แดนดอยดงดิบกันดาลเพียงใด
อยู่ป่าเขาไหนมีพระมุ่งไปหาท่าน
ชื่อเสียงเลื่องลือระบือสะท้าน
ว่าพระอาจารย์มั่นพบนิพพานอันแสนอำไพ
มีพระหนึ่งองค์ธุดงค์ไปหา
มอบตัวศึกษาเป็นศิษย์ดั่งคิดฝันใฝ่
หวังลบกิเลสให้เสร็จสิ้นไป
ออกจากใจให้ละลายมอดม้วย
บ่ายวันหนึ่งซึ่งเคยจรไปเป็นประจำ
ไปอาบน้ำในลำห้วย
มีพระองค์หนึ่งไปด้วย
ด้วยกันแอ่งตรงนั้นสององค์
กำลังจะอาบก็มีสีกา
เดินผ่านมาพอพบอุราก็พาพะวง
สายตาประสบพบยิ่งงวยงง
ทั้งสาวดงก็พะวงเช่นกัน
ทั้งคืนนั่งยืนพิจารณาตลอดราตรี
หวังคลี่คลายด้วยใจมุ่งมั่น
ร้อนรุมสุมทรวงดังบ่วงผูกพัน
เกรงพระอาจารย์ทั้งกลัวทั้งอายท่านเต็มที
ฝ่ายพระอาจารย์มั่นก็รู้
เพราะกำหนดดูรู้ทุกกระบวนถ้วนถี่
ว่าพระองค์นั้นไปเจอของดี
เข้าแล้วซีโดยไม่มีเจตนา
เช้าตื่นขึ้นมาพบหน้าทันใด
ท่านยิ้มให้ด้วยจิตใจที่เมตตา
ไม่นานเท่าไหร่พอได้เวลา
เตรียมบาตรมาจะบิณฑบาตดังหมาย
บัดนั้นพระอาจารย์มั่นจึงเปรยเอ่ยเสียงพูดว่า
เมื่อคืนผ่านมาเร่งเพียรภาวนาใช่ไหม
ให้เร่งต่อไปไม่ต้องไปบิณฑบาตก็ได้
พระองค์เดียวทำไมจะเลี้ยงไม่ได้ดังปอง
แต่ท่านมิได้เหลียวมองพระนั้นจำต้องอยู่ภาวนา
ด้วยองค์ท่านเองเล็งเห็นเหตุการณ์ทั้งสิ้น
หากให้ไปบิณฑบาตดั้งเคยเป็นมา
พระองค์นั้นนามนั้นต้องไปพบหน้า
ประสกสีกาที่เคยพบพาจนได้
ท่านจึงคิดหาอุบายดับไฟช่วยผ่อนถอนราคี

...บุพเพ
...คู่อธิษฐา
หรือ...กิเลสมาร

ขอบคุณที่นำมาให้อ่านค่ะ
อุปสรรคมีเสมอไม่ว่าจะทำอะไรให้สำเร็จนะคะ
ต้องทวนกระแสให้ได้ พระบางรูปท่านปลีกหลีกเร้นผู้คน หายไปเงียบๆ ไม่มีใครรู้ข่าวก็มีค่ะ
ตัดเรื่องลาภสักการะ ยศฐาบรรดาศักดิ์ สีกา มุ่งหน้าเดินทางสู่มรรคผลนิพพานค่ะ

ความสดใสหมองเศร้า
เคล้าความสุขความทุกข์ก็ดี
ทั้งหมดนี้เป็นสมมติไม่มีบิดเบือน

เห็นด้วยค่ะ ไม่มีอะไรจีรังยั้งยืน

บัวฟ้าก็รอให้ช่วยอยู่ค่ะ

ลานธรรมจักรแห่งนี้รวมทั้งเพื่อนๆทุกๆคน พร้อมจะช่วยคุณบัวฟ้าครับ
แต่อย่างแรกนะครับ ต้องเดินออกมาจากกองไฟที่ร้อนและกำลังเผาไหม้อยู่ก่อนครับผม

ขอขอบคุณมากค่ะ...บัวฟ้าออกจากกองไฟแล้วค่ะ...ตักน้ำรดดับสนิทแล้วค่ะ...สงสารเพื่อนๆที่ยังโดนไฟที่ร้อนและกำลังเผาไหม้อยู่...เพราะตอนที่เราอยู่ในกองไฟหาทางออกไม่เจอค่ะ...อยากช่วยดับไฟค่ะ...

โรคกรรมนี้มันหายยาก โรคที่มีเชื้อเดิมอยู่แล้วติดต่อลุกลามได้

บัวฟ้าออกจากกองไฟแล้วค่ะ...ตักน้ำรดดับสนิทแล้วค่ะ...

กองไฟที่ดับสนิทแล้ว...จะมีโอกาสลุกติดขึ้นมาอีกไหมคะ

ก่อนอื่นต้องกราบขออภัยครับที่ตอบช้า ด้วยมีภารกิจและไม่ค่อยว่าครับ
ขอเรียนดังนี้ครับ

ถ้าดับสนิทแล้ว ยังไงก็ไม่สามารถลุกติดไฟได้อีกครับ
แต่ส่วนมากจะไม่ดับสนิทจริงๆน่ะสิครับ แต่เราเข้าใจว่าดับสนิทสิครับ เลยเกิดปัญหาตามมา
หรืออีกแง่หนึ่ง ต้องเดินออกมาอย่างไม่เหลี่ยวหลังกลับ และเดินออกมาให้ไกลที่สุดครับ
ไกลจนไม่สามารถจะกลับไปอีกครับ
ถ้าเดินออกมาห่างไกลมากๆแล้ว แม้กองไฟจะลุกติดเองฉันใด เราก็ไม่ได้รับผลจากกองไฟครับ
สาธุ

ขอขอบพระคุณที่ชี้ทางค่ะ...อย่างไรก็คอยได้ค่ะ...

บัวฟ้าคิดถ้าดับสนิทแล้ว ยังไงก็ไม่สามารถลุกติดไฟได้อีก เช่นเดียวกันค่ะ...แม้จะมีคนคอยเติมเชื้อ...ถึงฟืนจะแห้ง...แต่ไม่มีไฟ...อย่างไรก็คงไม่ติด...ใช่ไหมคะ...ต่อให้เป็นน้ำม้น...บัวฟ้าว่าก็คงไม่เป็นผลค่ะ...ตอนนี้บัวฟ้าอยู่วัดค่ะ...รักษาศีล 8 ค่ะ...ท่านคิดว่า...บัวฟ้าเดินออกมาไกลที่สุดหรือยังคะ...

ต้องเดินออกมาให้ไกลที่สุดครับ
ไกลไม่พอ ต้องเข้มแข็งไม่ใจอ่อนครับ เพราะถ้ายังใจอ่อน ต่อให้ไกลแค่ไหน ก็กลับมาได้ครับ
วิธิฝึกที่ได้ผลยิ่งคือฝึกพละครับ
พละธรรม ๕ คือ ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ และปัญญา
พระพุทธองค์ทรงสอนเป็นแนวทางสู่การดับทุกข์ครับผม

บัวฟ้าขอขอบพระคุณมากค่ะ...สำหรับคำแนะนำของท่าน...

บัวฟ้าอยู่วัดค่ะ...ไม่ไปไหน...นอกจากบ้าน โรงพยาบาล วัดค่ะ...

บัวฟ้ารู้จักหนทางไปนิพพานค่ะ...( ศีล สมาธิ ปัญญา)...กำลังหาวิธีการอยู่ค่ะ...
ขอความกรุณาต่อท่าน...ช่วยแนะนำบัวฟ้าด้วยนะคะ(กลัวหลงค่ะ)

ตอนนี้จะศึกษาและฝึก พละธรรม ๕ คือ ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ และปัญญา ค่ะ...