ชีวิตผมไม่ค่อยสนใจอะไรมากนัก ส่วนนึงอาจเป็นเพราะการถูกเลี้ยงดูให้ช่วยเหลือตัวเองตั้งแต่เด็ก
คนรอบข้างตัวผมไม่มี ถูกส่งเข้า รร กินนอน ตั้งแต่ 6 ขวบ คำว่าครอบครัวที่อบอุ่น ผมไม่ค่อยได้สัมผัส
มันน้อยครั้งมาก น้อยจนผมไม่รู้สึกอะไรกับการต้องอยู่คนเดียว จนกระทั่งผมเริ่มเป็นหนุ่ม อายุ 23 ผมก็แต่งงานมีลูกคนนึง ใหม่ๆผมก็ไม่รู้สึกอะไร มองลูกตัวเล็กๆ แว็บนึงก็ไป เป็นแบบเนี้ยสักปีนึง จนกระทั่งแฟนไปบอกพ่อแม่เค้า ทางพ่อแม่เค้าก็บอกผมให้เล่นกับลูกบ้าง เหมือนผู้ใหญ่เค้ารู้ เค้าเริ่มให้ผมอยู่กับลูก 2 คน คือตอนนั้นผมเปิดร้านขายของที่ประตูน้ำ ผมอยู่ร้านแฟนเลี้ยงลูก ตอนหลังสลับกัน ให้ผมอยู่บ้านเลี้ยงลูกแฟนไปร้าน ผมเริ่มหัดเปลี่ยนแพมเพริต ต้มขวดนม ชงนม ป้อนข้าว พาลูกไปเดินเล่นในสวน ยอมรับว่าความรู้สึกของพ่อเพิ่งเกิดขึ้นกับผม ผมหลงลูกสาวผมมาก ไม่ว่าผมจะไปไหนลูกจะต้องขี่คอไปกับผมด้วย เวลาพาลูกนอนผมก็จะอ่านนิทานให้ฟัง จำได้ว่าผมหัดลูกให้ใช้คอมตั้งแต่อายุไม่ถึง 3 ขวบ แกเก่งมากผมซื้อแผ่นเกมส์ banana b-1 b-2 สอนลูกลากเมาส์แป๊ปเดียวแกก็ใช้เมาส์เป็น เราจะอยู่ด้วยกัน 2 คนพ่อลูก กิน เล่น นอน ด้วยกันกว่า 2 ปี ผมดีใจมาก ช่วงเวลาที่อยู่ใกล้ชิดกับลูกประมาณ 2 ปี เป็นอะไรที่ผมมีความสุขจริงๆ จนกระทั่งแกเข้าเรียนเตรียมอนุบาล
แม่ยายเอาลูกผมไปอยู่ด้วย เพราะทางครอบครัวแฟนเป็นเจ้าของ รร. ที่ฝั่งธนเค้าเลยอยากเอาหลานเค้าไปเรียน รร. ของครอบครัวเค้า ส่วนผมกับแฟนก็ไปรับลูกมาอยู่ด้วยในวันเสาร์อาทิตย์ อ้อ..ตอนนั้น ผมซื้อบ้านอยู่ที่ จ. นนท์ มันไกลกับบ้านแม่ยายเลยต้องฝากลูกไว้กับเค้า แต่หลังจากปิดร้าน ผมกับแฟนก็จะแวะไปหาลูกกินข้าวที่บ้านแม่เค้า เล่นกับลูกจนแกหลับถึงจะกลับนนท์ ดูแล้วเหมือนจะดีนะครับ แต่ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน
มีการเปลี่ยนแปลงทั้งกับตัวผมและกับแฟนผมแต่ผมไม่นึกว่ามันจะเลวร้ายขนาดต้องแยกทางกัน ก่อนที่ผมจะมีลูกผมเคยนอกใจแฟนครั้งนึง ตอนนั้นแฟนท้องแก่ ผมต้องไปต่างจังหวัดบ่อยไปซื้อของเข้าร้าน จนเผลอใจไปมีอะไรกับรีเซพชั่น รร ที่ต่างจังหวัด ผู้หญิงทั้ง 2 คนไม่รู้ว่าถูกผมหลอก ผมไม่ซื่อสัตย์กับแฟนตัวเอง แถมผมยังหลอกหญิงสาวที่ต่างจังหวัด
