เราเพิ่งแต่งงานได้ไม่นาน และกำลังตั้งท้องได้เจ็ดเดือน สามีเรามีลูกติดหนึ่งคนเป็นเด็กผู้ชาย ตนแรกน้องเค้าก็อยู่กับแม่ของเค้า หลังจากที่เค้าเลิกกัน พ่อเค้าก็ส่งเสียค่าเลี้ยงดูให้อยู่ แต่อาจจะไม่มากอะไรเพราะเงินเดือนทหารนิดเดียวเอง หลังจากแต่งงานกับเรา แม่น้องเค้าก็บอกให้สามีเราไปเอาลูกมาเลี้ยงเอง ซึ่งสามีเราเพิ่งย้ายไปอยู่สามจังหวัดชายแดนไม่สามารถเลี้ยงลูกได้ ก็เลยเอาลูกมาให้เราเลี้ยง ทำให้เรารู้สึกเครียดมาก เพราะเราก็ต้องทำงานเหมือนกัน และกำลังจะคลอดลูกอีกไม่นาน ทำให้เราทะเลาะกันเรื่อยๆ เพราะเรื่องลูกเค้าที่เราต้องดูแลทุกอย่างเพราะสามีจะกลับบ้านก็เดือนละครั้ง แล้วทำไมเราต้องรับผิดชอบเด็กคนนี้ด้วย บางครั้งอยากเลิกกับสามี

อนุโมทนาในความมีเมตตากับเด็กน้อยๆ ที่ไร้แม่ (เกือบจะขาดพ่อ)


เป็นคนจิตใจดีงามมากๆนะ เอาใจช่วยคุณแม่เลี้ยง แม้ไม่ใช่แม่แท้ที่อุ้มท้องมา ก็เลี้ยงดูกันมา
แม้จะแม่แท้ ที่อุ้มท้อง ก็มีเรื่องให้ต้องหนักอกหนักใจทั้งนั้นล่ะ ถ้าเด็กไม่ได้ดังใจแม่


ยุคนี้มีเด็กๆ บ้านแตกเยอะ ผู้ใหญ่ใจดี ก็ต้องเมตตาช่วยเหลือเกื้อกูลกันเท่าที่จะพอทำได้


ยกเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง วันก่อนเจอคุณยายท่านหนึ่ง หาเช้ากินค่ำ ต้องเลี้ยงหลาน ที่พ่อแม่ทิ้ง
หลานถูกคุณยายบ่น ก็ต้องทนฟัง เพราะไม่มีใครเลี้ยง คุณยายก็แก่ชราเรี่ยวแรงลดน้อยถอยลง
เด็กน้อยเสื้อผ้าก็ไม่มีใส่ไปโรงเรียน ก็ช่วยกันบริจาคสตังค์ลงขันช่วยกันซื้อเสื้อผ้านักเรียนให้
เด็กชายตัวน้อยวัยใสชั้นประถม-มัธยม เดินก้มหน้า เดินตามคุณยายไปโดยดี ไม่มีปากไม่มีเสียง
คงจะดื้อเงียบ ไม่ให้ยายรู้ (หนูก็ทุกข์เหมือนกันนะยาย)


ได้ฟังคนใจดีเล่าให้ฟังว่า ช่วยเด็ก เพื่อให้เด็กช่วยยาย เพราะยายไม่มีใคร ยายจะได้มีคนช่วย
คนใจดีมองการณ์ไกล แล้วยังบอกยายว่า "อย่าไปว่าเด็ก ว่าถูกพ่อทิ้ง แม่ทิ้ง" เด็กจะเสียใจ


ถ้าเด็กคนนั้น เป็นลูกคุณ คุณคงไม่อยากจะให้เขามีความรู้สึกว่าถูกทิ้ง ไร้ค่า ใช่ไหม ?


