ทำไมเกิดมาชีวิตนึงในชาตินี้มันถึงมีแต่ความทุกข์แบบนี้
ทั้งๆที่ครอบครัวของหนูมั่นทำแต่สิ่งที่ดีมาตลอดแต่เหมือน
โชคชะตาไม่เข้าข้างครอบครัวหนูและตัวหนูเลย
เมื่อไม่กี่ปีก่อน ยาย ตาย หลังจากนั้น ตาก็ตาย ผ่านมาหลังจากนั้นไม่กี่ปี พี่ชาย บวชเป็นพระได้6ปี ก็ตาย ล่าสุด แม่ กับ หลาน รถคว่ำ แต่ไม่เป็นอะไรมาก ในวันเดียวกัน ป๊า หนูลื่นล้มในห้องน้ำ แต่ไม่เป็นไรมาก และเรื่องสามีของหนูล่าสุดเขามารับ
สรภาพผิดว่าเขามีหนี้ทั้งหมด3แสนแต่ตอนนี้เหลือ150000เพราะเขาเล่นการพนันฟุตบอลและหวย เรื่องราวทั้งหมดหลายเรื่องมันทำให้หนูแทบล้มทั้งยืน ทำไมชีวิตหนูถึงเจอแต่เรื่องผิดหวังเลวร้าย ขนาดนี้ มันมากเกินกว่าที่หนูจะรับได้ หนูจะทำยังไงตอนนี้หนูก็อยู่กับแฟนกับลูกหนูส่วนป๊ากับแม่ก็อยู่ อีกที่นึงตอนนี้หนูก็เป็นกังวลไปหมดแล้วกลัวไปหมด กลัวไปทุกๆอย่างกลัวจะเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้นอีก หลังจากพี่ชายหนูเสียไปก็เหลือหนูแค่คนเดียว
ป๊าแม่หนูก็อยู่กับหลานหนูรู้สึกเป็นห่วงป๊ากับแม่มากอยากให้เขามาอยู่ใกล้ๆหนูหนูจะได้ดูแลท่านได้ทุกวันนี้หนูตั้งใจสวดมนต์ไหว้พระทำบุญใส่บาตรปล่อยปลาอยู่อย่างเสมอส่วนแม่หนูก็บวชพรามบ่อยมากและปฏิบัติธรรมมาเป็นอย่างดีด้วยความตั้งใจจริงแต่ทำไมชีวิตของหนูมันถึงโชคร้ายจังหนู ควรจะทำอย่างไงตอนนี้หนูหมดกำลังใจ ท้อแท้ สิ้นหวัง ไม่อยากออกไปเจอใคร อยากอยู่เงียบๆคนเดียว เหมือนคนหมดแรงไม่อยากจะหยิบจับหรือทำอะไรทั้งนั้นเพราะในจิตใต้สำนึกของหนูลึกๆมันมีแต่ความท้อถ้อย สิ้นหวัง หมดหวัง หมดกำลังใจ หมดเรี่ยวแรง จะสู้ต่อกับปัญหาต่างๆ ในใจของหนูไม่เคยมีความสุขเลยไม่เคยมีความสบายใจเลยมีแต่ความหวาดกลัวและเป็นห่วงคนในครอบครัว ทำไมชีวิตหนูไม่มีความสุขเลยนานมากแล้วที่หนูไม่เคยหัวเราะออกจากใจหรือยิ้มให้ใครจากใจเลยสักครั้งเพราะลึกๆแล้วในจิตใจของหนูมันมีแต่ความทุกข์ไม่เคยมีความสุขเลยมีแต่ปัญหา แฟนหนูก็ก่อแต่ปัญหาหนักๆให้หนูมากมายเหลือเกินทุกวันนี้จากที่เคยอยากได้อะไรก็ไม่ได้เพราะต้องเอาเงินไปใช้หนี้เขาหมดหนูไม่รู้ว่าเมื่อไหร่สิ่งที่เลวร้ายมันจากหมดไปจากชีวิตและครอบครัวของหนูสักที หนูหมดแรงจะก้าวเดินต่อไปแล้วจริงๆ

ก็มันเป็นอย่างนี้เป็นธรรมดา...เป็นความธรรมดาที่ทำให้แต่เราไม่สมหวัง...ผิดหวังแล้วก็เสียใจ...เสียใจเรียกว่าทุกข์...ไม่สมหวังเรียกว่าทุกข์...

ต่อให้เกิดอีกกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง...ก็ไม่พ้นความไม่สมหวัง..ความเสียใจนี้ไปได้เลย..ไม่เคยเลย

จง..ดูความเสียใจ..ความผิดหวัง..ความกลัว...นี้ให้ดี ๆ

แล้วอยากจะเจอมันอีกมั้ย????

