หนูเก๋จ๋า .... เด็กๆ ตาเหมือนพี่พิมเลยจ๊ะ บอกได้เลยว่าลูกพี่พิมแน่ๆ.. หน้าพี่พิมเหมือนกันกับลูกเลยจ๊ะ หน้าจะยาวๆ ผอมๆ ตัวก็จะผอมๆ สูงๆ จ๊ะ .....

อยากรู้ว่าพี่พิมหน้าตาเป็นอย่างไร หนูเก๋ก็มองหน้าเจ้าคนโตแล้วเติมผมให้ยาวๆ.... นั่นแหละ ... พี่พิมเลยจ้า....

พี่พิม

พี่ทักทายขา... เหนื่อยป่าวคะ.... หลานๆ เยอะเลย โดยเฉพาะของพิม ...
จะบอกว่าเด็กๆ ซนมากค่ะ... พูดมากอีกต่างหากค่ะ ... ถามโน่นถามนี่ตลอดเวลา .... โดยเฉพาะเจ้าตัวเล็ก ตอนนี้เป็นเจ้าหนูจำไม .... หยุดพูดก็เฉพาะตอนนอนกับตอนกินเท่านั้นเองค่ะ ... ถ้าพี่ทักทายเจอตัวจริงคงหมดแรงพูดแน่ๆ

พิม

ขอบคุณพี่พิมที่ซู๊ดดดดด....เลยคร่าาาาา
กลัวแต่จะไปแย่งขนมนมเนยหลานๆกินหมดสิคะ เพราะเป็นเด็กโข่งที่ชอบกินขนมซะด้วยอ่ะ
ค่ะ



พี่ทักทายคงดูแลเด็กๆได้เงียบน่าดูนะคะ

(อาการยิ้มน้อยยิ้มใหญ่)
เข้ามาดูรูปหลาน ๆ อดไม่ได้จริงๆ
ที่จะเกิดอาการยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
อยากเอารูปลูก ๆ มาโชว์บ้าง
ก็กลัวว่าเขาจะเปิดเข้ามาเจอรูปตัวเอง
เพราะว่าเขาโตแล้ว ลูกสาวคนโต 13
ลูกชายคนเล็ก 10 ขวบกว่า ๆ
เขาเล่นเน็ตก็เลยกลัวมาเจอรูปตัวเอง

น้องพิมคนโตอายุเท่าไหร่แล้ว
เลี้ยงลูกชาย 3 คนมีเวลาพักผ่อนหรือจ๊ะ
แล้วกลางวันใครดูแลคนเล็กให้
เห็นแล้วหมดแรง

ลูกๆคุณพิมน่ารักมากค่ะ
คุณแม่ต้องสวยน่ารักเหมือนกันแน่เลย
ดูแลเด็กๆ ตัวเอง และคนในครอบครัวให้ดีนะคะ
ขอให้เด็กๆโตขึ้นมาเป็นคนดีทั้งกายและใจค่ะ

และขอให้กัลยาณมิตรทุกท่าน ณ ที่แห่งนี้ พร้อมครอบครัว
มีความสุขกาย สบายใจ และมีสุขภาพที่ดีเช่นกันนะคะ

ระลึกถึงค่ะ

ธรรมรักษาค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ทักทาย ทุกๆๆท่าน

มีโอกาสดี่เข้ามาอ่านที่ลานธรรมนี้ พักใหญ่ ก่อนที่จะสมัครสมาชิค ขอบคุณพี่ทักทายที่ ตอบในหลายๆๆกระทู้ ให้แง่คิดที่ดี ทำให้มีสติมากขึ้น ต้องอ่านบ่อยๆ ขาดไม่ได้ อยากเป็นคนเก่งแบบพี่ทักทายค่ะ

หิๆ เรียกพี่ทักทายเต็มปาก เหมือนรู้จักมานาน แฟ ติดตามอ่าน ในกระทู้คุณ อ้อ มานานและทู้ท่านอื่นๆ

