ชีวิตของผมนะครับจะเล่าให้ฟัง คือผมนะครับตอนผมยังเด็ก เด็กมากๆประมาณป.2ได้มั้ง ผมจะอ๊วกทุกคืนเลยไม่รู้เพราะอะไร เเละเเม่ผมต้องคอยดูเเลผมตลอดมา เเต่พอผมอยู่ม.2ผมเริ่มติดเพื่อนมากๆครับ หลงทางผิดไปมาก ทั้งกลับบ้านดึกดื่น กินเหล้า ลงผิดในกาม(คือผมพาผู้หญิงไปลวนลามอะครับ เเต่ยังไม่ถึงขั้นสำเร็จความใคร่นะครับ) เเละจะโกรธกับน้าอยู่บ่อยๆเพราะ ผมจะชอบไปซิ่งมอเตอร์ไซค์เเละไปมีเรื่องชกต่อยอะครับ เเม่ผมเเละอากงผมเค้าเป็นห่วงผมมากๆๆเลย เเม่ผมจึงด่าผมอะ ผมก็เลยเถียงเค้าอยู่ตลอดมา(เถียงกันบ่อยมากๆ) เเละอากงผมก็คอยเป็นคนดูเเลผมเวลาเเม่ผมด่า วันไหนที่ผมเข้าบ้านไม่ได้ผมเรียกคนในบ้านไม่มีใครเปิดประตูให้ผมเลย ผมก็มีอากงที่เปิดให้ทั้งๆที่อากงก็ไม่ค่อยสะบาย(เป็นมะเร็งครับ)พอช่วงปิดเทอมม.2 อาการของอากงหนักขึ้นผมเริ่มคิดได้เเล้วเลยเลิกพฤติกรรมต่างๆ มาเริ่มเป็นคนดีครับเเต่ก็ยังต้องเถียงกับเเม่อยู่ เพราะเเม่เค้าอารมณ์ร้อนครับเเต่เเม่เค้ารักผมมากผมไม่เคยรู้หรอกครับ ผมก็เถียงไปตามภาษาวัยรุ่นอะครับ จนวันที่อากงจากไปครับ ผมรู้สึกผิดมากๆเพราะผมทำให้อากงเป็นห่วงมาตลอดตั้งเเต่เด็กๆเเล้ว อาม่ากับอากงเป็นคนเอาผมมาอยู่กับเเม่ครับ(อาม่าเสียไปนานเเล้วอะครับตั้งเเต่ผมเด็กๆ) อากงคอยเรียกผมทานข้าว ดูเเลผมเวลาป่วย(เวลาผมป่วยอะครับ จะไม่มีใครดูเเล เเม่ผมก็ไปทำงาน น้าผมก็ทำงาน) เวลาผมเสียใจก็ไปหาอากง อากงจะห่วงผมมากสุดในบ้านครับเพราะพ่อผมไปบวชตั้งเเต่ผมเกิด เเม่ผมก็เครียดกับงานมากๆ เเล้วผมก็เป็นคนชอบกวนประสาทจึงทำให้ไม่เข้าใจกัน ผมเริ่มคิดทบทวนไปทำให้ผมอยากจะร้องไห้ออกมา คิดว่าผมเป็นคนเลวมากๆที่ไม่เคยทำให้เเม่เเละอากงดีใจเลย ตอนผมอยู่ม.3ผมก็ยังทำให้เเม่เสียใจต้องร้องไก้อยู่หลายครั้ง จนผมเริ่มคิดได้ลองนั่งสมาธิดูอยากจะไปชดใช้กรรมกลัวเป็นเปรตมากเลยครับ ผมต้องทำอย่างไรบ้างจึงจะใช้กรรมต่างๆนี้ได้เพราะผมยังอยู่เเค่ม.3ยังมีเวลาทำบุญอีกคับ จะได้ชดใช้กรรมซะที

อนุโมทนาด้วย ขอรับที่รู้ตัวก่อนและกลับใจ กลับตัวได้ทัน แค่ท่านจริงใจสำนึกผิด และปฏิบัติกลับเนื้อกลับตัวได้ แค่นี้ คุณแม่และอากงก็ดีใจ แล้วครับ หยุดสร้างกรรมใหม่ เร่งสร้างบุญเจือจางกรรมเก่าหนะดีแล้วครับ กรรมที่เราทำไม่หายไปไหนหรอกขอรับอย่างไรก็ยังมีอยู่....
กรรมที่เราทำเหมือนเกลือ 1 ช้อน บุญที่เราทำเหมือนน้ำ 1 แก้ว

