ตามไปแล้วอ่ะครับ ทำไงจะได้ฟังบ้าง จะไปกราบที่วัดท่านก็มรณภาพไปแล้ว เฮ้อ...

อ่อ ขอโทษค่ะ ลิ้งค์สำหรับฟังตามนี้เลย http://www.fungdham.com/sound/junram.html

ขออนุโมทนารวมทุกคำแนะนำจากพี่ๆทุกคนเลยนะคะ

เหมือนอย่างที่คุณตะเกียงแก้วว่าเลยค่ะ เวลาเราหน้ามืด(ก็คงจะหน้ามืดเนี่ยแหล่ะ --")เราทำอะไรไม่ได้สำรวจตน ทำไปตามอำนาจกิเลสโดยไม่ได้เห็นเงาของตัววว่าที่ทำๆไปนั้นผู้รู้ผู้มีปัญญาเขามองเห็นจะว่าอย่างไร สภาพเราดูไม่ได้อย่างไร

จนพอมาตั้งสติ หยุดการกระทำทั้งหมดแล้วสำรวจตัวเองถึงได้มองเห็น หรือบางทีเห็นเหตุการณ์อะไรแล้วเอามาย้อนคิดเปรียบเีทียบกับตัวเองถึงได้คิดได้

ผ่านมาสองสามวัน ตอนนี้เราอาการเราดีขึ้นเยอะเลย ยังตัดไม่ได้เด็ดขาดก็ประคับประคองจิตใจให้ปกติๆไปก่อนใช่ไหมคะ

เห็นหัวข้อแล้วก็เลยเข้ามาอ่าน
เราก็เป็นเหมือนคุณเลยค่ะ
แอบรักกัลยาณมิตร เห่อ ๆ ความทุกข์ในความรัก มันเป็นความทุกข์ที่แสนสาหัสจริง ๆ นะคะ
เข้ามาอ่านแล้วก็ดีจังเลย คิดอะไรได้ค่ะ แต่พอนานไปก็เผลอใจไปอีก หรือได้คุยก็เผลอใจ แอบหวังอีกแล้ว แต่ก็รู้อยู่แก่ใจ ดูออก มองออกเค้าไม่รักเรา พยายามเตือนสติตัวเองเสมอ ว่าเพื่อนกัน ๆ เห่อ ๆ

โชคดีจัง ที่มีธรรมะ เพราะเวลาทุกข์ไม่มีสิ่งใดรักษาเราได้ดีเท่าธรรมแล้วนะคะ

คุณ sindyann ผู้ชายบางคนเขาก็แค่ดีใจที่ได้คุยกับเพื่อนที่รู้ใจ เข้าใจ เพราะเขาเหงา...เขาอยากมีใครสักคนเข้าใจและเพราะเขาเป็นคนดีในระดับหนึ่ง เราก็เผลอใจไม่ยาก กิเลสมันก็เป็นแบบนี้ เสียดแทงทำร้ายจิตใจเราตลอดเวลาเลย เราคิดไปเองทั้งนั้น

แต่ถ้าอยากมีคู่อยู่ ขอให้คุณสมหวังกับกัลยาณมิตรที่ดีสักคนหนึ่งก็แล้วกันนะคะ บางทีเขาอาจเป็นคู่ของคุณก็ได้ ตอนนี้เป็นเพื่อนกัน ต่อไปมันก็ไม่แน่...ก็เพื่อนชีวิต เพื่อนปฏิบัติธรรมกัน (ถ้าคิดจะเลือกแบบนั้น)ส่วนสำหรับเรา....หลายๆอย่าง...เหมือนเขาเกิดมาเพื่อเราเหลือเกินจนเราเพ้อเจ้อไป มีเรื่องบังเอิญมากมายระหว่างเรากับเขาจนเราเพ้อเจ้อไปนึกว่านี่บุญทำบุญแต่งมา.. ลืมไปว่าในโลกนี้ทุกคนเกิดมาคนเดียวตายคนเดียว ถ้าเราไม่ดันไปรู้ว่าเขามีใครอีกคน..เราคงคลั่งไคล้เขาอีกนาน คงไม่รีบตัดใจแบบนี้


ขอให้เจริญในธรรมนะคะ อย่าได้มีทุกข์กับความรักกันอีกเลย(จะดีกว่านะ ..ว่าไหม ^^)

