…อดีตนักธุรกิจผู้คร่ำหวดในวงการอสังหาริมทรัพย์คนหนึ่ง กล่าวไว้อย่างน่าสนใจว่า

" ในช่วงที่อสังหาริมทรัพย์กำลังเฟื่องฟู
ผมทุ่มเทชีวิตให้กับงานโครงการต่างๆ มูลค่านับพันล้าน
ผมทำงานวันละมากกว่า 14 ชั่วโมง
หลังเลิกงาน ผมใช้เวลาช่วงเย็นกินเลี้ยงสังสรรค์กับลูกค้า
วันหยุดจะใช้เวลาตีกอล์ฟและพูดคุยธุรกิจกับเพื่อนฝูง
ในปีหนึ่งผมกับภรรยารับประทานอาหารร่วมกันไม่ถึง 10 มื้อ
เป็นเช่นนี้เกือบสิบปี กระทั่งเกิดวิกฤตเศรษฐกิจ
ธุรกิจแทบทั้งหมดของผมพังพินาศ ผมสูญเสียทุกสิ่ง
ยกเว้นสิ่งเดียวที่ได้รับเพิ่มขึ้น
นั่นคือ ผมได้รับประทานอาหารร่วมกับภรรยาและลูกๆ ทุกวัน

ผมพบว่า ผมเพิ่งจะรู้จักภรรยาและลูกๆ ของผมจริงๆ ว่า
พวกเขาเป็นอย่างไร ทั้งที่ผมอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้มาสิบกว่าปี "


ครอบครัวจำนวนไม่น้อยอยู่ภายใต้ชายคาบ้านเดียวกันก็จริง
แต่อยู่กันแบบ " ต่างคนต่างอยู่" มากกว่าที่จะเรียกว่า " อยู่ด้วยกัน"
ความแตกต่างระหว่างการ " อยู่" สองลักษณะนี้อยู่ตรงที่
สมาชิกในครอบครัวมีกิจกรรมที่ต้องใช้เวลาและใช้ชีวิตร่วมกันมากน้อยเพียงใด


ต่างคนต่างอยู่ ครอบครัวที่มีลักษณะต่างคนต่างอยู่นั้น
สมาชิกทุกคนในบ้านต่างก็มุ่งภารกิจของตน


สามี…ใช้เวลาทั้งหมดเพื่อสร้างฐานะการเงินของครอบครัวให้มั่นคง
วันๆ จึงเอาแต่ทุ่มเททำงาน โดยแทบจะไม่มีเวลาให้กับครอบครัว
เมื่อเวลาผ่านไปนานวันเข้า ความห่างเหินระหว่างสมาชิกในครอบครัวก็เริ่มมาเยือน


ภรรยา…เมื่อเห็นว่าสามีไม่ค่อยมีเวลาให้ ก็เริ่มปรับตัว
พยายามหากิจกรรมนอกบ้านทำ ใช้เวลากับเพื่อนใหม่ มีสมาคมของตนเอง
และภายในใจลึกๆ ก็รู้สึกน้อยใจสามีที่ไม่มีเวลาให้


หากมีลูก เมื่อลูกเห็นว่า พ่อแม่ไม่ค่อยมีเวลาให้ ก็มุ่งหากิจกรรมต่างๆ ที่ตนเองสนใจ
ไม่มีความสนิทสนมกับพ่อแม่ และอาจเป็นเด็กที่มีปัญหาได้ เมื่อเติบโตขึ้น


ครอบครัวเมื่อต่างคนต่างอยู่นานวันเข้า ความสนิทสนมกันย่อมจืดจางลง
ลูกอาจจะเห็นว่าพ่อ เป็นคนแปลกหน้า ภรรยาอาจเริ่มไม่ไว้วางใจสามี
สามีก็รู้สึกรักภรรยาน้อยลง
ในที่สุดบรรยากาศความรักความอบอุ่นในครอบครัวจืดจางไป


ทุกคนจะกลายเป็นเหมือนคนแปลกหน้าที่เดินไป เดินมาในบ้านหลังเดียวกัน


อยู่ด้วยกัน ส่วนบ้านทุกคนอยู่ด้วยกันนั้น
สมาชิกทุกคนในบ้านจะมีการใช้เวลาร่วมกัน 3 อย่าง
คือ อย่างสนิทสนม อย่างสม่ำเสมอ และอย่างเสมอต้นเสมอปลาย


