บุญนะ บุญที่เคยสร้าง เคยช่วยเหลือซึ่งกันและกันมา เคยหยิบยื่นความสุขก็จะได้รับความสุข
บาปนะ บาปที่เคยสร้าง เคยเบียดเบียนซึ่งกันและกันมา เคยหยิบยื่นความทุกข์ก็จะได้รับความทุกข์
ผสมคลุกเคล้ากันไป พระท่านว่าคุณของกาม กามคุณมีคุณน้อยคือ สัมผัสอบอุ่นลึกซึ้งตรึงใจ มันให้ความสุข
ได้สั้น ๆ ชั่วครั้งชั่วคราว แต่โทษของกามคุณมันมากมันหนาวเหน็บยาวนาน เช่นไม่ยินดีเห็นใครมีความสุขกับเขา อิจฉาริษยาก่อตัว
ขึ้นในจิตใจ เป็นอกุศลโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว กิเลสมันก็หลอกให้งอแง ให้อ่อนแอทำตัวน่ารำคาญ (เกินพอดี)
สาเหตุเพราะไม่รู้ไม่เท่าทันใจตัวเอง กว่าจะรู้ตัวก็รักไปแล้ว กว่าจะรู้ตัวว่าได้สูญเสียความสงบและความสุขไป
ก็สายไปเสียแล้ว แต่อย่ากังวลมันเป็นเรื่องของเหตุและปัจจัยนะโยม แต่จำเอาไว้ว่าเขา มีเจ้าของและเขาไม่ใช่
ของ ๆ เรา จะเอาอะไรกับมนุษย์ที่รักสุขเกลียดทุกข์เหมือน ๆ กันกับเรา จะเอาอะไรกับธุลีดินที่ยัง สดใสสะอาด
ไม่เน่าเหม็น แต่ไม่ช้าไม่นานเลย พรุ่งนี้ความแก่ ความเจ็บ ความตายก็จะมาถึง หรืออาจเร็วกว่าพรุ่งนี้
เขาจะตามแก้ปัญหานี้ให้เราได้ไหม ลำพังตัวเขาเองก็แบกทุกข์อยู่แล้ว เขารับผิดชอบใครเขาก็แบ่งรับทั้งสุขทั้งทุกข์
นั้น ๆ ไว้ในชีวิต เขาก็แก้ปัญหาที่ยากยิ่ง คือความพ้นทุกข์นี้ไปไม่ได้ แล้วความเหงา เอาแต่ใจ เรียกร้องความสนใจ
ปรารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้นแล้วทุกข์ ที่ทุกข์อย่างนี้ใครละเป็นคนก่อ ใครละเป็นคนสร้างถ้าไม่ใช่เราเอง
ชีวิตนี้จะรอให้คนที่มีความปรารถนาหวังความสุขแต่กับพบเจอทุกข์เหมือน ๆ กันกับเราอย่างนี้หรือ มาช่วยบรรเทา
ความปรารถนาต่าง ๆ ความต้องการต่าง ๆ ของเรา
ไม่ผิดที่มนุษย์ต้องรู้จักช่วยเหลือซึ่งกันและกันนะโยม ก็เคยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมา รักกันฉันมิตรก็ไม่เปลืองตัวเปลืองใจ
รักกันฉันพี่ฉันน้องก็ปลอดภัย รักกันฉันต้องเป็นของเธอ และเธอต้องเป็นของ ๆ ฉัน มีแต่ทุกข์ลูกเดียวจริง ๆ