คุณ taktay เราเองก็วันก่อนแอบคดเรือ่งนี้ค่ะ นั่งสำรวจว่าตัวเองที่ร้อนรนทุรนทุรายอยากครอบครองเขาเพราะอะไรนะ มันก็ไม่แคล้วกามตัณหาอ่ะค่ะ เมื่อคิดแล้วสารภาพกับตัวเองตรงๆแล้วละอายมากๆ ี่แท้เราก็ไม่แคล้ววนเวีัยนอยู่ไม่กี่เรื่อง จะมาบอกว่ารักเราบริสุทธิ์เหลือเกิน มันไม่จริงเลยอ่ะค่ะ เราอยากครอบครอง เราตอ้งการให้เขาจงรักภักดีกับเรา เราตอ้งการให้เขามองเรา กอดเรา

ไม่แคล้วเรือ่งพวกนี้นี่เอง

แ้ล้วถ้าวนเวียนอยู่เรื่องนี้จะบอกว่า นี่คือสภาพจิตที่ปกติของมนุษย์ มันไม่ใช่เลย มันอะไรไม่รู้ เง้อ ไม่อยากพูด รับตัวเองไม่ด้ายยย (แต่ก็ยอมรับค่ะ เพื่อจะปรับปรุงตัวน่ะ ในเมื่อรู้แล้วก็ต้องพยายามละต่อไป)

ตอนนี้ก็กำลังต่อสู้ค่ะ เพราะรู้สึกดีใจว่าตัวเองยังมีโอกาสเนื่องจากยังไม่ได้ตกร่องปล่องชิ้นกับใครทั้งนั้น มีสิ่งที่มีค่า คือ ความโสดอยู่ในมือ จะไปอยากทุกข์ทำไมใช่ไหมคะ ชีวิตคู่ถึงสุข..ก็สุกๆดิบๆ ไม่ได้สุขตลอดอย่างที่พี่ๆหลายท่านโพสให้อ่านไป อ่านตามแล้วก็คิดตามก็..อืม..เห็นด้วยทุกอย่าง ไม่ตอ้งดูใคร แค่ครอบครัวเรา พ่อแม่เราเอง ก็ไมไ่ด้สุขสันต์ลัลล้าตลอด การอยู่คนเดียวถึงชีวิตซ้ำซากแต่ก็ไม่ทุกข์เพราะคนอื่น แต่มันก็ต้องต่อสู้มากๆเลย ยิ่งไม่เคยมีแฟนยิ่งอยากมี แอร๊ย

อิอิ

ก็ต้องตะเกียกตะกายมากๆเลยล่ะ ไม่มีรูปใด สัมผัสรัดใจสตรีได้เท่ารูปและสัมผัสจากบุรุษ ฮิๆๆ มันจริงตลอดกาลลลลลล ถ้าตัดไม่ได้ก็เกิดตายไม่เลิกใช่ไหมคะ จะสำเร็จมากน้อยนั้นไม่รู้แต่ต้องพยายามให้มากที่สุด

ให้กำลังใจด้วยนะคะ สู้ๆๆ

โห้ ๆ ๆ.... เรื่องธรรมดาเรื่องปกติ..ขอรับ กระผมโดนเข้าเต็มๆ เลย ทั้งหวงทั้งหึ่ง เอ้ย..ทั้งหึง
เรียกว่ายังวัยสะรุ่นอยู่ เวลาผ่านๆ สักระยะ

แหะๆ.. หลายปี เริ่มเห็นสัจจะธรรม เห็นความเป็นกัลยาณมิตรมั่นคงยืนยาวกว่าความรักที่ประกอบกับความใคร่ มากนัก ตอนนี้ ผมและเธอ ยังเป็นกัลยาณมิตรกันอยู่ ทำบุญทำกุศลที่ไหน โทรหากันโอนเงินกันไปมา ไม่เคยชวนกันไปทำเรื่องเหลวไหล อิอิ..ไม่เหมือนที่หนังสือพิมพ์ลงข่าวนะจ้ะ ทุกวันนี้ก็ยังเป็นกัลยาณมิตรกันอยู่

เมื่อคิดถึงอดีต โชคดีแท้ๆ ที่แยกแยะคำว่ากัลยาณมิตรได้

ชอบใจมากครับ "ผู้ชายเน่าๆ" คิดได้ไงเนี้ยยยย
อิอิ...คิดบ่อยๆ ทุกวันๆ รับรอง ต้องหนีไปบวชแน่นอน

อ่านที่คุณวิริยะโพสแล้วชื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนใจจังเลย ความสัมพันธ์แบบนี้สิถึงจะดีอ่ะ เนอะๆๆ

ความเป็นเพื่อนยั่งยืนสุดๆแล้ว ความรักแต่พอดีจะเป็นสุข