เรื่องของกรรม
บ่อเกิดของกรรมคือกิเลส และกิเลสที่เป็นหัวหน้าใหญ่ของกิเลสทั้งหลายก็คือ “อวิชชา” ที่แปลว่า “ความไม่รู้” เป็นสหายกับความประมาท อวิชชากับความประมาทไปไหนไปด้วยกัน พระพุทธองค์ตรัสว่า “อวิชฺชาปาป กา ธมฺมา” คือคนเราทำบาปทำกรรมเพราะความไม่รู้ (ในวัฏสงสาร – กิเลสวัฏฏะ – กรรมวัฏฏะ – วิบากวัฏฏะ) จึงเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในทะเลทุกข์ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
นักปราชญ์ท่านกล่าวไว้ว่า “ไม่มีพลังอะไรจะแรงเท่าแรงกรรม” สัตว์โลกทั้งหลายย่อมเป็นไปตามกรรม กรรมย่อมจำแนกบุคคลให้เลวและปราณีต พระพุทธองค์ตรัสว่า “สพฺเพ สตฺตา กมฺมส กา กมฺมทายาทา กมฺมโยนิ กมฺมพันธุ กมฺมปฏิสรณา ยังกมฺมัง กริสฺสามิ กลฺยาณัง วา ปาปกัง วา ตสฺสทายาทา” คือ สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง เป็นผู้มีกรรมเป็นของของตน เป็นผู้รับผลของกรรม เป็นผู้มีกรรมเป็นแดนเกิด เป็นผู้มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ เป็นผู้มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย จักทำกรรมอันใดไว้ ดีหรือชั่วก็ตาม จักเป็นผู้ได้รับผลของกรรมนั้น
พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก กล่าวว่า ชีวิตของเรา เราเป็นผู้กำหนดเอง ถึงแม้ว่าเราจะพอใจ หรือไม่พอใจในชีวิตของเราก็ตาม เราต้องรับผิดชอบต่อชีวิตของเราเองร้อยเปอร์เซ็น ไม่ใช่ว่า ลูกทำให้เราทุกข์ สามีภรรยาทำให้เราทุกข์ พ่อแม่ของเรา สังคมประเทศชาติ หรือแม้แต่พระเจ้า ไม่ได้เป็นผู้กำหนดชีวิตของเรา และไม่ได้ทำให้เราทุกข์ เรานั่นแหละ ตนเองนั่นแหละกำหนดชีวิตของเราเอง กรรมของเราในอดีตเป็นผู้กำหนดชีวิตของเราเองในปัจจุบัน และกรรมของเราในปัจจุบัน ก็จะกำหนดชีวิตของเราในวันข้างหน้าหรือในอนาคต การมีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ นินทา สรรเสริญ สุขและทุกข์ ที่มากระทบต่อตัวเราทั้งหมด ล้วนเป็นมรดกแห่งกรรมของเราเองทั้งสิ้น
เจริญในธรรมครับ
| ไฟล์แนป: |
|
night.jpg [ 9.39 KiB | เปิดดู 3950 ครั้ง ] |