ถ้าเรารักใครสักคน และเขาก็รักและดีกับเราแม้จะไม่เท่าเช่นพ่อและแม่
หลายๆ คนต้องพบความจริงคือการพลัดพรากจากคนที่เรารักและรักเรา
ไม่วันใดวันหนึ่งอย่างแน่นอน และอีกหน่อยเราก็จะแก่เฒ่า คิดถึงคนที่
เรารัก แม้เขาหรือพวกท่านจะจากเราไปอย่างไม่มีวันกลับมา แต่สิ่งพิเศษ
สุดอยู่ตรงที่ ไม่ว่าอย่างไร พวกท่านหรือเขาก็ยังอยู่ในใจของเราเสมอ
แทบไม่มีโอกาสหรือเวลาใดเลยที่ เหมือนกับว่าเขานั้นได้จากเราไป...
มันอาจรำพังแต่ก็ไม่เหงา มันอาจเศร้าแต่ก็ไม่นาน เพราะชีวิตยังต้องดำเนิน
ต่อไป ถ้านี้เป็นรูปภาพที่เมื่อก่อนมีคนช่วยเราวาด อยากให้ลองคิดว่า ภาพนั้น
มันยังเป็นภาพที่วาดไม่จบ วาดไม่เสร็จ นั่นเพราะในชีวิต เราอาจต้องวาดคนเดียว
ตามลำพัง หรือบางทีเราอาจต้องลบและแก้ไขรูปภาพนั้นใหม่เสมอๆ
เพราะอะไรก็เพราะว่า เวลาที่เรามองภาพนี้อีกครั้ง มันจะมีเรื่องราว มีมุมมีจุด
ที่บอกอะไรได้หลายอย่างทั้งสุขและทุกข์ เสียงหัวเราะและร้องไห้ที่ผ่านมา
ที่่อยากให้ลองคิดว่า ชีวิตก็เหมือนภาพวาดที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ดี เพราะชีวิต
หากยังมีลมหายใจและเข้มแข็งพอ เพื่อเดินต่อและสู้กับสายเลือดสายใยกับคน
ที่จะมาช่วยวาดภาพใหม่ไปกับเรา ถึงเธอจะเก้าเดือน แต่เธอก็เริ่มลงสีเริ่มระบาย
ยังไม่เก่ง ยิ่งสาวสองคนที่ต้องช่วยกัน ถ้าคนเป็นครูคนแรกของเธอ อ่อนแอ
มองจุดบางจุด มุมบางมุม เรื่องบางเรื่อง ที่เสียหายที่ผิดหวัง แล้วไม่ตั้งสติ
มองว่าภาพทั้งภาพเสียหายหมด มองว่าชีวิตพังทะลาย
ทั้งๆ ที่มันยังคงซ่อนสิ่งดีๆ รอยยิ้มความสุขและอะไรต่ออะไรอีกต้องมากมาย
หากครูของสาวน้อยเก้าเดือน ไม่รวบรวมกำลังจิตกำลังใจ
เธอเองก็คงได้แต่ผสมสีขุ่นๆ มัวๆ หากครูของเธอไม่พาไม่จับมือเธอข้ามจุด
บางจุด มุมบางมุม เรื่องราวบางเรื่องในชีิวิต ไปเขียนไปวาดตรงอื่น เติมแต่ง
ชีวิตและความสดใส ให้สาวน้อยเธอได้รู้ว่าเธอมีครูมีแม่ที่เข้มแข็ง และสอนเธอ
ด้วยความรู้ความเข้าใจ สูดหายใจลึกๆ ระบายมันออกมาหลายๆ ครั้งเช็ดน้ำตา
ตั้งสติใหม่ ไม่ต้องพยายาทำเป็นเข้มแข็ง เพราะถ้าไม่เคยอ่อนแอก็จะไม่รู้สึก
ถึงความแข็งแกร่ง ถ้าไม่เคยเสียใจทุกข์ใจจะรู้จักถึงความสุขใจคงเป็นไปไม่ได้
การให้โอกาส การให้อภัย เหมือนการเอาน้ำเปล่าสำลีชุบน้ำ ลบและแก้ไข
ภาพวาดที่เสียหาย บางทีก็อาจต้องปล่อยไปหรือเว้นเอาไว้ เพราะบางทีหาก
ยิ่งลบยิ่งแก้ไข ไปกังวลสนใจกับจุดใดจุดหนึ่ง นึกถึงเวลาเราตะบี้ตะบันลบ
คำผิดจนกระดาษขาด ถ้าเราเกิดหลงไม่แน่ใจว่า ชีวิตคนเราอยู่ได้เพราะอาหาร
ข้าวปลาและน้ำ อีกทั้งกำลังใจจากตัวเราเอง ถ้ามีใครหลงผิดไปคิดว่าคนเรา
ควรอยู่ได้เพราะต้องมีควายสักตัว แบบนี้เราคงได้เ้ห็นใครๆ หาควายมาไว้
มาพกกันเกลื่อนเมืองเป็นแน่แท้
แต่นี้ไม่ใช่ ทุกคนรุ้ว่า ชีวิตอยู่ไ้ด้ขาดใครสักคนไปก็ไม่ตาย ถ้าเกิดคิดว่าสามารถ
รอให้ใครสักคนกลับมา แต่เราก็ยังวาดเองแต่งแต้มสีสรรให้ตนเองและลูกได้
หากปฏิหาร์ยมีจริงไม่ต้องไปขอเจ้ากรรมนายเวรหรอกนะครับ พระรับรองไม่ได้ผล
มันคือเรื่องของความไม่รับผิดชอบ ต่อครอบครัวและสังคมก็เท่านั้นเอง ไม่มีวิญญาณ
อาฆาตแค้น มาแย่งแฟนเราไปหรอกครับ ก็ ผญ. ตัวเป็นๆ จะโทษเธอคนเดียวก็
ไม่ใช่จะว่าคนที่เคยเป็นของเราก็..อย่าไปพูดถึงดีกว่า
ถ้าใครที่ไม่เต็มใจ หมดใจ อย่าว่าแต่จ้างมาครองรัก แม้จะมาช่วยระบายวาดภาพ
ทำอาหารกันใหม่ ต่อสัญญาจ้าง ผลที่จะเิกิดขึ้นกับภาพที่ศิลปินที่ไม่จริงใจต่อผลงาน
หรือผลที่เกิดขึ้นกับอาหารที่เชฟไม่รู้จักใจคนรับประทาน
คงเป็นอะไรที่รับไม่ได้ของทั้งสองฝ่าย จะดีกว่าไหมที่เราจะวาดภาพระบายสีกำหนด
ลิขิตเอาศีลเป็นที่ตั้ง นำชีวิตของเราเองและลูก สู้กันไป อย่างที่บอกในภาพๆ หนึ่ง
คนแต่ละคนมองไม่เหมือนกัน อาจมีสิ่งดีๆ ซ่อนอยู่ในเรื่องร้ายๆ ขอเพียงเรามีกำลัง
ใจ และคิดว่าการปล่อยให้คนที่เรารักมีความสุขตามทางเลือกของเขา เป็นสิ่งดีๆ
สุดท้ายที่เรามอบให้เขาได้ และจะไม่เสียเวลาพกควาย(ทุกข์)ติดตัว
เลิกเศร้าเคล้าปีใหม่ แล้วทุกอย่างก็จะผ่านไปนะครับเป็นกำลังใจให้ขอเจริญพร^^
และขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้นะคะ