ในพระนครราชคฤห์เมื่อครั้งอดีตกาลนานมาแล้ว มีหญิงคนหนึ่งหาเลี้ยงชีวิตด้วยอาชีพที่ไม่บริสุทธิ์ โดยการหลอกลวงชาวบ้านว่า ตนเองเป็นแม่มดมีฤทธิ์เป็นคนทรงเจ้า เป็นเจ้าพ่อเจ้าแม่ต่างๆ หลอกลวงชาวบ้านให้ได้รับความเดือดร้อน
เมื่อนางตาย ได้ไปเกิดเป็นสัตว์นรก เสวยทุกข์รับโทษอยู่ในนรก ครั้นหมดกรรมพ้นจากขุมนรกนั้นแล้ว ด้วยยังมีเศษกรรมชั่วเหลืออยู่จึงต้องมาเกิดเป็นเปรต มีกลิ่นเหม็นสาบ มีรูปร่างน่าเกลียด น่าขยะแขยง ถูกพวกนกแร้งนกการรุมกัดจิกทึ้งอยู่ตลอดเวลา ได้แต่ส่งเสียงร้องครวญครางอยู่อย่างน่าเวทนาเป็นที่สุดจนกว่าจะสิ้นกรรม
พระวินัยปิฎก เล่ม ๑ มหาวิภังค์ ปฐมภาค
เครดิต : หนังสือ "สุขทุกฤดู"
ส่งเสริมคุณธรรม พัฒนาชีวิต นึกถึงธรรมะ คิดถึงพุทธะดอทเน็ต