การแก้ไข คือ เราต้องเปิดโอกาส ให้ตัวเอง
แต่ถ้าเราไม่ได้จริงๆ บางทีต้องหาเพื่อนที่ดี หรือไปปรึกษาญาติ พี่น้อง
ถ้ายังไม่ได้ ต้องปรึกษาแพทย์
บางทีเป็นโรคเครียดบางอย่างที่จะชอบเก็บตัว

หรือหาเพื่อนที่ดี ซึ่งต้องมั่นใจว่า ดีจริงๆ นะครับ เพื่อนที่ดี จะช่วยได้มากมายเลย

ความจริงแล้ว ผมก็อยากเชิญมามีตติ้ง แจ้งชื่อที่นี่

viewtopic.php?f=1&t=33727

เพราะที่มามีตติ้ง ที่ผ่านมา มีคนมาแล้ว น่าจะเวียนกันไปมา ประมาณ สองร้อยคน ซึ่งเป็นพวกเรา อย่างนี้แหละ ที่เล่นอินเตอร์เนทและสนใจศาสน
ในสองร้อยคนนี้ มีคนที่ไม่มีเพื่อนแบบนี้ จำนวนหลายคน

และตอนนี้มีเพื่อนธรรม กันไปเรียบร้อยหมดแล้ว โทรหากัน นัดคุยกัน ชวนกันไปวัด ตามสไตล์ที่ตนถนัด

อย่างนี้ ถ้ามา ให้บอกเลยว่า มาใหม่ ไม่รู้จักใคร เราจะจัดให้กับพี่เลี้ยงที่ ดูแลเรื่องนี้ได้เก่ง แป๊บเดียว คุณ ก็มีเพื่อนที่ดีแล้วครับ

แต่ถ้ายังไม่อยากมา คำแนะนำเบื้องต้น นั้นลองทำได้เอง เลยนะครับ เป็นขั้นตอนไป

ขอให้มีความสุข หายเร็วๆ เจอเพื่อนดีๆ มากๆ

ขอขอบคุณ คุณลุงจักรแก้วรัตนะ มากค่ะที่ให้คำแนะนำดีๆเท่านี้ก็มีกำลังใจขึ้นมาบ้างแล้ว

ธรรมะสวัสดีน้อง flipflop
อ่านเรื่องของน้อง flipflop แล้วทำให้นึกถึงตัวเองตอนเป็นเด็ก
มีส่วนคล้ายๆ กัน แตกต่างตรงเราค่อนข้างเจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจ
สมัยนั้น บางครั้งรู้สึกเบื่อชีวิตมากๆ แต่ไม่ใช่จะคิดสั้นนะ
บอกไม่ถูก เอาเป็นว่ารู้สึกหดหู่ เบื่อหน่าย
ไม่รู้ว่าจะเอาอย่างไงกับชีวิตของตนเองดี
พี่น้องก็เยอะนะ แต่เหมือนไม่ค่อยมี
เคยเดินผ่านโบสถ์คริสต์(วัดฝรั่ง) แล้วอยากจะเดินเข้าไปขอบวชก็มี
แต่โชคดี ที่ปัจจุบันมีสิ่งดลใจให้สนใจศึกษาธรรมะ
คงเป็นบุญเก่ากระมัง
เพียงอยากให้น้อง flipflop รับทราบว่า
ยังมีเราเป็นเพื่อนอีกคน โลกนี้ไม่ได้เงียบเหงา
หรือโหดร้าย อย่างที่ใครบางคนคิด
ดีแล้วที่ น้อง flipflop เข้ามาที่ลานแห่งนี้
เพราะที่นี่มีแต่กัลยาณมิตรทั้งนั้น
พวกเรายินดีรับฟังทุกเรื่องราวไม่ว่าสุขหรือทุกข์
อย่างเก็บตัวอยู่คนเดียวอีกต่อไปเลยนะจ๊ะ
มีความปรารถนาดีให้เสมอ
ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปจ้า