การใช้เวลาร่วมกันอย่าง " สนิทสนม "
ครอบครัวจะมีความสุขก็ต่อเมื่อสมาชิกทุกคนใช้เวลาร่วมกันอย่างมีประสิทธิภาพ
มีกิจกรรมที่ทุกคนจะได้มีโอกาสพูดคุยแลกเปลี่ยนเพื่อจะรู้จักกันมากขึ้น
มีการไปเที่ยวหรือเล่นสนุกร่วมกัน
เป็นช่วงเวลาที่ทุกคนสามารถแสดงออกซึ่งความรักที่มีให้แก่กัน


การใช้เวลาร่วมกันอย่าง " สม่ำเสมอ "
หมายถึง สามีภรรยาและสมาชิกในครอบครัวมีเวลาให้แก่กันเป็นปกติ
ไม่ใช่นานๆ ครั้ง แต่ทำอย่างสม่ำเสมอ
โดยสมาชิกในครอบครัวไม่ต้องรอคอยหรือคาดหวัง
โดยแบ่งเวลาให้กับครอบครัว ให้กับสิ่งต่างๆ ในแต่ละวันอย่างเหมาะสม
และใช้เวลาให้เป็นไปตามนั้น


การใช้เวลาร่วมกันอย่าง " เสมอต้นเสมอปลาย "
หมายถึง เมื่อแต่งงานอยู่ร่วมกัน
แรกๆ อาจจะมีเรื่องให้พูดคุยกันมากมาย แต่พออยู่ไปนานวันเข้า
เรื่องที่จะพูดคุยกันหรือกิจกรรมที่ทำร่วมกันก็อาจลดน้อยลง
ต่างคนต่างก็ทำกิจวัตรของตนไป
การอยู่ร่วมกันไปนานวันเข้าก็อาจกลายเป็นความเบื่อหน่ายได้
หากทั้งสองไม่ได้ใช้เวลาทำกิจกรรมร่วมกัน ได้หัวเราะ
ได้พูดคุย สนุกสนาน มีเรื่องให้ช่วยกันคิดช่วยกันทำอย่างต่อเนื่อง
ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีการใช้เวลาร่วมกันอย่างเสมอต้นเสมอปลายตลอดชีวิตสมรส


ครอบครัวที่ใช้เวลาร่วมกัน สมาชิกทุกคนในครอบครัวจะมีความสุข
เพราะได้รับการเติมเต็มความรัก ความสนุกสนาน ความสนิทสนม ความผูกพัน
ซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการมากกว่าชีวิตครอบครัวที่ต่างคนต่างอยู่
ต่างคนต่างแสวงหา ความสุขในส่วนของตน
แต่กลับปล่อยให้ความเหงาและบาดเจ็บเกิดขึ้นแก่คนในครอบครัว


สมาชิกในครอบครัวควรอยู่บ้านเดียวกันและบ้านเดียวกัน
ควรมี " กิจกรรม" เพื่อให้สมาชิกทุกคนได้อยู่ด้วยกัน


สร้างสรรค์กิจกรรมเพื่อการใช้เวลาร่วมกันอย่างมีคุณค่า


การมีกิจกรรมร่วมกันในครอบครัวนั้น
เป็นเรื่องที่มีความจำเป็นและสำคัญอย่างยิ่ง
ในการสร้างความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นต่อกัน
เพราะมิเช่นนั้นแล้วทั้งสามี ภรรยา และสมาชิกในครอบครัว
จะมุ่งให้เวลากับสิ่งที่ตนเองสนใจโดยไม่สนใจสมาชิกคนอื่น


ครอบครัวจำนวนมาก ไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับบรรยากาศ
ที่ได้ใช้เวลาทำกิจกรรมร่วมกันมานานแล้ว
บางทีอาจจะเป็นเวลาเกือบสิบปีแล้วที่ไม่ได้รับประทานอาหารด้วยกัน
ไม่มีโอกาสได้พบปะสังสรรค์กันอย่างแท้จริง
ทุกคนมีสภาพต่างคนต่างอยู่ ไม่มีความใกล้ชิดกัน
สิ่งที่เกิดขึ้นคือปัญหาในครอบครัวระหว่างสามีภรรยาเกิดขึ้นอยู่เนืองๆ
เพราะมีช่องว่างในความเข้าใจกัน ไม่มีช่วงเวลาในการแบ่งปันความรู้สึกนึกคิดกัน


