ผมก็ถามต่อว่า "แล้วมึงมาบอกกูทำไมว่ะ? ทำไมไม่ไปบอก พวกเด็กใต้ หล่ะ ? "

พวกเด็กนิติได้บอกว่า "ไม่มีใครเลยครับพี่ หายไปไหนหมดก็ไม่รู้..."

แอ้มก็ได้หยุด แล้วมองหน้าผม
ไอ้ปูโบ้ ก็หยุด แล้วมองมาที่ผมเหมือนกัน

พวกเด็กนิติก็ไม่ยอมไป...
เอาล่ะสิ งานเข้าอีกแล้ว
ผมตัดสินใจ เป็นไงเป็นกัน เพราะวันนั้น ผมใส่ เสื้อ วง pantera ด้วย ^^

เอาว่ะ ถ้าไม่ไปช่วยมันจะแย่แน่นอน

ผมจึงตัดสินใจ รีบเดิน บุกไปเพียงคนเดียว. พอถึงที่ คน ทันก็แหก ให้ผมเดินเข้าไป ระหว่างที่ผมเดิน แหกเข้าไปในวงคอนเสริต์ นั้น ผมได้มองหน้ากับเด็กบางบัว ใส่เสื้อชอป สีดำ สไตล์ ประชาชื่น

มันก็มองหน้าผม แบบ สะดุดใจมันนิดหน่อย ผมก็เล็ง มันไว้แล้ว ยิ่งตัวมันเล็กด้วย (ตัวเล็กคือตัวเจ็บ ในเกือบจะทุกๆงาน)

แล้วผมก็ได้ ฝ่าไปถึงกลางวงคอนเสริต์
เห็นไอ้วี มันนั่งยองๆ เมายังกะหมา
^^ ผมจึง จับมันประคองขึ้นมา แต่มันก็ทำท่าไม่ไหว ผมจึงถามมันว่า มึงมีของอะไรไหม? มันตอบว่า มันมีื"นิ้ว"
แล้วผมก็ขอมันดู มันก็หยิบกระเป๋า สไตล์ "เกโระ" (การ์ตูนกบญี่ปุ่น)
ของแฟนมัน ให้ผมดู แล้วก็เจอ "นิ้ว"

แต่เป็นจุด 2....

ผมเห็นแล้ว ก็ เซ็ง ไอ้เวรเอ๊ยยย ..


มีต่อ....

ต่อ...



พวกมันมากันมาก มึงมีแต่ จุด2....

แล้วยังเมาเหมือนหมาอีกต่างหาก

ผมจึงตัดสินใจ หิ้วปีกมัน ออกมา่ และได้เจอกับ พวกบางบัว ๆ ได้แต่มอง ผมกับไอ้วี เพราะพวกเด็กบางบัว มัน จะไม่ทำอะไรผม เพราะ ผม สนิทกับ ป้าหมี บางบัว ^^

ผมจึงเอาไอ้วี ออกมาได้ แล้ว ผมก็ ยืนคุยกับไอ้ปู ที่วงนอกคอนเสริต์ สักพัก แอ้มกับเพื่อนของเธอได้ ทำฟอร์ม เดินเข้ามา พวกเด็กในมหาลัย ก็แหวก ให้แอ้มเดินเข้ามา

ไอ้ปูโบ้ มันเรียกผมว่า"พี่บิลๆ.. " เป็นการส่งซิกให้ผมรู้เห็น ผมจึงบอกมันว่า "จุ๊ๆ ชู่ว์ ...กูรู้แล้ว กูรู้แล้ว.."
ท่าทาง แอ้ม เหมือน เธอ กำลัง หาใครสักคน อยุ่ (ไม่ได้มาดูคอนเสริต์หรอก )

แต่เธอกับเพื่อนดันหาผมไม่เจอ ทั้งๆที่ไอ้ปู ตัวมันก็ใหญ่มหึมา และมันยืนอยุ่ใกล้ผม
สักพัก ผม รู้สึกว่า พอแล้วแค่นี้แหละ างสารเธอ แอ้ม ...^^
แล้วผมก็เดินเข้าไปสะกิด เธอ ๆ ก็ หันมา แล้วทำเป็นพูดฟอร์มว่า. คอนเสริต์ อะไรสักอย่างนี่แหละนะผม จำไม่ได้.
แล้ว ผมก็ถามเธอไปว่า"แล้วแอ้มไม่ขึ้นไปเรียนเหรอ `"

ไปเดี๋ยวพี่ไปส่ง"

แอ้มก็ เดินไปกับผมที่ลิฟท์ พอเราเข้าคิวเพื่อที่จะขึ้นลิฟท์ แอ้มมองตรงอกผมแล้ว เธองัดหมัดต่อยตรงอกผมดัง ตูม! ผมก็แกล้งร้อง โอ๊ยยย..!
แล้วเธอก็ ทำหน้า แบบมันเขี้ยว เพราะผมชอบทำอะไรที่ทำให้เธอ เป็นห่วงเสมอ ....แล้วลิฟท์ ก็มา เราก็ขึ้นไปถึงห้องเรียน

จบ....