ขอบคุณค่ะพี่
กาแฟ

ลูกๆพี่พิมเนี่ยหล่อๆกันทุกคนเลยนะคะ...พี่พิมมีเคล็ดลับอะไรในการเลี้ยงลูกมั้ยค่ะเนี่ย เคยเห็นลูกชายเพื่อนๆน่ะค่ะ แต่ละคนน้องๆลิงทั้งนั้น ทำให้คิดว่าเด็กผู้ชายคงไม่ต่างกันมากเท่าไหร่
มีเรื่องราวของเด็กคนหนึงที่ปอนด์จำไม่ลืมเลยค่ะ เป็นหลานชายพี่ที่สนิทกัน มีเวลาได้ดูแลเขาประมาณครึ่งวันค่ะ ตอนนั้นน้องเขาเรียนอยู่อนุบาล ที่พี่พิมบอกว่าลูกคนเล็กเนี่ยกำลังช่างซักช่างถาม ทำให้คิดถึงน้องคนนี้มากๆ ช่างซักช่างถามอย่างนี้แหละค่ะ ถามทุกอย่างที่เห็น สงสัยทุกอย่างที่ผ่านตา มีแต่คำถามว่าทำไมๆๆๆๆๆๆๆ ครึ่งวันที่อยู่กับปอนด์ ตอบจนไม่รู้ว่าจะเอาอะไรมาตอบแล้ว สุดท้ายปอนด์ก็เลยต้องเข้าไปแอบอยู่ใต้โต๊ะทำงานของพี่เขา รู้สึกเป็นครั้งแรกที่จนปัญญาต้องขอยอมแพ้อ่ะค่ะ ทุกวันนี้น้องเขาเรียนมัธยมแล้ว เก่งมาก เป็นความภูมิใจของครอบครัวเขา แต่พอใครเอาเรื่องนี้ขึ้นมาแซวทีไรปอนด์ก็ต้องหัวเราะตัวเองทุกทีค่ะ ยอมแพ้ราบคาบเลยเรา

สวัสดีค่ะ พี่ทักทาย คุณลูกโป่ง พี่นี คุณแสง น้องปอนด์ น้องเก๋ คุณคิดดี ทำดี พูดดี คุณธรรมบุตร คุณกาแฟ คุณกบฯ คุณแสงฯ พี่นิตา..... ครบยังเนี่ย .....แค่ทักก็เหนื่อยแล้วค่ะ

เรตติ้งความหล่อของลูกชายพิมพุ่งกระฉูดเลยนะคะ..... ต้องขอบคุณคุณลูกโป่งอีกครั้งที่ชมลูกแล้วชมเลยมาถึงแม่ด้วย (พิมแอบยิ้มหน้าบาน)



คนโตของพิมเกือบ 10 ขวบแล้วค่ะ...พี่นี
ถ้าถามว่าเลี้ยงลูกเหนื่อยไหม ..... ก็คงต้องตอบว่า ....เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกกกกค่ะ... แต่มีความสุข ... เด็กๆ เข้าโรงเรียนกันหมดแล้วค่ะพี่นี ....

พิมเลี้ยงลูกแนวแปลก.... พิมไม่เคยตีลูกเลย ถ้าสิ่งที่เขาผิดแล้วเขารู้ตัว เขาก็จะหน้าเจื่อนเอง สำนึกผิดและขอโทษเอง พิมก็จะไม่ว่าอะไรเขาอีก เพราะเขารู้ตัวว่าทำผิด....แต่ถ้าเขาไม่รู้ตัวว่าผิด เราใช้วิธีคุยกัน บอกเหตุผลเวลาที่เขาทำผิด บอกกันตอนที่เขาทำผิดนั่นแหละ พอเขาเข้าใจในสิ่งที่เขาทำแล้วพิมก็จบ ...

ลูกจะเล่าเรื่องต่างๆ ให้พิมฟังเป็นประจำ เจ้าลูกชายคนโตเวลาสงสัยอะไรก็มาถามพิม... เหมือนพิมเป็นเพื่อน ... พิมแทบจะไม่เคยดุเขาหรอกค่ะ อาจจะเป็นเพราะเขาไม่ดื้อด้วยล่ะมั้งคะ ....แต่ซนมากค่ะ

สิ่งที่สำคัญในการเลี้ยงลูกสำหรับพิมคือ... ถ้าพิมบอกอะไรกับเขา พิมต้องตามที่บอกให้ได้ ... ถ้าพิมห้ามไม่ให้เขาทำอะไร .... พิมก็จะไม่ทำสิ่งที่ห้ามลูก.....

