วันเวลาปัจจุบัน 19 มี.ค. 2024, 18:10  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 329 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5 ... 22  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 พ.ค. 2010, 01:04 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


พลัดพรากจากสิ่งที่รัก เป็นทุกข์
ได้ในสิ่งที่ไม่อยากได้เป็นทุกข์....
คุณเป็นทุกข์ข้อแรก
ส่วนสามีเป็นทุกข์ข้อหลัง....
ทั้งคุณทั้งเขา ทุกข์ทั้งคู่

เราไม่อยากจากเขา อยากอยู่กับเขา...เป็นสุขเมือมีเขาอยู่ใกล้ๆ
แม้เขาจะบอกย้ำ...ซ้ำๆกี่หนกี่ครั้งว่า "ไม่รัก" เราก็ยังไม่ยอมเข้าใจ
ความรู้สึกของเขา....อยากสนองความรู้สึก "รัก" ของเราฝ่ายเดียว
จึงทำให้เขายิ่งทุกข์....แล้วเราก็ไม่ได้มีความสุขไปด้วยเลย....
แม้จะมีวันนี้....วันที่อยุ่ด้วยกัน....ใกล้กันแกค่เอื้อม...แต่เหมือน
อยู่คนละฟากฟ้า....เพราะ "ใจ" เขาไม่มีเราอยู่ใกล้

ส่วนเขา..อยากจาก...อยากอยู่ไกลๆ....แต่จำเป็นต้องอยู่
จำทนต้องเห็นหน้า.....แล้วประโยชน์มันหาได้อย่างไร?
ตรงไหน?.....เราก็ไม่ได้ในสิ่งที่อยากได้...เขาก็ไม่ได้ในสิ่งที่อยากเป็น
มีแต่เสริมสร้างความทุกข์ทั้งคู่....หากยอมจากกันตอนนี้...ยังพอจะเหลือ
ความรู้สึกที่ดีๆให้กันและกันบ้าง....ถ้ายังขืนทนอยุ่กันต่อไป....จะไม่เหลือ
แม้กระทั่งสายใยเส้นสุดท้าย......

ฝืนใจตัวเอง....ไม่ให้รักเขา...เรายังทำไม่ได้....แล้วจะให้เขาฝืนใจของเขา
ทำในสิ่งที่เราต้องการ.....จะเป็นไปได้อย่างไร?.....

หากรักเขาอยู่....และยอมรับว่าที่ผ่านมาเราผิด....ก็ลองเป็นฝ่าย "ให้" เขาดูซิค่ะ
โดยการปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่ "อยาก" บ้าง...แล้วยอมรับ "ผล" ของการกระทำในอดีต
ของเรา....ไม่มีใครหลีกหนี "ผล" ของเหตุได้...สู้ทำใจให้เบิกบาน มองดูเขา
เดินจากไป...ยอมรับว่าถึงเวลาที่เราควรจะต้องแยกจากกันแล้ว...แม้จะเป็น
"ทางที่ไม่อยากเลือก" แต่ถ้าจะทำให้"คนที่เรารัก" มีความสุข...สู้ทำใจเราให้ยินดี
กับความสุขของเขา ดีกว่าจะรั้งเขาไว้ได้แต่ตัว...ไม่นานเขาก็จะหาทางไปอยู่ดี

ไม่ได้มีเจตนาจะซ้ำเติม...แต่อยากให้คุณคิดถึงใจเขา...ใจเราบ้าง...อย่าคิดถึง "เรา"
ฝ่ายเดียว....ไม่มีใครที่อยากจะให้ครอบครัวมีปัญหา...ไม่มีใครที่อยากจะแยกจากกับ
คนที่เรารัก...แต่ในเมื่อถึงเวลา....อย่างไรเราก็ต้องจาก...ไม่จากเป็นในวันนี้
ก็ต้องจากตายในวันข้างหน้าอยุ่ดี....ไม่มีอะไรคงทนตลอดไป..