ปล.พอดีไปเจอธรรมะของท่าน ว.วัชรเมธี
เลยนำมาลงเพื่อให้พวกเรามีสติกับ

" ความรักอย่างรู้ตัว "

“ความรัก” เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราทุกคนอยู่แล้ว
ทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัว
สำหรับผู้ที่รักอย่างรู้ตัว ที่ใดมีรักที่นั่นก็มีความสุข
แต่สำหรับผู้ที่รักอย่างลืมตัว ที่ใดมีรักที่นั่นก็มีทุกข์
วิทยาการที่ว่าด้วยความรัก
จึงเป็นวิทยาการที่จำเป็นสำหรับเราทุกคน
ที่ในหัวใจยังคงมีเมล็ดพันธุ์แห่งความรัก
และมีโอกาสที่จะมีทุกข์เพราะความรัก

จากหนังสือ...รักแท้คือ กรุณา ของ ว. วชิรเมธี

เพราะเคยทำ"เหตุเสีย" มาในอดีต...มีการคะนองกายคะนองวาจามาคล้ายๆกับที่เหล่าเพื่อนผองกำลังกระทำต่อเรานั่นเอง...ผลคือทุกข์อันเผ็ดร้อนจึงปรากฏให้ได้เสวยเช่นนี้ บาปและผลย่อมสอดคล้องกันเสมอ...

เหตุเก่าในอดีตคือการไม่สำรวมกายวาจา ไม่มีเมตตาคนอื่น แกล้งเขาด้วยความคึกคะนองด้วยกิเลสนานาชนิด กรรมเหล่านั้นจึงนำเราไปให้ได้พบพาลมิตร ที่ไม่มีปัญญาแยกแยะบาปบุญคุณโทษ อาศัยตัณหา มานะกล้าของตนให้เเสดงออกทางกายบ้าง วาจาบ้างเพื่อเบียดเบียนคนอื่น ข้อนี้ พึงทำความเข้าใจให้ถูกตรงเสียก่อน .. เมื่อเข้าใจเรื่องกรรมและการให้ผลแล้ว ปัญญาจะสอนตนให้สามารถวางใจยอมรับผลที่กำลังประสบได้อย่่างไม่หวั่นไหว

เรื่องการแก้กรรมที่ทำไปแล้วนั้น ไม่อาจทำได้ในคติทางพุทธศาสนา..เพราะกรรมทำแล้วมีผลตั้งขึ้นทันที...เพียงแต่รอปัจจัยที่เหมาะควรอีกหลายอย่างที่จะประชุมกันเพื่อส่งผลให้ได้เสวย สิ่งที่ทำได้มีทางเดียวคือการเร่งขวนขวายกระทำบุญยกิริยา วัตถุ๑๐หรือโดยสรุปคือ ทาน ศีลภาวนาให้มาก อันเป็นการสร้างกำแพงไว้ป้องกันตน โดยเฉพาะการประพฤติศีลย่อมเป็นอุปการะที่ยอดเยี่ยมในยามฉุกเฉินหรือมีภัยเฉพาะหน้า ท่านผู้ถามพึงพิจารณาในเรื่องศีล ๕ของตนให้ดี ว่าบัดนี้ บกพร่องด่างพร้อยหรือไม่..โดยเฉพาะ ในข้อที่ว่าด้วยการใช้วาจา..

อนึ่ง พึงทราบว่า การหลีกเลี่ยงเพื่อนที่มีนิสัยพาลนั้น นับว่าเป็นมงคลแก่ชีวิต หากต้องคบคนพาลแล้ว การอยู่คนเดียวย่อมประเสริฐกว่าเป็นไหนๆ เพราะคนพาลมีแต่นำพาตนไปสู่ความเสื่อมแต่ถ่ายเดียว..

