kid เขียน:
เรื่องมีอยู่ว่า ผมมีแฟนที่คบมาด้วยกันอยู่แล้ว ประมาณ 9 ปี และเมื่อปีที่แล้วผมกับแฟนผมมีเรื่องทะเลาะกันอย่างหนักมากจนความรักของผมเริ่มจางลง และหลังจากนั้นผมก็ได้พบกับผู้หญิงคนนึงเค้าดีกับผมมาก ผมจึงรักผู้หญิงคนนี้ แต่แฟนของผมก็ไม่ได้เลิกเพราะหลังจากนั้นเค้ากลับมาคืนดีกับผม ผู้หญิงคนนี้เค้าก็อยากให้เวลาผมเครียร์เรื่องตัวเองให้หมดก่อนสิ้นปี 2011 และก็จะคบกันเป็นแฟน แต่ผมเองกลับเครียร์ไม่ได้ เพราะผมก็ยังมีความผูกพันกับแฟนของผม แต่ความรักของผมก็จางไปแล้ว
แต่พอมาสิ้นปี 2011 ผมก็ยังไม่ได้เลิกกับแฟน เค้าก็ค่อยๆ ถอยห่างไป และจนวันนึงมาถึงที่ผมโทรไปร้องไห้กับเค้า ไม่อยากให้เค้าจากไป เค้าก็ตัดสินใจไม่กลับคืนมาหาผมอีกถึงแม้ว่าผมจะไม่มีใครแล้วก็ตาม
เค้าบอกว่าถ้าอนาคตเป็นหัวหน้าครอบครัวของเค้า ผมก็ไม่สามารถที่จะตัดสินใจได้แน่วแน่ได้ หลังจากนั้นผมก็พยายามแก้ปัญหา และแก้ไขข้อเสียของตนเองที่ใช้อารมณ์ มากกว่าสติ ผมตั้งใจอยากจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อเค้า อยากให้เค้ากลับมา
แต่เค้าก็บอกว่ามันสายไปแล้ว ถึงแม้ว่าผมพยายามเปลี่ยนตัวเอง แต่เค้าก็จะไม่กลับมาหาผมอีกแล้ว
ผมรู้สึกทุกข์มาก ผมได้บทเรียน ผมทำร้ายความรู้สึกเค้า ส่วนผมก็รู้สึกทุกข์ใจ เสียใจกับความผิดพลาดของผมครั้งนี้ หัวใจของผมก็แตกสลายเหมือนกัน ผมอยากให้เค้ากลับมาหาผมอีกครั้งจริงๆ ผมควรจะทำยังไงตอนนี้ผมได้รับรู้รสชาติของความเจ็บปวดแล้ว
แต่พอมาสิ้นปี 2011 ผมก็ยังไม่ได้เลิกกับแฟน เค้าก็ค่อยๆ ถอยห่างไป และจนวันนึงมาถึงที่ผมโทรไปร้องไห้กับเค้า ไม่อยากให้เค้าจากไป เค้าก็ตัดสินใจไม่กลับคืนมาหาผมอีกถึงแม้ว่าผมจะไม่มีใครแล้วก็ตาม
เค้าบอกว่าถ้าอนาคตเป็นหัวหน้าครอบครัวของเค้า ผมก็ไม่สามารถที่จะตัดสินใจได้แน่วแน่ได้ หลังจากนั้นผมก็พยายามแก้ปัญหา และแก้ไขข้อเสียของตนเองที่ใช้อารมณ์ มากกว่าสติ ผมตั้งใจอยากจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อเค้า อยากให้เค้ากลับมา
แต่เค้าก็บอกว่ามันสายไปแล้ว ถึงแม้ว่าผมพยายามเปลี่ยนตัวเอง แต่เค้าก็จะไม่กลับมาหาผมอีกแล้ว
ผมรู้สึกทุกข์มาก ผมได้บทเรียน ผมทำร้ายความรู้สึกเค้า ส่วนผมก็รู้สึกทุกข์ใจ เสียใจกับความผิดพลาดของผมครั้งนี้ หัวใจของผมก็แตกสลายเหมือนกัน ผมอยากให้เค้ากลับมาหาผมอีกครั้งจริงๆ ผมควรจะทำยังไงตอนนี้ผมได้รับรู้รสชาติของความเจ็บปวดแล้ว
เค้าก็พูดถูกนะครับ เพราะเค้าก็รักตัวเองห่วงตัวเองในวันข้างหน้าเหมือนกัน ปล่อยเค้าไปเถอะครับ
ส่วนเราเองก็ตั้งใจแก้ไขข้อเสียของเราไป จนเป็นอุปนิสัยถาวร ไม่ฝึกไม่ฝืนอีกต่อไป คิดว่าทำเพื่อตนเองครับ ไม่ใช่ทำเพื่อหญิงคนนั้นคนนี้
คิดในทางบวกก็ดีนะครับ ถ้าไม่เจอกับ ญ. คนนี้ เราคงไม่ได้แง่คิดจนปรับข้อเสียได้
คนไม่เคยเจ็บปวดไม่มีในโลกครับ
ดูหลักปฏิกรรมที่นี่
http://fws.cc/whatisnippana/index.php?t ... 8#msg11858
ไม่ต้องตั้งอกตั้งใจลืมหรอกครับ ทำไม่รู้ไม่ชี้สบายๆมีอะไรก็ทำไปเดี๋ยวก็ดีเอง ตอนนี้ให้เวลาจิตใจเค้าปรับตัวหน่อย เดี๋ยวไปพบปะเจอสิ่ง (รูป เสียง กลิ่น ฯลฯ) ที่ดีกว่าเก่า ถูกจริตกว่าเดิมก็ลืมไปเองแหละ อารมณ์ผ่านมาก็ผ่านไป ดูตัวอย่าง (ไม่ได้ว่านะ) ผู้หญิงคนเก่าคบกันมาตั้ง 9 ปี ยังลืมได้เลย...นี่คือตัวอย่างของจิตใจ เอาแน่เอานอนนักก็ไม่ได้ ตอนนี้มันดิ้นหนักเราก็ผ่อนๆให้มันคิดถึงเค้าบ้าง
