เผื่อจะรักคนรอบตัวขึ้นมากกว่าเดิมค่ะ สำหรับคนที่คุณเรียกว่า "พ่อ"
> >
> > ขอให้ทุกคนที่อ่านจบ รักคนรอบข้างให้มากๆนะคะ
> > คนที่ใกล้ตัวเราที่สุดมักจะเป็นคนที่เราอาจจะละเลยมากที่สุด
> > แต่ใครคนนั้น...ไม่เคยละเลยต่อคุณเลย
> >
> > http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/ ... 00117.html
> > <http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B8700117/B8700117.html>
> >

> > .....................ย้ายมาอยู่ที่นี่ได้หลายปี เพื่อนบ้านก็ดี มีน้ำใจ
> > ข้างบ้านรั้วติดกัน มีคุณลุงคนหนึ่ง
> > เป็นข้าราชการบำนาญ เกษียณมาหลายปีแล้ว ภรรยาเสีย
> ตั้งแต่เรายังไม่ย้ายเข้ามา
> > ลูกๆทั้ง 3 คน
> > ต่างก็แต่งงาน มีครอบครับ ไปอยู่ที่จังหวัดอื่นๆ กันหมด
> > ..ลุงแกก็อยู่บ้านคนเดียว มาเกือบ 10 ปี
> >
> > เราได้รู้จักลุง ก็ได้เห็นในน้ำใจไมตรี เป็นคนใจดี อบอุ่น น่ารัก
> > ..มีโรคประจำตัวตามประสาคนแก่
> > คือเบาหวาน ความดัน และเจ็บป่วยเล็กๆ น้อยๆ ไปตามปกติ...
> >
> > ด้วยความที่อยู่บ้านคนเดียว บางครั้งเจ็บป่วย ก็ลำบากหน่อย
> เพราะไม่มีลูกหลาน
> > คอยช่วยเหลือ
> > ช่วงเวลาหลายปี ที่ผ่านมา เราก็ได้มีโอกาสได้ช่วยเหลือ พาไปหาหมอ
> พาไปทำธุรต่างๆ
> > และถ้า
> > ป่วยหนัก ถึงขั้นต้องนอนโรงพยาบาล ก็จะช่วยโทรตามลูกๆ ของแกให้..
> > ..............................ลูกๆ ก็จะมาเยี่ยมบ้าง ไม่มาบ้าง
> แล้วแต่โอกาส
> > เรารู้ว่า คุณลุงเหงา.....
> >
> > .......บ่อยครั้งที่คุณลุงจะบ่นถึงคุณป้า ซึ่งเราไม่เคยเจอตัวจริง
> > ได้เห็นแต่ในรูป เพราะท่านเสียไป
> > หลายปีแล้ว ก่อนที่เราจะได้ย้ายมาอยู่ที่นี่...
> >
> > .. ช่วงเทศกาล ปีใหม่ สงกรานต์ เมื่อบ้านอื่นๆ เขามีลูกๆ มาเยี่ยม
> > เราเห็นคุณลุงนั่งเหงาเพียงลำพัง
> > เราก็ซื้อของขวัญ ของกิน ของใช้ บางครั้งก็เป็นพวก ผลไม้บ้าง
> เครื่องดื่มบ้าง
> > ไปไหว้ ...ลุงก็ดีใจ
> > ให้ศิลให้พร กันยกใหญ่ ...แล้วก็บ่น รำพึง รำพัน ถึงลูกๆ ......น้ำตาไหล
> > นั่งมองแต่ประตูหน้าบ้าน
> > รอว่าเมื่อไร จะมีรถของลูกๆ กลับมาเยี่ยมบ้าง ...
> > ................................หลายปีมานี้
> > คุณลุงก็ได้แต่รอ...เราก็ได้แค่ปลอบ ว่าลูกๆ เขาคงติดธุระ
> > วันไหนเขาว่าง ก็คงมาเยี่ยม ไม่ต้องคิดมาก เสียสุขภาพไปเปล่าๆ...
> >
> > ............ที่หลังบ้านคุณลุง มีต้นมะม่วงพันธุ์ดีอยู่หลายต้น
> > มีต้นหนึ่งที่ลูกโต หวานอร่อยเป็นพิเศษ
> > เราไปช่วยลุงเก็บเป็นประจำ
> > และคุณลุงก็จะแบ่งมาให้ทุกครั้ง.......ลุงจะคัดลูกสวยๆ เก็บใส่กล่อง