ที่เห็นชัดเจนที่สุดก็คือในระยะเวลาอันใกล้นี้... เขาก็ต้องไปต่างประเทศอยู่แล้ว
ถึงอย่างไร?...คุณกับเขาก็ต้องแยกกันอยู่ดีแล้วจะมัวคร่ำควรญหวนไห้...
เศร้าใจไปทำไมกัน....รู้ก่อนอย่างนี้..ก็เป็นการดีที่เราจะได้เริ่มทำใจ....
เตรียมตัวรับเหตูการณ์ที่จะเกิดขึ้น....คุณก็เป็นคนบอกเองว่าตลอดเวลาสามสี่ปีที่ผ่านมา....
คุณก็เลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอด....มีเขาอยู่ใกล้ๆก็เหมือนไม่มี....
แล้วคุณจะมาเป็นทุกข์ด้วยเรื่องอันใด....ในเมื่อเขาจะไปหรืออยู่
มันก็มีค่าไม่ต่างกันเลยในสภาพของความเป็นจริง.....ที่คุณทุกข์และโศรกเศร้าอยู่นี้
เพียงเพราะ "ใจ" คิดว่าเขาจะไม่อยู่....ทั้งๆที่ตอนเขาอยู่....ก็ไม่ได้ดีกว่าตอนที่
เขาจะไปเลย.....ทั้งหมด....มันอยู่ตรง "ใจ" ของคุณเองทั้งนั้น

ทุกคนเกิดมา ไม่มีใครไม่ทุกข์...มีแต่น้อยกับมาก...ขึ้นอยู่ว่าเราจะ "ทน" และ
รับมันได้แค่ไหน?.....คำแนะนำทั้งหลาย....ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากมาย
เท่ากับการทำ "ใจ" ของเรา...ให้รับได้ไม่ว่า ทุกข์จะมากหรือน้อย.....
ถ้าวันนี้เรารู้สึกแย่....ก็ต้องคิดว่าพรุ่งนี้จะต้องดีกว่าวันนี้...ทำใจตั้งรับ.....
ไม่ว่าแดดจะร้อนจ้าหรือมีพายุ...ฝนจะตกหนัก....ก็ตั้งรับไม่หวั่นกับแดด
หรือฝน....แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็จะผ่านไปเอง....

จงเป็นแม่ที่เข้มแข็ง....ดูแลคนที่คุณควรจะ"รัก" และเขา "รัก" คุณอย่างแท้จริง
ดำเนินชีวิตต่อไป...อย่างมั่นคงไม่เสียขวัญ....เป็นกำลังใจให้นะค่ะ......

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 พ.ค. 2010, 08:24 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ก.ย. 2009, 09:31
โพสต์: 292

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะคุณวิ...
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุณคงไม่ต่างจากท่านอื่นๆมาก สิ่งเดียวที่คุณต้องพยายามทำคือ ต้องทำใจยอมรับให้ได้ค่ะ มันอาจไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็เป็นสิ่งที่ทำได้ เพราะจะทำให้คุณมีความทุกข์น้อยลง เรื่องของใจเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนส่วนมาก ใจคุณไม่อยากให้เขาไป ทั้งๆที่คุณก็ทราบว่าถึงอย่างไรเขาก็ต้องไปอยู่ดี คุณทุกข์ที่เขาจะไปจากคุณ ส่วนเขาทุกข์ที่ต้องอยู่กับคุณ ก็เป็นความทุกข์เหมือนกัน เพียงแต่คนละสถานะ
มีคนเคยบอกดิฉันในช่วงที่ดิฉันกำลังอกหัก ถ้ารักเขาจริง ควรยินดีกับความสุขของเขา ควรยินดีกับสิ่งที่เขาเลือก ช่วงแรกๆดิฉันก็ทำไม่ได้หรอกค่ะ แต่ทุกอย่างก็ต้องฝึก ฝึกไปเรื่อยๆ ทำใจไปเรื่อยๆ แผ่เมตตาให้เขา อวยพรให้เขามีความสุขกับทางที่เขาเลือก ทุกวันนี้ดิฉันก็ทุกข์น้อยลงจากเรื่องของเขา ไม่เจ็บไม่ปวดกับเขาแล้ว ชีวิตเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น
เป็นกำลังใจให้คุณวิผ่านเรื่องนี้ไปได้นะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 พ.ค. 2010, 08:35 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 พ.ค. 2010, 08:36
โพสต์: 191

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณพี่ทักทายค่ะ หนู จะทำใจให้ได้ไม่ทุกข์นะคะ จะให้เขาไปคะแต่หนูกับลูกจะอยู่ที่เดิมตรงนี้ เพราะลูกไม่ค่อยได้เจอกันกับพ่อเค้ายิ่งตอนนี้เวลาคิดถึงคอยแต่จะถามหาเค้า

