ผมเคยได้ยินมาว่าหากเราปรารถนานิพพานแล้วจะทำให้กรรมไม่ดีที่เราเคยทำจะมาให้ผลกับเราก่อนที่เราจะนิพพาน

ผมเคยได้ยินมาว่าหากเราปรารถนานิพพานแล้วจะทำให้กรรมไม่ดีที่เราเคยทำจะมาให้ผลกับเราก่อนที่เราจะนิพพาน

ขอบคุณท่านเอกอนครับ ด้วยที่ผมความรู้น้อยจึงต้องขอออกตัวขออภัยก่อนล่วงหน้าครับ ที่ผมสงสัยในสิ่งที่ผมตั้งกระทู้ไปนั้นเพราะเคยได้อ่านมาจากบางเว๊ปแต่เว๊ปไหนจำไม่ได้แล้วเป็นการถามตอบกระทู้กันตามปกติทั่วไป ซึ่งเหตุผลที่ปรารถนานิพพานแล้วจะมีเรื่องไม่ดีมานั้น ก็ประมาณว่าเหมือนมาทำให้เรารู้สึกเบื่อหน่ายอยากละสิ่งสมมติต่างๆที่มีในโลกนี้ครับหรืออาจเป็นการทดสอบจิตใจเราเช่น คนที่เคยปกติดีกับเราวันหนึ่งก็นินทาให้ร้ายเรา ครั้งแรกเราอาจทนไม่ได้ต่อๆไปก็เริ่มเข้าใจและปลง เมื่อบททดสอบนี้ทำอะไรเราไม่ได้ก็เริ่มมุ่งไปที่คนที่เรารักเช่นลูกเราเหมือนบททดสอบที่ยากขึ้น อะไรประมาณนี้ครับ แต่ทั้งหมดนี้ผมอ่านมาจากที่อื่นๆครับ และสงสัยเท่านั้นครับ ซึ่งผมต้องขออภัยล่วงหน้าก่อนครับเพราะเป็นคำถามที่อาจดูไร้สาระกับอีกหลายๆท่าน ไม่ได้มีเจตนาปรามาสผู้ใดครับ ขออภัยอย่างสูงครับ

ดีแล้ว ที่ตั้งคำถาม เราจะได้มาช่วยกันหาคำตอบร่วมกัน ...
ว่าที่เราเชื่อตาม ๆ กันมาอย่างนั้น นั่นด้วยหลักการอะไร

ผมเคยได้ยินมาว่าหากเราปรารถนานิพพานแล้วจะทำให้กรรมไม่ดีที่เราเคยทำจะมาให้ผลกับเราก่อนที่เราจะนิพพาน

ขออภัยทำไม เป็นคำถามที่น่าสนใจ
เพราะ อย่างที่คุณโสมอุษา แสดงความเห็นเพิ่มเติมมา
ก็จะพบว่า ความคิดเช่นนี้ แทรกซึมอยู่ในวงการปฏิบัติ ... ... ใช่ม๊า
และ ...ก็จะตอบคำถามกับลักษณะเช่นนี้ ไปในทำนองอย่างนั้น....

แล้วจริง ๆ มันเป็นอย่างไรกันแน่ล่ะ
เพราะถ้าบางคนเขาไม่ได้มีอุปสรรค์

เอกอนจึงเห็นว่า คำถามนี้เป็นคำถามที่ดี ....
เป็นกระทู้ที่ตั้งคำถาม เพื่อให้ผู้ที่มีความรู้ความเข้าใจในหลาย ๆ แง่
ช่วยกันเข้ามาคลายปม ...

ว่ามันเป็นความจริง หรือเป็นความเชื่อที่เราคิดตามกันไปเอง
ที่ยังไม่ได้มีบทพิสูจน์อะไรที่ ฟันธงลงไปในแง่นั้น ๆ ว่ามันต้องเป็นอย่างนั้น
ถ้าเป็นความเป็นเหตุเป็นผลกัน เราต้องแจงออกมาได้ว่าทำไม
ลูกหนี้ถึงได้ตามมาทวงหนี้แบบกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์อย่างนั้น...