วันนี้เด็กคนนี้ เดินมาอยู่ตรงหน้าคุณแล้ว ดูแลเลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุดนะคะ
หาน้ำคำ น้ำข้าว น้ำใจ รินรดหัวใจเด็กน้อย ลดวางความคิดว่าลูกเขาลูกเรา
ที่กำลังทิ่มตำทำร้ายทั้งตัวคุณเอง สามี แล้วเด็กชายตัวน้อย


วางความคิดลูกเขาลูกเรา เหลือแต่คำว่า "ลูก" แล้วเลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุด
เด็กชายตัวน้อย ที่คุณเฝ้าถนอม วันหนึ่งข้างหน้า เขาจะได้ทำประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน
ช่วยเหลือเกื้อกูลคุณที่กำลังจะคลอด จะมีพี่ชายคอยดูแล ค่อยเล่นกับน้องน้อย


ความคิดความรู้สึก ที่มารบกวนก็คงต้องมีทั้งนั้น
ก็ต้องอดทนขันติกันไป ไม่ว่าแม่เลี้ยงแม่แท้ ก็มีทั้งนั้น

ขอบคุณคุณตะเกียงแก้วนะค่ะ
อ่านไปน้ำตาไหลไปด้วย

เพราะคำนี้ละถึงทำให้คิดมาก แต่ก็พยายามปล่อยวาง ช่วงแรกๆยอมรับว่าเครียดและเหนื่อยมากที่ต้องเลี้ยงเค้าเพราะค่อนข้างจะดื้อ แต่หลังจากอยู่ด้วยกันก็ฝึกก็ดัด จนนิสัยเริ่มดีขึ้น บวกกับตัวเค้าเองที่มีใจฝักใฝ่ไปทางธรรมอยากไปสถานธรรม อยากสวดมนต์ อยากไหว้พระ เหลือเงินจากโรงเรียนบาทสองบาทก็เอาไปทำบุญ แต่เราก็จะสอนเค้าเสมอว่าต้องทำหน้าที่ในการเรียนให้ดีด้วย

อนุโมทนาคุณแม่เลี้ยงค่ะ


เลี้ยงให้เป็นลูกพระพุทธเจ้าไปเลย ราหุลน้อยน่ะ

คุณแม่จิตใจอ่อนไหวง่ายนะช่วงนี้ ร่างกายเปลี่ยนแปลงมาก
ต้องอยู่กับธรรมะให้มาก จะได้ประคับประคองเด็กชายตัวน้อย
แล้วก็ทหารที่ต้องไปอยู่ 3 จังหวัดชายแดนใต้อีก
ต้องการกำลังใจจากคุณแม่เลี้ยงมาก ทั้งคู่เลย


เขาเอาของรักของสำคัญมาฝากนะ ดูแลให้ที่สุดเลย


เป็นกำลังใจให้กัน ทำหน้าที่ไป "อย่ามีเรา" ก็ไม่มีใครให้ทุกข์

ใช้ค่ะจิตใจจะอ่อนไหวง่ายมาก ร้องไห้คนเดียวอยู่บ่อยๆ บางครั้งก็เหนื่อยทั้งร่างกาย และจิตใจ

การเล่าเรื่องราว หรือร้องไห้ เป็นการได้ระบายเรื่องราวทีแบกรับเอาไว้ออกมา
ทำให้จิตใจผ่อนคลายนะ ลองเล่าดู ลองเรียบเรียงเรื่องราวดู ปัญหา คือ อะไร


ปัญหาทุกปัญหา ถ้าค่อยแก้ทีละเปาะๆ โดยไม่มีตัณหา ปัญญาก็จะเกิดขึ้น
ปัญหาทุกปัญหา จะสร้างปัญญา สร้างคุณค่า สร้างพลัง ให้กับคนๆนั้น


ความทุกข์ เป็นเพื่อนแท้นะ เพื่อนที่ไม่หลอกลวง ไม่เหมือนความสุข ทำให้หลงระเริง
พอมีทุกข์ ก็ต้องหาทาง ทางที่จะให้พ้นทุกข์ ถ้าคุณหาเจอ คุณอาจจะต้องขอบใจเพื่อนคนนี้


ขอนำบทกวีบทนี้มาฝากคุณ

มีแต่ได้ ไม่มีเสีย

ดูให้ดี มีแต่ได้ ไม่มีเสีย
เมื่อสูญลูก เสียเมีย ก็ยังได้ :
ได้ความรู้ ตัวจริง ไม่อิงใคร
ว่า "อะไรๆ เป็นไป ตามบาปบุญ" ฯ

เป็นความรู้ ช่วยให้ ใจสว่าง
รู้จักทาง พระนิพพาน เป็นการหนุน
ให้ถึงจุด ปลายทาง อย่างแรงรุน
อย่ามัววุ่น วายใจ ให้ทุกข์ทน