ดังนั้น หากต้องการให้ครอบครัวอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข
จวบจนวันสุดท้ายของชีวิต เราจำเป็นต้องเห็นคุณค่าสมาชิกในครอบครัว
ต้องมีความรู้สึกอยากอยู่ใกล้ชิด อยากใช้เวลาร่วมกัน
อยากช่วยเหลือสนับสนุนให้คำปรึกษา ฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ ไปด้วยกัน


สิ่งที่จะช่วยได้คือ การจัดกิจกรรมที่สมาชิกในครอบครัว
ใช้เวลาร่วมกันอย่างสนิทสนม อย่างสม่ำเสมอ และอย่างเสมอต้นเสมอปลาย
สิ่งที่ควรทำและสามารถทำได้หากต้องการอยู่ด้วยกันในครอบครัวอย่างมีความสุข อาทิ


เห็นคุณค่าการใช้เวลาร่วมกัน ครอบครัวหลาย ครอบครัวมักจะอ้างว่า

"ผมไม่มีเวลา"

"เวลาของเราไม่ตรงกัน"

" กลับถึงบ้านก็เหนื่อยแล้ว ไม่ค่อยอยากคุยกับใคร"

"ผมบอกไม่ได้ว่าจะว่างเมื่อไร"

ข้ออ้างเหล่านี้คงเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยที่เราต้องก้าวข้าม
หากเราเห็นคุณค่าความสำคัญของครอบครัวที่เรารัก
เราคงปรารถนาให้คนที่เรารักมีความสุข อยากใช้เวลาอยู่ใกล้ชิด
โดยอาจต้องแลกกับความสุขส่วนตัว
ต้องเห็นความสำคัญและให้ความสำคัญเป็นอันดับต้นๆ


การวางแผนใช้เวลาร่วมกัน
โดยนำตารางเวลาของแต่ละคนมาพิจารณา
เพื่อจัดสรรเวลาที่จะใช้ร่วมกัน สามีภรรยาควรเปิดเผย
และสื่อสารแผนการทำงาน และสภาพการทำงานทั้งในสภาพปัจจุบัน
และอนาคตที่พอจะคาดการณ์ได้
เพื่อให้สามารถวางแผนจัดสรรเวลาในการใช้ร่วมกันได้


เช่น จัดสรรวันพักร้อนให้ตรงกัน
รู้ว่าวันไหนจะรับประทานอาหารเย็นร่วมกันได้
วันไหนจะไปเยี่ยมญาติ ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ หรือทำสิ่งต่างๆ ร่วมกัน เป็นต้น
การวางแผนล่วงหน้าจะช่วยให้เกิดความมั่นใจว่ามีเวลาที่จะใช้ร่วมกันเสมอ


ใช้เวลาเล็กน้อย ที่อยู่ร่วมกันให้มีประสิทธิภาพสูงสุด
การทำกิจกรรมร่วมกันอาจไม่ต้อง ใช้เวลามาก
แต่เป็นการใช้เวลาให้เกิดประโยชน์สูงสุดมากกว่ากิจกรรมที่เราทำได้
โดยไม่เบียดบังภารกิจที่ทำอยู่


เช่น การรับประทานอาหาร ควรให้การรับประทานอาหารร่วมกันทุกครั้ง
มีความหมายในหลายครอบครัว
มักจะไม่ค่อยให้ความสำคัญกับเวลาช่วงนี้มากนัก
ทั้งๆ ที่อาจจะเป็นเพียงเวลาเดียว ที่ได้อยู่ร่วมกันพร้อมหน้าพร้อมตา
ในบางครอบครัวจะตั้งอาหารไว้ ใครจะรับประทานเมื่อใดก็ได้
หรือไม่ก็ต่างคนต่างรับประทานกันก่อนกลับบ้าน
ไม่มีการนัดหมายกันทั้งที่ยังพอมีเวลาสามารถรับประทานร่วมกันได้
ทำให้หลายครอบครัวทิ้งเวลาช่วงนี้สูญไปอย่างเปล่าประโยชน์


ในความเป็นจริง เวลารับประทานอาหาร
ควรเป็นเวลาที่เราฉวยโอกาสใช้เวลาช่วงสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน
พูดคุยเอาใจใส่ห่วงใยกัน เป็นช่วงเวลาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ประจำวัน
หรือช่วยกันแก้ไขอุปสรรค ปัญหาที่ต้องจัดการให้เสร็จในวันต่อไป
ดังนั้น จึงควรตั้งเวลาในการรับประทานอาหาร
ไม่ว่าจะเป็นมื้อเช้า มื้อเย็น หรือหากมีอุปสรรคจริงๆ
ก็อาจนัดหมายกันในวันสุดสัปดาห์ ซึ่งหากทุกคนเห็นคุณค่าของเวลานี้
และใช้อย่างมีประสิทธิภาพ
เราจะพบว่า เป็นช่วงเวลาแห่งความสุขของครอบครัวเลยทีเดียว


การออกกำลังกายยามเช้า
สามีภรรยาและลูกๆ อาจจะนัดกันตื่นเช้าขึ้นอีกสักนิด
เพื่อไปวิ่งออกกำลังกายด้วยกัน สัก 15-20 นาที
ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปทำภารกิจของตน
หากไม่สะดวกที่จะออกไปนอกบ้าน
ก็อาจจัดให้มีเครื่องออกกำลังกายภายในบ้าน
และใช้บริเวณนั้นให้เป็นประโยชน์ทุกๆ เช้า
สมาชิกในบ้านก็จะมีโอกาสมาใช้เวลาร่วมกัน

การพูดคุยก่อนเข้านอน
ช่วงเวลาก่อนเข้านอนควรเป็นเวลา
ที่ทุกคนได้ผ่อนคลายจากปัญหาและความตึงเครียด
ที่ประสพมาตลอดทั้งวัน
สามีภรรยาควรฉวยโอกาสนี้สร้างความสัมพันธ์ที่อบอุ่น อ่อนโยน
พูดคุยภาระปัญหา ให้กำลังใจกันในการเผชิญวันใหม่
ควรหลีกเลี่ยงการสร้างแรงกดดันให้แก่กัน การต่อว่าต่อขาน
ความไม่พอใจที่เก็บกดมาตลอดวัน
หากเป็นเช่นนี้ยิ่งเพิ่มความเครียด ความวิตกกังวล
ความไม่สบายใจ ทำให้ความสัมพันธ์แตกแยกได้ง่ายขึ้น


การจัดกิจกรรมวันหยุด
จัดวันหยุดบางวันเป็นวันพิเศษ เพื่อให้สมาชิกในครอบครัวมีโอกาสรวมตัวกัน
โดยมีเป้าหมายร่วมกันทำบางสิ่งบางอย่างเช่น
ช่วยกันทำอาหารในงานวันเกิดของสมาชิกในครอบครัว
ช่วยกันทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่ เป็นต้น
จุดมุ่งหมายเพื่อให้ทุกคนได้ทำงานร่วมกัน
ทำให้ความสนิทสนม ผูกพันและเกิดความสนุกสนานในครอบครัว


การมีกิจกรรมในครอบครัวนั้น เป็นเรื่องที่มีความจำเป็น
และสำคัญอย่างยิ่งในการสร้างความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นต่อกัน
ครอบครัวที่ใช้เวลาร่วมกันอย่างสนิทสนม
สม่ำเสมอและเสมอต้นเสมอปลาย
จะทำให้สมาชิกในครอบครัวมีความผูกพันรักใคร่
และมีความสุขที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน


ทุกครอบครัว ควรให้ความสำคัญในการทำกิจกรรมร่วมกันอย่างต่อเนื่อง
ไม่ควรเห็นว่าเป็นเรื่องไร้สาระ
หรือเปรียบไม่ได้กับเวลาที่จะนำไปใช้ในการทำธุรกิจหรือกิจกรรมนอกบ้านต่างๆ
เพราะหากเรารู้สึกว่าชีวิตนอกบ้านมีความสุข สนุกกว่าอยู่ในบ้าน
นั่นย่อมหมายความว่า สัญญาณอันตรายของชีวิตคู่เริ่มเกิดขึ้นแล้ว


ที่มา... นิตยสารแม่และเด็ก ปีที่ 24 ฉบับที่ 346 ธันวาคม 2543
ห้องสมุด E-LIB