หากเราใส่เกลือลงไปในโอ่งชีวิตเรามากมีน้ำน้อย น้ำก็เค็ม เอาไปดื่มไม่ได้ มีวิธีเดียวคือเติมน้ำเข้าไปเจือจางเยอะๆ......น้ำนั้นเราก็ดืมได้โดยไม่รู้สึกเค็มแต่ถามว่ายังมีเกลืออยู่ไหม มีแต่ความดี(น้ำ)มันเจือไปเยอะแล้ว....เราจึงไม่รู้สึกเค็ม

เป็นกำลังใจให้นะขอรับ.......

ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีกับน้องก่อน

ยินดีอะไร ?

ในบรรดาความไม่น่ารักทั้งหลายที่น้องกล่าวมานั้นน่ะ
มีของวิเศษตั้งหลายอย่าง

ของวิเศษณ์อย่างแรก
ธรรมชาติที่เรารู้สึกละอายและเกรงกลัวต่อความชั่วร้ายทั้งหลาย
ข้อนี้เรียกว่า หิริ+โอตัปปะ
จัดว่าเป็นคุณธรรมที่หาไม่ได้ง่ายๆในคนรุ่นน้อง
คนทุกวันนี้ ทำผิดแล้วไม่ค่อยจะรู้สึกว่าเราผิด
ตรงกันข้ามกลับสร้างความคิดขึ้นมาหลอกตัวเองว่าเรามีเหตุผลที่ทำชั่ว
แต่น้องกลับยอมรับความจริง ว่าเรามีความชั่วร้ายอยู่จริง

การรู้ตัวรู้ใจว่ามีความชั่วร้ายอยู่
ก็เรียกได้ว่าเป็นการรู้สึกตัว รู้สึกใจ
คนปกติ มักจะสนใจแต่ความดีอย่างเดียว ไม่ค่อยสังเกตุความชั่วของตัวเอง
เช่นเวลาทำดี บริจาคอะไรใหญ่โตนี่ ต้องเอากล้องมาถ่ายไว้เลย ชัดๆ เน้นๆ
แต่เวลาทำความชั่วแล้ว หลบๆ แอบๆ ไม่กล้าเปิด
แม้แต่ตัวเองก็ไม่กล้าทำใจยอมรับว่าเราชั่ว
แต่น้องสามารถสังเกตุความชั่วของตัวเองได้
นับว่าก้าวหน้ากว่าผู้ใหญ่ทั่วไปเสียอีก

การรู้สึกตัว รู้สึกใจของเราได้ว่าใจเรามีสภาวะต่างๆนี้เรียกว่า "สติ"
เป็นของวิเศษณ์ในข้อที่สอง
ของวิเศษณ์ข้อนี้ ถ้าน้องพัฒนาต่อไปจะได้ของวิเศษณ์ต่อไปอีก
วิธีการคือ ขอให้น้องลองสังเกตุต่อไปว่า บรรดาอารมณ์ทั้งหลายที่เกิดขึ้นนี้
มันมีหลักการเหมือนกันหมด คือ "เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับใจ"
"มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับ บังคับไม่ได้"
เช่นเวลาแม่พูดให้เรารำคาญใจ เราเกิดรำคาญใจขึ้นมาก็คอยเผ้าดูมันไป
แล้วดูซิว่า มัน"เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป" จริงหรือเปล่า
ดูเฉยๆ ไม่ต้องทำอะไร มันอยากโกรธก็ดูมัน มันอยากจะหยุดโกรธก็ดูมัน
เวลารักแม่ก็ดูที่มใจว่ามันรักแม่อยู่ เวลามันห่วงอากงก็ดูใจเราว่ามันห่วงอากง
ดูมันทุกสถานการณ์นั่นแหละ

