ความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกควรพอเหมาะพอดีบางครั้งความรักความหว่งใยที่มากเกินไป
ทำให้ลูกอึดอัด คับข้องใจก็มีมาก
อย่าลืมว่า ความรู้สึกของลูกเป็นสิ่งสำคัญ
เมื่อครั้งที่อาจารย์ไปแสวงบุญที่อินเดียมีอยู่วันหนึ่ง พักที่โรงแรมในนิวเดลลี
มีหนุ่มไต้หวันคนหนึ่ง เมื่อเห็นพระ
ก็รีบมาหา อยากที่จะระบายความอึดอัดใจ
เขาแนะนำตัวกับอาจารย์ว่า
เขาเป็นลูกชายคนเดียวของพ่อแม่
ซึ่งเป็นครอบครัวคนจีน
ทำธุรกิจการค้าอยู่ที่ประเทศไต้หวัน
มีฐานะดีมา แต่เขาอยากจะฆ่าตัวตาย เพราะพ่อแม่
รักเขามากเสียจนเขาอึดอัด ขาดอิสระ ไม่มีความสุข
เขาเล่าว่า พ่อแม่จู้จี้จุกจิก ดูแลเขาใกล้ชิดราวกับเขา
เป็นลูกสาวที่ยังเล็ก ทั้งๆ ที่เขาอายุ ๒๗ แล้ว เขาไม่เคย
มีอิสระเหมือนเพื่อนๆ เลย ถ้าความรักของพ่อแม่
ทำให้เขาเป็นแบบนี้ เขาขอตายดีกว่า
ความรักที่มีอุปาทานยึดมั่นถือมั่น จนกลายเป็นการเข้าไปครอบครองเป็นเจ้าชีวิตของลูก
กำหนดเส้นทางชีวิตให้ลูก จึงเป็นโทษมาก
การเลี้ยงดูลูก ต้องเอาใจเขามาใส่ใจเรา
พยายามเข้าใจความรู้สึกเขา
เรียนรู้ และเข้าใจธรรมชาติของเด็กๆ
พยายามให้ลูกซึ่งเป็นฝ่ายที่รับความรักจากเรา
เกิดความรู้สึกอบอุ่น และพัฒนาชีวิตของเขา
ให้ตั้งมั่นอยู่ในศีล ๕ ได้ เรียกว่ามีจิตใจสมบูรณ์
ที่ประเทศญี่ปุ่น เคยมีรัฐมนตรีท่านหนึ่งให้สัมภาษณ์ว่าตนเองเมื่อสมัยเป็นเด็ก มีนิสัยเกเร ก้าวร้าว
แต่ด้วยความหนักแน่นมั่นคงของแม่ และครู
ที่เลี้ยงดูและอบรมเขาด้วยความรักความเข้าใจ
ทำให้เขาพัฒนาขึ้น จนสามารถเปลี่ยนนิสัยได้
เขาจึงเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ
ประสบความสำเร็จในการงาน
จนมีโอกาส ได้ทำงานรับใช้ประเทศชาติ
ในฐานะของรัฐมนตรี
ขอขอบคุณข้อมูลจาก หนังสือสาระแห่งชีวิต พระอาจาย์มิตซูโอะ คเวสโก