> > ดูแลเป็นพิเศษ...เก็บไว้รอลูกๆ อยากให้ลูกได้กินของดีๆ
> .......หลายครั้งหลายหน
> > เราเห็นคุณลุง
> > รอลูกๆ จนมะม่วงเน่าเสียไป ไม่รู้กี่หน ต่อกี่หน ...
> > ..............................หลายปีมานี้ ก็ไม่เคยเห็นลูกๆ
> > กลับมากินมะม่วงที่พ่อบ่มไว้ แม้แต่ครั้งเดียว
> >
> > ........มีที่แปลงหนึ่ง ที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ คุณลุงบอกว่าอยากขาย
> > ให้เราช่วยดำเนินการให้หน่อย
> > เราก็เขียนป้ายไปติด แล้วลงประกาศให้ ...5 เดือน เศษๆ หลังจากประกาศขาย
> > ในที่สุดก็มีผู้สนใจ
> > และก็ขายได้ในที่สุด ในราคา 1 ล้านบาท ...
> >
> > เมื่อได้เงินมา สิ่งแรกที่คุณลุงพูดถึงคือ...คิดถึงลูกๆ
> > ถ้ารู้ว่าพ่อขายที่ได้คงดีใจ ลุงบอกว่าจะแบ่งเงิน
> > ให้ลูกทั้ง 3 คน เท่าๆ กัน ...
> >
> > .วันรุ่งขึ้น ลุงก็มาหาเราแต่เช้า บอกว่าวันนี้ ขอแรงหน่อย
> ช่วยพาลุงไปธนาคารที
> > จะไปโอนเงินให้ลูก
> > เราก็พาไป วันนั้นเป็นลูกค้ารายแรกของธนาคาร...คุณลุงโอนเงิน ให้ลูกคนละ 3
> > แสนบาท ...
> >
> > ..........เมื่อกลับมา...จอดรถส่งลุง หน้าบ้าน...ก่อนลงจากรถ
> คุณลุงหยิบเงิน
> > ในกระเป๋า 1 แสนบาท
> > ยื่นส่งให้ บอกว่า..เอานี่ ลุงให้...............เรารีบปฏิเสธ บอกว่า
> > ไม่เป็นไรหรอกครับลุง ไม่ต้องให้ผม
> > ลุงเก็บไว้ใช้เถอะ ให้ลูกๆ ไปเกือบหมดแล้ว ...
> > .......................................ลุงบอกว่า เอาไปเถอะ
> > ลุงได้รับบำนาญทุกเดือน ไม่ได้เดือดร้อนอะไร
> > ที่แปลงนี้ที่ขายได้ ก็เพราะเรา ต้องรับโทรศัพท์ และพาคนไปดูที่
> หลายเดือนมานี้
> > ไม่รู้ขับรถไป-กลับ
> > กี่รอบแล้ว และอีกอย่าง ตลอดเวลาที่ผ่านมา ลุงก็ได้แต่รบกวน
> ไม่เคยได้ให้อะไร
> > ตอบแทนบ้างเลย
> > พ่อหนุ่ม ไม่ใช่ลูก ไม่ใช่หลาน แต่ก็ยังอุตส่าห์ เสียเวลา
> > เป็นธุระจัดการเรื่องราวให้ สารพัด............
> > .....................รับไว้เถอะ ลุงอยากให้จริงๆ
> > ถ้าไม่รับลุงจะเสียใจนะ......เราก็ไหว้ ขอบคุณครับลุง
> >
> > ..........กลับมานอนคิด ไตร่ตรอง รู้สึกไม่สบายใจ ดึกๆ
> > จึงหยิบเงินไปหาลุงอีกรอบ...แต่ลุงไม่รับคืน
> > และยืนยันว่า ตั้งใจจะให้เราจริงๆ....
> >
> > .......................อีก 2 วันถัดมา มีรถยนต์ มาจอดที่บ้านลุง ลูกสองคน
> > คนเล็ก และคนกลางมาเยี่ยม
> > และทวงถามเราถึงเงิน 1 แสนบาท พูดจาประมาณว่า...เราไปหลอกเอาเงินคนแก่
> > เรารีบเข้าไปในบ้าน
> > หยิบเงิน 1 แสน เดินไปที่บ้านลุง แล้วคืนเงินให้ลุง...
> >
> > ....ลุงปฏิเสธ และพยายามอธิบายให้ลูกๆ ฟัง แต่ทั้งสองคนไม่ยอม
