การไถ่บาป
เขียนโดย กรรมลิขิต
เรื่องการไถ่บาปเป็นเรื่องไร้สาระ.
ถ้าหากว่าชายคนหนึ่งไปขโมยของเขา
แล้วก็เอานกพิราบหรือแกะมาบูชายัญไถ่โทษบาปที่ตนได้กระทำให้แก่นักบวชไว้.
โทษที่ตนทำทุจริตไว้ มันก็ยังอยู่อย่างเดิม.
ถ้าจะให้โทษของตนลดน้อยเบาบางลง ไม่ต้องไปฆ่าสัตว์อีกหรอก
ควรคืนของที่ตนลักมาให้แก่เจ้าของเสีย และต่อไปอย่าได้ประพฤติทุจริตอีก.
ถ้าหากว่าชายคนหนึ่งใส่ความเขา ให้เขาเสื่อมเสียเกียรติคุณ
แล้วก็ไปฆ่าวัวบูชายัญเพื่อไถ่โทษบาปที่ตนได้ใส่ความเขา.
ก็การฆ่าวัว มันไปเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องที่ไปใส่ความเขาเล่า.
ควรที่จะถอนคำพูดใส่ความเสีย และตั้งใจว่าจะไม่ประพฤติดังนั้นอีก
ปล่อยวัวไป ไม่ให้มันมาเกี่ยวข้องต้องตายด้วย มิดีกว่าหรือ?
การบูชายัญ โดยฆ่ามนุษย์และสัตว์อื่นเพื่อไถ่โทษบาป
ไม่มีคุณประโยชน์สร้างสรรค์อะไรเลยแม้แต่น้อย.
ถ้าจะไถ่โทษที่ตนได้ทำไป
ก็คืนสิ่งของที่เราได้ทำให้เขาได้รับความเดือดร้อนเสียหาย.
และตั้งใจประพฤติสิ่งที่สร้างสรรค์ดังนั้นอีก นี่สิจึงจะสมควรกันบ้าง.
กฎหมายที่ดีแท้ ซึ่งอุบัติเนื่องมาจากธรรมดาโลก
จะร้องขอหรือยอมรับเอาผู้ที่ไม่มีความผิดมาลงโทษแทนผู้ที่มีความผิด ไม่ได้.
แม้แต่เทพเจ้าหรือเทวดาที่ตนนับถือจะยอมองค์เองมาทรมานไถ่โทษผู้อื่นก็ไม่ได้.
เพราะเป็นการผิดธรรมดาของโลก ผิดหลักยุติธรรมและจรรยา.
เทพเจ้าจะตั้งกฎรักษาโลกดังนี้ไม่ได้
และจะมายอมรับโทษแทนผู้ที่ประพฤติผิดต่อกฎที่ตนเองตั้งไว้เอง ก็ไม่ได้.
เปรียบเหมือนชายคนหนึ่งที่ฆ่าคนอื่นตาย
เมื่อชำระความก็จริงดังที่ตั้งข้อหา และถูกตัดสินประหารชีวิต.
ยังมีชายอีกคนหนึ่งกรากเข้ามาหาเจ้าเมืองและบอกว่า
เขาเต็มใจตายแทนผู้ร้ายคนนั้น.
ฝ่ายเจ้าเมืองบอกว่าดีแล้ว เพราะเกิดฆ่ากันตาย
ฉันจะต้องเอาใครบางคนมาประหารชีวิตแทนจึงจะถูกต้องตามตัวบทกฎหมาย
ดังนี้ มันจะเป็นกฎหมายยุติธรรมได้อย่างไร.
ถ้าหากว่าเจ้าเมืองจะยอมตายแทนคนร้าย
ก็ไม่มีผลในเชิงสร้างสรรค์แต่อย่างใดเลย.
กลับเป็นการฆ่าคนที่ไม่มีความผิดเพิ่มอีกคนหนึ่ง.
ส่วนผู้ร้ายที่ฆ่าคนอื่นตายก็ไม่ได้รับโทษอะไร.
กฎหมายอย่างนี้จะเป็นกฎหมายที่ถูกต้องยุติธรรมแน่แท้ได้อย่างไร.
พุทธศาสนสุภาษิตที่ว่า ตนทำบาปเอง ตนก็เศร้าหมองเอง
ตนไม่ทำบาป ตนก็บริสุทธิ์เอง
ความบริสุทธิ์หรือไม่บริสุทธิ์เป็นของเฉพาะตน
คนอื่นจะให้คนอื่นบริสุทธิ์แทนไม่ได้
เราจะเป็นชาวพุทธหรือไม่ไม่สำคัญ จะนับถือพระพุทธเจ้าหรือไม่ก็ตาม
จะรู้จักพระพุทธเจ้าหรือไม่ก็แล้วแต่
ก็อยู่ในลักษณะ พระพุทธเจ้าไม่ได้ตั้งกฎนี้ขึ้น
แต่เป็นเรื่องธรรมดาของโลก ซึ่งต้องเป็นแบบนี้
อย่าได้ฝันลม ๆ แล้ง ๆ ว่าจะมีใครมาไถ่บาปให้
ถึงพระศรีอริยเมตไตยมาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า
ก็ไม่สามารถไถ่บาปให้ท่านได้
เทพเจ้าองค์ไหน ๆ ก็ไม่สามารถทำให้ท่านบริสุทธิ์ได้
ท่านต้องทำเอง ในเมื่อความดี ความชั่ว เกิดที่ตัวท่านเอง
ท่านก็ต้องละด้วยตนเอง
