ดิฉันแต่งงานกับสามีมา 11 ปี มีลูก 3 คนจับได้ว่าเขานอกใจหลายครั้ง ครั้งหลังเมื่อ 5 ปีก่อนกับคนนี้เขาไม่ยอมเลิก ครั้งแรกที่รู้ทะเลาะกันตลอดจนเกือบจะเลิกกันแต่ดิฉันคิดถึงลูกจึงอดทน คิดว่าสักวันเขาคงคิดถึงลูกบ้างและเลิกกับผู้หญิงคนนั้น ดิฉันเคยโทรไปขอร้องผู้หญิงคนนั้นให้เห็นแก่ครอบครัวดิฉันบ้าง แต่เธอบอกว่ารักสามีดิฉันเลิกไม่ได้แล้วบอกว่าสามีดิฉันรักเขาและเลือกเขาโดยมีข้อตกลงว่าเขาไม่เอาทะเบียนสมรสก็ได้แต่สามีต้องไม่มีอะไรกับดิฉัน ผู้หญิงคนนั้นเคยโทรมาหาดิฉันถามหาสามีดิฉันเวลาที่ติดต่อกับสามีดิฉันไม่ได้ จนเมื่อ 1 ปี ที่ผ่านมาดิฉันทราบว่าเขามีลูกด้วยกัน ดิฉันทะเลาะกับสามีและให้เขาเลือกแต่เขาไม่ยอมเลือก ตอนนี้ดิฉันทุกข์ใจมากไม่ทราบจะตัดสินใจยังไงดีระหว่างทนอยู่ต่อไปเพื่อลูกหรือหย่าขาดไปเลย ดิฉันมีรายได้พอใช้จ่าย ขอคำแนะนำด้วยค่ะดิฉันไม่กล้าปรึกษาใครอายเขามากค่ะ

ชีวิตคนเราก็มีทั้งสุขและทุกข์ เราจะสุขหรือทุกข์ขึ้นอยู่กับใจเรา ถ้าคุณคิดว่าสามารถเลี้ยงลูกได้คนเดียวโดยไม่เดือดร้อน ก็ปล่อยเขาไปเถอะ ถ้าเราอยู่แบบนี้ต่อไปคุรก็จะไม่มีวันหลุดพ้นจากสภาพแย่ๆ จิตใจคุณจะแย่ไปด้วยและที่สำคัญเรายังมีลูกอยู่เพื่อเป็นกำลังใจให้กับเราต่อไป มันอาจจะทำยากน่ะที่จะต้องให้เราตัดขาดจากเขาเลย แต่เชื่อเถอะไม่นานคุณก็สามารถทำใจได้ อย่าไปหมกมุ่นอยู่กับเรื่องที่มันทำให้เราเสียสุขภาะจิตเลย เราต้องมองไปข้างหน้าที่เราจะเจอแสงสว่าง ไม่ต้องกลัวที่จะขาดเขา เราเกิดมาก็ไม่มีเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ถ้าชีวิตเราจะขาดเขามันคงไม่ทำให้ชีวิตเราแย่หรอกค่ะ เราอาจจะมีชีวิตที่สดใสขึ้นก็ได้ มันขึ้นอยู่กับจิตใจเราต่างหาก ว่าเราจะสามารถผ่านมันไปได้มั้ย ถ้าฝ่ายนั้นไม่เลิกเราก็ถอยออกมาดีกว่า อยู่อย่างนี้ไม่มีใครมีความสุขหรอกค่ะ ถ้าเราไม่ตัดมันก็ไม่ขาซักที ขอเอาใจช่วยน่ะค่ะ

สมัยนี้ ความละอายหายไปจากใจคนจนน่ากลัว อ่านแล้วก็ได้แต่เห็นใจคุณIDA..

