"การทำตนให้เป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์"
" .. "ศีล นั้นคือระเบียบควบคุมรักษากายวาจาให้เรียบร้อย" ว่าโดยประเภทมีทั้งของชาวบ้านและของนักบวช "แต่เมื่อกล่าวโดยรวบยอดแล้วมีอย่างเดียว คือเจตนา" ในเมื่อเรามีสติระลึกได้อยู่เสมอ เพื่อควบคุมใจให้รู้จักละอายต่อการทำชั่วเสียหายและรู้สึกตัวกลัวผลของความชั่วจะตามมา
"พยายามรักษาใจให้อยู่ในแนวทางแห่งการปฏิบัติที่ถูกที่ควร เป็นศีลอย่างดีอยู่แล้ว" ตามธรรมดาเมื่อเราใช้เสื้อผ้าที่สกปรกและตัวเองก็สกปรก ย่อมทำให้จิตใจอึดอัดไม่สบาย แต่ถ้าหากเรารู้จักรักษาความสะอาดทั้งร่างกายและเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม ย่อมทำให้จิตใจผ่องใสเบิกบาน
ดังนั้น "เมื่อศีลไม่บริสุทธิ์เพราะกายวาจาสกปรก ก็เป็นผลให้จิตใจเศร้าหมอง" ขัดต่อการปฏิบัติธรรมและเป็นเครื่องกั้นใจมิให้บรรลุถึงจุดหมาย "ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับจิตใจที่ได้รับการฝึกมาดีหรือไม่เท่านั้น เพราะใจเป็นผู้สั่งให้พูดให้ทำ" ฉะนั้นเราจึงต้องมีการฝึกจิตใจต่อไป .. "
"๘๔ พระธรรมเทศนา"
หลวงปู่ชา สุภัทโท
