ปล.คัดลอกมาเพียงบางส่วนเท่านั้น:ติดตามอ่านบทความเต็มๆ ได้ที่:
http://www.bookdose.com/uploads/magazine/2011/09/Bwhen6bHW9XV/full/index.html#/30/
http://www.bookdose.com/uploads/magazine/2011/09/Bwhen6bHW9XV/full/index.html#/30/
ที่รัก
ฉันรู้ว่าคุณไม่เคยทำขนมปังเอง แต่ก็มีตั้งหลายครั้งที่คุณอยู่กับฉันตอนที่ฉันทำขนมปัง
จำได้มั้ย ตอนเราคบกันใหม่ๆ คุณถามฉันว่าขนมปังทำยากมั้ย ฉันบอกว่าไม่ยาก และก็บอกกกรมวิธีต่างๆให้คุณฟัง คุณยังเคยบอกว่า น่ามหัศจรรย์ ที่สองมือเล็กๆของฉันสามารถทำขนมหน้าตาดีๆ ออกมาได้
ถ้าคุณเป็นคนทำขนมปัง คอยแต่จะเร่งอุณหภูมิตลอดเวลา ใจคุณเกรียมไปด้วยความโกรธ ขุนเคือง ไม่ยอมลดอุณหภมิลงไปในจุดที่เหมาะสม ขนมปังจะสุกพอดีกินได้หรือเปล่า?
หรือถ้าฉันเป็นคนใจเย็นเกินไป ไม่ระมัดระวัง ไม่รอบคอบ ทิ้งเตาอบทำงานข้ามคืนข้ามวัน ปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามยถากรรม คิดแต่ว่าขนมปังสุกก็ได้กิน ถ้าเสียไหม้ก็ทิ้งไป บางทีฉันอาจจะหิวตาย หรือทำไฟไหม้บ้านตัวเองก็ได้ ว่ามั้ย?
ฉันกำลังคิดว่า.....เราอาจเปลี่ยนทุกสิ่งรอบตัวไม่ได้ เงื่อนไขหลายอย่างทำให้เราต้องพัวพันกับแม่พิมพ์แบบเดิมๆ เตาอบเดิมๆ ซึ่งก็คล้ายๆกับปัญหาแบบเดิมๆ ความทุกข์แบบเดิมๆ ในชีวิต แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราหมดสิทธิ์พัฒนาตัวเองให้เป็นขนมปังคุณภาพดีกว่าเดิมได้เสียเมื่อไหร่
ถ้าไฟในเตาเริ่มร้อนเกินไป และฉันก็พบว่าคำนวนส่วนผสมผิดพลาด ฉันควรปิดเตาและเริ่มทำขนมปังก้อนใหม่จะดีกว่ามั้ย
ที่รัก
ฉันครุ่นคิดเรื่องนี้มานาน พยายามหาจุดสมดุลระหว่างการมีชีวิต การใช้ชีวิต และการใช้ชีวิตคู่ของเรา ฉันคิดเสมอๆว่าเราจะเป็นขนมปังที่ดีกว่าเดิมได้อย่างไร และถ้าแต่ละคนเป็นแป้งสาลีที่รอยีสต์จากอีกฝ่าย เราจะผสมผสานสิ่งที่พอเหมาะพอดีแก่กันได้อย่างไร
ที่มา: นิตยสารFree Magazine:ในเครือกรังด์ปรีซ์:ปี1 ฉบับที่ 11 สิงหาคม 2554
http://www.bookdose.com/uploads/magazine/2011/09/Bwhen6bHW9XV/full/index.html#/30/
ผู้เขียน:อกาลสุขุม แปลว่า ดอกไม้ทวาย(ดอกไม้อันเบิกบานนอกฤดูกาลของมัน)