หากไม่มีเพื่ิอนที่ดีให้คบก็ไม่พึงเสียใจ... การที่ตนมีจิตใจที่ดี มีศีลและมีปัญญาย่อมได้ชื่อว่าเป็นผู้มีเพื่อนที่ดีที่สุด.คือใจที่ดีของตน. .สิ่งหรือบุคคลภายนอก เป็นเพียงอารมณ์ของวิบากของกรรมเก่า เราไม่มีอำนาจจะไปเปลี่ยนแปลงควบคุมแก้ไขหรือบังคับให้เป็นไปตามความต้องการของเราได้...แต่ใจนั้นอยู่กับตัว การแก้ไขด้วยการฝึกฝนให้เกิดปัญญา รู้ว่าอะไรเป็นประโยชน์หรือมิใช่ประโยชน์ อะไรมีคุณหรือโทษ อะไรควรใส่ใจหรือไม่ควร อะไรควรลึกซึ้งหรือไม่ควร อะไรมีสาระหรือไม่มีสาระ..เช่นนี้ย่อมสามารถพึ่งพาตนเองได้ไม่เอาตน ไปขึ้นกับอาการหรือท่าทีตลอดจนความเห็นของใครอื่นอันมีแต่จะทำตนให้เดือดร้ิอนโดยประการทั้งปวง โดยเฉพาะในหมู่พาลชนผู้ไม่มีความหวังดีแม้แก่ตนเอง แล้วพวกเขาจะหวังดีแก่คนอื่นย่อมไม่ใช่ฐานะที่จะเป็นได้..

เวลานี้เรายังอายุน้อย ไม่พึงเดือดร้อนใจจนเกินเหตุ ว่าจะไม่มีเพื่อน... สิ่งทั้งปวงล้วนเเปรเปลี่ยนตลอดเวลา..ต่อไปอาจมีเพื่อนฝูงมากมายก็ย่อมได้...ขอให้หมั่นทำแต่ความดีไว้ ผลดีย่อมจัดแจงให้ได้พบคนดีมีศีลธรรม คนพาลย่อมถูกกำจัดให้ห่างออกไป..ในไม่ช้า เราจะสามารถประจักษ์ในคุณเครื่องแห่งความดีว่าืืสามารถรักษาเราให้มีความสุขได้แท้จริง..

เมื่อมีปัญหา ควรเข้ามาขอคำแนะนำจากกัลยาณมิตรในที่นี้ ย่อมเป็นหนทางเพิ่มพูนปัญญา

อนึ่ง ขอเตือนว่า การติดต่อกับใครๆจากการติดต่อทางที่ผ่านอินเตอร์เน็ต ควรเพิ่มความระมัดระวัง เพราะไม่ทราบว่าใครหวังประโยชน์ใด คนที่เป็นกัลยาณมิตรจริงย่อมสามารถชี้ประโยชน์ด้วยการแนะนำผ่านเว็บได้ด้วยความเปิดเผย.. ดังนั้น ขอให้ระมัดระวังเรื่องนี้ให้มาก เพราะแม้รู้มาแล้วแต่ก็ยังพลาดท่าให้มิจฉาชนจนได้ ด้วยความรู้ไม่เท่าถึงการณ์ก็มีให้เห็นมากมาย..

ผมเห็นด้วย กับประโยคนี้อย่างยิ่งครับ
เนื่องจากผมและเพื่อนๆ กำลังจะจัดมีตติ้ง เพื่อไปทำบุญ ถวายพระไตรปิฎกกัน
จึงอยากเรียนอย่างนี้ว่า

ในมีตติ้งที่พวกเราไปด้วยกันนั้น ไม่แนะนำให้เปิดเผยตัวเป็นอันขาด
อย่างมากที่สุด เราจะรู้กันแต่ในชื่อ เช่น ท่านอื่นๆ จะรู้จักผมว่า พี่จักรแก้ว เพียงเท่านี้ครับ
ผมก็รู้จักน้องๆ ที่เคยคุ้นกัน ก็มี บัวลอยไข่หวาน อีบียูรัตนะ คุณ ปันน้ำใจ อย่างนี้เป็นต้น

หรือ เราอยากจะชื่ออะไร ก็ให้รู้จักแค่นั้น จะแนะนำให้ไม่มีการบอกว่า ใคร ชื่อจริงคืออะไร
ทำงานอะไร หรือ ให้เบอร์โทร แก่ใครเป็นอันขาดครับ แนะนำว่าไม่ให้เป็นอันขาด
เว้นแต่จะมั่นใจจริงๆซึ่ง คุณ จะรู้ได้เอง เมื่อคบกันไปนานๆครับ

ยังมีอีก บางท่านที่ไม่อยากให้รู้จัก แม้นามปากกา
ก็ไม่ต้องบอกเช่นกันครับ ให้มาบอกกับผมว่า
ท่่านไม่ต้องการบอกชื่อ ท่านขอตั้งชื่อใหม่ ก็ตามนั้นเลยครับ
ไม่ต้องบอกนามแฝงในธรรมจักรนี้เลยก็ได้ครับ
และให้ตั้งชื่อใหม่ตามใจชอบ เราจะเรียกกันด้วยชื่อเล่นที่ท่านตั้งเท่านั้นครับ
ในมีตติ้งพระไตรปิฏกของกลุ่ม เราจะเป็นอย่างนี้เสมอครับ

ผมก็รู้จักทุกคน แต่นามปากกา อย่างมากก็เพียงเท่านี้ เว้นแต่เขาจะบอกเอง
เพราะบางคนเราสนิทกันมากแล้ว เราจะไปอินเดีย หรือพม่าด้วยกันก็มีครับ

แต่แนะนำว่า สำหรับสมาชิกใหม่ที่เรายังไม่คุ้นกัน
อย่าบอกดีกว่าครับ ทั้งชื่อ และการทำงาน หรือเบอร์โทรใดๆ
ให้รู้จักกันไปแค่นามที่เราตั้งนี้แหละ พอแล้ว
และติดต่อกันทางข้อความส่วนตัว ก็เกินพอ ที่จะไปทำบุญด้วยกันนะครับ
อย่างนี้รับรองว่า จะไม่มีอันตรายใดๆ เลยครับ

ผมรับประกัน ความปลอดภัย และความลับ
ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ในการพบปะมีตติ้งกันครับ
ให้มีแต่เนื้อแท้แห่งการคบหา โดยไม่ต้องรู้จักอะไรกัน มากเลยครับ รับรองครับ

ปกติมีท่านผู้ประสบทุกข์ได้เข้ามาในลานธรรมฯเป็นจำนวนมาก เขาเหล่านี้เปิดเผยความทุกข์ในเว็บสาธารณะซึ่งเป็นจุดอ่อน ที่เหล่ามิจฉาชนที่แฝงมาในลักษณะเอื้อเฟื้อช่วยเหลือ สามารถมองเห็นได้ กระผมเล็งเห็นประโยชน์ในการเตือนเพื่อความระมัดระวังของท่านผู้ทุกข์จะได้ไม่ประสบทุกข์ซ้ำซ้อน จากการถูกหลอกลวง โดยเฉพาะการที่ผู้ทุกข์จะตกไปสู่ลัทธิคำสอนที่ไม่ถูกต้องย่ิอมเสียหายร้ายแรงเป็นภัยยาวนานในสังสารวัฏแก่ตนเอง ...จึงขอย้ำว่าแม้ในกรณีของกิจกรรมทางศาสนา ก็หาใช่เครื่องประกันว่าจะปลอดภัย ท่านที่ไม่แน่ใจในในสิ่งหรือคำสอนที่ได้ยินได้ฟังมาขอให้นำมาสอบถามกัลยาณมิตรในเว็บนี้ มีผู้รู้หลายท่านสามารถแนะนำได้..

นี่มิใช่ครั้งแรกที่เตือน แต่ได้เคยเตือนมาเป็นครั้งคราวแล้ว ..

กระผมมีเพียงเจตนาเตือนภัยผู้ทุกข์โดยประการเดียวเท่านั้น มิได้เจตนาจะกล่าวหาใครๆโดยเฉพาะครับ..

..

เห็นอะไร ไม่ดี หรือจะอันตราย ก็เตือนกัน ถูกต้องแล้วครับ

ไม่ดีเลยที่จะเอาอนาคตเราไปแขวนไว้กับสิ่งแวดล้อมภายนอก
กำลังใจจากคนอื่นนั้นไม่เที่ยงถาวรหรอกค่ะ
สร้างกำลังใจให้ตัวเองขึ้นมาดีกว่า พอเราเรียนดีๆ สุขภาพจิตใจแจ่มใสร่าเริง
กระแสความคิดความรู้สึกทางบวก มันจะแผ่ไปถึงคนอื่นได้เอง
ลองดูบุญกิริยาวัตถุ 10 นะคะ มีหลายข้อที่เราทำได้ทุกวันและไม่จำเป็นต้องเสียเงินมากมาย
พอเราสร้างเหตุดีๆแล้ว ผลที่ได้รับย่อมสมควรแก่เหตุค่ะ
เอาใจช่วยนะคะ

พี่ก็เป็นคนเก็บตัวค่ะแต่ว่าคนเก็บตัวไม่ได้หมายความว่าตลอดเวลา ช่วงที่น้องเศร้าต่างหากที่ความหดหู่มันจะเข้าเกาะกุมใจน้อง ทางแก้ที่พี่เคยทำก็คือเปลี่ยนบรรยากาศที่อยู่ให้จิตใจสบายขึ้น เมื่อใจสบายขึ้นแล้วการจะคบหามิตรนั้นก็จะง่ายขึ้นค่ะ อีกอย่างอย่าระแวงจนเกินไปกับความคิดของคนอื่นที่มีต่อเรา อย่าใส่ใจกับความคิดของคนอื่นมากไปและอย่าคิดแทนคนอื่น ความคิดเรานี่แหละค่ะที่น่ากลัว เปิดใจให้กว้างแต่ทำให้เป็นกลาง สร้างความมั่นใจให้ตัวเองด้วยค่ะยิ้มไว้เป็นด่านแรกก็ถูกแล้ว มิตรภาพที่แสดงออกทางภาษากายก็เริ่มจากยิ้มนี่แหละค่ะ

สวัสดีครับน้อง flipflop ก่อนอื่นก็ต้องขอเป็นกำลังใจให้น้อง สู้ต่อไปนะครับ
ซึ่งเมื่อก่อนนี้ตอนเรียนผมเองก่อเคยเป็นแบบน้องจึงพอเข้า บ้างสิ่งที่จะแนะนำได้ก็แค่เพียงขอให้
"อย่าเสียความเป็นตัวขอตัวเอง" และอย่ากแนะนำให้ลองนั้งสมาธิศึกษาธรรมดู ซึงตอนเรียนผมก็ใช้อยู่บ่ยๆ

ผมมาอ่านซ้ำ

การอยู่คนเดียว ไม่ใช่เรื่องเสียหาย
เพียงแต่ว่า การที่ไปอยู่ในห้องน้ำตามลำพัง ไม่สู้หน้าคน
หรือต้องไปแอบในห้องเล็กๆ แคบๆ

จึงเป็นเรื่องที่ต้องแก้ไข
ดังนั้น น้องต้องมีคนที่ไว้ใจได้ เช่น ญาติพี่น้อง คุณพ่อ คุณแม่ ช่วยทราบปัญหานี้ก่อนด้วยครับ
คิดว่า ตรงนี้ อาจจะเริ่มจากตรงนี้ก่อนครับ

ยิ่งถ้าเรามีความคิดไม่ดี เช่นน้อยใจ เสียใจ ยิ่งไม่ดี ต้องเปิดโอกาศ บอกให้ญาติ สนิทที่ใกล้ชิดเราทราบนะครับ