ดิฉันทราบว่าการทําแท้งทุกชนิดเป็นบาปมาก แต่ที่สงสัยมากคือถ้าแพทย์วินิจฉัยแน่ชัดและแนะนําว่าควรทําแท้ง เพราะเนื่องจากเด็กมีความผิดปกติทางสมอง และจะมีปัญหาอวัยวะที่สําคัญอื่นๆ อีก เช่น สมอง หัวใจ (รั่ว) กระเพาะ (รั่ว) และเกิดมาจะทรมานเนื่องจากความพิการนี้ การทําแท้งแบบนี้จะบาปน้อยกว่าการทําแท้งแบบที่ตั้งใจทํา เพราะความไม่พร้อมที่จะมีลูกหรือไม่ค่ะ แล้วในกรณีแบบนี้ควรทําแท้งไหม? สงสัยมากๆ

แก้วบัว

การฆ่าสัตว์อื่น ผู้อื่น เป็นบาปทั้งหมด ผิดศีล ข้อ 1 ในศีลข้อ 5
ส่วนบาปมาก บาปน้อย ก็อยู่ที่เจตนาเป็นสำคัญ

ที่จริงคุณไม่ต้องสงสัยเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้หรอก เพราะคุณไม่ได้เกี่ยวข้อง (คาดว่าไม่ได้เป็นหมอ และไม่ได้ตั้งครรภ์) รู้ไปหรือไม่รู้ก็อาจจะไม่มีประโยชน์ ถ้าจะหาคำตอบ ก็จะมีคำถามสงสัยอยู่เรื่อยไป

บาปหนะมีแน่ครับ พิจารณาดูนะครับ
ปาณาติบาต มีองค์ ๕ คือ (ฆ่าสัตว์)
๑. ปาโณ สัตว์มีชีวิต (ทารกในครรถ์ก็มีชีวิต)
๒. ปาณสญญี สำคัญว่า สัตว์มีชีวิต (เขาเป็นถึงมนุษย์คนหนึ่ง)
๓. วธกจิตฺตํ จิตคิดจะฆ่า (ถ้าเกิดมาเขาจะต้องทรมานหรือจริงๆ แล้วเรากลัวลำบาก)
๔. วายมติ พยายาม (คุณอาจจะไม่ได้พยายามเพราะหมอจะเป็นคนทำแท้งให้)
๕. เตน มรติ สัตว์ตายด้วยความพยายามนั้น(เด็กตาย)

อย่างน้อยก็คงจะรับไป 3 ข้อครับ

แต่ก็มีทางแก้ไขครับ
1.ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เด็กที่ตาย
2.ขอขมาต่อญาติ,เทพที่รักษาของเด็กที่ตาย ด้วยความจริงใจและขอให้เขาอโหสิกรรมให้

ให้ทำบ่อยๆๆๆๆๆๆๆๆ จนรู้สึกว่าตัวเองไม่รู้สึกหดหู่ใจ กังวลใจ เศร้าใจกับเรื่องนั้นแล้วนั่นคือสัญญาณที่ดี
คือ เขาอโหสิกรรมให้ท่านแล้ว

กรรมทุกอย่างต้องได้รับผลแห่งกรรม กรรมดีก็ได้รับผลดี กรรมเลวก็ได้รับผลเลว แต่ทุกอย่างก็ย่อมมีทางแก้ไขเมื่อชดใช้ได้เหมาะสม สุดท้ายก็จะถึงคำว่า อโหสิกรรม

ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็บาปเหมือนกันค่ะ แต่บาปมากหรือน้อย อยู่เจตนาเหมือนที่คุณบัว 4 เหล่าแจ้งเอาไว้ แต่ก็ไม่อยากแนะนำให้ทำแท้งค่ะ