ให้ความหวังเค้า ทำให้เค้าหลงรักผมขนาดนั่งรถทัวร์มาหาผมที่กรุงเทพ สุดท้ายความก็แตก สร้างความเจ็บช้ำให้กับคน 2 คน แฟนผมต้องการเอาชนะ โดยทำดีกับผมทุกอย่าง อภัย ขอให้อย่าติดต่อกับคนนั้น อยู่กับเค้าเพื่อลูกที่จะเกิด ผมตัดสินใจตัดความสัมพันธ์กับสาวต่างจังหวัดโดยไม่ได้สนใจเลยว่าเค้าจะเสียใจขนาดไหน แต่เหตการณ์นี้มันไม่จบแค่นั้น มันเป็นแผลเจ็บฝังลึกในใจของแฟนผม เค้าไม่สามารถทนอยู่กับคนที่นอกใจเค้าได้ แต่เค้าไม่เลิกกับผมเพราะเค้าอยากให้ลูกได้มีพ่อ จนกว่าจะถึงเวลา เวลาที่เค้าพร้อมกว่านี้ แฟนผมเป็นคนสวยมากก่อนแต่งงานเค้าก็ถ่ายแบบ เป็นพรีเซ็นเตอร์งานมอเตอร์โชว์ใหญ่ๆ การที่เค้าจะหาใครที่ดีกว่าผมไม่ใช่เรื่องยาก เค้าเหนือกว่าผมทุกๆอย่าง ทุกๆด้าน
วันนึง มีเพื่อนผมบอกว่าเห็นแฟนผมเดินกับผู้ชายคนนึงท่าทางเหมือนคู่รัก ผมยังด่าเพื่อน ว่ามึงตาฝาดแล้ว แต่เพื่อนก็ยังยืนยันในสิ่งที่เห็นจนผมต้องบอก พอได้แล้วไม่งั้นกูต่อยปากแตก เพื่อนถึงหยุดพูด ถึงเวลาที่กรรมตามมาทวงหนี้กรรมแล้ว แฟนขอเลิกกับผม
เชื่อมั้ยครับผมทำใจนานมาก คำสุดท้ายที่ได้ยินเสียงลูก ลูกถามผมว่าเมื่อไหร่พ่อจะมารับหนู สุดแสนเจ็บปวดหัวใจ แทบบ้า ผมกำ 357 แน่นจนมือเปียก ฆ่าพวกมันให้ตายแล้วกลับมา เอาบ้านที่นนท์นี่แหล่ะเป็นสุสาน ......ดีที่ว่าช่วงเสี้ยววินาทีนึงในความเจ็บปวดผมนึกถึงคำสอนของพระพุทธเจ้า คิดว่าเป็นรำลึกสุดท้ายก่อนจากโลกนี้ แต่ก็ช่วยทำให้ผมเรียกสติคืนมาได้ ผมยอม ยอมแพ้ต่อชะตากรรมและยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นกับผม ชีวิตนี้ผมไม่สนใจมันแล้วทางโลกผมอยู่ไม่ได้ เจ็บช้ำเหลือเกิน ผมจะไปเริ่มชีวิตใหม่่ทางธรรม
โชคดีผมที่ผมตัดสินใจแบบนั้น ผมได้เข้าป่าฝึกวิปัสนา กรรมฐาน ปลีกวิเวก ทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง ตัดขาดจากโลกภายนอกทุกอย่าง พระที่จะธุดงค์ต้องพ้นนิสัยคือ 5 ปี แต่สำหรับผม 5 ปีนานไป ผมนอนร้องไห้ทุกคืนร่วมครึ่งปี บวชวัดป่าสุทธาวาส สกลนคร ผมอยู่แค่วันเดียว ไม่ชอบ ผู้คนเยอะไป วุ่นวาย ผมนุ่งขาววันเดียว อีกวันบวชเลย ท่องขานนาคไม่ได้แต่ผมบวชได้เพราะรู้จักผู้มีอิทธิพลที่นั่น จัดเป็นเจ้าภาพให้ผมเลยอยากบวช ๆ อยู่วัดป่าสุทธาวาสวันเดียว ผมเรียกผู้ใหญ่ที่รู้จักมารับ พาผมไปอยู่ที่ใหม่เถอะ ที่นี่ผู้คนเยอะไป ผมอยากสงบใจตัวเองมากกว่านี้
หลวงปู่บุญหนา วัดป่าโสตถิผล บ้านหนองโดก คือที่ๆผมอยู่สงบจิตใจประมาณครึ่งปี สมัยนั้นวัดหลวงปู่ยังเงียบๆ มีครูบา 4 ผ้าขาว 1 โบสไม่มี ลงอุโบสถต้องไปวัดหลวงปู่ฝั้น ว่าป่าอุดมสมพร เวลาส่วนใหญ่ก็นั่งฝึกสมาธิ สงบจิตใจ เดินจงกรม เงียบๆในกุฎิ ผ่านไปครึ่งปีผมเริ่มทำใจได้ แต่ถ้าปล่อยใจฟุ้งซ่านเมื่อไหร จิตจะเศร้าหมองน้ำตาไหลคิดถึงลูกทุกที
