เพิ่งสมัครใหม่ ขอฝากตัวด้วยนะคะ เพิ่งถูกทิ้งเมื่อเดือนที่แล้วแบบไม่รู้ตัวได้อ่านเจอเวปนี้โดยบังเอิญทุกคำตอบมีประโยชน์มากยอมรับว่าทำใจได้พอสมควร แต่บางครั้งพอนึกถึงเรื่องเก่าๆขึ้นมาก็ทำให้จิตตกเหมือนกัน มีวิธีให้หายเร็วๆมั้ยคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

อย่าเอาใจไปจรด สิครับ

เขาดีพอขนาดทิ้งคุณได้เลยเหรอ คุณเป็นอะไรเขาถึงทิ้งคุณได้ล่ะ
คุณก็เป็นคุณ ไม่มีใครมานึกอยากจะทิ้งก็ทิ้ง นึกอยากจะเก็บก็เก็บได้หรอก
เราไม่ใช่สิ่งของซะหน่อย และอย่าคิดว่าตัวเองเป็นสิ่งของสิ
เขาไปจากเรา อาจเศร้าสร้อยเหงาใจ เจ็บจื๊ดๆ
แต่ถ้ามันไม่ใช่ อยู่นานไปก็ต้องเลิกอยู่ดี
คราวนี้อาจไม่ใช่เขาที่จะไปจากเรา เผลอๆอาจเป็นเราที่อยากไปซะเองก็ได้
ใหม่ๆอะไรมันก็ดูดีไปหมด นานๆไปอะไรๆก็ดูแย่ไปหมด
เพราะใหม่ๆต่างฝ่ายต้องพยายามเอาจุดเด่นจุดดีที่สุดดของตนเองออกมา มากไปด้วย
จนไม่เป็นตัวของตัวเอง พอนานๆไปความเป็นตัวของตัวเองก็เริ่มแสดงออกมาเรื่อยๆ
ถ้าต่างฝ่ายต่างก็รับความเป็นตัวของตัวเองอีกฝ่ายไม่ได้ก็จบ อยู่ไปก็มีแต่เจ็บ สุดท้ายก็เลิก
ก่อนคบใครซักคน จึงควรแสดงความเป็นตัวตนของเราออกมาให้มากที่สุด
อะไรที่เราคิดว่าแย่ จุดด่อยของเรา แสดงมากให้หมดเลย
ถ้าเขารับจุดด่อยของเราได้แล้ว ประสาไรจุดดีจุดเด่นล่ะ
เช่นเดียวกันกับความทุกข์ เมื่อเรารู้ทุกข์ อยู่ร่วมกับทุกข์ได้
ไม่ต้องไปกล่าวถึงสุขเลย เพราะสุขมันตายตัวใครๆก็อยู่ร่วมได้สบาย
ถ้ารู้ทุกข์ ก็สุขได้ ถ้ารู้สุข พอเจอทุกข์ ก็ทุกข์ทุกที
ธรรมะมันก็มีอยู่ในตัวของทุกคนแหล่ะจ๊ะ แต่เราไม่รู้วิธีใช้ มองข้ามผ่านมันไป
คุณมาทางนี้ก็ถือว่าโชคดีแล้วนะ พยายามสู้ต่อไปจ๊ะ

ขอบคุณธรรมะ:



การที่ยังอาลัยในอดีตที่ผ่านไปเพราะเยื่อใยเสน่หาที่ตนผูกไว้นั่นเองจึงทำให้จิตตก สิ่งที่จะใช้แก้ไขไม่มีอื่นใดนอกจากปัญญาอันได้มาจากการศึกษาพระธรรมที่ถูกต้องของพระพุทธเจ้าเท่านั้น..เพราะปัญญาที่คมกล้าเท่านั้นจึงสามารถ"ตัด"เยื่อใยนี้ได้ ..

พระพุทธเจ้าทรงตรัสสอนให้ทราบว่าสิ่งทั้งปวงไม่ควรยึดมั่น เพราะไม่ใช่ตัวตนเราเขา ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ใครๆไม่อาจบังคับบัญชาให้เป็นไปตามปรารถนาไม่ เพราะเขาเป็นสภาพธรรมที่ไหลสืบเนื่องกันไปตามเหตุปัจจัยมากมาย..แต่สัตว์ทั้งหลายเห็นผิดเองด้วยอำนาจของอวิชชาว่า นี่เรา นั่นเขา จึงมี"ของเรา"ตามมาพอมี"ของเรา"เท่านั้น อย่างอื่นที่ผิดก็ตามมาคือการยึดถือว่านั่นต้องเที่ยงตามกิเลสตัณหาของตน..แต่ธรรมชาติที่แท้หาได้มีสิ่งใดเที่ยงเหมือนเดิมไม่ พอสิ่งนี้เปลี่ยน คราวนี้ใจก็ไม่ยอมรับ จึงดิ้นรนเร่าร้อน..เพราะไม่ได้สมปรารถนา..ดังนี้....เอาเข้าจริง แม้ความที่จิตตกในบัดนี้ ก็จะเเปรเปลี่ยนไปในภายหน้า เพราะเหตุปัจจัยที่ผันแปรไปตลอดเวลานั่นเอง.. ปัจจัยหนึ่งคือการที่เราเข้าหาธรรมเพื่อปัญญา เพราะมีปัญญาจึงทราบว่า สิ่งที่เกิดนี้มาจากเหตุที่เราทำไว้ การที่จะเดือดร้อนเพราะผลนี้ย่อมไม่สมควร พึงน้อมมาเตือนตนเพื่อหลีกเลี่ยงบาปใหม่จึงควร