แหม...ไม่อยากซ้ำเติมมาถามเรื่องของกรรม พระท่านว่ากรรมคือเจตนา เอางี้ มาดูสาเหตุที่เป็นปัจจัยภายในคือเจตนาคือกรรมของเรา กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ที่ประกอบเหตุชนิดไหน ถ้าประกอบสุจริตเหตุ มโนกรรม วจีกรรม กายกรรมก็ให้ผลเป็น กุศลวิบาก ได้รับความสุขระยะยาวกว่า ถาวรกว่า (เพราะเข้าใจผิดอย่างโลก ๆ ว่าสัมผัสคำพูดการกระทำของคนอื่นที่ปรุงแต่งให้ตามความต้องการความปรารถนาของเราคือความสุข นี้เบียดเบียนตัวเองและคนอื่นเอง ไม่ฉลาดเอง)
ถ้าประกอบทุจริตเหตุ มโนกรรม วจีกรรม กายกรรมก็ให้ผลเป็น อกุศลวิบาก ได้รับความทุกข์ระยะยาวมาก ถึงมากที่สุด และถาวรด้วย(เพราะเข้าใจผิดอีกว่า การได้ตามความปรารถนาตามความพอใจใน กามคุณ คือได้เห็นได้ยินได้รู้สึกนึกคิดตามปรารถนาตามความพอใจของตนที่ มีบุคคลอื่นสิ่งอื่นมอบให้คือความสุขก็ กำหนัด ยินดี เพลิดเพลิน หลงใหล ติดใจ ไม่รู้จักอิ่มจักพอ มีความปรารถนาต้องการยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก)
เมื่อแยกดู เหตุหรือเจตนาที่ประกอบขึ้นในจิตใจเราเอง มโนกรรมเราไปในทางสุจริตหรือทุจริต เขามีเจ้าของเป็นของคนอื่น เรามีมโนกรรมชนิดใดเหตุใด เมื่อคุณโยมประกอบเองแล้ว สุขและทุกข์ก็เป็นอันหวังได้ พระท่านจึงว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม กรรมคือเจตนานั่นเองเมื่อมโนกรรมมีสุจริต คำพูดที่แสดงออกไป การกระทำที่ทำลงไปก็จะเป็นไปตามมโนกรรมของบุคคลนั้น เช่นเดียวกันทุจริตก็ให้ผล แสดงออกทางคำพูดและการกระทำออกไปอย่างนั้น ใจคิดอย่างไร ก็พูดและทำไปอย่างนั้น ก็ต้องได้รับผลของเหตุนั้น ๆ อย่างนั้น
จะระงับดับเหตุเรามีแต่ ต้องหันมาสนใจใส่ใจตัวเอง สุขก็อยู่ที่ใจทุกข์ก็อยู่ที่ใจ คือพยายามประกอบ สุจริต ๓ ด้วยกาย วาจา ใจ มีศีล ๕ ฉลาดก็ระงับดับที่เหตุ คือเจตนา คือกรรมหรือการกระทำของเรา เราควบคุมได้ทำได้ อาศัยความอดทน พยายาม ไม่เพิ่มทุกข์ ไม่เบียดเบียนตนเองอีกต่อไป ไม่ช้านานก็พ้นทุกข์ได้ ดังพระท่านว่าคนล่วงทุกข์ได้ด้วยความเพียรคือ
มีความพยายามไม่ให้อกุศลที่ยังไม่เกิด ไม่ให้เกิดขึ้นคือ ไม่ทำความสัมพันธ์ฉันมิตรให้เสียหายกลายเป็นอื่น จนทุจริตไปกว่านี้ ๑ ความพยายามละอกุลที่เกิดขึ้นแล้วให้หมดไป คือที่ผ่านมาแล้วก็ช่างมัน ฟั่นเฟือนและเสียสติไปแค่ไหนก็แค่นั้นไม่ต้องไปคิดถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้วผ่านไปแล้ว อยู่กับปัจจุบันเริ่มต้นใหม่ นี้คือละอกุศลที่เกิดขึ้นแล้ว ๑ ความพยายามที่จะสร้างกุศลที่ยังไม่เกิดให้เกิดขึ้น