คือ มันเป็นความจริงที่มีเหตุผลสอดรับ หรือมันเป็นเพียง ทิฐิอย่างหนึ่ง
กระทู้นี้ ถ้ามีโอกาส พวกเราก็คงจะได้มาช่วยกันไขข้อข้องใจร่วมกัน

ซึ่งเหตุผลที่ปรารถนานิพพานแล้วจะมีเรื่องไม่ดีมานั้น ก็ประมาณว่าเหมือนมาทำให้เรารู้สึกเบื่อหน่ายอยากละสิ่งสมมติต่างๆที่มีในโลกนี้ครับหรืออาจเป็นการทดสอบจิตใจเราเช่น คนที่เคยปกติดีกับเราวันหนึ่งก็นินทาให้ร้ายเรา ครั้งแรกเราอาจทนไม่ได้ต่อๆไปก็เริ่มเข้าใจและปลง เมื่อบททดสอบนี้ทำอะไรเราไม่ได้ก็เริ่มมุ่งไปที่คนที่เรารักเช่นลูกเราเหมือนบททดสอบที่ยากขึ้น อะไรประมาณนี้ครับ แต่ทั้งหมดนี้ผมอ่านมาจากที่อื่นๆครับ และสงสัยเท่านั้นครับ ซึ่งผมต้องขออภัยล่วงหน้าก่อนครับเพราะเป็นคำถามที่อาจดูไร้สาระกับอีกหลายๆท่าน ไม่ได้มีเจตนาปรามาสผู้ใดครับ ขออภัยอย่างสูงครับ

ยังมีพวกบริโภคกามโดยไม่จมกาม

ภิกษุ ท.! กามคุณเหล่านี้มีห้าอย่าง. ห้าอย่างเป็นอย่างไรเล่า ?
ห้าอย่างคือ รูปที่เห็นด้วยตา, เสียงที่ฟังด้วยหู, กลิ่นที่ดมด้วยจมูก, รสที่ลิ้มด้วย
ลิ้น, และโผฏฐัพพะที่สัมผัสด้วยผิวกาย, อันเป็นสิ่งที่น่าปรารถนา น่ารักใคร่
น่าพอใจ มีลักษณะน่ารัก เป็นที่เข้าไปตั้งอาศัยอยู่แห่งความใคร่ เป็นที่ตั้งแห่ง
ความกำหนัด. ภิกษุ ท.! กามคุณมีห้าอย่างเหล่านี้แล

ภิกษุ ท.! ชนเหล่าใด จะเป็นสมณะหรือพราหมณ์ก็ตาม ติดอก-
ติดใจ สยบอยู่ เมาหมกอยู่ ในกามคุณห้าอย่างเหล่านี้แล้ว ไม่มองเห็นส่วนที่
เป็นโทษ ไม่เป็นผู้รู้แจ่มแจ้งในอุบายเป็นเครื่องออกไปจากทุกข์ ทำการบริโภค
กามคุณทั้งห้านั้นอยู่; ชนเหล่านั้น อันคนทั้งหลายพึงเข้าใจเถิดว่า เป็นผู้ถึง
ความพินาศย่อยยับ แล้วแต่มารผู้มีบาปต้องการจะทำตามอำเภอใจอย่างใด ดังนี้.
ภิกษุ ท.! เปรียบได้ดังเนื้อป่าที่ติดบ่วง นอนจมอยู่ในกองบ่วง ในลักษณะที่
ใคร ๆ พึงเข้าใจได้ว่า มันจะถึงซึ่งความพินาศย่อยยับ เป็นไปตามความประสงค์
ของพรานทุกประการ, เมื่อพรานมาถึงเข้า มันจะหนีไปไหนไม่พ้นเลย ดังนี้,
ฉันใดก็ฉันนั้น.