ถ้าไม่อยากเจอ....ก็อย่ามาเกิดซะซิ

พระพุทธองค์ทรงพบทางอันจะนำหมู่สัตว์ไม่มาเกิดอีกตลอดไป...

มีคนทำตามได้แล้ว..มากมาย

เราก็คน...มีมือมีเท้าเหมือนกันนี้นา???

จริงอยู่ว่า..นี้เป็นห้อง..ความรัก-ความผูกพัน-ความพลัดพราก

แต่มีใว้ให้เห็น..ตัวทุกข์..ไม่ใช่หรือ

สวัสดีคะ ขอเป็นกำลังใจให้ผ่านเรื่องต่างๆไปได้ด้วยดีนะคะ อย่ายึดติดกับภาพเดิมๆ มองคนที่ด้อยกว่าเรา
แล้วรวบรวมพลังเพื่อที่จะสู้ต่อไปให้ได้ เช่นเีดียวกับเรา ที่ผ่านมาก็เจอปัญหามากมายร้อยแปด ชนิดที่เรียกว่า
ปัญหาแต่ละปัญหาที่ผ่านเข้ามามาแบบพร้อมๆกัน เสียจนตั้งรับไม่ทัน คิดว่าตายแน่แต่ก็ผ่านมาได้ ถึงจะผ่าน
มาแบบชนิดที่เรียกว่าหืดขึ้นคอ แต่ก็ผ่านมาได้ ไม่ตายคะ ขอแค่เราไม่ตายตามปัญหา ปัญหาทุกอย่างมันมี
ทางแก้ของมัน มันผ่านมาแล้วเดียวก็ผ่านไปคะ ตั้งสติ สูดลมหายใจลึกๆ ยิ้มสู้กับทุกปัญหาแล้วปัญหาจะวิ่งหนี
เราเอง ... ให้ชีวิตได้พักบ้าง ไม่ได้บอกว่าไม่ให้คิด แต่ขอให้ใจพักบ้าง แล้วค่อยๆแก้ไปที่ละปัญหา
ปัญหามาปัญญาเกิดคะ

ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าอยากแสดงความคิดเห็นตรงนี้หรือปล่าว เอาเป็นว่าขอพูดเล็กน้อย หากสกิดใจอย่างไรก็ขออภัยมา ณ. ที่แห่งนี้นะครับ
น่าจะเป็นเพราะความคาดหวัง คาดว่าชีวิตเราจะสมบูรณ์ ไม่เหมือนชีวิตครอบครัวอื่นที่มีทั้งปัญหา พอครอบครัวเราเป็นอย่างนั้นบ้างก็เกิดความทุกข์ขึ้นมา
ส่วนการพลัดพรากนั้นขอแสดงความเสียใจด้วยที่สูญเสียบุคคลที่รัก แต่หากไปถามครอบครัวทุกครอบครัวดูว่ามีครอบครัวไหนที่ไม่เคยสูญเสียบุคคลในครอบครัวรวมทั้งครอบครัวผมเองก็ตอบได้ว่าเคยสูญเสีย แม่ ตา ยาย แล้วผมก็สูญเสียลูกคนแรกมาแล้ว
ชีวิตคุณไม่ได้โชคร้ายแต่ชีวิตทั้งคนและสัตว์ในโลกนี้และจักรวาลทั้งหมดล้วนตกอยู่ในกฎของพระไตรลักษณ์คือ ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา ครับผม
ส่วนปัญหาหนี้ที่เกิดจากการพนันล้วนแต่แสดงเห็นถึงโทษของการประมาทในการใช้ชีวิตที่ต้องแก้ปัญหากันไป
การยึดมั่นในธรรมะ คือ ถือศีล5 น่าจะแก้ปัญหาการติดพนันได้

เป็นกำลังใจให้นะคะ

แนะนำให้หา เข็มทิศชิวิต มาอ่านและศึกษาดูนะ จะได้เข้าใจอะไรได้หลายๆอย่าง..