> เราจึงวางเงินไว้
> > แล้วเดินออกมา
> > ก่อนตะวันตกดิน ได้ยินเสียงรถขับออกไป .....
> > ..........................สักพักลุงก็มาหา
> เล่าว่าสองคนนั้นแบ่งเงินกันคนละ 5
> > หมื่นแล้วก็ลากลับไปแล้ว
> >
> > คุณลุงกล่าวคำขอโทษอย่างที่สุด ..ลุงน้ำตาไหล บอกว่าเสียใจ ไม่คิดว่าลูกๆ
> > จะเป็นไปถึงขนาดนี้...
> > ลุงบอกว่าจะเอาเงินบำนาญที่ได้รับทุกเดือน มาทยอยคืนให้ จนกว่าจะครบ 1
> แสนบาท...
> >
> >
> ...........................................................เราบอกว่าไม่เป็นไรห
> > รอกครับลุง ไม่ต้องทำอย่างนั้น..
> >
> > .............................................อีก 3 วัน เกือบๆ เที่ยงคืน
> > ลุงมาที่บ้าน พร้อมกับลูกชายคนโต
> > เมื่อ 3 วันที่แล้ว พ่อโทรฯไปเล่าเรื่องให้ฟัง พี่ก็ไม่สบายใจ..
> > พอดีที่ทำงานส่งไปสัมมนา หลายวัน
> > ออกมาไม่ได้ พอเสร็จธุระ ก็รีบขับรถมาเลย มาถึงซะดึก..
> > ....พี่ต้องขอโทษ แทนน้องๆ สองคนด้วย เสียมารยาทจริงๆ
> > เดี๋ยวต้องคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวสักครั้ง
> > อายุก็มากแล้ว แต่ก็ไม่รู้จักโต แย่จริงๆ...เอาอย่างนี้
> > ขอเลขบัญชีธนาคารให้พี่ได้ไหม เดี๋ยวกลับไป
> > พี่จะรีบโอนเงินมาคืนให้.............. ไม่ต้องหรอกครับ ไม่เป็นไร
> > ...เราปฏิเสธไป...
> >
> > ....วันถัดมาเมื่อลูกชายคนโตกลับไป ลุงเล่าให้ฟังด้วยความดีใจ
> เจ้าใหญ่มันบอกว่า
> > วางแผนไว้แล้ว
> > อีก 5 ปี จะย้ายมาทำงานที่บ้าน
> > จะพาลูกมาเมียมาอยู่ที่นี่...เราสังเกตุเห็นแววตาอันสดใส ของคุณลุง
> > บ่งบอกถึงความ ปิติ ยินดี อย่างที่สุด.......ดีใจด้วยครับลุง
> > ต่อไปลุงจะได้ไม่เหงาแล้ว...
> >
> > ................ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ เกือบ 4 ปี แล้วซินะ
> ที่ลุงนับวันรอ
> > ว่าจะมีลูกๆ กลับมาอยู่ด้วย
> > เราเห็นปฏิทิน ที่คุณลุงขีดฆ่า วันแล้ววันเล่า
> > ...เดือนแล้วเดือนเล่า..ปีแล้วปีเล่า...และสุดท้าย........
> > ..............................................................
> > ลุงน่าจะอดทนรออีกนิด ..อีกนิดเดียวเองครับลุง..
> >
> > ............ในห้อง ไอซียู เรากับพี่ใหญ่
> > นั่งอยู่คนละข้างเตียงคนไข้.......ช่วงเวลา สุดท้ายของชีวิต
> > คุณลุงขยับนิ้วมือ เรากับพี่ใหญ่เอื้อมมือไปจับมือลุง ...ดวงตาค่อยๆ
> ปิดลงช้าๆ
> >
> >
> ..............................................................................
> > ........คุณลุงจากไปด้วยอาการสงบ..
> >
> > *** หลังงานศพ เสร็จสิ้น...