พึงเก็บเอาอกุศลวิบากนี้มาเป็นเครื่องเตือนใจ แล้วเริ่มต้นเดินทางชีวิตใหม่ สร้างกรรมที่ดีใหม่ ท่านยังมีโอกาสเริ่มต้น ยังไม่สายเกินไป

หมั่นฟังธรรม คบแต่กัลยาณมิตร ยอมรับว่าเป็นกรรมของตนแล้วสร้างแต่กุศลให้เป็นที่พึ่งต่อไปไม่ดีหรือ หากปล่อยใจให้ตกจมกับความทุกข์ ความเศร้าหมอง และความเสียดาย น้อยเนื้อต่ำใจอย่างนี้ ประโยชน์อะไรๆในโลกนี้ แม้แต่นิดหนึ่งก็ไม่มีเลย

บุญบาปเกิดขึ้นที่ใจของท่าน..... บุญก็ส่งผลให้เป็นสุข.... บาปก็ส่งผลให้เป็นทุกข์ ดังนั้นความสุขความทุกข์ของท่าน ท่านเป็นผู้กำหนดเอง หาใช่ใครมาทำให้ก็หาไม่!

เมื่อทราบดี ตระหนักถึงเหตุผลอย่างนี้ ท่านก็พึงยุติใจที่เสียลงอย่างสิ้นเชิง เอาใจที่ดีๆของท่านกลับมา

จะเอาใจที่ดีมาจากไหนกันเล่า? ..ก็ใจที่ดีนั้นต้องเกิดกับบุญเท่านั้น ท่านก็ต้องเร่งขวนขวายทำบุญมี 10 ประการ เป็นต้น

หมั่นรักษาศีล รักษาใจให้เป็นบุญเนืองๆ

หากใจแวบแอบไปคิดถึงเรื่องที่เศร้าหมอง ก็ให้หมั่นรู้สึกตัว และรีบเปลี่ยนไประลึกถึงบุญแทน

ที่นี้หากไม่เคยทำกุศลไว้ คิดถึงบุญอย่างไรก็คิดไม่ออกหรอก จึงควรเริ่มทำความดีเสียแต่บัดนี้ ก่อนที่จะสายเกินไป

อดีตคือความฝัน...อย่าย้อนกลับไปคิด.....(ผ่านไปแล้ว)
อนาคตเป็นเพียงมายา อย่าสาวเข้ามาปรุงแต่ง(ยังมาไม่ถึง)
ปัจจุบันนี้ ทำอะไรดี ดี หรือ ยัง?(มีสติ รู้ตัว ทั่วพร้อม)
ขอจงเจริญในธรรม

หากรู้ว่านึกถึงเรื่องเก่าขึ้นมาแล้วมีวิตก วิจัย วิพากษ์ วิจารณ์ต่างๆนา ง่ายๆสุดก็ไม่ต้องนึกถึง ไม่ต้องสร้างเหตุยุ่งนี้ คือรู้ละความคิดนึกไปในเรื่องแล้วมันเป็นทุกข์ก็ ตัดเสียแต่ต้นลมไปเลย ไม่ต้องนึก ไม่ต้องคิด
แต่หากมันนึกมาเองผุดขึ้นมาเองก็มีแต่ช่างมัน ไม่เอ๊ะอ๊ะ ไม่ไปวิตก ไม่วิจัย ไม่วิจารณ์ ไม่อะไรกับอะไร หรือ ธรรมดาๆ ความคิดนี้ไป ไม่อิน ไม่แช่นึก ไม่แช่คิด แล้วสิ่งขัดข้องนี้ก็ลุล่วงได้สบายๆแล้ว

ขอบคุณมากๆค่ะ เอาบุญมาฝากทุกท่านนะคะ(ไปทำมาเมื่อเช้านี้)

สวัสดีคะมีกำลังใจมาฝากคะ

มาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ

ตอนนี้ดีขึ้นเยอะแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับความห่วงใยของเพื่อนๆ เวลามีความทุกข์ช่วยได้เยอะเลยค่ะ ทุกข์บางเรื่องเราไม่สามารถบอกที่บ้านได้ แต่ในลานธรรมเราสามารถปรับทุกข์ได้ โชคดีนะคะที่เข้ามาเจอ ตอนนี้หาอะไรทำที่ช่วยให้เราลืมๆเรื่องเก่าปากบอกดีแต่ใจก็มีแวบบ้าง จะสู้ต่อค่ะ

เวลาเป็นตัวช่วยที่ดีค่ะแต่ก็ขึ้นอยู่กับความคิดของน้องด้วย ความคิดทำร้ายเราได้มากอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อความรู้สึกมันแว้บเข้ามาก็คิดด้วยหลักสัจธรรมค่ะ เข้าใจทุกสถานการณ์ทั้งตัวเขาตัวเราอย่างเป็นจริง ปรับใจให้มองอย่างไร้อคติ เวลาจะเป็นตัวช่วยค่ะอย่าไปยึดติดกับความรู้สึกมากเกินไป