*** สวัสดีค่ะ ดิชั้นอยู่ประเทศออสเตรเลีย แฟนเป็นคนไทยอายุ 34 ปี ดิชั้นอายุ 31 ปีค่ะ แฟนดิชั้นเติบโตที่ออสเตรเลียมาตั้งแต่อายุ 11 ปีค่ะ คบกันมามากกว่า 5 ปีแล้วค่ะ ดิชั้นเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ ด้วยวีซ่าท่องเที่ยว และมีแผนการจะแต่งงาน พร้อมทั้งต่อวีซ่าแต่งงานที่นี่ เร็วๆนี้ แฟนดิชั้นมีพ่อเลี้ยงเป็นชาวอังกฤษ (คนที่มีพ่อเลี้ยง แม่เลี้ยง เป็นอย่างไรคงจินตนาการออกกันนะคะ เขาต่อสู้ด้วยตัวเอง อยู่เอง หาเงินเองมาตั้งแต่อายุ 15 ปี) มีน้องสาวต่างพ่อ 2 คนอายุ 20 ปี และ 22 ปี มีน้องชายร่วมพ่อเดียวกัน 1 คน อายุ 33 ปี ค่ะ
ตอนนี้ดิชั้นอาศัยอยู่ที่บ้านแม่แฟน เนื่องจากพ่อเลี้ยงของแฟน และ แม่เค้าย้ายไปทำงานที่จากาตาร์ ประเทศอินโดนีเซีย การกลับมาอยู่ที่ออสเตรเลียครั้งนี้ เป็นครั้งที่สอง หลังจากที่ดิชั้นต้องกลับประเทศไทย (ครอบครัวอยากให้กลับ และต้องทำงานค่ะ ครอบครัวดิชั้นใกล้ชิดกันมากค่ะ คุณพ่อ คุณแม่เป็นอาจารย์) ดิชั้นกับแฟนเจอกันตอนที่ดิชั้นเก็บเงินมาเรียนคอร์สสั้นๆที่ออสเตรเลียเมื่อปี 2007 ทุกข์ยากลำบากมาด้วยกันจนปี 2009 และต้องจากกัน ประมาณ 3 ปี เนื่องจากดิชั้นไม่อาจทำให้พ่อแม่เสียใจ และต้องกลับมาทำงานค่ะ ก่อนที่จะวางแผนมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งในปี 2012 ระหว่างที่จากกัน พ่อฝรั่งของแฟนล้มละลาย ประกอบกับแฟนเรา ได้เอาเงินส่วนหนึ่งไปช่วยเหลือพ่อฝรั่งของเค้า เนื่องจากเป็นผู้มีพระคุณ ส่งเสีย เลี้ยงดูมา หนี้จำนวนหนึ่งชำระไม่ไหว ทำให้เป็นหนี้สินล้นพ้นตัว รถ Lexus, Supra, คอมพิวเตอร์ ราคาเป็นแสน ที่ทำงานเก็บเงินซื้อ ตั้งแต่ยังเด็ก ต้องขายหมด ตอนนี้ไม่มีอะไรเหลือค่ะ จากที่เคยเช่าบ้านอยู่เอง ต้องมาอยู่บ้านแม่ ดูแลน้องสาว สองคน บัตรเครดิตโทรมาทุกวัน ขมขู่...จนแฟนดิชั้นเครียดมาก บางที มีพฤติกรรม หนีความจริง กินเวลากว่า สามปีแล้ว ความเครียดที่สะสม ทำให้กลายเป็นคนโมโหง่าย และเก็บกด ก้าวร้าว ควบคุมอารมณ์ยาก ดิชั้นพยายามเข้าใจเขาค่ะ และพยายามเป็นที่พึ่งของแฟน...ตอนนี้เราตกลงกันว่า อาจจะไปปรึกษาคุณหมอเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ค่ะ อาจจะทำให้ดีขึ้น..
น้องชายแฟนติดยามาเป็นสิบปี เลิกไม่ได้ อิจฉาพี่ชายมาตั้งแต่เด็ก แข่งกันมาตลอดในทุกๆเรื่อง แม่รักน้องชายมากกว่า เขาหน้าตาดีกว่าแฟนดิชั้น หมอดูบอกว่า เขาจะเป็นเศรษฐี และจะได้ดี....;-) น้องชายแฟนดิชั้นด่าว่าแม่แรงๆ เห็นแก่ตัวมาก แม่ส่งไปอยู่เมืองไทยไม่ดีขึ้น ให้แม่เอาเงินแฟนดิชั้น ส่งไปให้ใช้ ติดผู้หญิงไทยอายุมากกว่า ประมาณ สองสามปี ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้เลิกทำงาน หลังจากคบกันมา 8 เดือน และตามมาอยู่ที่ออสเตรเลียได้ หกเดือนแล้ว ไม่เคยใช้รถไฟฟ้า หรือรถเมล์ นั่ง taxi อย่างเดียว เอาเปรียบพี่ชาย เพราะเห็นว่ามีแม่เขาคอย support แฟนดิชั้นรับน้องชายไม่ได้ ที่ติดยา เขาเกลียดยาเสพติดมาก ไม่พู ไม่มองหน้าน้องชายมาตั้งแต่แต่ตอนที่จับได้ว่าติดยา พูดเมื่อจำเป็นเท่านั้นค่ะ ตอนแรกที่ดิชั้นเจอกับผู้หญิงของเขา ดิชั้นพูดด้วย เขาก็ไม่คุยด้วย ไม่ friendly อย่างไม่ทราบสาเหตุ (ดิชั้นคิดว่า แม้เขาจะดีไม่ดี เราดีไป ยังไงก็น้องชายแฟน และแฟนน้องชายเขา เราอาจต้องอย่ร่วมกับเขาในอนาคตก็ได้ เลยพยายามสร้างความสัมพันธ์ที่ดีค่ะ)ดิชั้นอยู่ที่นี่กับแฟน กำลังสร้างครอบครัว มีภาระที่ต้องรับผิดชอบเยอะมาก ทั้งเรื่องเงิน เรื่องหนี้ เรื่องแต่งงาน รู้ทั้งรู้ว่า ดิชั้นคือคนอื่นในครอบครัวของเขา แต่ทนเห็นเขาเอาเปรียบไม่ได้ เลยพูดกับแฟนเขาที่เป็นผู้หญิงไทย ตามมาอยู่ที่ออสเตรเลียได้หกเดือนแล้ว ว่า “ถ้าเห็นว่าน้ำมันจะหมด รบกวนช่วยเติมน้ำมันด้วยนะคะ” (คือว่าตอนนี้ บ้านมีรถ 1 คันใช้ร่วมกันค่ะ) แฟนเขาโกรธมาก สวนกลับมาว่า “แฟนชั้นเติม แฟนเธอนั่นแหละที่ไม่เติม ครั้งที่แล้ว ที่ไปซื้อกับข้าว!!” ทำไมต้องก้าวร้าวแบบนั้น ดิชั้นพูดดีดี ชี้แจงดีดี ทำไมต้องมีอารมณ์ คือว่า ที่ดิชั้นพูด คือหมายรวมถึงทั่วๆไป หลายๆครั้ง แฟนดิชั้นเติม ไม่ได้หมายความถึง ครั้งที่แล้ว ครั้งเดียว หรือครั้งไหนๆ แฟนดิชั้นเป็นคนไม่พูด ไม่จุกจิก ใจจริงเขารักน้อง จะติดยายังไง ไม่พูดด้วย แต่ก็เอื้อเฟื้อเมื่อมีโอกาส ดิชั้นไม่อยากให้เขาทะเลาะกัน แต่ทนเห็นแฟนโดนเอาเปรียบไม่ไหวจริงๆค่ะ ได้โปรดเข้าใจ ด้วยนะคะ น้องสาวของเขาสองคน ได้รับการสั่งสอนจากแม่ว่า “พี่เขาไม่ปรกติ ให้สงสาร เห็นใจ” แต่...เขาทำงาน ได้ เขาพูดรู้เรื่อง เขาด่าว่าดิชั้นได้ เขาไม่ได้พิการ หรือมีต้องผู้อนุบาล คำว่า ไม่ปรกติ ใช้กับเขาได้หรือคะ คำว่า “เขาไม่ปรกติ” ทำให้เราต้องให้อภัยเขาทุกอย่างเหรอคะ?? ดิชั้นเห็นว่า ถ้าไม่ปรกติ แต่พยายามพัฒนาตัว ก็ควรให้อภัย....ดิชั้นจึงไม่สามารถพูดกับใครได้ พูดกับแม่เขาก็กลัว เขาจะเข้าข้างลูกเขา กลัวจะเสียใจ อึดอัด พูดกับแฟนก็กลัวเขาเครียด เรามีหลายอย่างต้องจัดการ คุยกับน้อง เขาคงฟังแม่เขา.....ดิชั้นคิดถึงบ้าน.....
หลังจากที่ดิชั้นพูดเรื่องน้ำมันรถ น้องชายเค้าเคียดแค้น โกรธดิชั้น มาตลอด พูดก้าวร้าวกับดิชั้น แต่ไม่ถึงกับด่านะคะ พูดมา สามครั้งแล้วค่ะ หาเรื่องดิชั้น เวลาที่แฟนดิชั้นไม่อยู่ใกล้ๆ แฟนนอนหลับ หรืออยู่หน้าบ้านค่ะ ทำชั้นก็โกรธ เพราะที่เค้าว่าดิชั้นมามันไม่มีเหตุผล ดิชั้นรำคาญ เพราะมันเป็นเรื่องไร้สาระ เวลาดิชั้นชี้แจงไป ยังพูดไม่ทันจบเขาก็สวนขึ้นมา แบบตะคอกแรงๆ ไม่มีเหตุผล ดิชั้นไม่มีความสุข และอึดอัดมากค่ะ ย้ายออกตอนนี้ก็ไม่ได้ พ่อดิชั้นมาเยี่ยม ดิชั้นจับได้ว่า มีคนเข้าไปในห้องส่วนตัวของพ่อ ตอนที่พวกเราไม่อยู่ เงินพ่อหายไป 1200 บาท เงินดิชั้นหายไป $50 ปรึกษาแฟนแล้ว แฟนดิชั้นก็ปลอบใจว่า ไม่ต้องกังวล ใครทำอะไรจะได้อย่างนั้น อย่าโกรธ อย่าแค้น ดูชีวิตพวกเขาสิ ดีหรือปล่าว ตอนนี้?? ดิชั้นรู้ว่าเขาเครียด เขาพยายามโทรมาหาดิชั้นว่า ok ไม๊? เวลาที่เค้าไปทำงาน เขาทนไม่ไหวกลัวตัวเองจะโมโหจนควบคุมอารมไม่ได้ กลัววันนึงจะต่อยน้อง เลยอีเมลไปบอกพ่อเลี้ยงที่จากาตาร์ แม่เขาจะเดินทางมาคุยกับพวกเราทั้งหมดอาทิตย์หน้านี้ ดิชั้นรู้สึกว่า ไม่มีใครเลยค่ะ กลัวจะโดนว่าให้เสียใจอีก เพราะเขาคงไม่รัก และใจดีกับดิชั้นเท่าพ่อแม่ของดิชั้น....รบกวนให้คำแนะนำด้วยค่ะ ไม่มีใครจะระบายจริงๆ ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ......