สำหรับของวิเศษณ์ข้อที่สาม คือความกตัญญู
เพราะหนูมีจิตใจที่ละเอียดอ่อน คือแคร์ความรู้สึกของคนที่รักเรา
ธรรมดาคนหยาบคนดิบ มันจะไม่สนใจใครรหอก ว่าใครจะรู้สึกยังไง
คือใจมันจะไม่ละเอียดละออ
แต่หนูละเอียดละออได้เอง นี่เรียกว่ามีบุญ
คนบาปทำไมไ่ด้หรอก ต้องคนมีบุญ ถึงจะมีจิตใจเป็นบุญแบบนี้
ต้องรักษาความดีอันนี้ไว้นะ

เวลาโกรธแม่มากๆ เอาความกตัญญูเข้าสู้เลย นึกถึงความรักที่แม่มีให้
แม่โมโหมากก็วิ่งเข้าไปกอดแม่ บอกรักแม่เลย
หรือไม่ก็กราบลงพื้นลงตรงนั้นเลย
ถ้าแม่หนูไม่แพ้ข้อนี้ ไม่ใจอ่อน ให้มาเตะอาได้เลย

บางทีหนูก็ต้องเข้าใจนะว่า
พ่อแม่เขาก็เลี้ยงเราเท่าที่เขาคิดว่าดี
คือความรักลูกน่ะ มันเป็นพื้นฐานก่อน
ปัญหามันอยู่ตรงการเลี้ยงดูนี่แหละ
เพราะว่ากันตรงๆ พ่อแม่เราก็ไม่ใช่คนที่เก่งที่สุดในโลก
เขาก็เลี้ยงเราไปตามประสบการณ์ของเขา ความเห็นของเขา ถูกบ้างผิดบ้าง
ล้าสมัยบ้าง

สมัยอาเรียน มีการห้ามด้วยนะ เช่นห้ามเรียนทำอาหาร
ถ้าจะเรียนก็หาเงินเอง อะไรไปขนาดนั้น
ต่อมายุคนี้นะ นั่งดูเคเบิ้ล ดูรายการทำอาหารแล้วก็ชมว่าดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้
เป็นกุ๊กก็เงินดีนะ อะไรไป...
พออาถามว่า อ้าวแล้วทำไมตอนนั้นไม่ให้เรียน ...
แกก็ตอบง่ายนิดเดียว ... "ก็แม่ไม่รู้"
เห็นมั๊ย แม่ก็ไม่ได้รู้อะไรหมดทุกอย่าง

แต่บางอย่างแม่เขาก็รู้ดีกว่าเรานะ
อย่างหลายเรื่องแม่บอกว่าอย่าทำๆ แม่เจอมาทั้งชีวิตแล้ว ลงท้ายเหมือนกันหมด
เราก็ไม่เชื่อนะ รั้นมาก จะทำให้ได้... สุดท้ายก็ได้บทเรียนราคาแพง
นี่ก็พิสูจน์ว่า บางอย่างแม่เขาก็รู้ดีกว่าเรา

ที่หนูรักอากงมาก เพราะอากง รับทุกอย่างของหนูได้หมด
ทั้งดี ทั้งเลว อากงรับหมด ไม่คอยเอาแต่ตัดสินหนู ไม่คอยพิพากษาหนู จ้ำจี้จ้ำไชหนู
เพราะฉะนั้น ถ้าหนูอยากให้แม่รักมาก
หนูก็ต้องทำใจกว้างๆแบบอากงนะ รับแม่ให้ได้
รับหมดเลย ทั้งความน่ารัก หรือไม่น่ารักของแม่

ที่พูดนี้หลักการนะ แต่รายละเอียดแต่ละสถานการณ์หนูต้องฝึกประสบการณ์ชีวิตเอง


เรื่องที่ผ่านไปแล้่วแล้วไปนะ
เพราะมัวแต่ไปรุ่มร่ามอยู่กับอดีต มันก็แก้ไขอะไรไม่ได้
จะแก้น้ำเสีย ไม่ใช้ว่าจะต้องเอาน้ำเสียออกให้หมดนะ

มันยังมีวิธีอื่นคือ เอาน้ำดีเติมเข้าไปให้มากๆ จนมันใส
ยิ่งเติมมากๆ ก้ยิ่งใสมากๆ
พอถึงจุดหนึ่ง น้ำเสียมันก็ไม่มีให้เห็นแล้ว