ตามพุทธศาสนา (ที่เคยได้ยินมา) เขาบอกว่า ถ้าเราทำแท้ง วิญญาณจะอาฆาตมาก เพราะว่าเขากำลังจะได้เกิดและเราก็ไปทำร้ายเขา และถ้าสมมุติตั้งใจทำจริงๆ และวิญญาณไม่อโหสิกรรม บาปทั้งหมดจะเกิดแก่ตัวผู้ที่ทำทั้งหมด หรือถ้าผู้ที่ทำไม่ได้ตั้งใจจำทำ แต่โดนบังคับให้ทำ บาปทั้งหมด จะขึ้นอยู่กับผู้ที่บังคับทั้งหมดเช่นกัน วิญญาณจะอาฆาตมากๆ และถ้าดวงผู้ที่ทำแท้งตก ทำแท้งแล้วอาจเสียชีวิตได้ และคนที่ทำแท้ง ชาติหน้า ถ้าเจ้ากรรมนายเวรไม่อโหสิกรรมให้ ก็ต้องเกิดมาเป็นเด็กในท้อง (คือจะไม่ได้เกิดนั่นเอง)และจะถูกกระทำแบบนี้ ประมาณ 500 ชาติได้ จนกว่าจะหมดเวรค่ะ (แค่ได้ยินได้ฟังมานะค่ะ เลยถ่ายทอดให้รับรู้ค่ะ)

ให้ลองคิดกลับกันนะค่ะ ถ้าเด็กคนที่ตายเป็นเรา เราจะรู้สึกอย่างไร ดวงวิญญานอื่นๆๆ ก็เป็นสัตว์มั่ง เป็นอะไรต่ออะไรเยอะแยะ แต่เรามีสิทธิ์ได้เกิดเป็นมนุษย์อาจจะดีใจมาก ซึ่งมนุษย์เป็นสัตว์ที่ประเสริฐ :แต่ว่าพอได้มาอยู่ในครรภ์ของมนุษย์แล้ว เกิดว่ามนุษย์คนนั้นกลับมาฆ่าเราเอง เราจะรู้สึกอย่างไร

ศีลข้อฆ่าสัตว์นี้ มีองค์ 5
1 สัตว์นั้นมีชีวิตอยู่
2 เราก็รู้ว่าสัตว์นั้นมีชีวิตอยู่
3 เรามีเจตนา คือมีจิตคิดจะฆ่าให้ตาย
4 เราใช้ความพยายามด้วยการหรือวาจาหรือใช้ให้ผู้อื่นกระทำมัน
5 สัตว์ตายลงด้วยความพยายามอันนั้น

เมื่อทำครบทั้งองค์ 5 นี้ ก็เรียกได้ว่าเป็นการขาดศีลข้อที่ 1 ถ้าทำไม่ครบก็จัดเป็นศีลด่าง ศีลพร้อย ศีลทะลุ และก็มีโทษหนักบ้าง เบาบ้างตามคุณความดีของสัตว์ ตามเจตนาและความพยายามของผู้ประกอบนั้น ๆ นั่นก็คือ ถ้ามีเจตนาแรงโทษก็แรง มีเจตนาอ่อนโทษก็อ่อน ถ้าความพยายามมากบาปก็มาก ถ้าความพยายามน้อยบาปก็น้อย ถ้าผู้ที่ถูกฆ่ามีคุณความดีมากบาปก็มาก


........................
พลังบุญ เหนือ พลังบาป

ทำแท้งหน่ะบาปครับ

กรรมใดใครก่อ เรามีหน้าที่สอน และปกป้องลูก เขาไม่มีพ่อ เขาก็อยู่ได้ อย่าคิดว่าลูกไม่มีพ่อจะเครียดสิ
บางทีอาจจะทำใจได้ก็ได้ แล้วถ้าเขาเกิดมาแล้วทำร้ายใครมันก็เรื่องของเขาถ้าเราสอนแล้วเขาไม่จำแต่เราต้องทำให้ดีที่สุด ทำหน้าที่ของแม่

พ่อสิงห์ บอกพี่เสือว่า ผมอยากกินพิซซ่าครับ เหนแล้วน่าหม่ำจัง โฮว่ง ๆๆๆ



ว่าแต่จะทำแท้งก้เปนสิ่งไม่ดีแหละนะ แ่ต่ไม่พูดมากดีกว่า เพราะมีคนตอบไว้เยอะแล้ว
อิๆๆ หิวพิซซ่าเป้นเพื่อนพี่เสือ และพี่สิงโต ท้องร้อง โฮว่งๆๆๆ