Free Advice: Walk out and go home to be with your family.

You can't change people. It could get worse. But it is yet your problem and you have a power to choose.

Why stay? Your boyfriend is not strong enough and he has so many baggages (Debts, drug-abused relatives, etc....) with him.
Why do you want to carry those baggages by marrying into his family?

GOOD LUCK as you really need a bundle of it if you plan to stay, though.

สวัสดีค่ะ คุณจขกท
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสว่า

ที่ใดมีความรัก ที่นั่นมีโศก
ที่ใดมีความรัก ที่นั่นมีภัย
เมื่อไม่มีความรักเสียแล้ว
โศก ภัย ก็ไม่มี

การครองเรือน มีทุกข์มาก มีสุขน้อย

ผู้เป็นบัณฑิตพึงเห็นธรรมของสัตบุรุษ เป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์

เรื่องบางเรื่องเราไม่สามารถเข้าไปแก้ไขได้หรอกค่ะ บางครั้งก็ต้องปล่อยวางเหมือนกัน ถอยออกมาน่าจะดีกว่า ชีวิตคุณจะมีความสุขขึ้นนะคะ

คำโบราณที่พูดว่า แต่งงานกับสามีก็เหมือนแต่งงานกับครอบครัวของเขาด้วย คำๆนี้เป็นเรื่องจริง ทีนี้อยู่ที่ว่าถ้าเราได้อยู่กับครอบครัวพ่อแม่พี่น้องของเรา นั่นก็โชคดีไป เพราะได้อยู่กับพรรคพวกตัวเองทั้งนั้น ไม่ต้องปรับตัวเข้าหากันมาก แต่ถ้าหากบังเอิญต้องเข้าไปอยู่ร่วมกับฝ่ายของแฟน (ขอโทษที่ต้องเปรียบเทียบ แต่กรณีของคุณยังไม่ได้แต่งงานกันใช่มั้ยคะ) นั่นแปลว่าเราต้องเป็นฝ่ายพยายามปรับตัวเข้าหาบุคคลเหล่านั้น น่าเห็นใจมากขึ้นเมื่อคุณไปอยู่ในครอบครัวที่โตในต่างประเทศ บางครั้งความคิด ขนบธรรมเนียมประเพณีของชาวตะวันตก อาจแตกต่างกับของเราอย่างสิ้นเชิง

จากที่คุณเล่ามาว่า พ่อแม่ของเขากำลังจะมาเยี่ยมเพื่อรับฟังปัญหาที่เกิดขึ้นใช่มั้ยคะ ขณะนี้เวลานี้ คุณคงได้แนวทางอะไรบางอย่างจากพวกเขาแล้ว ลองปรึกษากับแฟนของคุณดูค่ะ เพราะมันขึ้นอยู่กับคุณทั้งสองว่าจะทำยังไงกันต่อ บางครั้งการอยู่ร่วมกับคนหมู่มาก ก็เอาแต่ตัวเองไม่ได้ค่ะ เราต้องตามใจคนอื่นบ้าง

ไม่ทราบคุณมีความคืบหน้าอะไรจะบอกมั้ยคะ จะได้ช่วยออกความเห็นได้ถูกค่ะ