ภิกษุ ท.! ส่วนชนเหล่าใด จะเป็นสมณะหรือพราหมณ์ก็ตาม ไม่
ติดใจ ไม่สยบอยู่ ไม่เมาหมกอยู่ ในกามคุณห้าเหล่านี้แล้ว มองเห็นส่วนที่เป็น
โทษอยู่ เป็นผู้รู้แจ่มแจ้งในอุบายเป็นเครื่องออกไปจากทุกข์ บริโภคกามคุณทั้งห้า
นั้นอยู่; ชนเหล่านั้น อันคนทั้งหลายพึงเข้าใจได้อย่างนี้ว่า เป็นผู้ไม่ถึงความ
พินาศย่อยยับไปตามความประสงค์ของมารผู้มีบาปแต่อย่างใด ดังนี้. ภิกษุ ท.!
เปรียบเหมือนเนื้อป่าตัวที่ไม่ติดบ่วง แม้นอนจมอยู่บนกองบ่วง มันก็เป็นสัตว์ที่
ใคร ๆ พึงเข้าใจได้ว่า เป็นสัตว์ที่ไม่ถึงความพินาศย่อยยับไปตามความประสงค์ของ
พรานแต่อย่างใด, เมื่อพรานมาถึงเข้า มันจะหลีกหนีไปได้ตามที่ต้องการ ดังนี้,
ฉันใดก็ฉันนั้น.

ภิกษุ ท.! (อีกอย่างหนึ่ง) เปรียบเหมือนเนื้อป่า เที่ยวไปในป่า
กว้าง เดินอยู่ก็สง่างาม ยืนอยู่ก็สง่างาม หมอบอยู่ก็สง่างาม นอนอยู่ก็สง่างาม.
เพราะเหตุไรเล่า ? ภิกษุ ท.! เพราะเหตุว่าเนื้อป่านั้นยังไม่มาสู่คลองแห่งจักษุ
ของพราน, ข้อนี้ฉันใด; ภิกษุ ท.! ภิกษุก็ฉันนั้นเหมือนกัน : สงัดแล้ว
จากกามและอกุศลธรรมทั้งหลาย เข้าถึงซึ่งปฐมฌาณ อันมีวิตกวิจาร มีปีติและ
สุขอันเกิดแต่วิเวก แล้วแลอยู่. ภิกษุ ท.! ภิกษุนี้ เรากล่าวว่า ได้ทำมารให้
เป็นผู้ตาบอดไม่มีร่องรอย กำจัดเสียแล้วซึ่งจักษุแห่งมาร ไปแล้วสู่ที่ที่มารผู้มีบาป
มองไม่เห็น.

(ต่อไปนี้ได้ตรัสถึงการบรรลุ ทุติยฌาณ-ติตยฌาน-จตุตถฌาน-อากาสนัญจายตนะ-
วิญญาณกัญจายตนะ-อากิญจัญญายตนะ-เนวสัญญานาสัญญายตนะ โดยนัยเดียวกันกับการบรรลุ
ปฐมฌาน เป็นลำดับไป. จนกระทั่งถึงสัญญาเวทยิตนิโรธ โดยข้อความสืบต่อไปว่า :-)

ภิกษุ ท.! ยิ่งไปกว่านั้นอีก : ภิกษุก้าวล่วงเนวสัญญานาสัญญายตนะ
โดยประการทั้งปวง เข้าถึงซึ่ง สัญญาเวทยิตนิโรธ แล้วแลอยู่. อนึ่ง เพราะเห็น
แล้วด้วยปัญญา อาสวะทั้งหลายของเธอก็สิ้นไปรอบ. ภิกษุ ท.! ภิกษุนี้เรา
กล่าวว่า ได้ทำมารให้เป็นผู้ตาบอดไม่มีร่องรอย กำจัดเสียแล้วซึ่งจักษุแห่งมาร
ไปแล้วสู่ที่ซึ่งมารผู้มีบาปมองไม่เห็น, ได้ข้ามแล้วซึ่งตัณหาในโลก. ภิกษุนั้น
ยืนอยู่ก็สง่างาม เดินอยู่ก็สง่างาม นั่งอยู่ก็สง่างาม นอนอยู่ก็สง่างาม. เพราะ
เหตุไรเล่า ? ภิกษุ ท.! เพราะเหตุว่า ภิกษุนั้นไม่ได้มาสู่คลองแห่งอำนาจ
ของมารผู้มีบาป. ดังนี้แล