ไม่ต้องสงสัยว่าจะผิดหรือไม่ผิดที่จะทำแท้ง

แต่คุณผิดแน่หากคุณไม่ให้เขาเกิด

ให้เกิดมาใช้กรรมของเขาเถิด

ขออนุญาตคุยด้วยคนค่ะ การทำแท้งเป็บาปแน่นอนค่ะไม่ว่าจะเจตนาหรือไม่ทุกคนเกิดมาด้วย
กรรมทุกคนจะดีกรรมดีกรรมไม่ดีเท่านั้น เราเกิดมาทุกคนก็เพื่อใช้กรรมที่ทำไว้ในอดีตชาติทุกคนดังนั้นการจะเกิดมาพิการหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับกรรมที่ทำมาค่ะ บางทีเขาอาจที่จะศึกษาธรรมได้ดีกว่าคนดีๆๆอย่าง
เราก็ได้นะ ทุกอย่างรอบกายมันไม่เที่ยงหรอกค่ะ อะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิด ตามกรรมที่ทำกันไว้ดีกว่า
อย่าเพิ่มกรรมอีกเลย เกิดมาแล้วก็มุ่งหน้าปฏิบัติธรรมทำความดีๆๆมากๆดีกว่านะ
ของให้มีดวงตาเห็นธรรมนะค๊ะ

ขอพูดในฐานะคนธรรมดานะ ถ้าทำแท้งเพราะไม่มีความรับผิดชอบมันก็อีกเรื่องนึง
แต่ถ้าแพทย์วินิจฉัยแล้วว่าเด็กเกิดออกมาก็พิการหรือไม่สมประกอบ มันก็อีกเรื่องนึง

ผมไม่รู้หรอกนะว่าเด็กที่เกิดมานั้นจะมีโอกาสศึกษาธรรมได้มากแค่ไหน
แต่ยังไงซะเขาก็จะต้องรับความทุกข์ความเวทนาเกินกว่าที่เขาจำเป็นจะต้องได้รับอยู่ดี
จริงอยู่ว่าเราไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นอยากเกิดมากแค่ไหน แต่ถ้าเขารู้ว่าเขาต้องมีสภาพยังไงเมื่อเกิด
เขาอาจจะไม่อยากเกิดก็ได้

สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ นี่แหล่ะคือคำตอบที่คุณถามหา

ก็มันสงสัยแล้วจาไม่ให้คิดได้ไงอ่าคะ อยากรู้สิ่งที่มันถูกต้อง


งงมากๆ

เรื่องนี้ง่ายมากเลยครับ

อะไรทำให้เราคิดว่าเรามีสิทธิ์พิพากษาชีวิตใดชีวิตหนึ่งว่าเขาสมควรเกิดหรือไม่สมควรเกิด

เรากลัวว่าเขาเกิดมาจะลำบาก แสดงว่าเราปราถนาดี
แต่จริงๆคือตันหาอยากดีมันบงการเรา ให้เรามีทิฐิว่าเขาไม่ควรเกิด เขาสมควรตายไปเสียดีกว่าอยู่
แบ่งเขา แบ่งเรา


ทั้งหมดให้สวนกระแสย้อนเข้ามาดุที่ใจเราว่า ทำไม เราถึงมีทิฐิความคิดอันนี้ขึ้นมาว่าเราต้องฆ่า
ต้นกำเนิดคืออยากดี อยากให้เขาสบายเลยฆ่าเขา อยากให้พ่อแม่เด็กไม่ลำบากเลยต้องฆ่าเด็ก

หมอเขาทำแท้ง เขามีเกณฑ์ว่าเขาต้องช่วยชีวิตแม่เด็ก ถึงเอาเด็กออก
เวลาหมอทำแท้ง หมอถึงไม่ต้องทนทุกข์ทรมานจิตใจมาก พราะเขากำลังช่วยชีวิตคน