ก่อนอื่นขอให้คุณ IDA ทราบว่าเรื่องที่เกิดขึ้นย่อมมาจากเหตุทั้งเก่าและใหม่ ไม่ได้เกิดเพราะโชคไม่ดีหรือคนอื่นเสกเป่าแช่ง เหตุเก่าที่ตนเคยทำมาแม้เมื่อพันชาติที่แล้วคือการล่วงศีลกาเมฯมาก็มีอำนาจมาส่งผลให้ได้เสวย จึงต้องได้มามีคู่ที่นอกใจอันเป็นเหตุปัจจุบันที่ทำให้กรรมนั้นได้ปัจจัยส่งผลให้ได้ทุกข์ขณะนี้ ส่วนชายและหญิงผู้ไม่มีศีลธรรมก็ได้ร่วมกันทำบาปใหม่เพื่อที่จะได้อยู่ในสภาพทุกข์อย่างคุณ IDAไปอีกนานในสังสารวัฏ นี่เพราะไม่เคยฟังธรรมมาจึงมืดบอดขาดปัญญาปล่อยให้ตัณหาครอบคลุมลากจูงไปทางเสื่อมอย่างน่าน่าสงสาร...



เรื่องนี้คุณ IDAย่อมหาทางออกได้ด้วยตนเองเพราะมีข้อมูลพร้อม คนนอกที่ใหนจะตัดสินใจให้ไม่ได้..
ขอให้พิจารณาเหตุผลต่างๆดังจะยกมาประกอบการพิจารณาคือ..

1. ลูกๆอายุเท่าใด มีความสัมพันธ์หรือได้รับความใส่ใจจากพ่อดีหรือไม่? เขาทราบกันหรือเปล่าในปัญหาที่เกิดและมีทีท่าอย่างใด?..เด็กนั้นต้องการทั้งพ่อแม่เพื่อชีวิตที่สมบูรณ์ คุณสามารถบริหารให้เกิดสภาพที่เด็กๆจะมีทั้งพ่อและแม่เอาใจใส่เด็กๆได้หรือไม่แม้ว่าต้องแยกกันกับสามี..?. บางคู่นั้น แม้เลิกรากันไปแต่ก็ดูแลเด็กๆได้ในสภาพนั้น ทั้งนี้ ขึ้นกับสภาพปัจจัยต่างๆเช่นจริยธรรมที่ยังหลงเหลือในใจของพ่อหรือแม่ที่นอกใจ และที่สำคัญคือกรรมของเด็กๆเองที่มีอำนาจจัดสรรให้มีสภาพอย่างไร..

2. สามียังดูแลรับผิดชอบเรื่องเงินแก่ลูกและครอบครัวหรือไม่? หากต้องแยกกันไปคุณจะสามารถดูแลตนและลูกได้หรือไม่? พึงทราบด้วยว่าเมื่อเขามีลูกเพิ่มขึ้น การเฉลี่ยรายได้ไปจุนเจือลูกที่เพิ่มย่อมตามมา...

3. คุณเองจะทุกข์มากหรือไม่หากต้องแยกทางเดินกับเขา หรือสามารถยอมรับสภาพได้แม้เขาจะมีพฤติกรรมนอกใจเป็นปรกติ ? ...หากเทียบทุกข์ที่ต้องทนเพราะขาดเขา กับทุกข์ที่ต้องอยู่ด้วยกับนิสัยนี้ของเขา อย่างใดมากกว่ากัน?
เรื่องที่จะไม่ทุกข์เลยนั้นเวลานี้ไม่อาจเป็นไปได้ นอกจากว่าคุณจะเกิดปัญญาสามารถปล่อยวางเท่านั้น..จึงจะไม่ทุกข์ไม่ว่าจะเลือกทางใด



คนที่ควรอายคือชายหญิงที่กำลังบันเทิงร่าเริงในการทำบาปอยู่ครับ ..การอายต่อความชั่วและบาปกรรมย่อมเป็นสิ่งที่ควร..

