สภาวะจิตอันขุ่นมัวเป็นเครื่องพันธนาการ
ดั่งคมหนามเริงร่าปราโมทย์ท่ามกลางกระแสจิต
ที่โอบรัดดวงใจให้ไร้เสรีภาพและบาดเจ็บจากริ้วรอยร้าวราน
หยาดเลือดและหยดน้ำตาเป็นเครื่องสักการะ
ด้วยศรัทธาแห่งกระแสธรรมดุจน้ำทิพย์
ช่วยลูบไล้บาดแผลให้จางหายไป

ถนนแต่ละสายคงไม่มีสายใด..ที่ราบเรียบและราบรื่นโรยด้วยมวลบุปผาชาติ
ตลอดเส้นทางเป็นย่อมมีบ้างที่จะประสบพบเจอกับหลุมน้อย ใหญ่ ที่คอยเติมเต็มอรรถรสแห่งชีวิตอยู่เสมอ

พลังบริสุทธิ์ พลังแห่งมวล"กัลยาณมิตร"ที่คอยเป็นกำลังใจ
และอยู่เคียงข้างกันในยามที่เริ่มอ่อนล้าและท้อแท้
"ทุกแรงกดดัน แรงแห่งวิปโยคทั้งหลาย"ที่โหมเข้ามา
เสมือนหนึ่งแรงผลักดันให้สู้ต่อไปและเป็นบทพิสูจน์ที่ล้ำค่า

ยิ้มหวานหวานรับดอกไม้บานในยามเช้า
อย่ามัวเศร้าโศกจิตชีวิตฝัน
แค่มายามาเรียนรู้ผ่านวัยวัน
คำคนนั้น..แค่น้ำลายปลายปากกา

แม้ฉันจะเป็นเพียงสายลมอันแผ่วเบา แต่ฉันจะไม่ท้อถอยต่อลมมรสุมที่รุมเร้า
เพียงสายลมที่ฉันหวังจะช่วยพัดพากระแสธรรมชำระใจให้ช่ำเย็น

"ฉันจะไม่เกลียดดอกกุหลาบทุกดอก … เพียงเพราะฉันเคยถูกหนามตำ"

ตราบใดศรัทธายังไม่สิ้น แสงแห่งธรรมย่อมประจักษ์
แม้บางวันฝันชื่น หรือบางคืนเฝ้าฝันร้าย
ทำชีวิตให้สดใส ทุกข์ไปใย ยิ้มระรื่นโลมเล้า..คลายเศร้าใจ

ภายใต้ความเดียวดายที่นิ่งเงียบ
เหมือนจะกู่ร้องเรียกหาสิ่งที่ขาดหายไป
หรือรอการตอบรับที่เลือนราง..
แล้วร่องรอยแห่งความหวังก็ค่อยๆ เลือนหาย
คงไม่ต่างอะไร..กับรอยยิ้มในขณะที่ใจเหนื่อยหน่ายเต็มที



เสียงเพรียกแห่งความเหงาในห้วงเวลาไม่เคยหยุดนิ่ง
ท่วงทำนองที่เชื่องช้า..เนิ่นนาน
รู้สึกได้ถึงความอับเฉาไร้ชีวิตชีวา
แววตาที่เคยลุกโชนกลับขุ่นมัว
แลเห็นความจริงที่ว่าความว่างเปล่าเดียวดายนั้น
กำลังบอกอะไรสักอย่างที่ใจ..ยากจะเข้าใจ..



มุมหนึ่งของชีวิต
ที่กำลังก้าวไปภายใต้ความเงียบ
ความเหงาจะโอบกอด..เราไว้
วันหนึ่งสายลมจะพัดพา..รอยยิ้ม
มาให้เห็นบ้าง..ในยามที่ใจเราอ่อนล้า
วันที่ใบไม้ร่วงโรยใบสุดท้ายมาถึง
ทุกๆ อย่างจะค่อยๆ เลือนหายไปกับกาลเวลา
จะหวังอะไรในขณะที่ก้าวเดิน..เมื่อใจไร้จุดหมาย



ขณะหลับตา..ยังวาดฝัน..เห็นรอยยิ้ม
แล้วความหวังจะยังงดงามอย่างที่ฝัน..หรือเปล่าหนอ.

..ดึงสติ..สะกิดตน..เร่งปฏิบัติ..มากขึ้นอีก..

ขอบคุณเค้าโครงเดิมจาก..หนุ่มใต้ใจดี..

ฉันจะไม่เลิกฝัน … เพียงเพราะบางฝันนั้นไม่เคยเกิดขึ้น
ฉันจะไม่หมดหวัง … เพียงเพราะใครบางคน..เดินจากไป
ฉันจะไม่เลิกพยายาม … เพียงเพราะความตั้งใจไม่เป็นผล
ฉันจะไม่เลิกศรัทธา … เพียงเพราะคำอธิษฐานไม่เป็นจริง

เวลาที่เราไม่ค่อยสบาย มักจะเกิดความหงุดหงิดใจ
จึงใช้กุศโลบายช่วยจิตมีงานทำในกุศล
สวดมนต์ เจริญอยู่ในกรรมฐาน เสวนาธรรม ก็ตาม
ล้วนใช้ธรรมเป็นโอสถรักษาใจให้คลายฟุ้งซ่าน ให้ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

..สุข..ไม่มี..ทุกข์..ไม่มี..มี​แต่​ความว่างเปล่า..
ไม่หลงยึดติดต่อสิ่งใด..หรืออารมณ์ใดอารมณ์หนึ่ง​..
ไม่มีตัวตน..ไม่มี​ความรู้สึก..​ที่ไม่​สามารถจับ​ต้อง​ได้..
คือ..ละ..​และวาง..จึงเกิด​ความว่างเปล่า..
นั้นล่ะ..ความสุข​ที่แท้จริง

"...กว่าจะเกิดได้ก็นานอยู่.....แต่ก็ใช่จะอยู่นาน
...สังขารนี้ต้องทนอยู่....แต่ก็ใช่จะอยู่ทน"

หลายชีวิต...ไม่มีโอกาศได้เห็นแสงวันพรุ่งนี้
สิ้นชีพชีวี...ตามวิถีอายุไข
หากวันนี้...ตื่นขึ้นมาเห็นแสงรำไร
ย้ำเตือนให้คิดดี~ทำดี...เวลาที่เหลือ..อาจไม่นาน

วารีกุญชร