นายชุนชิวเป็นนักชิมคนหนึ่งตั้งแต่เหนือจรดใต้ถ้ารู้ว่าที่ไหนมีร้านเชลล์ชวนชิม
นายชุนก็จะไปชิมทันที นายชุนอายุได้ 70 ปี เงินทองที่หามาได้ทั้งชีวิต
ก็อยู่ในท้องหมด หลังจากที่นายชุนอายุมากขึ้นการเดินเหินไม่สะดวก
จึงได้เฝ้าบ้านให้กับลูกของตัวเอง ลูกของนายชุนเป็นลูกกตัญญูเหมือนกัน
พอรู้ว่าที่ไหนมีร้านเชลล์ชวนชิมก็จะไปซื้อของินมาให้พ่อของตนกิน
ลูกชายทำงานทางด้านเคมี หลายปีมานี้เขาทำงานกับชาวต่างประเทศ
จึงได้กำไรมากมายอยู่แถวฝั่งธน
ได้ซื้อบ้านไว้ 3 คูหา 4 ชั้นเพื่อทำการค้านายชุนจึงมีหน้าที่เฝ้าร้านค้านี้ให้กับลูก
หลายปีมานี้หมอก็บอกกับนายชุนว่า กินสัตว์บกให้น้อยลง
ให้กินสัตว์น้ำแทนเพราะสัตว์น้ำมีวิตามินสูง
อันที่จริงคนเราอยู่ในวัยกลางคนก็สมควรทานเจอยู่แล้ว
เพราะร่างกายไม่ต้องการรับเนื้อสัตว์มากเกินไป
แต่นายชุนยังมีความอยากในการทานเนื้อสัตว์มาก
ต่อมานายชุนก็เลยหันมากินเนื้อปลาสด ๆ แทน
เพราะเข้าใจว่า การกินเนื้อปลาสด ๆ จะไปบำรุงเลือดในร่างกาย
นายชุน ถ้าเขารู้ว่าที่ไหนมีร้านขายเนื้อปลาสด ๆ จะชวนเพื่อนไปกินด้วย
กินแม้กระทั่งแพะตุ๋น งูตุ๋น แมวตุ๋น ห่านตุ๋นเห็ดหอม
ถ้าเป็นอาหารเจจะไม่แตะต้องเลย โดยเฉพาะระยะนี้จะกินปลามากเป็นพิเศษ
และเขาก็จะตั้งชื่ออาหารของเขาว่า 'ปลาชนหัว'
ชื่อนี้เป็นชื่อพิเศษที่นายชุนตั้งขึ้นเองในร้านอาหารหรือภัตตาคารจะไม่มีอาหารชื่อนี้
สาเหตุที่นายชุนตั้งชื่อนี้ขึ้นเพราะหลังบ้านของนายชุนมีสระอยู่ 2 บ่อ
วันหนึ่ง ๆ นายชุนจะไปหาซื้อปลาตัวเล็ก ๆ มาเลี้ยงไว้ในสระน้ำ
สระน้ำก็ตกแต่งไว้สวยงาม จะมีออกซิเย่นและมีโคมไฟใต้น้ำ
มีระบบเปลี่ยนน้ำในสระเองด้วย เหตุที่นายชุนตกแต่งสระไว้สวยงาม
เพราะถ้าวันใดได้เจอปลาที่มีราคาแพงจะซื้อมาเลี้ยงไว้ที่สระที่มีขนาดใหญ่เสียก่อน
เพราะว่า ปลามันอยู่ในทะเลจะมีดินติดอยู่เลย
จึงต้องจับมาไว้ให้มันว่ายไปมาทำให้กลิ่นดินในตัวมันหมดก่อน
จึงจะจับมันไปไว้ที่สระเล็ก ก่อนที่จะปล่อยปลาลงไปที่สระเล็ก
นายชุนจะใช้มีดสับหางปลาให้มันมีความเจ็บปวดแล้วจึงปล่อยมันลงไปที่สระเล็ก
มันจะว่ายชนไปชนมา เพราะมันมีความเจ็บ ปวดมากและจะว่ายไม่เป็นท่า
นายชุนรู้สึกพอใจที่ปลาว่ายไม่เป็นท่า
พอปลานั้นว่ายไปนาน ๆ หัวของมันก็จะชนถูกขอบสระจนหัวเละ
และมันจะหมดแรง แล้วตอนนั้นนายชุนจึงจับมันมาปรุงอาหาร