ในที่นี้มีเพื่อนร่วมทุกข์มากมาย ขอให้คุณอ่านเรื่องราวของเขาเพื่อเป็นแนวทางในการวางใจและแก้ปัญหาต่อไป เพื่อนๆท่านอื่น จะเข้ามาให้คำแนะนำที่มีประโยชน์ต่อไป ขอเป็นกำลังใจให้พ้นทุกข์โดยเร็วไวนะครับ :b46:

ขอให้คุณคิดให้ดี ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไร
ขอให้นึกถึงลูกให้มาก ๆ จิตใจของลูกสำคัญที่สุด
ถ้าลูกไม่รู้เรื่องก็จะเป็นการดี เราเจ็บ เสียใจคนเดียว
แต่ถ้าทำให้ลูกเสียใจ ทีนี้กลายเปป็นเจ็บ 4 คนเลย

สำหรับดิฉันเลือกเจ็บคนเดียวค่ะ สงสารลูก ๆ
ไม่อยากให้ต้องมารับรู้เรื่องแบบนี้

สติมาปัญญาเกิดค่ะ ตั้งสติดี ๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ มีอีกหลาย ๆ คนที่กำลังเผชิญปัญหาเช่นเดียวกับคุณ

อดทนเป็นสิ่งดีที่สุด สำหรับผู้หญิง เมื่อมีลูกแล้ว ไม่ถอยแต่ให้ทำใจ
ไม่ติดยึด ไม่อ่อนข้อให้กับความชั่ว ยืนหยัด แก้ไขปัญหาตามที่ควรทำเพื่อลูก ยิ่งคุณเลี้ยงดูตัวเองได้ ก็ปล่อยเขาไป คุณก็อยู่กับลูก ทำใจให้ได้ ปัญหาเกิดขึ้นแล้ว คนเราทุกคนจะเลือกอยู่ที่เย็นอกเย็นใจ ไม่ต้องต่อสู้เพื่อแย่งชิง แต่จงต่อสู้กับความโกรธ กับใจของตัวเอง ถ้าชนะใจตัวเองจะชนะทุกอย่าง
เป็นกำลังใจให้คุณ

คุณ IDA ใจเย็นนิดนึงค่ะค่อย ๆ คิด
ตอนนี้ทำอะไร ดิ้นอะไร เราก็ล่วนแต่เจ็บทั้งสิ้น
ลองตอบคำถามของคุณ dd ดูก่อน
แล้วชั่งน้ำหนัก แต่ตอนนี้คงัยงไม่ต้องตัดสินใจทันที
เอาข้อมูลต่าง ๆ ไว้พิจารณาก่อนนะค่ะ