คือให้อภัยตัวเอง ไม่โทษตัวเอง(แต่ก็ไม่ใช่โทษคนอื่น) คนเราไม่รู้ตัวมากกว่ารู้สึกตัว คนเราไม่มีสติมากกว่ามีสติ รู้จักยอมรับและให้อภัย ไม่ทำพูดคิดผิดทางอีก ๑ สุดท้ายความพยายามในการรักษากุศลที่เกิดขึ้นแล้วไม่ให้หายสูญไป เช่น ทำทาน รักษาศีล ภาวนา อบรมจิตใจ ให้รู้ตัวมีสติสัมปชัญญะประกอบสุจริตกาย สุจริตวาจา สุจริตใจเนื่อง ๆ ๑
นี้คือแก้ที่ใจเราเอง ส่วนเขาจะมีเจตนาจะมีกรรมอย่างไร ก็เป็นไปตามสุจริตทุจริตเหมือนกัน เราจะยัดเยียดหาซื้อสุจริตทุจริตมาให้เขามาป้อนให้เราไม่ได้ นั่นแปลว่า กรรมเขาเราไม่ควรคิด ให้รู้จักตัวเราเองใจเราเอง อย่าไปเสียเวลาไร้สาระกับเรื่องพวกเจ้ากรรมนายเวรโดยชื่อของมัน ว่าต้องแก้กรรมวัดนี้วัดโน้นวัดนั้น ต้องไปดูดวง สแกนกรรม ต้องไปทำอะไรกับชื่อของกรรม ๆ ๆ ๆ แต่ก็ขว้างงูไม่พ้นคอกันซักที เพราะไม่เข้าใจเรื่องของกรรมตามความเป็นจริง
คุณของทาน ศีล ภาวนา เป็นที่พึ่งให้ประโยชน์ในปัจจุบันและอนาคตจริง ถ้ามีกับเนื้อกับตัวจริง สร้างกุศลและรักษากุศลขึ้นมาจริง ๆ เช่น
ทานการให้ การให้อภัยคือ อภัยทาน
ทานการให้ การให้ธรรมะชนะการให้ทั้งปวง
แม้การรักษาศีล ๕ ก็ยังจัดเป็น มหาทาน เช่น ให้ความสุขกับคู่ครองคนรักของคนอื่น ไม่ไปยุ่งไปเกี่ยว ฯลฯ
สีเลน สุคติง ยันติ ...... ได้แก่ เราจะไปเกิดในสุคติภูมิได้ก็เพราะ ศีล
สีเลน โภคะสัมปทา.... ได้แก่ เราจะได้โภคะสมบัติทั้งหลาย ก็เพราะ ศีล
สีเลน นิพพุติงยันติ..... ได้แก่ เราจะถึงพระนิพพาน ก็เพราะ ศีล
ตัสมา สีลัง วิโสธะเย ....ได้แก่ ขอท่านทั้งหลายจงยังศีลให้ถึงพร้อม
ภาวนา
สมถภาวนา อุบายทำจิตให้สงบ เจริญสมาธิ
วิปัสสนาภาวนา การรู้แจ้งเห็นจริงในไตรลักษณ์ หรืออุบายเจริญปัญญา
ขอให้ก่อนจะพ้นทุกข์ จงรู้จักกำหนดทุกข์ คือความยึดมั่นถือมั่นว่าเราของเรา ว่าของเขาของเรา ว่ากายใจนี้มันปรุงแต่งทุกข์ ให้รู้จักให้เท่าทัน เห็นความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และอนัตตาไม่ใช่ตัวตนเป็นไปโดยลำดับจนเข้าใจความจริงว่ามีแต่ทุกข์แต่ปราศจากผู้ทุกข์ พบกรรมหรือการกระทำตามเหตุปัจจัยที่มีอยู่ แต่ผู้เสวยกรรมไม่มี หนทางบริสุทธิ์หลุดพ้นมีอยู่ แต่ผู้เดินทางไม่มีเจริญพร
Credit image by :
http://addboon.tarad.com/product.detail ... th_2879661
