ยายทวดของฉันมีร่างกายแข็งแรง แม้อายุเกือบเก้าสิบปีแล้วแต่ก็ยังไปไหนได้อย่างคล่องแคล่วโดยไม่ต้องใช้ไม้เท้าช่วยพยุง
ในขณะที่น้องๆ ของยายทวดพากันแก่หง่อมจนต้องใช้ไม้เท้าค้ำยันตัวเอง
เพราะไม่เช่นนั้นก็เดินไปไหนมาไหนไม่ได้ ต้องคลานหรือกระเถิบไป
ยายทวดใจดี ชอบเล่าเรื่องสมัยโบราณให้เหลนอย่างฉันฟัง โดยเฉพาะเรื่องการ
ดำเนินชีวิตที่มีแต่ความยากลำบากสมัยของท่าน สมัยก่อนโน้นรถและถนนไม่มี
ไปไหนมาไหนต้องเดินกันเป็นวันๆ คนมีเงินหน่อยก็จะมมีม้าเป็นพาหนะ
ส่วนเงินทองแทบไม่มีความหมาย เพราะทุกอย่างหาได้ในสวน ในนา ทั้งปลา กุ้ง
พืชผัก และผลไม้ ซึ่งบ้านเรามีอุดมสมบูรณ์มาก เงินทองที่พอมีก็มักใส่ตุ่มฝังไว้
ธนาคารนั้นไม่ต้องพูดถึง เพราะไม่มีใครรู้จัก ฟังๆ ดูก็สนุกดี
ฉันชอบฟังเรื่องราวเก่าๆ จึงมักอาสาตำหมากให้ยายทวด เพื่อแลกกับเรื่องเล่า
หลากหลายเป็นรางวัล ฉันรักยายทวดมาก แต่มีนิสัยอย่างหนึ่งของท่านที่ฉันไม่ชอบ
คือ การจับปีกไก่มาขัดซ้อนกันเพื่อลงโทษไก่ที่พลัดหลงเข้ามาคุ้ยเขี่ย
หาอาหารกินถึงในบ้าน
ความที่เป็ดไก่เยอะย่อมหนีไม่พ้นที่จะมีไก่จอมซน ชอบบินขึ้นมาบนบ้านเดินเล่นลอยชาย คุ้ยเขี่ยหาอาหาร โดยมีจานข้าวแมวเป็นเป้าหมาย
บางตัวไม่เดินเปล่า ยังอึรดบ้านเสียอีก ทำให้คนในบ้านต้องคอยปิดบ้านตลอดเวลา
แต่บ้านที่มีคนอยู่รวมกัหลายคน เมื่ออีกคนปิด แต่อีกคนมาเปิด
ไก่ก็เลยได้ที วันๆ ฉันจึงต้องวิ่งไล่ไก่จนไม่เป็นอันทำอะไร
สำหรับยายทวดท่านมีวิธีการดัดหลังไก่ให้เข็ดหลาบด้วยการจับไก่เชื่องๆ พวกนั้นมาขัดปีกซ้อนกันแล้วโยนลงใต้ถุน แค่นี้ไก่ก็สิ้นฤทธิ์ไปไหนไม่ได้
นอนแอ้งแม้งอยู่ตรงนั้น หิวก็หาอาหารไม่ได้ ต้องตากแดดตากฝนอดข้าวอดน้ำ
เป็นครึ่งค่อนวัน กว่าจะดิ้นจนปีกหลุดออกจากกันได้ก็ใช้เวลานาน
บางตัวโชคร้ายก็ดิ้นไม่หลุด จำได้ว่าฉันต้องคอยตามดูไก่
ตามสุมทุมพุ่มไม้เพื่อแกะปีกให้มันอยู่เสมอ
ยายทวดทำอยู่อย่างนี้นานเท่าไรไม่มีใครรู้ เกิดมาจำความได้ฉันก็เห็นทำแบบนี้บางครั้งฉันก็อดสงสารไก่พวกนั้นไม่ได้ แต่พอแกะปีกให้
วันสองวันผ่านไป สมองอันน้อยนิดของไก่คงลืมความทรมานไปหมดแล้ว
