นานมาแล้วชั้นเคยถูกจับให้ไปเล่นเกม ๆ นึง
แบบที่ฉันไม่เต็มใจนัก(ในตอนนั้น)
แต่พอเล่นไปแล้วก็ ประทับใจมากเลยทีเดียว
มันเป็นเกมส์เกี่ยวกับความรัก...
...มีคนตั้ง โจทย์ขึ้นมาว่า
จะมีสะพานไม้เล็กๆอยู่
ให้เดินไปจนถึงและข้ามสะพานไม้ นั้นโดยที่หลับตา
ถ้าใครสามารถเดินไปถึงได้โดยไม่ตกลงมา
คุณและคู่รักของคุณจะเป็นเนื้อคู่กันตลอดไป.....
ทุกคนจึงพยายามเดินแล้วหลายรอบ
แต่ก็ตกลงมาทุกที
บางคนถึงกับคิดว่า ฉันคงไม่มีเนื้อคู่แล้วล่ะสิ
แต่แล้วก้อได้มีคน ๆ นึงเดินไปถึง จุดหมายโดยไม่ตกลงมา
ทุกคนต่างแปลกใจแล้วก็ถามว่า
...เดินยังไงถึงไม่ตกลงมา....
คำตอบที่ได้ยิน
ทำให้ทุกคนก็เงียบไปเลย
เค้าบอก ว่า "ก้อชั้นแอบลืมตาเดินไง"
..... ลอง คิดดูสิ …
เพื่อความรัก ทุกคนยอมหลับตา
และยอมปฏิเสธสิ่งต่าง ๆ ที่ ทุกคนผ่านมัน
โดยไม่มองอะไรเลย..เค้าสั่งให้หลับตาเดินก็ยอม
..แล้วมันจะไปถึงได้อย่างไร…
ในเมื่อตาเรามองไม่ เห็นทาง...
เวลามีความรักลองเปิดตามองให้ไกล...
อย่าปล่อยให้ความ รักทำให้ตาบอด...
ถึงแม้ว่าลืมตาเดินแล้วยังตกลงมาอีก
แต่ก็คงไม่ตกลงมา เจ็บเท่ากับหลับตาเดิน
.....เพราะเราจะรู้ว่าต้องตกท่า ไหนจึงจะเจ็บน้อยที่สุด.....
มีใครทอดสะพานมาให้บ้างสิ จะได้ลองเดินดูมั่ง..อิอิ.. 
ชอบจังค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณ ณ มรณา สำหรับทุกบทความดีดี 
