คบกับแฟนมาประมาณ 7 ปี เค้าเป็นคนที่ดีคนหนึ่ง แต่เมื่อ 3-4 ปีที่ผ่านมาจับได้ว่าเค้าแอบคบกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ทำงานที่เดียวกัน ตั้งแต่จับได้ก็มีเรื่องทะเลาะ ระหองระแหงกันมาตลอด และทุกครั้งที่จับได้ ก็มีการพูดคุยกันทั้ง 3 คน แต่ทุกครั้งที่ผ่ามมาเค้าก็เลือกที่จะอยู่กับเราต่อ แต่พอไม่นานเค้าทั้งสองคนก็กลับไปคบกันอีก เป็นอย่างนี้มาหลายครั้ง แต่ทุกครั้งเค้าก็จะบอกว่าเค้าไม่เคยคิดที่จะเลิกกับเราเลย และไปเคยคิดจะไปไหน เค้าปิดบังและโกหกเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นมาตลอด จนสุดท้ายล่าสุด เค้าก็มาสารภาพความจริงทุกอย่างว่าเค้าไม่สามารถตัดใจจากใครได้ กับเราเค้าก็ทำใจไม่ได้ว่าจะต้องเลิกกันจริงๆ กับทางโน้นเค้าก็บอกว่าเค้าก็ยังตัดใจไม่ให้รู้สึกอะไรไม่ได้ ที่ผ่านมาเค้าโกหกทั้งกับเราและกับทางโน้นมาตลอด กับเราเค้าก็บอกว่าเค้ารักมาก และจะตัดใจจากทางโน้นมาหาเราให้ได้ แต่กับทางโน้นเค้าก็บอกเหมือนกับที่บอกกับเรา สรุปตอนนี้ก็คือ เค้ามาสารภาพแล้วบอกว่าเค้าไม่ต้องการที่จะโหกใครอีก เค้ายอมรับว่าตอนนี้เค้ายังทำใจตัดใครไม่ได้สักคน ตอนนี้เค้าย้ายออกไปแล้วไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไปอยู่กับน้องสาว เพราะเราก็บอกว่าเราก็รับไม่ได้ที่จะมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทั้งๆ ที่รู้ว่าใจเค้ามีคนอื่นอยู่ด้วย เค้าก็เลยยอมย้ายออกไป แต่ตอนนี้เค้าก็ยังโทรมาคุยด้วยทุกวัน และแวะมาหาบ้าง เค้าบอกว่าเค้าก็ยังไม่ได้ไปคบกับทางโน้นจริงๆ ยังต่างคนต่างอยู่ แต่ก็เจอกันแล้วก็คุยกันทุกวัน ในช่วงแรกที่เค้าย้ายออกไปเราทุกข์ใจมาก เสียใจมาก เพราะคิดเสมอว่าการที่เขามาสารภาพทุกอย่างแล้วยอมย้ายออกไป มันเป็นวิธีการที่จะบอกเลิกกับเราหรือเปล่า เพราะเค้ารู้ว่าถ้ามาสารภาพกับเรา เราก็ต้องให้เขาออกจากบ้านไปแน่ๆ แต่พอสักพักเราก็เริ่มทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นและไม่คิดอะไรมาก แต่จะรู้สึกกระวนกระวายใจทุกครั้งที่เค้าไม่โทรมา พอเค้าโทรมาเรารู้สึกว่าสบายใจขึ้น ทั้งๆที่ใจอยากจะตัดใจไม่พูดไม่คุยด้วย แต่ก็ไม่เคยใจแข็งทำได้สักที พอบอกให้เค้าไม่ต้องโทรมาอีก เค้าก็ไม่โทรมา แต่เราเองกลับใจไม่เป็นสุข เมื่ออาทิตย์นี้ เค้ากลับมาหา และมานอนค้างที่บ้านหนึ่งคืน แล้วได้พูดคุยกัน เราก็รู้สึกว่าเค้ายังเหมือนเดิม ไม่คิดที่จะแก้ปัญหาใดๆ เค้ายังคงบอกว่าวันนี้เค้ายังไม่รู้ว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิตเค้าดี เค้ายังไม่สามารถตัดใครได้เหมือนเดิม เราเลยรู้สึกว่ามันเป็นคำพูดของคนเห็นแก่ตัว เค้าบอกว่าตอนนี้เค้าก็รู้สึกสบายใจดีที่ไม่ต้องโกหกใครอีก กับเราเค้าก็ยังโทรมาคุยกันได้ กับทางโน้นเค้าก็ยังคุยได้ แต่เราคิดว่าสิ่งที่เค้าทำมันเป็นลักษณะของคนที่เห็นแก่ตัว ไม่ยอมแก้ปัญหาใดๆ เค้าก็เล่าให้ฟังว่าทางโน้นก็คอยถามเค้าเหมือนกันว่าเมื่อไรจะตัดใจจากเราได้ พอเค้ากลับมาหาแล้วได้คุยกันเรารู้ว่าเค้ายังเหมือนเดิมเราก็รู้สึกแย่ขึ้นมาอีก รู้สึกไม่สบายใจที่เค้ากลับมา แต่ก็ยอมรับว่าก็ยังรักเค้าอยู่มาก ตอนนี้สับสนไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี ไม่อยากคิด ไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับเค้าและทางโน้นอีก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถาม แต่พอถามแล้วรู้ความจริงก็คิดมากอีก ทุกข์อีก อยากรบกวนขอคำปรึกษาหน่อยค่ะว่าควรตัดสินใจอย่างไร และจะทำใจไม่ให้คิดมากได้อย่างไร