พิมใช้วิธีสอนลูกโดยการส่งข้อความ .... นิทานที่มีคติสอนใจ .... เรื่องราวดีๆ ให้ลูกชายคนโต โดยผ่านทาง e-mail.... พิม copy เรื่องต่างใน web site หรือเมลล์ที่พิมได้รับ แล้วส่งไปให้ลูกอ่านวันละเรื่องบ้าง วันเว้นวันบ้าง เท่าที่จะมีเวลาทำให้ได้ แต่ตอนนี้ต้องทำทุกวัน เพราะเขาเช็คเมลล์ทุกวัน...

ส่วนเจ้าตัวกลางกับเจ้าตัวเล็ก พิมจะใช้การเล่านิทานให้ฟังแล้วแทรกเรื่องลงไปใปในนิทาน ถ้าหมดมุขเล่านิทานก็อ่านหนังสือนิทานให้ฟัง ..... บางทีเจ้าตัวโตก็นำเรื่องที่พิมส่งเขาอ่านมาเล่าให้น้องๆ ฟัง พิมก็ประหยัดแรงไปได้เยอะเหมือนกัน ....ใช้แรงงานเจ้าตัวโตบ้าง

ลูกๆ ของพิมสวดมนต์บทสั้นๆ ได้ เรา 4 คน แม่ลูก สวดมนต์ก่อนนอนกัน แล้วก็แผ่เมตตา นั่งสมาธิซัก 5 นาที ก่อนนอน .... เด็กๆ สองคนโตจำศีล 5 ได้ครบค่ะ .... ส่วนเจ้าตัวเล็กยังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่

ครั้งหนึ่ง.... พิมประทับใจมาก .... ขอเล่าให้ฟังนิดแล้วกันนะคะ ... พิมพาเด็กๆ ไปบ้านคุณป้า (พี่สาวสามี) บ้านนั้นเลี้ยงหมา 2 ตัว เจ้าลูกชายคนโตและคนกลางไปสอนหมาเรื่องศีล 5 ..... ภาพที่เด็กสองคนนั่งพูดกับหมา อธิบายให้หมาฟังถึงศีลทีละข้อให้หมาฟังดูแล้วน่ารักมาก .... เสียงเจ้าตัวโตอธิบาย ปาณาติปาตา.... พอเจ้าตัวโตพูดจบ เจ้าตัวกลางก็แปลเป็นไทยให้หมาฟัง.....จนครบทั้ง 5 ข้อ เสียงของเด็กสองคนสะกดให้คนทั้งบ้านเงียบกันหมดแล้วฟังเด็กๆคุยกับหมา ....

เด็กๆ จะไม่รังแกสัตว์ค่ะ.... เวลาเราทานอาหารกันเสร็จ เด็กๆ ก็เอากระดูกไปให้หมาจรจัดนอกบ้าน แต่ทุกครั้งก็จะเข้ามาบ่นกันขรม .... เพราะว่าหมามันแย่งกัน เด็กๆ ก็จะโกรธเจ้าหมาตัวโตที่มันชอบแย่งตัวอื่นๆ กิน .....ต้องเตือนเจ้าตัวเล็กบ่อยๆ เพราะรายนี้ขาลุย จะเข้าไปแย่งกระดูกหมาจากหมาตัวใหญ่มาให้หมาตัวเล็กอยู่เรื่อย .... ต้องคอยบอก คอยเตือนว่ามันจะกัดเอา...

อยากจะเล่าเรื่องลูกๆ ให้ทุกท่านฟังอีก แต่กลัวว่าจะเบื่อกันค่ะ.... ถ้าไม่เบื่อพิมขอเล่าให้ฟังบ่อยๆ นะคะ..... เปลี่ยนจากเรื่องสามีมาเป็นเรื่องลูกดีกว่า.... เผื่อว่าการเลี้ยงลูกของพิม จะเป็นประโยชน์สำหรับคุณแม่ และว่าที่คุณแม่บ้างค่ะ..

รักทุกคนค่ะ
พิมเอง