ประวัติความเป็นมา “บ้านป่าแป๋” แบบคร่าวๆ
จากหลักฐานต่างๆ ที่พอจะเหลืออยู่ สันนิฐานได้ว่าหมู่บ้านป่าแป๋นี้ ก่อตั้งมาแล้วไม่น้อยกว่า 500 ปี และหย่อมบ้านที่ตั้งอยู่รายรอบบ้านป่าแป๋ล้วนเป็นถิ่นฐานดั้งเดิมของชาวลัวะทั้งสิ้น ตั้งแต่บ้านอุมลอง จนถึงบ้านห้วยฮวกไม้เหนือประมาณ 50 เมตร
นอกจากสันนิฐานจากแหล่งที่อยู่แล้วยังมีป่าช้าเก่าแก่อยู่ทางทิศตะวันออกของหมู่บ้านห่างออกไปประมาณ 2-3 กิโลเมตร ซึ่งป่าช้าดังกล่าวเป็นที่ฝังศพของตระกูลขุนของลัวะเรียกว่า “ขุนตน” หากมีใครตายแล้วจะนำไปฝังไว้ที่ป่าช้านี้ ต้องบอกกล่าวให้ขุนตนทราบก่อน
มีตำนานเล่ามาว่า แต่ก่อนขุนลัวะมีบุตร 7 คน คือ ขุนตน ขุนเท ขุนวิลังกะ ขุนสังน้อย อีกคนไม่ทราบชื่อ และคนสุดท้องชื่อขุนวง ขุนลัวะ (สมัง) ได้แบ่งดินแดนให้ลูกทั้ง 7 คน ได้ครอบครอง โดยขุนตนและขุนเท ได้ครอบครองดินแดนตั้งแต่ ห้วยแม่อุมป๊อกจนถึงอำเภอแม่ลาน้อยในท้องที่บ้านป่าแป๋ ขุนวิลังกะและขุนน้อย ได้ครอบครองดินแดนแถบบ้านช่างหม้อหรืออมพายในปัจจุบัน ส่วนขุนวงได้ออกจากบ้านเข้าไปอยู่ในดินแดนทางใต้และไม่กลับมาอีกเลย ขุนลัวะจึงแบ่งดอนแดนทางฝั่งซ้ายของลำน้ำแม่สะเรียง ไว้ให้ขุนวง
ดังนั้นบริเวณป่าช้าฝั่งซ้ายของลำห้วยแม่สะเรียงจะไม่มีตรงไหนเป็นที่ทำกินของลัวะเลยจนถึงทุกวันนี้
ยังมีหลักฐานต่างๆ เช่น เครื่องประดับต่างๆบ่งบอกว่าเป็นศิลปะเก่าแก่มาก หลักฐานอีกอย่างหนึ่งของชาวลัวะเรียกว่า “ลับทา” เป็นแผ่นดินทองเหลืองมีลักษณะเหมือนสมุดข่อย สมุดสาของชาวล้านนา เป็นที่บันทึกศิลปะและวัฒนธรรม คำสาปแช่งบุคคลที่ทำชั่วของชาวลัวะสมัยโบราญ
เมื่อได้รับแต่งตั้งให้เป็นหมู่บ้านก็มีการเลือกผู้ใหญ่บ้าน คนที่สืบเชื้อสายมาจากตระกูลขุน จะได้รับเลือกให้เป็นผู้นำ เป็นลำดับแรก
=================================================
เป็นวัด (สำนักปฏิบัติธรรม) ที่สวยสดงดงามอีกแห่งหนึ่งเลยค่ะ อยากให้ญาติธรรมทั้งหลายได้ ยลโฉมเช่นเดียวกัน มองมุมใหน ตารางนิ้วใหนสวยงดงามมากๆ หากได้ยินคำบอกเล่าจากผู้สร้างวัดแห่งนี้ก็จะยิ่งเข้าใจในคุณค่าที่สายตาเรามองเห็นได้มากทวีคูณเชียวเจ้าค่ะ.
| ไฟล์แนป: |
|
008.jpg [ 172.97 KiB | เปิดดู 18501 ครั้ง ] |