หลังจาก 6 เดือน ผมก็ออกเที่ยวไปอยู่ถ้ำ อยู่เขา ยิ่งบนเขาสูงๆไกลผู้คนผมยิ่งชอบ ผมชอบยืนมองออกไปในที่กว้างๆสุดสายตา แล้วพิจารณาความไม่จีรังยั่งยืนของสรรพสิ่ง เริ่มไม่รู้จักสังคม เริ่มเขียนหนังสือ เริ่มบ้า...ปีที่ 6 ผมถูกส่งกลับกรุงเทพเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก รักษาตัวอยู่พักนึง แม่ผมที่อยู่เมืองนอกขอร้องให้ผมไปอยู่กับแก
กลับมาเริ่มชีวิตใหม่ทางโลกอีกครั้ง ผ่านมา 6 ปีผมเป็นผู้ใหญ่ขึ้น จิตใจผมแกร่งจนไม่มีความสูญเสีย ความผิดหวัง ใดๆจะทำให้ผมรู้สึก เริ่มต้นชีวิตใหม่กับแม่ผมที่ยุโรป ผมมุ่งมั่นในการทำงานและตั้งเป้าหมายของชีวิต อยู่ต่างประเทศ 2 ปีก็กลับไทย เพราะที่นั่นไม่มีอะไรให้ผมทำจริงจัง เป็นแค่ลูกจ้างชั่วคราว ผมต้องการอะไรที่มันมั่นคงกว่านี้
กลับมาไทยผมหาทำงานอยู่หลายอย่างแต่ยังไม่ใช่ ผ่านมาอีก 2 ปี ทุกวันนี้ผมได้ทำงานอยู่ในองค์กรใหญ่ระดับประเทศ ซึ่งผมก็พอใจแล้ว ผมยังคงอยู่คนเดียว ผมเห็นคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกับผม มีลูกโตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้ว ลูกสาวผมล่ะ ป่านนี้แกจะเป็นยังงัยนะ แกจะลืมผมมั้ย
ผมเริ่มค้นหาแกจากเน็ตจนเจอ ผมได้แต่ดูรูปลูกผ่านเน็ต อยากบอกลูกเหลือเกินว่าพ่อคิดถึงลูกมากแค่ไหน ลูกคงคิดว่าพ่อใจร้ายทิ้งลูกไปร่วม 10 ปี
แต่ลูกจะรู้มั้ย 10 ปีที่พ่อไม่ได้เห็นหน้าลูก ไม่รู้ข่าวคราวของลูก ทำให้พ่อทุกข์ใจขนาดไหน
น้ำตาพ่อที่เคยไหลจนลูกคิดไม่ถึงหรอกว่ามันมากมายเพียงใด ใจพ่อที่แหลกสลายลูกก็คงไม่รู้
ว่าพ่อเจ็บเจียนตาย อย่าคิดว่าพ่อทิ้งลูกไปสุขสบายเลยลูก ทุกวันนี้พ่อก็ยังมีลูกอยู่ในใจคนเดียว เห็นลูกอยู่สุขสบาย ได้เรียนโรงเรียนดีๆ มีสังคมดีๆ แค่นี้พ่อก็ดีใจแล้ว ขอให้ลูกเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี
พระแก้วมรกตคุ้มครองลูก หมดเวรหมดกรรมเมื่อไหรเราคงได้เจอกัน ทานข้าวด้วยกัน พ่อคงได้ช่วยลูกใส่รองเท้า ได้ถักเปียให้ลูก ได้ช่วยกันรื้อเสื้อผ้าเวลาพ่อพาลูกไปเที่ยว เหมือนในอดีต
แม่น้ำไม่เคยไหลกลับ ผมรู้ดี ก็แค่อยากเขียนถึงเค้า อยากบอกให้รู้ว่ารักเค้ามากแค่ไหน เผื่อไว้วันนึงผมอาจตายไปโดยที่ยังไม่ได้บอกใคร จิตผมคงไม่ได้ไปสู่สุขติแน่
แนบไฟล์:
คำอธิบาย: always on my mind
07fsi422.jpg [ 74.27 KiB | เปิดดู 5248 ครั้ง ]
07fsi422.jpg [ 74.27 KiB | เปิดดู 5248 ครั้ง ]