ขอบคุณพี่ๆทุกๆคนที่ให้สติ
คำแนะนำแนวทางชีวิต
และคำสอนดีๆทุกๆตัวอักษรนะค่ะทุกอย่าที่พี่ๆกล่าวมาทั้งหมดล้วนแต่เป็นเรื่องจริงทั้งหมด
แต่บางทีหนูก็แค่อดที่จะน้อย
ใจกับชีวิตตัวเองไม่ได้แค่นั้นเอง อาจเพราะว่าก่อนที่หนูจะมาอยู่กับสามีหนู หนูไม่เคยลำบาก พอมาเจอปัญหาต่างๆนาๆก็เลยทำให้ไม่มีสตินึกคิดหรือหาหนทางแก้ไขไม่เจอก็เลยทำให้ชีวิตหนูไม่มีความสุขเพราะไม่มีสติที่จะหาวิธีแก้ไขปัญหาต่างๆได้ แต่ทุกบทความและข้อความของพี่ๆทำให้หนูคิดได้ว่าหนูไม่ควรปล่อยเวลาให้มันล่วงเลยจนหมดไปวันๆกับความสิ้นหวังท้อแท้และเสียใจหนูควรหันไปมองคนอื่นที่เขามีเรื่องทุกข์ใจมากกว่าหนูตอนนี้สิ่งที่หนูจะทำให้ดีที่สุด
คือการเป็นแม่ที่ดีของลูก
เป็นอาที่ดีของหลาน
เป็นลูกที่ดีของป๊าแม่
เป็นภรรยาที่ดีของสามี
หนูเชื่อว่าผลของการทำดี
สักวันสิ่งที่หนูทำ คงจะย้อน
กลับมาหาหนูบ้างไม่มาก
ก็น้อย
(ขอขอบพระคุณพี่taktay, พี่เสียงธรรม,พี่กบนอกกะลา,พี่แสงอาทิตย์,พี่anime jung,พี่Thitiporn,พี่student)มากๆนะค่ะที่เป็นกำลังใจให้หนูและชี้หนทางเดินต่อให้หนูนะค่ะ
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
หนูพึ่งมาเรียนรู้และศึกษาธรรมะ ได้ไม่นาน หากมีคำไหน
หรือ อะไรที่หนูพิมข้อความลงไปหรือยังเข้าใจความหมายต่างๆไม่ถูกต้อง ก็ขอให้พี่ๆทุกๆ
ช่วยสอนและชี้แนะสิ่งที่ถูก
ที่ครวให้หนูด้วยนะค่ะ

ธรรม..รักษาผู้ประพฤติธรรม..เสมอ

ไม่มีทุกข์...ไม่เห็นธรรม ค่ะ...
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ...ทุกอย่าง เป็นอนิจจับ ทุกขัง อนันตา...
ทุกอย่างไม่เที่ยง...มีเกิด มีตั้งอยู่ มีดับไป
มีความทุกข์ในวันนี...อาจมีความสุขในพรุ่งนี้ก็ได้ ค่ะ ถ้าพรุ่งนี้ก็ยังไม่สุข ก็รอจนกว่าจะพบความสุข....
ถ้ามีความสุข....ก็ให้ตระหนักว่า ความทุกข์ตามมาอีกไม่ไกล....
สิ่งสำคัญก็คือ....ทำใจเราให้เป็นปกตินะค่ะ...ทำใจเราให้ผ่องใส...ไม่มีความทุกข์ไม่มีความสุข...หรือเรียกว่า "จิตว่าง" นั่นเองค่ะ
ทุกอย่างอยู่ที่การมีสติ อยู่กับปัจจุบันนะค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

เป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะครับ
จริงๆ แล้วผมเองก็มีปัญหาชีวิตมาตลอดเหมือนกัน ไม่ได้น้อยกว่าคุณเลย ชีวิตมีแต่ความผิดพลาดและล้มเหลวมามากมายหลายครั้ง บางครั้งก็แท้แท้มาก คิดว่าทำไมถึงเป็นอย่างนี้ อย่างนั้น ทำไมสิ่งต่างๆ จึงต้องเกิดขึ้นกับเรา บางครั้งก็อยากจะตายไปให้พ้นๆ (แค่คิดนะครับแต่ไม่ทำอยู่แล้ว) อยากบวชตลอดชีวิต ก็มีคนที่ต้องดูแล ไหนจะภาระหนี้สินอีกมากมาย(มากกว่าคุณเยอะ) จนเริ่มศึกษาธรรมมะ ก็เริ่มปล่อยวางได้บ้างครับ ตอนนี้คิดว่าจะเริ่มปฏิบัติอยางจริงจังซะที ต้องเอาชนะความทุกข์ทั้งหลายให้ได้ โดยขั้นแรกต้องชนะตัวเองให้ได้ครับ แม้ชาตินี้จะไม่ดีขึ้น ก็หวังว่าชาติหน้าจะต้องดีกว่านี้ครับ สู้ๆ นะครับ

- -
ก็ยังไม่ปล่อยมันก็ต้องมีเป็นธรรมดา
สิ่งทั้งหลายเป็นอนิจจัง ทุกข์ ไม่ได้ทุกตลอด สุข ไม่ได้สุขตลอด
เกิดดับตามความเป็นไป