ดูจากที่พิมพ์มาแล้วท่าทางหนักใจน่าดูนะครับ ^^

ใช่ครับ นี่คือความทุกข์ของคนล่ะ ถ้าตัดขาดจากตัวเราของเราได้เมื่อไหร่ สูงเมื่อนั้นครับ

ในชีวิตจริงทำใจยากนะครับ ถ้าเขาเป็นคนไม่ดีหน่อยน่าจะพอทำใจได้เนอะ..

อืม..เขาก็ทิ้งเราไม่ลง เราก็ดันทิ้งเขาไม่ได้...

ต้องเรียกว่ากรรมครับ หมดเมื่อไหร่ สบายเมื่อนั้น

ภาวนาไว้เสมอ ๆ นะครับ อย่ายึดมั่นถือมั่นอะไรมันมากเลย ทุกข์นะ

เปลี่ยนจากความเสน่หา มาเป็นเมตตาต่อกันดูนะ ช่วยได้ ๆ

แผ่เมตตาบ่อย ๆ นะครับ

"เมื่อใดที่เราคิดถึงการเลิกลาแล้วรุ้สึกเจ็บ เมื่อนั้นเราได้ให้ความรักที่บริสุทธิ์แก่เขาแล้ว

แต่ถ้าในขณะเดียวกันคนที่หมดรัก เขาจะคิดตรงกันข้าม"

เราไม่สามารถเปลี่ยนใจใครได้หรอกครับ ยากมากพระพุทธเจ้าท่านก็ทรงตรัสไว้

แต่เราเปลี่ยนใจเรานี่ได้แน่นอน ..


อนุโมทนาครับ

อ่านแล้ว ถ้าเดาไม่ผิด คุณยังไม่ได้แต่งงานกับเค้าใช่ไหมค่ะ หากยัง คุณยังตัดสินใจได้ดีกว่าหลายๆ ท่านที่เค้าแต่งงานกันและยังมีลูกกันอีก

ปัญหามันอยู่ที่ เค้ากับเรา ไม่เกี่ยวกับผู้หญิงทางนั้น คือ
1. เค้า ไม่ยอมที่จะตัดใจเลือกใครสักคน เพราะเป็นความคิดที่เห็นแก่ตัว คิดเอาแต่ได้ฝ่ายเดียว ไม่ยอมที่จะเสียใครไป
2. เรา ไม่ยอมที่จะตัดใจจากเค้า และไม่เข้มแข็งพอ เพราะรอว่า วันหนึ่งเค้าจะกลับมาเป็นของเราคนเดียว

แต่ก็อยากจะบอกว่า หากเค้าเลิกกับผู้หญิงคนนั้น คุณยังจะมั่นใจเค้าอีกไหม ว่าเค้าจะไม่มีคนใหม่อีก คุณก็จะมีแต่ความหวาดระแวง ไม่ได้มีความสุข

เมื่ออะไรที่มันยังไม่สายไปกว่านี้ ตัดสินใจให้ดี ไม่ได้หมายความว่าคุณต้องเลิกนะค่ะ เพียงแต่ว่า หากเค้าไม่มีอะไรในทางที่ดีขึ้น คุณต้องตัดสินใจ และหากคุณยอมรับสภาพในความเป็นแบบนี้ ต้องยอมรับในการตัดสินใจของคุณเอง

ขอให้คุณโชคดีนะค่ะ

ปิเยหิ วิปปะโยโค ทุกโข
ความพลัดพรากจากสิ่งเป็นที่รักที่พอใจก็เป็นทุกข์

บรรดาสิ่งอันเป็นที่ตั้งแห่งความใคร่
จะเป็นพวกรูปธรรม คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส
หรือที่เป็นพวกนามธรรม เช่น ยศศักดิ์ สรรเสริญ ก็ดี
ที่เป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัดรักนั้น เป็นเหมือนเหยื่ออันหุ้มเบ็ดไว้
ความสุขอันเกิดจากสิ่งนี้ จึงเป็นสุขปลอม ไม่จีรังยั่งยืน
เป็นเพียงความเพลิน หรือสุขที่เป็นไปกับด้วยเหยื่อ
พระพุทธองค์จึงไม่ทรงยกขึ้นเป็นความสุข