ควรจะมี แต่ได้ ไม่มีเสีย ;
แต่กลับเสีย ก็เพราะคิด ผิดเหตุผล;
คิดให้ดี มีแต่ได้ ไม่ร้อนรน
นั่นแหละคน ยอดชาว "พุทธ์" สุดยอดธรรมฯ


พุทธทาสภิกขุ

เราเปิดร้านเล็กๆเป็นของตัวเอง มีรายได้พอสมควร เลี้ยงตัวเอง ส่งน้องเรียน ใช้หนี้แม่ที่ขอยืมมาเปิดร้านทุกเดือน แต่ก็ยังมีค่าอื่นๆอีกเช่น ค่าเช่าร้าน(บ้าน) ค่าน้ำค่าไฟ ค่าสินค้าที่ซื้อมา ก็พอจะมีเงินเก็บอยู่บ้าง แต่เงินก้อนนั้นก็ถูกใช้ไปกับงานแต่งงาน(เล็กๆ) จนเกือบหมดเพราะเราต้องออกเองเกือบหมดสามีเราแทบจะไม่มีเงินเลย แถมมีหนี้สินติดตัวมาก้อนใหญ่พอสมควรที่กู้มาก่อนแต่งเพื่อให้แม่เอาไปโป๊ะบ้าน และดาว์รถ(ตอนนี้แม่ใช้รถและผ่อนอยู่) สามีจะถูกหักเงินจากเงินเดือนเดือนละ 4,000 เป็นเวลา 13 ปี ซึ้งเงินเดือนสามีที่เหลืออยู่แทบจะไม่พอค่าเทอมลูกด้วยซ้ำ ตั้งแต่งงานมาเราไม่เคยได้ใช้เงินสามีเลย มีแต่สามีจะมาขอจากเรา เราก็มีภาระเยอะอยู่แล้ว ต้องมาแบกภาระลูกเลี้ยง กับสามีอีก แล้วลูกในท้องก็กำลังจะเกิดมาอีก ก็ต้องจ้างลูกน้องอีก ก็เลยทำให้เราเครียดจนร้องไห้

...ใครไม่เจอกับตัวเองก็คงไม่รู้ว่าลำบากจริง...
...ขอเอาใจช่วยให้ผ่านอุปสรรคต่างๆได้ราบรื่น...
...ลูกคือทุกข์ที่ต้องลงทุนค่ะ...ความรักเท่านั้น...
...ที่จะช่วยให้ดูแลและรักษาทุกสิ่งรอบตัวได้ดีที่สุด...
...คุณpunyaกับสามีก็เสมือนเป็นคนๆเดียวกันแล้ว...
...รักในสิ่งที่เขาเป็น รักในสิ่งที่เขามี ก็คือรักครอบครัว...
...การอุปถัมภ์ค้ำจุนญาติสามีก็เป็นกิจที่ภรรยาที่ดีควรทำ...
...สุขที่สร้างได้คือคุณธรรมความดีงามอยู่ตรงหน้าที่จะกระทำ...
...ที่จะให้ความรัก เอ็นดู เมตตาต่อเด็ก เด็กก็ไม่ได้เลือกที่จะมีแม่เลี้ยงค่ะ...
...แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นแล้ว...นั่นไม่ใช่ปัญหาค่ะ...แต่เป็นปัญญาให้คิดแก้ไข...
...วัยเด็กยังสดใสสามารถรับรู้ความรู้สึกได้ดี ควรแสดงออกให้เขารู้ว่าเรารัก...
...ปลูกฝังคุณธรรมความดีให้เด็กได้เกิดใหม่กับคุณแม่คนใหม่สิคะ...
...แค่รู้สึกว่าถูกทอดทิ้งเด็กก็คงทุกข์ แต่เขายังช่วยตัวเองยังไม่ได้ค่ะ...
...ภาระทุกอย่างที่มีก็คือสภาพธรรมที่ให้เราทำกรรมทางกาย วาจา ใจ...
...คิดว่าเด็กเป็นลูกเราไปอาศัยท้องคนอื่นเกิด ดีซะอีกไม่ต้องเจ็บท้องคลอดเอง...
...บางคนที่เขาอยากได้ลูก เสียเงินไปทำกิ๊ฟเป็นแสนๆก็ยังไม่ได้ลูกเลยค่ะ...