ขอบคุณคุณปริตา นะคะ สำหรับกำลังใจวิจะพยายามผ่านไปให้ได้ค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 พ.ค. 2010, 10:18 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 08 เม.ย. 2010, 09:08
โพสต์: 56

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะ คุณวิ เป็นกำลังใจให้คุณวิ ผ่านพ้นไปได้นะคะ อยากจะบอกว่าเวลาจะช่วยให้เราผ่านมันไปได้จริง ๆ ค่ะ อดทน และเข้มแข็งนะคะ คุณวิยังมีลูกสาวที่น่ารักอยู่ คิดถึงคนที่รักเรามากที่สุดให้มากๆ นะคะ :b4: :b4:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 พ.ค. 2010, 14:16 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 เม.ย. 2010, 14:41
โพสต์: 154

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ยังเป็นกำลังใจให้คุณวินะคะ เวลารู้สึกอึดอัดก็ลองหายใจเข้าลึกๆซักสามทีนะ
ไม่ต้องคิดมากนะคะ พี่ก็เคยเจอเรื่องแบบคุณเหมือนกัน
พ่อเจ้าประคุณแค่เราเดินเฉียดก็กระเด้งเชียว ทำเหมือนเราเป็นตัวอะไร :b14:
มั่นใจในตัวเองนะคะ แล้วมองหน้าลูก เด็กคนนี้มีเราเป็นที่พึ่งคนเดียวเท่านั้น
เขารักคุณมากกว่าสิ่งใดๆในโลกนี้ แค่นี้ก็ไม่ต้องไปต้องการใครๆแล้วละคะ
น้องวิอยู่ได้ด้วยตัวเองมาตั้งนานแล้ว ดีกว่าหลายๆคนอีก พอสามีมีเมียน้อย
ก็นั่งมึนเลย เพราะไม่เคยทำอะไรๆด้วยตัวเอง(พี่เองแหละ)
ขอให้น้องเป็นหลักให้ลูกนะคะ ทำให้สามีรู้ว่าเราอยู่เองได้
อย่างที่คุณศรีสมบัติบอกแหละน้ำเชี่ยวอย่างเอาเรือไปขวาง
ทุกครั้งที่ทำบุญก็อุทิศส่วนกุศลให้เขาทั้งสองอย่างตั้งใจ แล้วตัวน้องจะสบายใจคะ :b4:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 พ.ค. 2010, 15:53 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 พ.ค. 2010, 08:36
โพสต์: 191

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณค่ะ คุณsiyapatและคุณNipa วิจะทำตามคำแนะนำนะคะ เดี๋ยวถ้าลูกดีขึ้นถึงจะพากลับบ้านค่ะ เพราะว่าตอนนี้อยู่บ้านพ่อ ก็มีคิดบ้างนะคะ แต่พรุ่งนี้จะไปทำงานแล้วค่ะฝากลูกไว้กับพ่อกับน้องก่อนค่ะ แล้วเสร็จก็กลับมา ยังจะพยายามทำให้ได้เพราะไม่มีทางจะเปลี่ยนคนอื่นได้ วิก็จะต้องทำให้ได้เพื่อลูกจะดีใจทุกครั้งเวลาลูกบอกว่ารักแม่ที่สุดเลยนะคะ วิยิ้มออกนะ ขอบคุณค่ะเข้ามาที่นี่ดีมากเลยได้กำลังใจเยอะมากเลยขอบคุณจริงๆๆค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 พ.ค. 2010, 02:24 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


Put up เขียน:
จะพยายามทำให้ได้เพราะไม่มีทางจะเปลี่ยนคนอื่นได้
วิก็จะต้องทำให้ได้เพื่อลูกจะดีใจทุกครั้งเวลาลูกบอกว่ารักแม่ที่สุดเลยนะคะ


ใช่แล้วค่ะหนูวิ...เปลี่ยนคนอื่นมันยาก
ง่ายที่สุดคือเปลี่ยนตัวเราเอง....มองดูคนที่ รักเรา...
อย่าอาลัยอาวรณ์คนที่ไม่เห็นค่าของเรา.....

