[พระพุทธรูปปางแสดงโอวาทปาติโมกข์
วัดพระปฐมเจดีย์ จ.นครปฐม]
โ อ ว า ท ป า ติ โ ม ก ข์ ค า ถ า
(หันทะ มะยัง โอวาทะปาติโมกขะคาถาโย ภะณามะ เส.)
สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง,
การไม่ทำบาปทั้งปวง;
กุสะลัสสูปะสัมปะทา,
การทำกุศลให้ถึงพร้อม;
สะจิตตะปะริโยทะปะนัง,
การชำระจิตของตนให้ขาวรอบ,
เอตัง พุทธานะสาสะนัง,
ธรรม ๓ อย่างนี้ เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย,
ขันตี ปะระมัง ตะโป ติติกขา,
ขันตี คือความอดกลั้น เป็นธรรมเครื่องเผากิเลสอย่างยิ่ง;
นิพพานัง ปะระมัง วะทันติ พุทธา,
ผู้รู้ทั้งหลาย กล่าวพระนิพพานว่าเป็นธรรมอันยิ่ง;
นะ หิ ปัพพะชิโต ปะรูปะฆาตี,
ผู้กำจัดสัตว์อื่นอยู่ ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิตเลย;
สะมะโณ โหติ ปะรัง วิเหฐะยันโต.
ผู้ทำสัตว์อื่นให้ลำบากอยู่ ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะเลย.
อะนูปะวาโท อะนูปะฆาโต,
การไม่พูดร้าย, การไม่ทำร้าย;
ปาติโมกเข จะ สังวะโร,
การสำรวมในปาติโมกข์;
มัตตัญญุตา จะ ภัตตัสมิง,
ความเป็นผู้รู้ประมาณในการบริโภค;
ปันตัญจะ สะยะนาสะนัง,
การนอน การนั่ง ในที่อันสงัด;
อะธิจิตเต จะ อาโยโค,
ความหมั่นประกอบในการทำจิตให้ยิ่ง;
เอตัง พุทธานะสาสะนัง.
ธรรม ๖ อย่างนี้ เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย.
(ที่มา : คู่มือชาวพุทธ : บททำวัตรสวดมนต์แปล พิเศษ;
สำนักปฏิบัติกรรมฐาน วัดมเหยงคณ์ อยุธยา, หน้า ๔๙)