ใจเรานี่ก็ตั้งใจไว้นะว่า ต่อไปนี้จะทำแต่ความดี ใส่เข้าไปในใจให้มากๆ
พอเรามีความสุขกับความดีมากๆ เรื่องไม่ดีมันสู้แรงความสุขไม่ได้หรอก
แต่ถ้ามัยจมปลักกับเรื่องที่ผ่านมานะ มันก้ยิ่งคิด ยิ่งเศร้า ทำใจลืมๆมันไปเถอะ
ลืมได้บ้างไม่ได้บ้างก็ถือว่ามันเป้นปกติของใจที่ว่า เราบังคับไม่ได้
เด๊่ยวมันก็คิดขึ้นมาเอง เดี๋ยวมันก็หายไปเอง

สู้ๆนะ นักสู้ ม.3

อ้อ ลืมบอก
ที่ถามว่า"เป็นเปรตแน่ๆ"นี่นะ

เปรต คือ "สภาวะที่ใจมันโลภ มันหิวอะไรสักอย่าง ซึ่งไม่มีความสุข"
เคยอยากได้อะไรจัดๆแล้วมันไม่ได้ดั่งใจไหม
ที่มันจะทุรนทุราย หาความสุขสงบไม่ได้น่ะ
สภาวะเช่นตอนนี้แหละที่เรียกว่า"เปรต"
ถ้าตายตอนนี้ก็จะเป็นเปรต

แต่อาว่าหนูไม่ได้แอ้มคำว่าเปรตง่ายๆหรอก ไม่ต้องรีบจองตั๋วนะ
ออกจะกตัญญูรู้็บาปบุญคุณโทษแบบนี้
อาว่าไปสวรรค์แน่ๆ

เพราะจิตที่มีความกตัญญู มีหิริ โอตัปปะ มันจะไปนรกได้ยังไง
ถ้ามันไปนรก พระพุทธเจ้าคงไม่สอนให้เรามีความกตัญญูรู้บาปบุญคุณโทษหรอกนะ


สู้ๆนะ

"นิมิตตัง สาธุรูปานัง กตัญญูกะตะเวทิตา...ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี"



ขออนุโมทนาสาธุการ
กับทั้งคนขอคำแนะนำ และคนให้คำแนะนำด้วยค่ะ

ดีใจค่ะ ที่น้องรู้ตัวว่าทำผิด แล้วคิดแก้ไข อนุโมทนาบุญ ด้วยค่ะ

ถ้าน้องทุกข์ใจมาก คุณพ่อยังบวชอยู่ไหมค่ะ ไปพูดคุยกับท่านน่าจะได้ข้อคิดดี ๆ ค่ะ

ถึงแม้ อากง อาม่า จะเสียชีวิตไปแล้ว น้องก็ทำบุญตักบาตร สวดมนต์ อุทิศผลบุญให้ท่าน
ก็ได้ และบอกท่านด้วยว่า หลานคนนี้ได้กลับตัวกลับใจแล้ว ให้อภัยหลานด้วย คุ้มครอง
หลานคนนี้ให้ได้อยู่ทำความดีนับจากนี้ต่อไปด้วยเถิด

ส่วนเรื่องที่เคยทำให้ คุณแม่ คุณน้า เสียใจ ....น้องก็เอาพานใส่ดอกไม้ ธูป เทียน ไปขอ
ขมาแก่ท่านได้ บอกท่านว่า ลูกสำนึกผิดแล้ว ขอแม่โปรดให้อภัยแก่ลูกคนนี้ด้วย ลูกเคยทำ
ให้ คุณแม่ คุณน้า ร้องไห้ เสียใจ ต่อไปนี้ลูกจะเป็นคนดี เชื่อฟังคำสอนของ แม่ และผู้ใหญ่
จะตั้งใจเรียน จะไม่เถียง แต่เราจะพูดคุยกันด้วยเหตุผล .....น้องรู้สึกผิดอย่างไรก็พูดไปเลย
ไม่ต้องอายนะค่ะ ทำเหมือนปรับความเข้าใจกัน ....พอพูดจบเข้าใจกันดี ก็ให้น้องก้มลงกราบ
ที่เท้าของ คุณแม่ คุณน้า ด้วยนะค่ะ ....เชื่อเถอะจะเป็นวันที่ คุณแม่ ของน้องมีความสุข
ที่สุด ...ไม่มีใครในโลกนี้อีกแล้วที่จะรักน้องได้มากเท่ากับแม่ ของเรา แต่น้องก็ต้องทำตัวใหม่
ให้เป็นเด็กดีด้วยนะค่ะ เช่น ซักเสื้อผ้า รีดผ้าเอง ล้างจาน ถูบ้าน ช่วยงานบ้าน นิด ๆ หน่อย ๆ
แค่นี้แม่ของน้องเห็นก็ชื่นใจแล้วค่ะ....อย่าลืมตั้งใจเรียนด้วยนะค่ะเพราะหน้าที่หลักของน้องคือ
การศึกษา จบออกมาจะได้เลี้ยงดูบุพการี ให้ท่านมีความสุขตามหน้าที่ของลูกที่ดีค่ะ.....