แต่เรานี่ พอเห็นเขาไม่ครบ เราไม่พอใจ อยากจะฆ่าเสีย เอาใหม่ ทำใหม่
เหมือนคนจียโบราณ ออกลูกหญิงมาก็เอาขี้เถ้ายัดปาก เพราะมีทิฐิว่าลูกหญิงได้ประโยชน์น้อย เสียประโยชน์มาก


ทิฐิ หรือความคิดเห็น ความเชื่อของเราๆท่านๆนี่แหละ อันตรายมาก
ฉันอยากจะเห็นเธอสบาย ฉันเลยฆ่าเธอเสีย เธอจะได้ไม่เกิดมาลำบาก
รูปแบบเดียวกับ Hitler ที่เชื่ิอว่าเชื้อพันธุ์อื่นด้อยกว่าตน ไม่สมควรมีชีวิตยู่
แล้วพอมีอำนาจในมือ ทิฐิธรรมดาก็กลายเป้นสงครามฆ่าล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์

ชอบทำความเลว ไม่อันตรายเท่าชอบทำความดีนะ

เวลาทำความเลว คนทำเลวมันรู้อยู่แก่ใจว่ากำลังทำความเลว เห็นความเลว รู้ว่าเป็นความเลว
เช่น ชอบการพนัน ชอบฆ่าคน แต่มันเลิกไม่ได้ มันติดใจ


แต่ชอบทำความดี นี่อันตรายกว่ามาก สับสน แยกแยะลำบากว่าดีจริงหรือเปล่า
เพราะดันไปเชื่อว่าเป้นความดี แล้วก็ทำอะไรซี๊ซั๊วเพื่อสนองความคิดเห็นของตน

พระพุทธเจ้าท่านห้ามฆ่าสิ่งมีชีวิตนะ
ที่ทุกวันนี้หาเหตุผลมาฆ่ากันนี้ มันเป้นการปลอบใจตัวเองทั้งนั้น
จิตบุญ ย่อมเบาสบาย กระฉับกระเฉง อยากนึกตลอดเวลา นึกทีไรมีความสุข อยากทำบุญเยอะๆ ทำบ่อยๆ

แต่ผมขอท้าให้คุณนึกถึงการฆ่าเด็กด้วยเหตุผลต่างๆนาๆของคุณนั่นแหละ
แล้วถามตัวเองว่ามีความสุขจริงๆหรือ นึกทีไรสบายใจจริงๆหรือ อยากทำบ่อยๆจริงๆหรือ
เอาใจตัวเองนั่นแหละพิสูจน์ความจริง
ถ้าท่านเข้าใจจิตใจตัวเอง ท่านก็จะเข้าใจจิตใจผู้อื่นทั้งหมด
เพราะจิตใจทุกดวงเหมือนกันหมด ถึงได้มาอยู่ในวัฏฏะสงสาร


ส่วนผู้คนที่เกิดมาแล้วไม่ครบ ไม่รอด พิการ อะไรต่างๆนาๆนี้
มันเป้นผลกรรมของเขา พระพุทธเจ้าท่านอธิบายละเอียดยิบเลยว่ากรรมมันตกแต่งรูปร่างยังไง
ทำไมเกิดมาพิการ ทำไมเกิดมารวย
ทำไมเกิดมาแล้วไม่เท่ากัน ท่านอธิบายไว้หมดแล้ว
เราอย่าไปยุ่งกับกับของเขา เขาทำกรรมร่วมกันมา ถึงมาเกิดด้วยกัน
ต้องดูแลกันไปจนตายจากกันไป จะสบายหรือทุกข์มันก็เรื่องของเขา


เรามีเมตตาสงสารเขาได้ ความเมตตาเป้นคูณธรรมของคน
แต่ต้องมีอุเบกขาด้วย หรือรู้จักประมาณความสงสารของเรา

ถ้าเราไม่รู้จักประมาณความสงสารของเราล่ะก็
เราก้จะไปหาเหตุผลความคิดต่างๆนาๆมาวุ่นวายกับเขา บงการเขา
เพียงเพราะต้องการสนองตันหาของเราที่เราอยากจะเห้นสิ่งต่างๆมันเป้นไปอย่างถูกใจเราเท่านั้นเอง