> > ...........................ค่ำคืนนั้น พี่ใหญ่มาหาเราที่บ้าน
> > ยื่นถุงกระดาษส่งให้ บอกว่า -- พ่อฝากไว้ให้
> > พ่อกำชับไว้ตั้งแต่ก่อนตาย ว่าต้องให้เรารับไว้
> ไม่งั้นพ่อจะนอนตายตาไม่หลับ...
> > เราแกะถุงเปิดดูข้างใน มีซองจดหมายทั้งหมด 10 ซอง...
> > ............................................. จ่าหน้าว่า...
> คืนเงินเดือนที่
> > 1-2-3...ไปจนถึง คืนเงินเดือนที่ 10
> > ในแต่ละซอง ข้างในมีธนบัตรใบละ 1,000 บาท
> สิบใบ.....................ซองสุดท้าย
> > มีข้อความ...ว่า
> >
> > ถึง...
> > ......หลานที่ไม่ใช่สายเลือด แต่ก็เป็นหลานที่ดีกับลุงเหลือเกิน
> > ...ลุงคืนเงินให้ตามที่เคยสัญญา .....
> > ...ขอบคุณที่ช่วยเหลือ เป็นธุระให้ ในทุกๆเรื่อง
> และเป็นเพื่อนคนแก่มาตลอด...
> >
> >
> ..............................................................................
> > ......ป้ามารอลุงแล้ว...ลุงต้องไปก่อน.
> >
> >
> >
> ------------------------------------------------------------------------------
> > -----------------------------------------
> >
> > .....อีก 2 วันถัดมาที่บ้านคุณลุง
> มีคนเข้ามาทำความสะอาด...เราสังเกตุเห็นปฏิทิน
> > ที่คุณลุงใช้ขีดฆ่า
> > เพื่อนับวันรอลูกๆ ...ถูกทิ้งอยู่ในถังขยะหน้าบ้าน ....
> >
> > -------- เดินไปที่ถังขยะหน้าบ้านลุง มองไปที่ประตู
> > มีป้ายประกาศติดไว้.....ขายบ้าน ด่วน ! --------
> >
> > ........................เราไปเก็บปฏิทินมาทำความสะอาด ..นึกถึงภาพคนแก่
> > ที่หยิบดินสอขีดฆ่าตัวเลข
> > บนปฏิทิน ด้วยอาการมือสั่นเทา ...
> > ..........................ลูกๆ คงไม่รู้หรอกว่า ภายใต้ปฏิทินเก่าๆ
> ไร้ค่าใบนี้
> > ..มันซ่อนความห่วงหาอาลัย
> > ซ่อนความเงียบเหงา ว้าเหว่ ..ซ่อนความเจ็บปวด ร้าวลึก ของคนแก่คนหนึ่ง
> > ที่ต้องใช้ชีวิต อยู่อย่าง
> > โดดเดียว เพียงลำพัง มานานกว่า 10 ปี ...
> >
> >
> .......................................................เราตั้งใจจะเก็บปฏิทินนี
> > ้ไว้ เพื่อเป็นที่ระลึก...ตลอดไป...
> >
> > *** .............ขอให้บุญกุศล และคุณงามความดี ทั้งหลายทั้งปวง
> > ที่คุณลุงได้สั่งสมมาตลอดชั่วชีวิต
> > จงนำพาดวงวิญญาณอันบริสุทธิ์ของคุณลุง ไปสู่สุคติ..ในดินแดน อันสงบ
> ร่มเย็น
> > .....................
> >
> >
> ..............................................................................
> > .......................... ชั่วนิรันดร์.......
> >
> >
> > .......รักคุณลุงครับ
> >
> >
> >


