ชีวิตความเป็นอยู่ของเปรตมีมากมายหลายรูปแบบ สุดแล้วแต่ว่าตนได้ทำกรรมในลักษณะเช่นไรไว้ และกรรมที่ทำนั้นหนักเบาแค่ไหน ท่านอาจารย์ภาสกร ภูริวฑฺฒโน ได้กล่าวถึงความแตกต่างของสัตว์ในแต่ละภพภูมิเอาไว้สั้นๆ เมื่อครั้งรับนิมนต์มาบรรยายธรรมในงานกิจกรรมไตรสิกขามหาบุญ * ที่ลานธรรมช่อระกา สำนักพิมพ์เลี่ยงเชียง เพียรเพื่อพุทธศาสน์ ว่า
มนุษย์-กล้า, เดรัจฉาน-กลัว,
เปรต-หิวกระหาย, อสุรกาย-ลามก,
นรก-เร่าร้อน
เปรต-หิวกระหาย, อสุรกาย-ลามก,
นรก-เร่าร้อน
มนุษย์-กล้า หมายถึง บรรดาสัตว์ทั้งหลายใน ๓๑ ภูมินั้น มนุษย์ได้ชื่อว่าเป็นผู้กล้าในการทำความดีและความชั่วมากที่สุด กล่าวคือ ในการทำความดี มนุษย์ก็กล้าทำความดีแบบสุดๆ ดังเช่น พระเวสสันดรโพธิสัตว์กล้าให้บุตรเป็นทาน เพื่อบำเพ็ญบารมีธรรมเป็นระพุทธเจ้า ในส่วนของความชั่ว มนุษย์ก็กล้าทำความชั่วแบบสุดๆ ได้เหมือนกัน เช่น บางคนค้าขายได้แม้กระทั่งมนุษย์ด้วยกัน หรือบางคนฆ่าได้ แม้กระทั่งพ่อแม่ของตน เป็นต้น
เดรัจฉาน-กลัว หมายความว่า ในโลกของสัตว์เดรัจฉานนั้นเต็มไปด้วยการเบียดเบียน เข่นฆ่ากันและกัน สัตว์ใหญ่ล่าสัตว์เล็กเป็นอาหาร นอกจากจะต้องระวังภัยจากสัตว์ด้วยกันแล้ว ยังต้องระวังภัยจากมนุษย์อีกด้วย โลกของสัตว์เดรัจฉานจึงเต็มไปด้วยความหวาดระแวงความเกรงกลัวต่อภัยอันตราย
เปรต-หิวกระหาย คำว่าหิวกระหายนี้ สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นอยู่ของเปรตได้เป็นอย่างดี โลกของเปรตเป็นโลกแห่งความอดอยาก หิวกระหาย อยากกินไม่ได้กิน แม้ได้กิน ก็กินแต่ของสกปรก ยิ่งกินก็ยิ่งหิวกระหาย เป็นโลกที่ทุกข์ทรมานด้วยความหิว เปรตบางตนหิวหนักจนต้องฉีกเนื้อตัวเองกิน ถึงกระนั้นก็ยังไม่อาจบรรเทาความหิวได้เลย
อสุรกาย-ลามก ลามก คำนี้ แปลเป็นไทยได้ว่า ต่ำช้า, เลวทราม, น่ารังเกียจ มายความว่า โลกของอสุรกายนั้นเต็มไปด้วย พฤติกรรมแบบต่ำช้า เลวทราม และเป็นที่น่ารังเกียจ เช่น อสูรที่ชอบกิน เครื่องเซ่นไหว้ประเภทเหล้ายา เนื้อดิบของสดของคาว และหมกมุ่นอยู่แต่เรื่องเสพกาม ท่านอาจารย์ภาสกร ได้อธิบายเพิ่มเติมว่า ผู้ที่ชอบกินเนื้อดิบๆ ชอบอาหารแบบเปิบพิสดาร ประเภทกินสมองลิงเป็นๆ กินอุ้งตีนหมี อวัยวะเพศหมี เพื่อเสริมสมรรถภาพทางเพศ หรือผู้ที่ชอบมีเซ็กส์แบบวิตถาร พวกนี้ชาติก่อนเคยเกิดเป็นอสุรกายและติดอุปนิสัยของอสุรกายมา
นรก-เร่าร้อน นรกในคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนาท่านกล่าวไว้ว่า มีทั้งหมด ๔๕๖ ขุม รวมกับโลกันตนรกอีก ๑ เป็น ๔๕๗ ขุม ซึ่งนรกแต่ละขุมนั้นจะมีสภาพเหมือนกัน คือเต็มไปด้วยเปลวไฟที่ร้อนแรง ขนาดที่คนยืนอยู่ห่างร้อยโยชน์แล้วมองด้วยตาเปล่า เปลวไฟยังทำให้ตาบอดได้ ร้อนแรงถึงขนาดโยนก้อนหินขนาดเท่าภูเขาเข้าไปในนรกก็จะสลายหายไปชั่วพริบตา ดังนั้น โลกแห่งนรกจึงได้ชื่อว่า โลกแห่งความเร่าร้อน
เครดิต : หนังสือ "ระวังจะเป็นเปรต”ส่งเสริมคุณธรรม พัฒนาชีวิต นึกถึงธรรมะ คิดถึงพุทธะดอทเน็ท