นับเป็น 10 ปีที่นายชุนพยายามหาซื้อปลาที่มีราคาแพงและมีชื่อ
พอได้มาก็จะจับมาทำด้วยวิธีเดิม บางครั้งลูกของนายชุน
ก็แสดงความกตัญญูด้วยการซื้อปลานอกราคาตัวละ 18,000 บาทมาให้นายชุน
นายชุนก็ใช้วิธีทรมานเหมือนทุกครั้ง
มีอยู่ครั้งหนึ่ง นายชุนอยากที่จะกินปลาตัวนั้นที่อยู่ในสระ
นายชุนก็ทรมานปลาเหมือนวิธีเดิม โดยที่ให้ปลานั้นวิ่งชนไปมา
แล้วนายชุนก็ยืนดูด้วยความพอใจและเพื่อนของนายชุนก็เตือนนายชุนว่า
'ทำไมจะต้องไปทรมานปลาก่อนที่จะกินด้วย' นายชุนไม่สนใจและตอบว่า
'ปลาพวกนี้ฟ้าประทานมาให้เป็นอาหารของคน'
มีอยู่คืนหนึ่ง ประมาณตี 2 ชาวบ้านหลับกันหมดแล้ว ข้างล่างร้านค้าของนายชุน
ได้เกิดระเบิดขึ้นทำให้เกิดเพลิงไหม้นายชุนได้นอนอยู่ชั้น 2
พอตกใจตื่นขึ้นมาก็รีบเปิดประตูห้องออกมาดู เห็นไฟลุกอยู่ข้างล่าง
นายชุนมีนิสัยชอบใส่กางเกงขาสั้นเพียงตัวเดียว พอตกใจก็ไม่ทันใส่เสื้อผ้า
นายชุนรีบวิ่งไปชั้น 3 เพราะชั้น 4 มีสารเคมีอยู่มาก
สารเคมีนี้เป็นสื่อของไฟได้อย่างดี นายชุนเปิดประตูทางระเบียงลงไป
และมองลงไปเห็นไฟได้ลุกขึ้นมาชั้น 2 แล้ว
ชาวบ้านตะโกนว่าไฟไหม้ ๆ นายชุนรีบวิ่งไปชั้น 4 แล้วก็เปิดประตูออกไปดู
ปรากฏว่าชั้น 4 มีเหล็กดัดทำให้เปิดออกไปไม่ได้
นายชุนจึงตัดสินใจวิ่งไปที่ชั้น 2 อีกครั้งหนึ่งกะว่าจะออกทางหน้าต่าง
แต่ปรากฏว่าหน้าต่างล็อคกุญแจ ลูกกุญแจก็อยู่ชั้นล่าง
ขณะนั้นรถดับเพลิงมาถึงพอดี คนดับเพลิงรีบใช้บรรไดหนีไฟ
เพื่อที่จะไปช่วยนายชุน รถดับเพลิงได้ใช้ไฟส่องเข้าไปบนชั้น 4 ของบ้านนายชุนก็จริง
แต่เหล็กดัดมันหนาแน่น ทำให้ไม่สามารถขยับเหล็กดัดได้เลย
นายชุนอยู่ชั้น 4 วิ่งพลุ่นพล่านไปมาไฟยิ่งลุกใหญ่
นายชุนวิ่งไปขยับเหล็กดัดทางนั้นทีทางนี้ทีก็ไม่สามารถขยับเหล็กดัดได้
ตอนเวลาประมาณตี 3 ลูกของนายชุนขับรถมาถึง
แต่เจ้าหน้าที่หน่วยดับเพลิงไม่ให้เข้าใกล้เพราะอันตรายมาก
ลูกชายของนายชุนเห็นพ่อดิ้นรนทุรนทุรายอยู่บนชั้น 4
ลักษณะของนายชุนตอนนี้ เหมือนปลาที่พลุ่นพล่านอยู่ในสระน้ำของเขา
ลูกชายทนดูต่อไปไม่ไหวจึงเอามือเช็ดน้ำตา แล้วคุกเข่าลง
หูก็ได้ยินชาวบ้านพูดว่า
'ตาแก่ชุนเหมือนปลาชนหัวที่ดิ้นทุรนทุรายอยู่ในสระน้ำ
ปลาแก่ตัวนั้นใกล้จะตายแล้ว กรรมตามสนองจริง ๆ '
คัดลอกจาก... http://www.geocities.com/lokrenlap/c6.htm