คราใดที่เกิดความรู้สีกเหงา...อ้างว้าง...เดียวดาย
อยากกอดใครสักคน....อยากร้องไห้ซบกับอกใครสักคน
ไม่ต้องมองหาที่ไหนเลย....ลูกสาวตัวน้อยนั่นแหละ
เป็นได้ทั้งเพื่อน...เป็นได้ทั้งกำลังใจให้เราคลายความรุ้สึกเหล่านั้นได้

พี่เคย....นั่งร้องไห้คนเดียว....อย่างชนิดที่เรียกว่าไม่รุ้น้ำตามันมาจากไหน
ไหลได้ไหลเอา....รู้ไหมว่าพี่ได้ใครมาปลอบใจ....เด็กหญิงตัวเล็กๆ...
ซึ่งเราคิดตลอดเวลาว่าเขาไม่รู้เรื่อง....แต่เขากลับเดินเข้ามาแล้ว
ใช้นิ้วน้อยๆของเขาเช็ดน้ำตาให้....เอนหัวพี่ไปซบกับอกน้อยๆของเขา
แล้วบอกว่า...ร้องไห้ทำไม?...เดี๋ยวไม่สวยนะ...

คำพูดธรรมดาๆไม่ได้มีความหมายอะไรเลย...แต่รู้ไหม?....
มันทำให้พี่หยุดร้องไห้ได้ และไม่รู้ว่าทั้งกำลังใจ....ทั้งความหวัง
มันหลั่งไหลมาจากไหน?...เขากอดเราแน่นแค่ไหน?....
พี่ก็มีความรู้สึกว่าตัวเองมีค่ามากเท่านั้น...ความรันทดใจ
ความท้อแท้สิ้นหวัง....น้อยเนื้อต่ำใจ...เสียใจ...มลายหายไปหมด
คิดว่า...เรามัวแต่ไปโหยหาความหมาย ความรัก ความอาทร จากคน
ที่ไม่เห็นเราอยู่ในสายตา ไม่เห็นคุณค่าของเราเลย....ทั้งๆที่ทุกอย่าง
ที่เราต้องการ...มีอยุ่ตรงหน้า...ใกล้แค่เอื้อม...แต่เรากลับพยายาม
ไปไคว่าขว้าเสียสุดมือ.....

"มองดูคนที่"รักเรา" ดีกว่าเฝ้ามองหาคนที่ "เรารัก"

ขอให้หนูวิมีความสุขกับทุกสถานะการณ์ที่เป็นอยู่นะค่ะ
พี่ห่วงใยและเป็นกำลังใจให้หนูเสมอเท่าที่หนูยังต้องการ...สู้สู้ค่ะ :b4: :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 พ.ค. 2010, 07:10 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 มี.ค. 2010, 21:44
โพสต์: 942

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีจ้าวิ ส่งกำลังใจมาให้วิอีกคนนะจ๊ะ เข้มแข็งและอดทนนะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 พ.ค. 2010, 07:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 28 ม.ค. 2010, 13:20
โพสต์: 131

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เป็นกำลังใจให้คุณวินะคะ อยากให้คุณวิกลับมารักตัวเองและคนที่รักคุณวินะคะ พ่อแม่ของเราไงจ๊ะ และที่สำคัญลูกตัวน้อย ๆ ที่ต้นหญ้าเชื่อว่าเป็นสิ่งที่คุณวิรักมากที่สุดและเค้าก็รักคุณวิเช่นกัน อยู่เพื่อเค้านะคะ พยายามปล่อยวาง อย่ายึดติด ยิ่งเรายึดไว้ก็ยิ่งทุกข์ ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน ไม่มีใครจะอยู่กับเราได้ตลอดไป สักวันไม่ช้าก็เร็วก็ต้องจากกัน เตรียมตัวเตรียมใจยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น รักร้อยก็ทุกข์ร้อย รักมากเท่าไหร่ก็ทุกข์มากเท่านั้น คนเราเกิดมาต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รักกันทุกคน เวลาจะช่วยรักษาใจของเราเองค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ :b8: tongue


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 พ.ค. 2010, 08:53 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 พ.ค. 2010, 08:36
โพสต์: 191

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณค่ะ ทุกๆๆคน วิอ่่อนแอมากเลยร้องไห้อีกแล้ว แต่รู้สึกอบอุ่นกับข้อความของพ่ีทักทายพ่ีโอ๋ คุณต้นหญ้าและทุกๆๆคนค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 พ.ค. 2010, 10:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 เม.ย. 2010, 11:50
โพสต์: 283

