ผลกรรมของการเป็นเจ้าของร้านขายอาวุธที่ขายตามปกติ(แต่ไม่เคยฆ่าคน ฆ่าสัตว์เอง) แต่ทุกเดือน เขาจะปิดร้านเป็นเวลา 7 วัน ไปเข้าวัด ถือศีล 8 ปฏิบัติธรรม
(ผมเคยคุยกับเขา เขาบอกว่าเขาขายอาวุธเฉยๆ ไม่ได้ยื่นอาวุธให้แล้วสั่งให้ไป ฆ่าคนนั้นคนนี้ ไม่น่าจะบาป เขาคิดว่าอาวุธที่เขาขายไป ให้คนบริสุทธ์ใช้ป้องกันตัว)

ผลกรรมนะรื...ก็น่าจะมีผลอย่างเดียวกันกับคนที่นำไปใช้ทางผิด

ตอนขายนี้บาปมั้ย?...ก็ไม่น่าจะบาปจากการผิดศีล

แต่...อกุศลจิตที่เกิดขึ้นทุกวัน..นี้ซิ...ดูจะแย่กว่า

เห็นปืนทุกวัน...ผัสสะเกิด...สัญญาเกิด(ก็รู้ว่าปืนทำอะไรได้บ้าง)...เวทนา...ตัญหา..อุปาทาน..ภพ..ย่อมเกิดทุก ๆ ครั้งที่เห็น...ประจำทุกวัน...

อกุศลจิต..เกิดทุกวัน..สะสมของไม่ดีในจิตทุกวันต...อย่างนี้...ไม่ดีแน่..ใช่มั้ยละ

รึว่า...เห็นแต่รู้สึกเฉย ๆ

มันจะเฉยได้จริงมั้ย?..

ลองหันปากกระบอกปืนแต่ไม่มีลูก..มาจ่อที่หัว...ดูซิ..เฉย ๆ ยังงัยก็มีเสียว

สัญญา..จะแกล้งทำเป็นลืม..มันก็ลืมไม่จริงหรอก

ดังนั้น..ตอนขายไม่บาป...เพราะไม่ผิดศีล

แต่..ขยะในใจที่เกิดขึ้นทุกวันกลับเป็นอุปสรรค์สำหรับการจะพ้นจากทุกข์

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสห้ามไว้
ถ้าเป็นสิ่งที่ดี พระองค์คงไม่ได้ตรัสห้ามไว้
แสดงว่าอาชีพเหล่านี้มีผลเสีย เป็นโทษ ไม่ใช่คุณ
เป็นสิ่งไม่มีประโยชน์ ไม่ควรทำ