อ่านแล้วน้ำตาจะไหล...ขอกลับไปหา "ลุง" กะ "ป้า" ที่บ้านก่อนนะคะ
...............................คิดถึงจังเล๊ยยยยย

อนุโมทนาสาธุค่ะ...คุณ Bwitch

อ่านแล้วซาบซึ้งใจมากค่ะ คิดถึงคุณพ่อ คุณแม่ที่สุด
ถึงแม้วันนี้ ท่านจะไม่อยู่กับลูกโป่งแล้ว
แต่ภายในใจที่มี เต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่น ความเอื้ออาทร
คำสอนดีดี แบบอย่างที่ดี ที่ท่านมีให้เสมอ

อย่าลืมดูแลท่าน ก่อนที่จะไม่มีท่านให้ดูแล

พ่อแม่ก็แก่เฒ่า

พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จําจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน

ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แค่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป

ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน

ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ

เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน

เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ยล เติบโตจนสง่างาม

ขอโทษถ้าทําผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย

ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง


อ.สุนทรเกตุ

ความรักของพ่อและแม่
ยิ่งใหญ่จริงๆ นะค่ะ
อ่านแล้วน้ำตาซึม
คิดถึงพ่อกับแม่ค่ะ

ผมเพิ่งผิดใจกับพ่อมาครับก็แอบเคืองๆท่านไม่น้อย แต่พออ่านกระทู้นี้น้ำตาแทบจะไหลครับสงกรานต์นี้กลับบ้านจะต้องขอขมาท่านแล้วล่ะครับ ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากๆเลยครับ

รีบเลย รีบเลย รีบเลย อย่าปล่อยโอกาสนี้ให้ล่วงเลยไป...

ในวันที่ เฉิ่ม ออกมาลืมตาดูโลก คนที่ดูจะตื่นเต้นที่สุดคือ คุณพ่อ

เพราะทันทีที่ลูกออกมาเป็น ผู้หญิง พ่อก็รีบบึ่งไปอำเภอ เพื่อแจ้งเกิด

ชื่อแรก พ่อเป็นคนตั้งให้ "โชค"

พอกลับมาที่ รพ. เจอแม่ไล่กลับให้ไป เปลี่ยนชื่อ


คุณเชื่อเรื่อง sense มั๊ยคะ
ก่อนที่พ่อจะเสีย เรามีความรู้สึกค่ะ
รู้สึกใจมันหวิว โหยหาที่จะเข้าไปกอดพ่อ อย่างที่เคยกอด เมื่อนานแสนนานมาแล้ว
และอยากจะบอก ขอโทษพ่อ กับความผิดพลาดต่าง ๆ ที่เราเคยทำ
ความรู้สึกนี้มันรุมเข้ามาในใจ อย่างรุนแรง ประหนึ่งว่า วันพรุ่งนี้...จะ...

แต่กระนั้น เราก็ขี้งอนเกินกว่าจะทำ

และแล้ว เราก็ได้กอดพ่อ แต่ตอนนั้นหมอบอกว่า พ่อเสียแล้ว
แต่ที่ยังหายใจ และหัวใจยังเต้นอยู่ นั่นเพราะฤทธิ์ยากระตุ้น
เมื่อหมดฤทธิ์ยา ทุกอย่างก็จบลง
เพราะสมองของพ่อไม่ตอบสนองใด ๆ แล้ว

Kamonchanok

อนุโมทนาด้วยคะ.......... น้ำตาไหลเลยคะ
ขอบุญกุศลที่หนูเคยทำมาตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันส่งผลให้คุณตาได้ไปสู่ภพภูมืที่ดีด้วยเถิดสาธุ
คุณ Bwitch เป๋นคนดีแต้ ๆ เจ้าคนดีอย่างอี้ตกน้ำตึงบ่ไหลไฟตึงบ่ไหม้เจ้า