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณวิ เข็มแข็งนะคะ ยังดีมีลูกน้อยให้กำลังใจ น้ำสิ จิตตกตั้งแต่เมื่อวานละ อยู่ดีๆ ก้อนึงถึงเรื่องที่ผ่านมา เจ้บนะคะ เวลานึกว่าเราเคยทุ่มเทให้คนที่ไม่เห็นคุณค่า รักเรา เศร้าจัง แต่ก็ให้กำลังใจคุณวินะคะ อย่าท้อคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 พ.ค. 2010, 11:09 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 08 เม.ย. 2010, 09:08
โพสต์: 56

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณน้ำค้างคะ เข้มแข็งนะคะ มีคิดบ้าง ก็มีหยุดคิดบ้าง มีร้องไห้บ้าง ก็มีช่วงหยุดร้องได้เหมือนกัน เป็นช่วงเวลานึงเท่านั้นเอง ขอให้เข้มแข็ง อดทน ไม่ท้อไม่ถอย เท่านั้นเอง

ยังคงเป็นกำลังใจให้กันและกันเหมือนเดิม ทั้งคุณวิ และคุณน้ำค้างนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 พ.ค. 2010, 11:15 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 พ.ค. 2010, 08:36
โพสต์: 191

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เค้าจะไม่อยู่ด้วยแล้วคืออกไปอยู่ท่ีอ่ืน แต่วิก็ยังจะอยู่ตรงนี้ จะขาดใจจังคะ มันเจ็บบอกไม่ถูกทำอย่างไรดีคะ ขอคำแนะนำให้วิด้วย


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 พ.ค. 2010, 11:27 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ที่ใจจะขาด...ก็เพราะคิดว่าเขาจะไปอยู่ที่อื่น
ก็อย่าคิดซิ...คิดว่าเขาไปทำงาน...เดี๋ยวก็มา

ถ้าอยากร้องไห้...ก็ร้องเลย ไม่ต้องกลั้น
ไม่ต้องอายใคร...ร้องไปเรื่อยๆ...มองดูนาฬิกาด้วย
จับเวลาว่าครั้งนี้เราร้องไห้...นานแค่ไหน?....แล้วดูซิว่า
ครั้งต่อไปจะมากขึ้น...หรือลดลง.....ถ้าหยุดร้องไห้ได้แล้ว
ให้หันไปมองดูคนที่เขามีความทุกข์มากกว่าเราดูซิ
คนป่วยที่หมอปฏิเสธการรักษาแล้ว...หรือคนที่เขา
อดอยากไม่มีจะกิน คนที่ประสบภัยธรรมชาติ แผ่นดินไหว
น้ำท่วม หรืออะไรก็ได้ที่เขาทุกข์มากกว่าเรา...ดูซิว่า
ระหว่างเขากับเรา ใครที่น่าจะร้องไห้มากกว่ากัน....

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 พ.ค. 2010, 22:38 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 พ.ค. 2010, 08:36
โพสต์: 191

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


"มองดูคนที่"รักเรา" ดีกว่าเฝ้ามองหาคนที่ "เรารัก" [/quote]

พี่ทักทายค่ะ ขอบคุณจริงค่ะ ข้อความของพี่หนูนั่งอ่านวันนี้ 2-3 รอบแล้วน้ำตาเอ่อทุกทีเลยค่ะ ดีใจบอกไม่ถูก ยังทำตัวไม่ถูกเลยค่ะไม่รู้ว่าจะยังงัยต่อดี แต่รู้ว่าตอนนี้อยู่บ้านตัวเอง พ่อ แม่ และน้องทำให้ไม่เหงา แล้วลูกสาวหนูก็เล่นสนุกทั้งวัน ถามลูกสาวว่าอยู่นี่อีกอาทิตย์นะแล้วค่อยกลับบ้าน ลูกสาวบอกโอเคค่ะ เค้าไม่เหงาหนูเดินทางไปกลับเหนื่อยแต่ดีใจเพราะรู้สึกอบอุ่นคะ แล้วพยายามทำตัวเองม่ให้คิดปรุงแต่งค่ะ

พี่siyapat ขอบคุณสำหรับกำลังดีๆๆของพี่นะคะ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 329 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5 ... 22  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 8 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร