อันเนื่องมาจาก "เรารักกันมาก"
(ภาพประกอบเอื้อเฟื้อโดยคุณ แป๋ว SevenDaffodils ครับ)
พี่แอสตัน
แฟนที่คบกันมา 8 ปี โทรมาบอกว่าทำผู้หญิงท้อง
เรารักกันมากและน้องไม่เคยระแวงเรื่องนี้มาก่อนเลย
ทางผู้ใหญ่บ้าน น้องไม่ยินยอม ให้จดทะเบียนสมรสไว้ก่อน
และเราเองก็ทำใจไม่ได้ในตอนนั้น เราเชื่อว่าเค้าไม่ได้ตั้งใจ และจะกลับมา
แต่เราก็ดูและเข้าใจว่าไม่ เหมือนเดิม เค้าบอกความจริงว่า
เค้าอยู่กันมานานเป็นปีและผูกพันกัน
เค้าให้น้องยอมรับเราก็อยู่ส่วนเรา เค้าก็อยู่ส่วนเค้า
เราเจ็บปวดกับเรื่องนี้มากร้องไห้อย่างหนักและคิดฆ่าตัวตายด้วย
แต่ได้ครอบครัวและเพื่อน รวมทั้งBlogพี่เป็นกำลังใจ
จนมาวันนี้เรา เริ่มทำใจยอมรับมัน ติดที่ว่าครอบครัวต้องการเรียกเงินจำนวนหนึ่ง
ซึ่งเค้าก็บอกว่าจะหาให้ แต่เค้าก็โทรมาอ้อนวอนถึงความลำบากเมื่อให้เงินเราแล้ว
อยากถามพี่แอสตันว่า
1. การที่เราเรียกร้องค่าเสียหาย ที่เราเสียชื่อเสียงเป็นบาปไหมคะ
2. พรุ่งนี้น้องจะพบเค้าเพื่อเจรจาถ้าจบไม่ได้คิดว่าต้องฟ้องร้อง
ซึ่งไม่อยากให้เกิดเนื่องจากเราก็ยังก็จิตใจ
ไม่เข้มแข็งและอีกอย่างก็เป็นคนที่เคยรัก
3. เค้ายังอยากให้เรายังคงพูดคุย
และเมื่อเค้าลำบากก็ให้การช่วยเหลือ (อยากให้พูดจาเหมือนแฟนกัน)
น้องลำบากใจมาก เราควรมีวิธีวางตัว วางใจอย่างไรในเรื่องนี้
เพราะเราก็ติดใจว่าเราเอาเงินเค้ามา (แต่ผู้ใหญ่คงไม่ให้เก็บเองกลัวน้องเอาไปคืน)
น้องก็อ่านปัญหาที่ลง ในBlog ของพี่แอสตันเพื่อแก้ปัญหาเรื่องนี้
และรักษาจิตใจตัวเองมาโดยตลอด แต่ครั้งนี้
ถ้ามีคดีความเราเองก็อยากให้ใจตัวเองเข้มแข็งเพื่อแก้ปัญหาเรื่องนี้ให้ได้
ขอบคุณพี่แอสตันมากนะค่ะ
ผมมีข้อสังเกตอย่างหนึ่งว่า เวลามีคนมาร้องไห้ในบล็อกผม ว่าแฟนนอกใจ
รายไหนรายนั้นจะต้องพูดว่า "เรารักกันมาก"
ผมถึงกับขึ้นบัญชีดำประโยคนี้ไว้ ว่าเป็นประโยคที่ เชื่อถือไม่ได้เลย
ความรักเหมือนระดับน้ำ
มันขึ้นๆลงๆตามแรงดึงดูดของพระจันทร์กับปัจจัยอีก 108
วันนี้รักมาก ไม่ได้แปลว่าวันหน้าจะรักเท่าเดิม
ถ้าวันนี้มีใครมาบอกว่า "รักคุณ" ให้เชื่อเขาแค่ 40
อีก 60 ให้เผื่อใจไว้ว่าเขา "รักตัวเอง" เพราะพิสูจน์กันมาแล้วว่า
นอกจากพ่อแม่แล้ว หาคนอื่นที่จะรักเรามากกว่าตัวเอง ...ยากนัก
ใจจริง ผมไม่สนับสนุนให้ทำเรื่องถึงโรงถึงศาลหรอก
แต่ไหนๆ เรื่องมันก็เลยมาถึงขนาดนี้แล้ว จะค้านไปก็เห็นจะไม่ทัน
คือถามว่า มันบาปไหม มันไม่ได้บาปเพราะผิดศีล
แต่มันก็จะเป็นเวรเป็นกรรมติดตัวกันไป ถ้าเขาผูกใจเจ็บอ่ะนะ
คนเราเกิดมามีกรรมเป็นของตัวเองนะครับ
พระพุทธเจ้าท่านใช้สำนวนว่า มีกรรมเป็นเรือนเกิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์
ถ้าทำใจยอมรับได้ว่า โลกนี้ ไม่มีเรื่องฟลุ๊ก ทุกอย่างเกิดเพราะมีเหตุ
ก็น่าจะยอมรับได้ง่ายขึ้นว่า ทุกข์ของเรานั้น มันสมควรแก่เหตุแล้ว
โลกนี้ มันหมุนไปด้วยแรงกรรม ชาติก่อนเป็นผู้กระทำ ชาตินี้มารับผล
แล้วก็ เวียนกันเล่นบทบาทผู้กระทำ กับผู้รับกรรม ไปอีกไม่รู้จบ
พระท่านถึงบอกว่า เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร
อะไรที่แล้วไปแล้ว ก็ต้องรู้จักปล่อยให้มันแล้วไป
คนเราควรจะมีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน อย่าพิร่ำพิไรหวนไห้ไปถึงอดีต
เหมือนอดีตเราเคยได้ดอกไม้เข่งใหญ่ สวยสดชนิดตดใส่ก็ยังหอม
แบกไปชื่นชมดมนาน พาลดอกไม้ก็เริ่มเหี่ยวเฉาเน่าเฟะ
ก็ต้องรู้จักโยนมันทิ้ง โดยไม่คร่ำครวญว่ามันเคยหอมฟุ้งจรุงจิต
คือถ้ายอมรับเสียได้ อีกอย่างว่า คนเราเกิดมาพบกันชั่วครั้งคราว
เหมือนลมหนาวที่โชยพัดให้เรา ขุดเสื้อหนาวมาใส่
จะหนาวขนาดไหน มันก็ต้องผ่านไป ฤดูใหม่ก็จะต้องมาแทน
ฉะนั้น จะไปบ่นเสียดมเสียดายอะไร ถ้าบางคราวจะหนาวสั่น
บางวันก็อาจจะหนาวสั้นไปบ้าง
เราก็มีชีวิตอยู่ให้แฮปปี้มีสุขได้ไม่ว่าจะฤดูไหน
ถ้าเข้าใจธรรมชาติของมันอ่ะนะ
ส่วนเรื่องติดต่อคบหาเจรจาความกันต่อไปภายหน้า อันนี้อย่าได้ลังเลใจ
เอาตัวเอาใจเราให้แข็งแรง เข้มแข็ง เหมือนกระทิงแดง แรงเย่อร์เสียก่อน
หลังจากนั้น ค่อยว่ากัน ตามอัธยาศัยของน้องล่ะครับ
อย่าไปสวมบทแม่พระ ในเวลาที่เรายังกระท่อนกระแท่น
จะให้พูดจาคบหากันปกติได้อย่างไร ในเมื่อเราก็ยัง "ไม่ปกติ"
หายวันหายคืนนะครับ
ที่มา...Bloggang.com : aston27