ถ้าเราอยู่ด้วยสติ ด้วยปัญญา
พิจารณาสิ่งทั้งหลายให้ถูกต้องตามสภาพที่เป็นจริงแล้ว
ท่านก็จะเป็นสุขของท่านเอง แม้จะไม่มีใครให้พรให้ท่านเป็นสุข
ท่านก็จะเป็นสุข แม้ใครจะแช่งท่านให้เป็นทุกข์ ท่านก็จะไม่ทุกข์
เพราะท่านไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใดๆ ที่เกิดขึ้น
ท่านมองเห็นสิ่งทั้งหลายตามสภาพที่เป็นจริงแล้วว่า
เป็นของว่างเปล่า ไม่มีอะไรที่ควรจะยึดถือไว้ว่าเป็นตัวตน เป็นเรา เป็นเขา
นั่นแหละคือสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงตรัสว่าเป็น "ยอดสุขในทางพุทธศาสนา"

ขอกราบอนุโมทนาบุญ สาธุ.............

อ่านแล้วรู้สึกเศร้าค่ะ...
ดิฉันก็เคยเป็นคนหนึ่งที่อยู่ในสถานการณ์นั้น..
ดิฉันอยากให้คุณเข้มแข็งแล้วก็ออกมาจากวังวนนี้ซะเถอะค่ะ
ผู้ชายเขาไม่มีทางที่จะเลือกหรอกค่ะ เขาจะพยายามทำให้ทั้งสองฝ่ายยอมรับ
ในสิ่งที่เขาต้องการให้ได้..เขาจะเอาทั้ง 2 คนแหละค่ะ
แต่คุณจะทำใจยอมรับได้ไหมคะ ถ้าเขาถามคุณว่าถ้าคุณรักเขาจริงคุณจะยอมให้เขามีอีกคนได้ไหม
จะยอมเจ็บปวดอย่างไม่มีวันสิ้นสุด หรือจะสิ้นสุดที่ความเจ็บปวดคะ
แผลสดยังมีวันหาย แต่แผลเรื้อรังสิคะ รังแต่จะเกาะกินเราไปเรื่อยๆให้ตายทั้งเป็น
ใจแข็งสักนิดเถอะค่ะ เพื่อตัวของคุณเองไม่ใช่เพื่อใคร...

เศร้าจังเลยนะค่ะ

ครั้งหนึ่งนุ่นเคยเป็นกิ๊กกับผู้ชายคนหนึ่งค่ะ
เขาก็บอกว่ารักเรามาก ตัดใจไม่ได้
พอนุ่นรู้ว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้ว นุ่นก็บอกผู้ชายเลยค่ะ
ว่า นุ่น จะขอไปเอง จะขอไปทั้งๆที่รักเขาสุดหัวใจ
ขอให้ความรัก เป็นความรักที่บริสุทธิ์ดีกว่า
เรารักเค้า ได้แค่รักนะค่ะ แต่เราไม่ใช่เจ้าชีวิตเค้า ค่ะ
ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดคือ แผ่เมตตาให้ผู้ชายกับผู้หญิงคนนั้นบ่อยๆค่ะ
แรกๆมันอาจจะทำยากหน่อย แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย


"คนเราเกิดมาคนเดียวก็ต้องตายคนเดียวค่ะ"


สู้สู้ นะค่ะ นุ่นเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ตอนนี้คุณกับฉันตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันเลยเข้าใจค่ะ อยู่กัน 3 คน ทำใจอย่างเดียวแต่ก็ทำไม่ได้ในเมื่อเขาก็ยังมีเยื่อใยกับเราอยู่ จากไปก็เจ็บอยู่ก็เจ็บปนกัน อยากไปก็ไม่กล้าแต่ก็กำลังพยายามอยู่เราต้องเข้มแข็ง ผู้ชายเขาไม่เลือกหลอกค่ะถ้าใครทนได้ก็อยู่ (แต่ทำไมเราต้องทนกับคนที่ทำเราเสียใจ)

ขอขอบคุณทุกๆคำแนะนำนะคะ รู้สึกมีกำลังใจมากขึ้นค่ะ ตอนนี้ก็กำลังพยายามที่จะตัดใจและเริ่มต้นใหม่ค่ะ จะพยายามเปลี่ยนความรู้สึกให้ไปเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เพราะเค้าก็ยังดีกับเรา ยังมีความเป็นห่วงเป็นใยให้กัน ก็เลยคิดว่าก็คงจะจบกันด้วยดีดีกว่า ก็ปล่อยให้เค้าไปตามทางของเค้าแล้วแต่ว่าเค้าจะตัดสินใจอย่างไร ส่วนเราก็จะให้เค้าได้แค่ความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ก็ยอมรับค่ะว่ายังรู้สึกยากอยู่ที่จะตัดกันให้ขาดไปเลย ไม่คุยไม่เจอ เพราะยังมีอะไรหลายๆ อย่างที่ยังต้องเกี่ยวข้องกันอยู่ เพราะอยู่ด้วยกันมานานค่ะ แต่ก็จะพยายามให้เป็นแค่เพื่อนกันค่ะ เป็นเพื่อนกันน่าจะดีกว่าเกลียดกันไปเลยหรือเปล่าคะ