อ้อเป็นกำลังใจให้นะค่ะ

คุณ IDA คะชีวิตของคุณคล้าย ๆ ต้นหญ้าค่ะ แต่ต่างกันตรงที่ต้นหญ้าไม่มีลูกค่ะ สามีไม่สามารถเลือกใครได้เหมือนกัน ต้นหญ้าเลือกที่จะอยู่ค่ะไม่อยากให้พ่อแม่รับรู้และเสียใจ ต้นหญ้าทำเพื่อพ่อแม่ค่ะ แรก ๆ ก็รับไม่ได้เหมือนกันค่ะ เค้าแอบคบกันเกือบ 5-6 ปีแล้วกับผู้หญิงคนเดิมที่ต้นหญ้าเคยเจอค่ะ ซึ่งเค้าบอกว่าเลิกกันแล้ว โดยต้นหญ้าไม่ทราบเลย พึ่งมารู้ไม่กี่เดือนนี้เองค่ะ มันเหมือนฟ้าถล่มดินทลาย หัวใจแทบแตกสลาย ความทุกข์ความเจ็บปวดมันทำให้ต้นหญ้าเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่ตอนนี้ต้นหญ้าไม่เจ็บปวดเท่าไหร่แล้วค่ะ เพราะได้เห็นชีวิตของอีกหลาย ๆ ท่านและคำแนะนำดี ๆ จากพี่ๆ น้อง ๆ ในลานธรรม ทุกๆ อย่างต้องใช้เวลา และค่อยคิดด้วยสติ และค่อย ๆ ปรับเปลี่ยนใจของเราเอง ต้นหญ้าชั่งใจอยู่หลายครั้ง ลองผิดลองถูกอยู่หลายครั้ง สุดท้ายต้นหญ้าก็เลือกที่จะรักษาครอบครัวของต้นหญ้าต่อไป ทุกอย่างเป็นปกติ ต้นหญ้าคุย ยิ้มหัวเราะ ดำเนินชีวิตเหมือนเดิม ด้วยความอดทน ด้วยความเข้าใจ มองชีวิตคนเราเป็นสิ่งไม่แน่นอน พรุ่งนี้จะมีโอกาสได้หายใจหรือเปล่าก็ไม่มีใครรู้ ลืมอดีต อยู่เพื่อวันนี้ ตอนนี้ ทำชีวิตให้ดีที่สุด ไม่มีใครเป็นของใคร แม้แต่ตัวเราเอง ขอให้คุณ IDA เข้มแข็งนะคะ เข้าใจค่ะว่าตอนนี้คุณยังทำใจไม่ได้ เหมือนต้นหญ้าช่วงแรก ๆ ได้รับคำแนะจากเพื่อน ๆ พี่ ๆ กัลยาณมิตร ก็ยังคิดว่าจริงหรือที่ว่าเวลาจะช่วยให้ความทุกข์เบาบางลงมันจะจริงหรือ แต่มันก็เป็นจริงค่ะตอนนี้ต้นหญ้าไม่รู้สึกเจ็บปวดเหมือนเมื่อก่อนแล้วค่ะ มีบ้างที่เผลอไปคิดแต่พอรู้ตัวว่าคิดต้นหญ้าก็ปัดมันทิ้งไปค่ะ ขอให้สู้เพื่อลูกนะคะ อยู่เพื่อลูก ค่อย ๆ คิดค่ะ ต้นหญ้าเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำให้กำลังใจค่ะ คำถามของคุณ dd สามียังดูแลลูกเหมือนเดิมและให้เงินใช้จ่ายทุกเดือนเหมือนเดิม เขาทำงานต่างจังหวัดค่ะจะกลับบ้านเดือนละ 1-2 ครั้ง ผู้หญิงคนนั้นก็อยู่ที่จังหวัดเดียวกัน และทราบว่าอยู่กันอย่างเปิดเผยพาออกงานด้วยกัน ลูกๆ ยังไม่รู้เรื่องนี้ค่ะเขายังเล็กเรียนชั้นประถมอยู่ค่ะ ดิฉันไม่ทะเลาะกันต่อหน้าลูก แต่ดิฉันไม่ทราบว่าจะปิดได้นานแค่ไหนกลัวเขาจะรู้ตอนวัยรุ่นกลัวจะเสียอนาคต ทุกวันนี้ดิฉันจะกลัวผลที่จะเกิดกับลูก ๆ มากกว่าสิ่งอื่นค่ะ

สวัสดีค่ะคุณ IDA

ก็เป็นอีกคนนะคะที่ประสบปัญหา แต่ก็ได้เพื่อน ๆ พี่ ๆ ในนี้ทำให้ได้คิดและดีขึ้น เคยมีคนแนะนำว่าให้ถามตัวเองก่อนว่าเรารักเขาไหม ถ้าเรารักเขาก็น่าจะดีใจที่เห็นเขามีความสุข เพราะชีวิตคนเราสั้นนัก อย่างที่คุณต้นหญ้าบอกว่าเราก็ยังไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้เราจะยังได้หายใจไหม ทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ อยู่กับปัจจุบัน อยู่กับตัวเอง ถ้าอันไหนคิดแล้วไม่สบายใจอย่าไปคิด อย่าไปปรุงแต่ง มนุษย์มักจะเจ็บมากเพราะชอบคิดปรุงแต่งไปเอง ตอนนี้ตัวเองดีขึ้นเพราะจะอยู่กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามีคิดถึงเขาบ้างแต่พยายามไม่คิดปรุงแต่ง ดีใจกับเขาที่เห็นเขามีความสุข ทำไม่ง่ายหรอกค่ะ ต้องใช้เวลา จะช้าจะเร็วขึ้นอยู่กับตัวเรา หมั่นสวดมนต์ ทำสมาธิ ทำบุญ กวดน้ำอุทิศส่วนกุศล อโหสิกรรม ให้เขาทั้งสอง มีคนเคยบอกว่าสิ่งที่เราได้รับในวันนี้เป็นสิ่งที่เราเคยทำเอาไว้ในอดีตชาติ บางทีก็คิดนะว่าเราใจดำขนาดนี้เลยเหรอ แต่กฏแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ เวลาจะช่วยให้คุณดีขึ้น แต่อันดับแรกคุณต้องถามใจตัวเองก่อนว่าคุณรู้สึกอย่างไรพร้อมไหมที่จะไม่มีเขา คิดถึงลูกให้มาก ๆ นะคะ เอาใจช่วยค่ะ

ดิฉันคิดไปถึงอนาคตว่าถ้าสามีหรือดิฉันเสียชีวิตลูกจะเป็นอย่างไรเพราะลูกของผู้หญิงคนนั้นต้องมีสิทธิ์ในมรดกด้วย เพราะเคยมีกรณีนี้เมียหลวงจะทำธุรกรรมบ้านและที่ดินที่ตัวเองอยู่แต่ลูกนอกสมรสไม่ยินยอมและเรียกร้องค่าเซนต์ยินยอม ต้องยอมจ่ายไม่ว่าเท่าไหร่ ดิฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องอย่างกรณีนี้ขึ้นจึงคิดว่าถ้าหย่าไปเลยจะดีไหม

ความทุกข์ กับความสุขมันอยู่กับเราไม่นานหรอกค่ะ
และก็ไม่มีใครที่มีความสุขอยู่ตลอดเวลา
หรืออยู่กับความทุกข์ตลอดเวลา มองไปข้างหน้านะคะ
และก็อย่าไปคิดถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ในอนาคต
ทุกสิ่งทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา
ขอให้คุณทำใจให้เข้มแข็ง อดทนมาก ๆ เพื่อลูก
เพื่อน ๆ ในบอร์ดนี้เกือบทุกคนก็อดทน สู้
เพื่อลูก ๆ ของเรากันทั้งนั้น
สวดมนต์ ทำบุญมาก ๆ จะทำให้คุณสบายใจขึ้น
เวลาที่ผ่านไปจะช่วยให้คุณดีขึ้น
สู้ ๆ นะคะ มีคนเป็นกำลังใจให้คุณมากมายค่ะ

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ ดิฉันรู้สึกเย็นลงมากค่ะ ตอนนี้ก็กำลังสวดมนต์ก่อนนอนทุกคืนค่ะ ดิฉันต้องดูแลลูก 3 คน ตามลำพังตั้งแต่ลูกคนแรกแล้วค่ะ แรก ๆ ก็ท้อใจว่าเราทำไมเหนื่อยอยู่คนเดียวจนเดี๋ยวนี้ชินแล้วค่ะ ลูกคนสุดท้อง 1 ปี 3 เดือนกำลังซน ทุกวันก็ยุ่งกับการดูแลลุก ๆ กลางวันทำงานมีแม่ดูแลให้ ดิฉันดูแลต่อหลังเลิกงานจะมีเวลาว่างหลังจากลูก ๆหลับ ตอน 5 ทุ่ม และเริ่มกิจวัตรประจำวันตั้งแต่ตี 5 เป็นประจำทุกวัน แต่ก็พยายามสวดมนต์ก่อนนอนค่ะ ของหลวงพ่อจรัญวัดอัมพวัน ทำให้ทำใจ ได้มากขึ้น เมื่อก่อนต้องเพิ่งยานอนหลับ ตอนนี้ไม่ต้องแล้วค่ะ