สวัสดีค่ะทุกท่าน
ตอนนี้แฟนดิฉันเป็นนักโทษอยู่ค่ะ ทุกวันดิฉันร้องไห้คิดถึงเขาตลอด เวลาโดนใครด่าบ่นหรือว่าอะไรเรื่องต่าง ๆ ดิฉันก็จะนึกถึงเขาขึ้นมาเสมอแล้วก็จะร้องไห้ต่ออีก ขนาดสวดมนต์แล้วยังร้องไห้น้ำตาไหลโดยที่ไม่รู้ตัวเวลาสวดมนต์ไปแล้วหน้าเขาแวบขึ้นมาทีไรก็นั่งร้องไห้กลางบทสวดมนต์เลยค่ะกว่าจะหยุด เวลาเห็นบ้านตรงข้ามอยู่กันเป็นคู่สามีภรรยาดิฉันก็รู้สึกเศร้ามาก อยากให้คู่ดิฉันได้อยู่ด้วยกันแบบเค้าบ้าง และพักนี้มีเรื่องราวมากมายเข้ามากวนใจไม่เว้น ทั้งพี่น้อง คนในครอบครัวหรือแม้กระทั่งมิตรสหาย ฯลฯ ดิฉันก็มักจะคิดถึงแฟนเสมอเพราะทุกทีเขาจะเป็นคนคอยปลอบให้ดิฉันผ่านเรื่องเลวร้ายไปได้ แต่ตอนนี้หันมองไปทางไหนก็ไม่มีใครสามารถคุยด้วยได้เหมือนเก่า ระยะเวลาที่ต้องคอยเขาอีกนานกว่าจะพ้นโทษ ใจดิฉันมีแต่เขาคนเดียวไม่เปลี่ยนแปลงแต่ดิฉันก็ยังทรมานคอยเร่งฟ้าเร่งดินให้เราได้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอีก ดิฉันสวดมนต์นั่งสมาธิเป็นประจำอยู่แล้ว แต่ตั้งแต่เกิดเรื่องของเขาขึ้นดิฉันก็ไม่สามารถนั่งสมาธิได้นิ่งเหมือนแต่ก่อนแล้วค่ะ พอหลับตาก็มีแต่เรื่องให้คิดเสมอเยอะแยะ ไม่สามารถกำหนดจิตได้เหมือนเดิมแล้ว และต่อไปดิฉันควรจะทำตัวอย่างไรให้สามารถเข้มแข็งต่อสิ่งต่าง ๆ ต่อวันเวลาที่ผ่านไปเพื่อรอวันที่เขาจะกลับออกมาอยู่กับดิฉันได้บ้างคะ