การคบเพื่อนก็เหมือนกัน วัยของน้องจะติดเพื่อนมาก รักเพื่อนได้ แต่ถ้าเพื่อนชวนไปทำสิ่งไม่ดี
น้องต้องปฏิเสธเลยนะค่ะวัยของน้อง แยกแยะได้แล้วนี่ ว่าสิ่งไหนดี - สิ่งไหนไม่ดี

....ทำเพื่อคนที่รักเรามากที่สุด รีบทำเถอะค่ะ เพราะท่านยังอยู่ให้เราได้ทำ....

อนุโมทนาในความคิดดีด้วยนะครับ
คนที่มีมลทินมาก่อน กลับใจได้นี่น่าสรรเสริญนะครับ
อย่างน้อยการจากไปของอากงก็ทำให้เกิดสิ่งที่ดีงามนะครับ...อย่าทำให้ท่านผิดหวังอีกรอบนะ
อนุโมทนาครับ

อนุโมทนาสาธุด้วยจะ

น้อง ม.3 มีความคิดรู้จักผิด รู้จักชอบได้ขนาดนี้ต่อไปภายหน้าประเทศชาติจะได้เจริญ
ขอให้น้องตั้งใจทำความดีนะจ๊ะ อย่าไปเถียงแม่เลยแม่เขารักเราเขาจึงว่ากล่าวตักเตือน
พี่ขอเป็นกำลังใจในการทำความดีจ๊ะ

คนเราชั่ว7 ที ดี7 หน รู้จักสำนึกตนแต่น้อยๆ ดีแล้วๆ ขออนุโมทนาด้วย
ตั้งตนใหม่ ประพฤติพรหมจรรย์ ตั้งแต่อายุน้อยไม่แน่อาจหลุดพ้นในชาตินี้ ไม่ต้องกลับเวียนมาใช้กรรมทั้งหลาย ปัจุบันมีพระปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบมากมาย ให้เราศึกษาตามท่าน

อ่านแล้วรู้สึกยินดีที่คุณกลับมาคิดได้นะคะ หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล ต่อไปก็ขอให้ไตร่ตรองให้รอบคอบด้วยสติค่ะ เมื่อสติมา ปัญญาก็เกิดนะคะ... จะได้ไม่มีอะไรผิดพลาดและมาเสียใจในภายหลัง :b8:

คงไม่ถึงจุดนั้นหรอกนะน้อง.เมื่อคิดได้เริ่มทำสิ่งดีๆๆให้แม่ได้ชื่นใจ ทำตัวใหม่เราก้อห่างไกลจาก............

^-^ ขอบคุณพี่ๆทุกท่านนะครับที่ให้ทางสว่างเเก่ผม ผมสำนึกตัวได้ครับตอนนี้พยายามถือศีลอยู่ครับ จะผิดก็2ข้ออะครับ ข้อ4 ครับ เวลาอยู่กับเพื่อนอะครับจะพูดกันภาษาวัยรุ่นอะครับ ด่ากันบ้าง เเละข้อ3 อะครับ เป็นวัยรุ่นชาย มักจะมีอารมณ์ทางเพศเลยชอบเอาคลิปกับรูปทางเพศมาดูอะครับ ผมเลยต้องฝึกควบคุมสติครับ พยายามมีสติไม่ถูกกามอารมณ์พาไป อีก3ข้อผมเลิกทำอย่างเด็ดขาดอะครับ ข้อ1อาจมีผิดพลาด เผลอไปฆ่าสัตว์โดยไม่ตั้งใจเช่น ตบมด ตบยุงอะครับ ผมก็จะเผ่เมตตา

สุดยอดไปเลยนะเนี้ยะ อนุโมทนาให้น้องด้วยครับ