นิสัยก็มักจะเป็นไก่ตัวเดิมๆ ซึ่งทำให้ยายทวดโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ
เพราะไก่ไม่หลาบจำ บางทีก็สั่งห้ามฉันไม่ให้ช่วยไก่อีก
แล้ววันหนึ่งเหตุร้ายที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้นยายทวดไปบ้านน้าที่อยู่ใกล้ๆ แม่จึงให้ฉันไปตามยายทวดกลับมา
กินข้าวเย็น เพราะเดี๋ยวมืดค่ำจะเดินลำบากประมาณห้าโมงเย็น
ฉันพายายทวดกลับมาบ้านโดยมีน้าเดินตามมาส่งด้วย ก่อนขึ้นบ้าน
เราจะต้องล้างเท้าก่อนทุกครั้ง ที่บ้านของฉันมีตุ่มน้ำล้างเท้า
และที่ล้างเท้ายกพื้นขึ้นมาเล็กน้อย ปูด้วยกระดานอย่างดีอยู่ใกล้บันไดบ้าน
ที่ล้างเท้าของเราอยู่ติดกับต้นมะพร้าวเพื่อยึดทรงตัวให้มั่นคงก่อนก้าวลง
จากที่ล้างเท้าขึ้นบันไดบ้าน แต่วันนั้น ด้วยความประมาทหรืออะไรก็ไม่ทราบได้
ยายทวดไม่ได้เกาะต้นมะพร้าว แต่ก้าวขึ้นบันไดไปเลย ทำให้ขาสะดุดกันเอง
และล้มลงอย่างไม่เป็นท่า
วันรุ่งขึ้นขาของยายทวดบวมเป่ง สมัยก่อนการแพทย์สมัยใหม่ยังไม่แพร่หลายชาวบ้านไม่นิยมไปโรงพยาบาลเหมือนปัจจุบัน
ฉันสันนิษฐานว่ายายทวดอาจกระดูกหัก เพราะคนอายุขนาดนั้น
กระดูกคงจะเสื่อมและเปราะบางตามธรรมชาติอยู่แล้ว
ตอนนั้นยายทวดรักษาด้วยการเรียกหาหมอน้ำมันมาบีบนวดจนขาหายปวด
แต่สิ่งที่ตามมาคือยายทวดเดินไม่ได้ เหยียดขาไม่ออกเพราะเส้นเอ็นยึดและที่น่าประหลาดใจคือ ขาทั้งสองข้างของยายทวดไข้วกัน
เหมือนปีกไก่ที่ยายทวดชอบจับมาขัดซ้อนกันไม่มีผิด
ต่อให้พยายามยึดหรือดึงอย่างไรก็ไม่ออก ตั้งแต่นั้นมา
ยายทวดต้องอยู่ในสภาพขาขัดกัน เดินไปไหนไม่ได้นับสิบปี
ต้องใช้วิธีกระเถิบตัวไปมาบนบ้าน แต่ส่วนใหญ่จะนอนอยู่กับที่
และเสียชีวิตเมื่ออายุเกือบร้อยปี
ยายทวดอยู่อย่างทรมานและเสียชีวิตในสภาพขาขัดกันอย่างนั้น ใครๆ ก็พูดกันเรื่องยายทวด ขา งอ ว่าเป็นเพราะกรรมที่ชอบขัดปีกไก่
แม้แต่ตัวยายทวดเองก็ยอมรับว่าน่าจะเป็นกรรมของตัวเองตามมาทันจริงๆ
ยายทวดเข้าใจแล้วว่า ไก่ที่ถูกขัดปีกไปไหนไม่ได้ หาอะไรกินก็ไม่ได้
ต้องนอนรอความเมตตาจากคนอื่นนั้น ทุกข์ทรมานแค่ไหน
คงไม่ต่างกับที่ยายทวดต้องเผชิญในช่วงสุดท้ายของชีวิต
ขอขอบคุณหนังสือซีเคร็ต
| ไฟล์แนป: |
|
P1040479.JPG [ 101.24 KiB | เปิดดู 4111 ครั้ง ] |
