เรื่องนี้ น่าลำบากใจเพราะหากพ่อไม่เปิดใจรับฟังอะไรๆเสียแ้ล้วก็ยากที่จะแก้ไขตนเองให้ยุติการเบียดเบียนครอบครัวได้ ..เพราะคนที่ต้องแก้ไขก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากพ่อเองนั่นแหละ เมื่อคิดเองไม่เป็นก็จำต้องฟังคำเตือนของคนอื่น
คนบางคนประมาทขาดสติไป แต่เมื่อคนอื่นเตือนหรือห้ามปรามก็กลับได้สติเห็นโทษของการกระทำผิดพลาดสามารถแก้ไขตนให้เปลี่ยนพฤติกรรมได้ .. แต่บางคนเพราะเป็นคนว่ายาก มีมานะกล้า ถือดีว่าตนรู้ดีกว่าคนอื่นๆแต่ไม่มีปัญญาแยกแยะผิดชอบชั่วดีได้ ก็หลงมัวเมาไปกับตัณหาจนโงศีรษะไม่ขึ้น ก็ย่อมบันเทิงในการเบียดเบียนครอบครัวบริวารและผู้เกี่ยวข้องรอบตัวอย่างน่าสงสาร...
ท่านผู้ถามพึงทราบว่าสิ่งที่ท่านและแม่ประสบอยู่นี้ หาได้มาจากความซวยหรือเคราะห์ร้ายหรือเทพเจ้าใดๆสาปหรือสร้างมาให้ไม่ พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนไว้ว่า สิ่งทั้งปวงย่อมไหลมาจาก"เหตุ"ทั้งสิ้น....จากความจริงข้อนี้ท่านจึงควรทราบว่า แม้ในอดีตกาลอาจนานจนท่านจำไม่ได้ ท่านเองก็เคยประพฤติตนด้วยความประมาทมัวเมาเช่นเดียวกับพ่อมาก่อน แม้แม่เองก็ทำนองเดียวกัน บาปกรรมนั้น บัดนี้ได้เหตุปัจจัยนำผลมาส่งให้ต้องทุกข์ใจร่วมกัน ..เพราะอำนาจของกรรมนั้นย่อมจัดแจงนำพาสัตว์ที่มีอุนิสัยคล้ายคลึงกันให้เกิดมาร่วมวงศ์ตระกูลกัน..จึงเป็นช่องทางให้ตนต้องเสวยผลอันไม่น่าปรารถนาของบาปเก่าได้โดยง่ายดาย..พ่อนั้นเป็นเพียง"อุปกรณ์"ในปัจจุบันที่เป็นปัจจัยให้บาปเก่ามาส่งผลเท่านั้น ตัวพ่อเองก็กำลังทำ"บาปใหม่"...เพื่อที่จะได้ไปมีฐานะอย่างท่านผู้ถามและแม่ในอนาคตอีกนับร้อยพันชาติ ..
ดังนั้น จึงต้องวางใจยอมรับผลกรรมนี้เสียก่อน ทั้งนี้เพราะเข้าใจด้วย"ปัญญา"ว่า เพราะเหตุมี ผลจึงมีได้เช่นนี้และนำความรู้ไปบอกแก่แม่ เพื่อเป็นปัจจัยแก่การมี"สัมมาทิฏฐิ" อันเป็นมงคลแก่ตนทั้งในปัจจุบันและภพหน้าต่อไป แล้วพึงให้อภัยแก่พ่อเสีย จากนั้น ทั้งทั้งแม่และลูก พึงเจริญกุศลอันได้แก่บุญยกิริยาวัตถุ๑๐ให้ต่อเนื่อง..โดยเฉพาะการตั้งเจตนาที่จะประพฤติศีล๕อย่างแน่วแน่..อาศัยกุศลที่ทำให้บ่อยและมากนั้น ตั้งอธิษฐาน ให้ช่วยปัดเป่าความเดือดร้อนใจจากพฤติกรรมของพ่อแผ่บุญให้พ่อ ขอให้อำนาจบุญเปลี่ยนใจพ่อให้กลับได้สติหันเหออกจากบาปกรรมที่กำลังมัวเมาอยู่...
ควรยุติการบ่นพร่ำต่อว่าหรือบอกสอนพ่อเสีย เพราะนอกจากไม่เกิดประโยชน์แล้ว อาจมีโทษตามมาเ่ช่นการทำร้ายร่างกายหรือผรุสวาจาที่ไม่มีผลดีแก่ใครทั้งในปัจจุบันและภพหน้า..วางใจเป็นอุเบกขาด้วยความรู้ว่า"สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน" พ่อทำไม่ดี พ่อก็ต้องไปรับผลเอง เราและแม่หาได้ต้องไปรับผลกับพ่อไม่ ... หากเราและแม่ทุกข์ใจไม่พอใจด้วยโทสะกับการกระทำของพ่อ เราและแม่นั่นแหละกำลังทำบาปใหม่อยู่ และต้องไปนรกอบายเพราะเหตุนี้เอง ไม่ใช่พ่อทำให้เลย.....
สัตว์ทั้งหลาย บันเทิงยิ่งแล้วในบาปกรรมอยู่ เมื่อต้องเสวยทุกข์เพราะบาปนั้น ก็อาศัยทุกข์นั้น"ทำบาปใหม่"เพื่อทุกข์ต่อไป เป็นกงกรรมกงเกวียนเช่นนี้ไม่สิ้นสุดเลย..
ขอให้พ้นทุกข์ครับ