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้ความรู้ผมครับ ตอนนี้ผมก็ลองผิดๆถูกๆอยู่(ส่วนใหญ่จะผิดๆมากกว่า)ในเรื่องการปฏิบัติ หากมีอะไรที่ไม่แน่ใจหรือไม่เข้าใจโอกาสหน้าผมขออนุญาติรบกวนขอคำแนะนำอีกครับ โมทนาสาธุครับ

ซึ่งเหตุผลที่ปรารถนานิพพานแล้วจะมีเรื่องไม่ดีมานั้น ก็ประมาณว่าเหมือนมาทำให้เรารู้สึกเบื่อหน่ายอยากละสิ่งสมมติต่างๆที่มีในโลกนี้ครับ

ไหง๋มาไว เครมไว ...



อันนี้เห็นอยู่เหมือนกัน ในผู้เข้าไปปฏิบัติธรรมในวัดส่วนใหญ่
เวลาคุยกัน ก็จะมีหัวข้อนี้ปะปนอยู่ในวงสนทนาด้วย
ซึ่งพอฟังแล้ว เหมือนจะไม่อะไร ๆ ทางโลกแล้ว จะหลุดพ้นแล้วเรย ...

ผู้ปฏิบัติทุกคน ที่เบื่อสภาพชีวิตทางโลก ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร
มันจะพยายามเขย่งไปหาอีกด้านหนึ่ง เสมอ
อย่างนักเที่ยว มันก็มีวันหนึ่งล่ะ ที่มันไม่อยากให้ใครโทรมาชวนมันไปเที่ยว
เมื่อเพื่อนโทรมา ก็ตอบ "ไม่ไปเว้ย ... วันนี้อยากอยู่นอนอยู่บ้านเงียบ ๆ"
พอมันไม่เงียบอย่างที่พอใจ มันก็เบื่อ ไม่อยู่บ้านแล้วไปอยู่วัดดีกว่า
แรก ๆ ก็ ok เงียบสงบกว่าอยู่บ้าน แต่พออยู่บ่อย ๆ นาน ๆ เข้า เบื่อวัด เบื่อคนที่วัด
เบื่อหมาที่วัด เบื่อข้าววัด(อยากกินสเต๊กซะแระ) เห็นอะไร คิดอะไร มันก็จะเบื่อ

ผู้ปฏิบัติจะต้องเป็นผู้รู้จักสังเกต การพลิกไปพลิกมาของอารมณ์
แม้ไม่ใช่นักปฏิบัติธรรม แต่โดยสภาพร่างกายและจิตใจมันมีพฤติกรรมการพลิกขั้วอารมณ์แฝงอยู่
แต่คนทั่วไป อารมณ์มันจะพลิกเร็ว และมีความหลากหลายมาก
ดังนั้น มันจะมีอารมณ์ให้กระโดดเข้าจับ ปล่อย - จับ - ปล่อย - จับ ให้เลือกจับได้มากมาย
ดังนั้น อารมณ์เบื่อ มันจะเด่นขึ้นมาให้ผู้ปฏิบัติรับรู้ ก็คือ
- มันเป็นอารมณ์แบบว่า เบื่อฟุดฟุด น่ะ แต่เบื่อฟุดฟุด เดี่ยวมันก็เปลี่ยนอารมณ์ไปได้ไม่ยากนัก
- มันเป็นอารมณ์เบื่อแบบว่า การซ้ำวิถี การย่ำวิถี ซึ่งจะพบในทั้งปุถุชน และผู้ปฏิบัติ
ที่กำลังมีชีวิตวนเวียนอยู่กับสิ่งซ้ำซากจำเจ และ(จิต)ยังหาทางพ้นไปไม่ได้

