...สอบถามผู้รู้ค่ะ...ไม่ว่าจะทำบุญ หรือสวดมนต์ภาวนา...เราจะกรวดน้ำ อุทิศผลบุญ ให้กับเจ้ากรรมนายเวร...แต่เราไม่รู้ว่าเจ้ากรรมนายเวรในอดีตที่ทำให้เราเป็นในปัจจุบันเป็นใคร แต่ในปัจจุบันเราพอรู้ว่าเราทำไม่ดีกับใคร เวลาเราแผ่หรืออุทิศ ส่วนบุญส่วนกุศล เขาจะได้รับไหมค่ะ

..ขอบคุณค่ะ..

หากไม่รู้ใจเขา ก็ควรจะรู้ใจเราเป็นหลัก ใจเรามีสมาธิความสงบระงับ กำลังส่งก็จะมีกำลังถึงได้เช่นกันและถ้ามีเมตตาพรหมวิหารเป็นปกติ กำลังส่งก็จะยิ่งแผ่ได้มากขึ้น

เราไม่ต้องรู้หรอกว่าเจ้ากรรมนายเวรเป็นใคร แต่เวลาอธิฐฐานก็ขอให้ตั้งจิตให้มั่น ได้รับแน่นอน แต่เรื่องนี้ก็เป็นเพียงความเชื่อ เพราะจริงๆมนุษย์ทุกคนไม่มีใครรู้จักอดีตและอนาคต พระพุทธเจ้าท่านจึงให้เรารู้ตื่น และมีสติ อยู่กับปัจจุบัน

มีเรื่องเล่าให้ฟัง น้าผมท่านเสียชีวิต น้าสะใภ้ทำบุญไปให้ ตกกลากคืนน้ามาเข้าฝันน้าสะใภ้บอกว่าไม่ต้องทำบุญไปให้มากนัก ที่นั่นมีของกิน ของเล่น ของใช้เต็มไปหมด

มีอีกเรื่อง
มีผู้ชายคนนึง บ้างาน ทำแต่งาน เก็บเงิน กินน้อยใช้น้อย ขนาดแม่จะไปทำบุญก็ยังห้าม เพราะกลัวเสียเงิน มีอยู่ครั้งนึงเขาได้ทำบุญด้วยเงิน 100 บาท เพราะโดนเจ้านายบังคับให้ทำ พอตายไป เขากลายเป็นวิญญานที่หิวและอดอยาก จะกินอะไนก็ไม่ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างว่างเปล่า อาหารที่เห็นอยู่ตรงหน้าก็กินไม่ได้เพราะแข็งไปหมด หยิบจับอาหารก็ไม่ได้ เพราะไม่เคยทำเอาไว้ มีเงินติดตัวแค่ 100 บาท เท่ากับเงินที่เขาทำไว้นั่นล่ะ

นี่ก็เป็นเรื่องความเชื่อนะ เราเชื่อกันว่าหากเราทำบุญอย่างไร เราก็ได้อย่างนั้น

..ขอบคุณมากค่ะ..
จะขอทำบุญ สวดมนต์ ภาวนา ต่อไปค่ะ..
เผื่อสักวัน..เจ้ากรรมนายเวร..จะสงสาร และอโหสิกรรมให้

ขึ้นอยู่ที่ว่า คุณสร้างปัจจัยถูกหรือไม่เท่านั้นครับ..
การอุทิศบุญ เวลาที่คุณกระทำ ได้มีการละนิวรณ์ 5 หรือไม่ครับ ถ้าไม่ได้ละ กุศลก็อาจจะไม่ถึง
นิวรณ์ห้าที่ต้องละในขณะที่จิตต้องการอุทิศบุญกุศลได้แก่

1.กาม
2.พยาบาท เบียดเบียน
3.ถีนมิทะ (ความง่วง)
4.อุทถัทจะ กุกกุจจะ (ความฟุ้งของจิต)
5.วิจิกิจฉา (ความลังเลสงสัย)

*** น้ำและแก้วไม่ได้ช่วยให้ บุญกุศลไปถึงผู้ที่เราต้องการอุทิศได้ครับ

อภิณหปัจจเวกขณ์

ชราธัมโมมหิ ชะรัง อะนะติโต
เรามีความแก่เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความแก่ไปไม่ได้

พะยาธิธัมโมมหิ พะยาธิง อะนะตีโต
เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปไม่ได้

มะระณะธัมโมมหิ มะระณัง อะนะตีโต
เรามีความตายเป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความตายไปไม่ได้

สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว

เราจักพลัดพรากจากของที่รัก ของชอบใจทั้งหลาย

กัมมัสสะโกมหิ กัมมะทายาโท
เรามีกรรมเป็นของๆตน เราจักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น

กัมมะโยนิ กัมมะพันธุ
เรามีกรรมเป็นแดนเกิด เรามีกรรมเป็นเผ่าพันธ์

กัมมะปะฏิสะระโน ยัง กัมมัง กะริสสามิ
เรามีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย เราทำกรรมอันใดไว้

กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา
เป็นกรรมดีก็ตาม เป็นกรรมชั่วก็ตาม

ตัสสะ ทายาโท ภะวิสสามิ
เราจักต้องเป็นผู้รับผลแห่งกรรมนั้น

เอวัง อัมเหหิ อะภิณหัง ปัจจะเวกขิตัพพัง
เราทั้งหลายพึงพิจารณาเนืองๆอย่างนี้แล.

เมื่อเราพิจารณาบทสวดมนต์บทนี้ก็จะเห็นได้ว่า ใครกันแน่ที่เป็นเจ้ากรรมนายเวร
เราต่างหากที่เป็นเจ้ากรรมนายเวร เพราะทำกรรมอันใดไว้เราก็ต้องเป็นผู้รับผลของกรรมอันนั้น

หากจริงใจ บริสุทธ์ใจ มีความแน่วแน่ เขาย่อมได้รับผลแห่งบุญนี้นค่ะ

สาธุ

สาธุธรรมคะ