ถ้าเป็นปุถุชน เอกอนก็แนะนำให้ไปหางานอดิเรกทำ กีฬา สันทนาการ
เพื่อเปลี่ยนอิริยาบทของกายและใจ เพราะจะไปบอกให้เขาต้องเข้ามาดู มารู้ มาพิจารณา

ถ้าเป็นผู้ปฏิบัติ มันก็ต้องรู้จักพิจารณาอารมณ์ที่ปรากฎน่ะนะ
อารมณ์เบื่อไม่ได้บ่งบอกว่าผู้ปฏิบัติกำลังไปในทิศทางที่กำลังจะสลัดจะหลุดพ้นจากสมมตินะ
คือมันยังเป็นอารมณ์ที่จิตยังเข้าไปวนเวียน เข้าไปติดในอารมณ์
ที่มันต้องการจะสลัดแต่มันสลัดไม่ได้ สลัดไปได้บ้าง แต่มันก็จะวนเวียนกลับซ้ำอารมณ์เดิม
ผู้ปฏิบัติต้อง ตีให้แตก ว่าทำไมจิตมันจึงเข้าไปวนเวียนในอารมณ์นั้น ๆ
ทำไมจิตจึงเข้าไปติดอยู่ในอารมณ์นั้น ๆ
แล้วผู้ปฏิบัติจึงจะรู้การพ้นไปจากอารมณ์นั้น ๆ


จริง ๆ อารมณ์เบื่อ ไม่ใช่อารมณ์ที่ไม่ดีนะ มันเป็นอารมณ์ของมันอย่างนั้นแหละ
ในพรหม ก็เช่นกัน สุขกันจนเบื่อ แต่เมื่อยังไปไหนไม่ได้ มันก็สุข แต่ เบื่อ กันไปอย่างนั้น
ต้องอยู่กับอารมณ์นั้นจนกว่าจะครบอายุน่ะ ...
อารมณ์เบื่อในอัตภาพนั้น ๆ จึงจะดับไป

แล้วอย่างนี้ต้องเป็นเบื่อในลักษณะอย่างไรถึงจะเป็นเบื่อในลักษณะที่ไม่ต้องวนกลับมาอีกครับ ผมอ่านหนังสือ ก็มักจะบอกว่าต้องบำเพ็ญจนเกิดวิปัสนาญาณ จึงสามารถจะตัดกิเลสได้ขาด และอีกอย่างที่มักอ่านเจอจะเป็นคำพูดประมาณว่าต้องพิจารณาตามความจริงที่เกิดแล้วละเสีย ซึ่งผมพิจารณาแล้วแต่ตัวผมก็ยังเหมือนเดิมแล้วที่ผมเป็นเหมือนเดิมเพราะผมไม่มีวิปัสนาญาณหรือเปล่า ส่วนการพิจารณาใช่ประมาณนี้หรือไม่ครับ เช่น หมาที่บ้านสกปรกมากทำบ้านสกปรก อึ ฉี่เต็มไปหมด ถ้าเป็นปกติแล้วอารณ์โกรธจะมา ผมต้องพิจารณาว่า หมาแก่แล้วขับถ่ายในบ้านเป็นเรื่องปกติก็เราปิดประตูไม่ให้มันออกมันก็ต้องปล่อยในบ้านซิ แล้วสังเกตตัวเองว่าอารมณ์เราไม่โกรธถือว่าใช้ได้หรือเปล่า ประมาณอย่างนี้ถูกต้องหรือเปล่าครับ